Ohw, wat is dit vermoeiend! Ik huil sinds ik 16 weken ver ben echt om alles . Nu heb ik ook een moeilijke situatie waarin ik zwanger ben (vanaf begin breuk met de vader), maar nu ben ik er wel klaar mee. Iedere ochtend begin ik huilend de dag. Ik huil als ik de kattenbak leeggooi (met handschoenen!), omdat ik dat zelf moet doen, ik huil als ik mijn huishouden bekijk, omdat ik het alleen moet doen. Ik huil als ik thuiskom na een stuk fietsen, omdat ik het niet trek. Ik huil omdat mijn kids bij hun vader zijn, omdat ik ze zo mis. Omdat ik geen reactie krijg op een appje aan de papa, terwijl hij beloofd had me niet te negeren. Maar....ik huil ook om de stomste dingen op TV, omdat de baby trappelt, omdat ik een kadootje krijg, omdat...nou noem maar op. Herkenbaar? Ik ben een emotioneel persoon, maar dit is echt te erg. Soms lucht het huilen op, maar vaak heb ik er ook de balen van (bijv wanneer ik op mijn lip loop te bijten in de supermarkt bij een bepaald liedje).
Ik zat laatst enorm te huilen bij een filmpje op facebook over die blauwe advertentiebriefjes bij de Albert Heijn.. die hormonen doen rare dingen en in jouw situatie kan ik me goed voorstellen dat de tranen sneller komen dan normaal.. huilen mag! maar ik snap dat het in het openbaar minder gewenst is..
Och wat vervelend voor je zeg! Ben vooral niet te streng voor jezelf. Het zal ook vast niet makkelijk zijn allemaal alleen. Krijg je wel veel steun vanuit je omgeving? Sterkte!
Af en toe is het lekker om even toe te geven aan die tranen, maar probeer niet te ver weg te zakken. Denk aan het kleine wondertje dat in je groeit en aan je andere kinderen. Niemand heeft er wat aan als jij straks helemaal in de put zit. Praat er anders eens over met je verloskundige. Heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij!
Het is ook niet niets meid; jouw situatie! En dan die hormonen! ! Dat huilen is erg herkenbaar. ...ik jank om alles momenteel zelfs al ze boe roepen.... sterkte... het gaat ook weer over
Ik heb gelukkig een super fijn aantal mensen om me heen en inmiddels loopt het contact met de papa ook steeds beter. Misschien is dat het ook wel, ik heb me zo sterk en groot gehouden de afgelopen periode. Nu kom ik in rustiger vaarwater en moet het er misschien wel gewoon even uit.