Goedemorgen dames. Ik heb gisteren bij het afvegen bruin/rood bloed ontdekt en dat heeft vanochtend enorm door gezet met stolsels/buikpijn/rugpijn/misselijkheid. Ik heb een vervroegde miskraam gehad, want hiervoor heb ik licht positief getest. Dit is de 3e keer tot nu toe en hopelijk de laatste keer. Dit is gebeurt op cd 44/45... ik had echt veel hoop en ondanks dat ik best positief en rustig sta in dit proces, heeft het mij gisteren erg diep geraakt, huilen.. huilen.. huilen... waar kan het misgaan of is het werkelijk de moedernatuur? Misschien gaan een aantal van jullie zeggen om de innesteling te bevorderen kun je bijv granaatappelsap gebruiken, vorige keer gebruikt zonder resultaat... Zijn er dames hier die ook ervaring hebben met vervroegde miskramen en hoe gingen jullie hiermee om? Ik was gisteren ontzettend verdrietig, vooral omdat het ook de 3e keer is, vandaag gaat het mentaal iets beter, alleen de pijn van de ongesteldheid/miskraam maakt me momenteel kapot...
De eerste keer had ik ook een miskraam. Dat was binnen 2 maanden nog geloof ik, ook vroeg. Ineens bloedverlies maar zonder buikpijn etc was heel gek. Ineens zwangerschap weg. Ik had toen ook meerdere positieve testen. Was denk ik al heel vroeg fout gelopen in de groei. Die zwangerschap was niet gepland dus was toen blij dat de natuur het voor mij op had gelost. Maar dat is dus een andere situatie, ik kan me heel goed voorstellen dat je er heel verdrietig om bent. Heb je al laten onderzoeken of er een oorzaak kan zijn voor de miskramen ? Ik durf niet te zeggen of er echt iets is wat een instelling zou bevorderen. Zou het iig zeker niet opgeven hoor.
Hoi Mila, Dank je wel voor je reactie... ja ben helemaal van top tot teen onderzocht, alles zit goed, bij mijn man en bij mij ook. Daarom is het ook zo vervelend, de gynaecoloog zegt moedernatuur, maar goed wilde ervaringen aanhoren van mensen die het ook hebben meegemaakt.. dank je wel voor het delen.. voor jou was het dus “een oplossing”, begrijp ik.. zo zie je maar dat je ook andere inzichten hebtvan een miskraam.. ik geef nu niet op, volgende ronde gaan we weer tegenaan, blijf positief, maar het is gewoon erg verdrietig om iets “dierbaars” te verliezenn, ook al is het maar een “vruchtje”...
Ondanks ik er geen verdriet heb gehad, zie ik het ook niet als vruchtje ofzo .. het is toch echt wel iets bijzonders van jou en je man samen. Maar ik kan me natuurlijk ook heel goed voorstellen als je het meerdere keren mee maakt en wel graag wilt het erg verdrietig is. Voor jullie zou het dus volgens de artsen wel mogelijk moeten zijn gewoon via moeder natuur ? En het misschien wat van je af zetten en gewoon gaan genieten ? Ook al klinkt dat zo makkelijk.. je hoort ooit wel eens van toen mensen "het los lieten " telde ze spontaan aan. Ik probeer mee te denken voor je. Kon je het maar zo invullen he waarom dingen gebeuren.. Misschien heb je onbewust een hoop spanning? Ook gezien de situatie van de hele wereld nu ?
Ik was vroeger echt er onwijs mee bezig, maar heb het eigenlijk volop losgelaten.. maar voordat ik zwanger probeerde te raken, hield mijn dagen ook bij. Dat zit gewoon in mijn structuur. En mocht ik gewoon op dag 28-30 ongesteld worden, dan ben ik minder/niet teleurgesteld, want dan is het binnen de tijd. Maar nu 2/2,5 weken overtijd, ik had hoop en ik had het ook echt niet vanmezelf verwacht, maar ik lag gewoon alleen in tranen, kon het niet laten stoppen. Ik denk dat ik juist geen spanning, want geniet ook echt van de momenten en heb zoveel afleiding door mijn werk. Maar het is mijn lichaam die ervoor zorgt dat ik eraan moet denken, want het doet pijn, is opgeblazen, waardoor ik niet kan stoppen, want m’n lichaam zegt error. Wij hebben grote kans dat wij dus normaal zwanger kunnen raken.. en wat ik bedoel met het vruchtje, dat het zodanig klein is, maar het idd iets heel speciaals en je creëert zoiets op een zeer speciaal moment, althans dat proberen wij vast te houden. Wij proberen niet gemeenschap te hebben, omdat we een kind willen, maar omdat we er ook echt zin in hebben. Ik ga maar het aankijken en ga door naar de volgende ronde. Maar m’n lichaam doet zo’n zeer, dat ik gewoon met paracetamol overeind kan blijven, anders is het niet te handelen... dank je wel voor het meedenken, waardeer het enorm. En ik zie dat je zwanger bent, heeeeel erg gegund, geniet van deze mooie tijd!!
Ah wat vervelend als ik het zo hoor.. Ik heb geen ervaring met jouw situatie zoals deze is, vind het ook lastig wat ik moet zeggen. Dankjewel! Ik hoop dat ik jou ook heel snel mag feliciteren, zeker hoop blijven houden.
Dank je wel! Het is toch wel een soort van opluchting om je gevoelens te schrijven... en dat er dan een “luisterend” oor is...
Hoi, ik wilde nog graag even op je verhaal reageren. Allereerst vreselijk om mee te maken. Ik zat een beetje in hetzelfde schuitje. Wij zijn eind oktober begonnen om zwanger te worden. Het was gelijk raak! Maar na 4 weken en 3 dagen een vroege miskraam. Ik werd na deze miskraam direct weer zwanger maar ook dit ging mis met 5 weken. Ik begon me best wel zorgen te maken want ik ben inmiddels 34 maar in het ziekenhuis zeiden ze precies hetzelfde als bij jou. Na de laatste miskraam was ik weer direct zwanger en ben inmiddels 13 weken in verwachting! Geef de moed niet op... ❤️
dat vind ik super lief van je... we gaan door met de volgende ronde, ik hoop het echt van harte! Ken je niet maar gun het je van harte, geniet van je zwangerschap! Zonnige groet ❤️
Dat is lief! Ik voelde me ook zoals jij je nu voelt en je wilt ergens bevestiging vinden dat het goed kan komen! Het komt vast goed. ❤️