Mijn vriend en ik willen zwanger worden alleen maak ik me zorgen om iets. Hij heeft al een dochtertje uit een vorige relatie. Ik maak me zorgen dat hij uiteindelijk meer van zijn eerste kindje zal houden dan die van ons als t dadelijk raak is en zover is. Heeft iemand hier ervaring met een partner die al een (jong) kind heeft met een ander. En zo ja hoe ga je ermee om, hoe gaat hij ermee om en heb je geen last opeens van een jaloerse ex en baby momma drama ? Misschien een stomme vraag hoor maar ik ben de laatste tijd erg emo en misschien omdat ik me hier ook mee bezig hou,het zwanger worden, misschien dat ik daarom dingen overdenk ??? Of is het normaal dit gevoel
Geen ervaring hiermee, maar wel even vanuit een ander perspectief: Toen wij zelf voor een tweede kindje gingen, had ik best wel eens twijfels. Het was duidelijk dat we graag een tweede wilden. Maar ik hield al zo ontzettend oorverdovend zielsveel van onze zoon... Hoe zou ik ooit van iemand anders net zo veel kunnen houden? Ik heb hier best regelmatig gelezen dat moeders dezelfde twijfels hadden. En wat blijkt: je hard groeit en je gaat weer net zo fantastisch, ontzettend, hemel & aarde, zielsveel van je volgende kind houden. En ik ben dan ook nog eens zo'n moeder die echt wel meteen na de geboorte moedergevoelens heeft en van haar kind houdt, maar bij die die liefde ook nog wel wat moet groeien. En ik denk dat dat bij mannen sowieso meer voorkomt: dat die liefde nog wat moet groeien. Maar ik zou er niet bang voor zijn. Straks zijn allebei zijn kindjes gewoon dat: zijn kindjes. Hooguit kan ik me voorstellen dat sommige mannen misschien wel eens schuldgevoel kan hebben richting het kind waar hij niet fulltime vader voor kan zijn omdat hij daar niet woont. Misschien dat dat bij sommige vaders wel eens doorslaat naar iets meer verwennen op materiaal gebied om dat te compenseren ofzo. Maar dat komt dan niet door een verschil in liefde, maar door wat anders. Maar dat is iets wat ik zo bedenk, omdat ik me ook kan voorstellen dat ik zo'n gevoel zou kunnen hebben.
Hier wel ervaring mee. Mijn vriend had al 2 dochters toen wij samen een dochter kregen en hij houdt van alledrie evenveel. Het is zijn eigen vlees en bloed en ze zijn alledrie uniek op hun eigen manier.
ik begrijp dat je emotioneel ben een tweede kindje zal net zoals zn eerste kindje speciaal zijn en even veel zal houden, en praat met hem daar over, dat zal jou goed doen
Waarom zou hij minder van dit kindje houden? Hij heeft het kindje dan met de vrouw waar hij van houdt en hij staat achter de zwangerschap neem ik aan. Geen zorgen!
Niet mijn vriend maar ik heb al een dochtertje uit een vorige relatie zij is mijn oogappel..Alles wat ik met haar mee heb gemaakt met mijn oudste (alleenstaande mama) maak ik met deze bijv niet mee en daardoor zal ik ook van haar houden maar wel anders maar even veel zo is het om mij heen ook uitgelegd en zo voelt het ook..Heel eerlijk we zullen het zien je eerste lijkt me toch anders en voor mijn vriend is de baby in mijn buik zijn eerste..Gevoelens kan je niet afdwingen zolang ze maar ieder hetzelfde behandeld worden en er zelf niks van merken..Praat over je angsten met jouw partner heb ik ook gedaan dat lucht erg op en zo kan je elkaar beter steunen ..Mijn vriend zei heel lief maakt mij niet uit hoe of wat wie eerst of laatst of eigen bloed ofniet ik houd van jullie 3 even veel en kan niet zonder jullie..
Hier ook vanuit een net ander oogpunt bekeken: Ik heb uit een eerdere relatie een kind, en met mijn huidige partner nog 2 kinderen. Ik hou van alle drie evenveel, net zoals jouw partner ook zal doen. Waarom niet? Het is zijn eigen vlees en bloed! daarbij houd mijn huidige man eigenlijk praktisch net zoveel van mijn oudste die niet van hem is, als van de andere kinderen die wél van hem zijn. Het verschil zit er bij hem meer in dat hij de oudste de eerste 4/5 jaar niet heeft gekend en van hem heeft leren houden (wat niet zo moeilijk was eigenlijk) en de andere van baby af aan alles heeft meegekregen. Dát is voor hem het enige verschil, maar verder eigenlijk totaal niet. Ik zou er met je partner over praten, dat je daar bang voor bent, maar ik denk (en weet eigenlijk wel zeker) dat je beren op de weg ziet, die er niet zijn Bovendien hou je van je eerste kind al zo veel, dat je je bij een volgende zwangerschap kan twijfelen of je van het volgende kind net zo veel kan houden, dat is normaal. Maar geloof mij maar gerust als ik zeg dat de liefde er ook dan weer op het eerste gezicht is!
Ik moet zeggen dat mijn vader nog een kindje heeft gekregen met zijn nieuwe vrouw en ik merk er niks van me vader houd van ons allemaal even veel.. Ik moet zeggen dat mijn nicht nu 2 kinderen van haar zelf en haar partner en hij had er al twee en vind zelf dat de kinderen die ze samen hebben meer aandacht krijgen omdat die ook van haar zijn.. Het is ook een beetje hoe je het zelf wilt aan pakken denk ik want allebei de kindjes verdienen toch evenveel liefde?