Hoi, Ik hoop dat het hier goed staat, zo niet... dan hoor ik het. Wij hebben op dit moment een dochter van 5 en zoon van 3, nu twijfel ik heel erg over een 3e. Gevoelsmatig nu...Ja, verstand zegt nee. Mijn man is heel makkelijk komt uit een groot gezin en vindt het wel leuk een derde, echt onderbouwen kan hij niet en beren op de weg ziet hij niet, behalve dat er nu nog effe veel gedaan moet worden aan het huis. Mijn dochter is een druktermakertje, eigenlijk sinds haar broertje is geboren. Ze heeft het denk ik altijd wel wat moeilijk gehad dat ze in 1 keer alles moest delen. Als ik aan een derde denk, heb ik het gevoel dat het ook goed zal zijn voor mijn dochter. Het klinkt misschien raar maar ze is helemaal gek op kleine kinderen. Op het moment dat ze echt even grote zus mag uithangen bij haar broertje (die laat het niet veel toe) dan groeit ze en voelt ze zich trots. Als we nu voor een derde zouden gaan, zou zij het bewuster mee maken en kan ik haar er meer in betrekken als toen met haar broertje. Ik denk dat het haar doet groeien en wellicht wat rust bij haar brengt. Misschien is dit raar omschreven en omschrijf ik het wel niet helemaal goed, maar hoop dat jullie het een beetje snappen. Dit is absoluut niet de enige reden dat we het zouden willen. Ik zou het heerlijk vinden om alles weer mee te maken en krijg al heerlijke kriebels als ik er bij na denk. Maar... dan komt het stukje verstand; Volgend jaar gaat de jongste naar school, dan is er wel wat meer rust en ruimte voor mezelf. We zouden de zolder moeten verbouwen, hoe zit het met de kosten van een derde...kost het zoveel meer? We werken allebei en hebben het nu goed, we zouden dus wel meer moeten gaan sparen als we het over studiekosten e.d. hebben. We zijn niet bepaald van het luxe, hebben een caravan waar we heerlijk mee weg kunnen en dat zou met 5 ook gaan. Dan ook de angst... we hebben een jongen en een meid, allebei gezond...wat als de derde niet gezond is. Uiteraard zouden we dan ook voor dat kindje gaan...maar wat doe ik mijn kinderen dan aan, hun hele leven wordt dan op zijn kop gezet. Dus een beetje het gevoel van "het lot niet tarten". Ik zou graag jullie reactie/ervaring horen en wellicht dat het me een kant uit stuurt. Ik ben overigens 30
Hey Naat85! Ik heb exact hetzelfde probleem...,bij ons heerst er ook veel twijfel! Vooral bij mijn man juist. Op financieel gebied maar daarnaast is hij ook heel blij met de vrijheid die we nu weer krijgen langzamerhand, mijn dochter is 7 en mijn zoon 4. Alles wordt nu makkeljjker. Ik heb trouwens zelfs al mijn babyspullen al verkocht... En dan is er ook nig het ruimtgebrek..l En toech zegt mijn gevoel JA ik wil nog een wondertje! Wat ook meespeelt is het gezondheidsaspect idd! We hebben twee gezonde kinderen, wat als dat bij de derde niet zo is? Ik ben inmiddels bijna 35, stokoud dus😉, en zou wel altijd alle tests uit laten voeren die ee mogelijk zijn, al is dat natuurlijk GEEN garantie voor een gezond kind! Lastig lastig....ik zit er ook al maanden mee in mijn maag...
Ik herken het gevoel heel erg goed. Wij wilden ook graag een derde, maar mijn man zag alleen maar praktische problemen (slaapkamers, financieel, auto etc.) Na veel gesprekken met elkaar hadden we besloten om het bij onze twee gezonde kinderen te houden. Alle babyspullen de deur uit en ook wij gingen genieten van de kids en van de 'vrijheid' die steeds meer terugkwam. En zie mijn onderschrift.. Ondanks dat ik aan de pil was bleek ik in November onverwachts zwanger te zijn. Natuurlijk was het even slikken en moesten we erg wennen aan het idee en aanpassingen doorvoeren, maar we zeggen nu allebei tegen elkaar: ook al was het niet gepland, dit is het beste wat ons kon overkomen, want nu is de keuze voor ons gemaakt. (en veel van die praktische problemen blijken nu ook heel erg mee te vallen). Ik heb wel de combinatietest én op eigen kosten de NIPT-test laten doen, omdat ik ook bang was dat het met de gezondheid niet goed zou zijn omdat we al twee gezonde kinderen hebben. Gelukkig blijkt alles tot nu toe helemaal goed te zijn met onze kleine man. Het blijft een lastige beslissing, want je kunt nooit in de toekomst kijken en niemand kan voor jou beslissen wat uiteindelijk de goede keuze is..
Hier ook dat probleem!!! Wij hebben 2 jongens van 4 jaar en eentje van volgende week 8 jaar. De kriebel was er lang lang bij mij maar niet bij mijn man. Nu sinds kort ziet hij het ook zitten en ben ik deze maand gestopt met de pil. Beiden hebben we ook nog steeds enorme twijfels over vanalles zoals gezondheid, financieen, het algemene verloop binnen ons gezin,... Maar ergens hadden we toch zoiets van we doen het. Niets is onoverkomelijk in onze situatie. We werken allebei en kunnen goed leven. Maar toch... We bekijken het maand per maand en als er plots één van ons 2tjes te hard twijfelt dan stoppen we met proberen! Niet makkelijk, he!! Succes met de keuze.
Doen! Mijn oudste is 8, middelste 6.5 en jongste 8 weken je bent 30 hè kunt evt. Nog even wachten en geloof me, dit verschil is echt super leuk
Ohhh ja dat hebben wij ook gehad. Welliswaar had ik al twee kids en mijn partner geen. Toch besloten het wel te doen. En onze dochter werd geboren. En toen vvolgde ook nog een zoon. Partner had toen ook twee kids en ik dus vier. Weer die twijfel wel of niet een 3e/5e. Wij zouden beslissen na twee jaar als ik 30 zou zijn. Nu 28 & 17 weken zwanger. De keuze is ook voor ons gemaakt. Ik zeg hierna is het klaar. Partner zegt: 4/6? Pfff eerst deze zwangerschap maar door.
Wat grappig dat je dan toch hoort dat de keuze wordt gemaakt en hoe makkelijk haha. Ik denk of ik weet wel zeker dat onze kids het leuk gaan vinden en dat een derde beter verloopt dat een tweede. Mijn dochter is immers nu gewend aandacht te delen. Ons zoontje is zo makkelijk en ook zo lief voor kleintjes, dus hij zou ook wel een geweldige broer worden. Maar zijn jullie niet bang bij 3 kinderen dat er altijd 1 buiten de boot valt? En ik vraag me af of ik dit gevoel nu heb omdat ik dus onbewust ( of toch bewust) het gevoel ook heb dat ons gezin nog niet compleet is of dat je dit gevoel heb omdat de kids groter zijn en je de baby tijd mist. In het laatste geval kan je door blijven gaan natuurlijk. Wat is het lastig zeg..