Hallo allemaal, Zoals de kop al een beetje zegt, ik heb 2 keer in ernstige mate pre eclampsie gehad. En op het laatst aan de magnesium.. Ik dach na 2 keer pre eclampsie te hebben gehad, mijn lesje wel geleerd te hebben. Maar niets is minder waar. We schoven het eerst maar op de hormoontjes, na de laatste zwangerschap. Maar we zijn nu 3 jaar verder en nog is die wens er. In mijn eigen zh mag ik van mijn gyn niet meer zwanger raken gezien de risico's. Maar in dat zelfde zh, mag het wel v an de internist, ook 2 second opinion's gedaan. In 2 verschillende ziekenhuizen. En zij vinden het wel een beetje meevallen, en geven dan ook groenlicht. Wij gaan er nu dus voor 99% voor. Alleen nu weer een gesprek gehad in mijn eigen zh met die gyn die rood licht geeft. En zij blijft maar zeggen dat de andere ziekenhuizen geen idee hebben waar ze aan beginnen. Nu slaat de twijfel weer toe. Mijn man en ik hebben er goed over gepraat, en hij zet dan ook. De andere zh weten ook heus waar ze aan beginnen. Ik wil dit verhaal alleen typen om mijn ''ei'' even kwijt te zijn. Het zou mooi zijn als mensen zich herkennen, in mijn verhaal. En heel mischien een 3e zwangerschap ook aangedurft hebben. Met een goede afloop. Aan iedereen die dit leest, bedankt ervoor.
Poeh, heftig hoor! Mijn vriendin heeft zwangerschapsvergiftiging gehad en heeft daar nu, 2 jaar na dato, nog steeds last van. Zij wil ook graag voor een tweede gaan, maar weet ook niet of ze het wel aankan qua gezondheid. Erg dubbel dus. Ik weet niet of je gyn misschien wel gespecialiseerd is in pre-eclampsie? Volgens mij is er in het ziekenhuis in Maastricht wel echt een afdeling gericht op zwangerschapsvergiftiging/hellp/pre-eclampsie, is het misschien een idee om daar eens heen te gaan? Mijn vriendin moest daar namelijk ook heen, zij vond daar goede begeleiding gaf ze aan. Misschien dat ze jou ook extra kunnen adviseren? Ook misschien mbt het voorkomen ofzo? Sterkte!
Ik zou het niet meer aandurven. de risico's zijn zo groot. Is dat het je echt waard? Wat nou als het wel fout gaat. Je bent gezegend met 2 prachtige kinderen. ik geef geen objectieve mening. Ik heb de pre-eclampsie als erg heftig ervaren. De ziekenhuisperiode, het magnesium infuus, het ziek zijn.. alles.. en als ik dan hoor dat het dodelijk is, dan weet ik niet of ik ooit nog een 2de keer zwanger durf te raken.
Ik heb zelf ook PE gehad wat na de KS nog enorm verslechterde waardoor ik op de IC terecht ben gekomen. Ik heb tijdens de nacontrole een goed gesprek gehad met mijn gyn die toen wel gewoon groen licht gaf, maar als we voor een tweede wilden gaan eerst nog een kee rop gesprek zouden komen. Zo gezegd zo gedaan. We wilden deze zomer stoppen met AC en dus zat ik in april bij de gyn. Toen ben ik eerst helemaal door de molen gehaald. Mijn bloed is op allerlei verschillende stollingsproblemen gescreend, maar daar kwam gelukkig niets uit. Wel is afgesproken dat zodra er hartactie te zien is ik meteen aan de bloedverdunners gezet wordt. Daarnaast zal ik zodra er ook maar enige aanleiding is meteen aan de bloeddrukverlagers gezet worden. Alles om de kans op PE te verkleinen, maar ja voorkomen kun je het helaas niet. Hebben ze bij jou al onderzocht wat een evt. oorzaak van de PE kan zijn?
Heb je al contact gehad met stichting HELLP? Ik weet dat er een onderzoek bezig is met hoe groot de herhalingskans is, ik dacht in Nijmegen, maar dat weet ik niet zeker. Die stichting weet het vast wel, ook hoe het onderzoek heet (kan het op hun site niet vinden).
Hoi , ik heb zelf bij de eerste eclampsie gehad en als gevolg daarvan een eclamptisch insult ben na de spoed sectio op de ic terecht gekomen , na heel wat wikken en wegen toch er weer voor gegaan , onze eerste kind is overleden. nu heb ik een goed zwangerschap gehad en zat met 39 weken nog vrolijk op de fiets . nu weer in verwachting en slik preventief 80 mg ascal en ik voel me tot nu toe prima ! ik word zelf behandeld in het erasmus mc en daar houden ze alles strak onder controle, ondanks dat je er niet aan doen kunt heb k och het gevoel in goede handen te zijn. liefs en succes.