Oh ja, al een hoop bekende dingen voorbij zien komen. Geen autostoeltjes, als je met veel was, gingen we gewoon in de achterbak van de auto. Bij veel mensen stond het blauw van de rook. Ik weet nog dat mijn buurvrouw altijd rokend borstvoeding gaf. Als je niet luisterde, kreeg je gewoon een klap voor je kont, niet alleen van je ouders, maar ook van (zwem) leraren. Met twee maanden zat je aan de Liga met sinaasappelsap. Je speelde met 2 jaar gewoon buiten op straat. Geen enorme scholen, gewoon maar per groep 1 kleine klas. ADHD, hoogbegaafdheid etc., van dat eerste had ik nog nooit gehoord, dat tweede was een zeldzaamheid. Met trakteren rekening houden met kinderen die geen gluten mogen, koemelk, allergisch zijn voor kleurstoffen, geen varkensvlees mogen etc., het kwam niet eens bij je op.
Vroeger deden ze nog wel eens brandewijn in de laatste fles, nu staat het CB al te stuiteren als je ze voor 4 maanden een beetje pap geeft.
Mijn vader liet me toen ik 6 jaar was in een volle kamer met visite van zijn sigaret een trekje nemen. Dat was grappig. Mijn vader liet me voelen wat er gebeurde als ik de bandjes aan mijn enkels deed in het zwembad, net iets aan de lange kant, dat was ook grappig. Verder keek bij ons nooit iemand naar suikers of ongezond. Mijn moeder heeft iets met eten, ze ziet het liefste dat je veel eet, maakt niet uit wat het is, taart is ook goed.
Mijn moeder kocht altijd heel veel voor mij om me zoet te houden.... Ik ben enigst kind en ze werkte heel veel altijd. Dus door veel spelletjes en barbie poppen te kopen, bleef ik zoet en vermaakt... En was ik een ontzettend verwend rotkind geworden. Misschien dat ik daardoor nu een bewuste thuisblijf mama ben.
Geboren voor 1985? Doorlezen! Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat wij als geborenen in de 70-er/80-er jaren nog leven? Volgens de theorieën anno 2007 zouden we toch allang dood moeten zijn? Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag. Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium. Boven aan de trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden. Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voor je ouders het merkten. Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen. Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er tussen zat waren ze weg. Op de fiets zat je met je gat achterop de bagagedrager en probeerde je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je. Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets. Water dronken we uit de kraan, niet uit de fles. Brood stond stijf van de conserveringsmiddelen, na 2 weken was een half bruin nog net zo vers als in de winkel. Kleur en smaakstoffen moeten toen ook al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu ook echt niet meer. Een kauwgum legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's morgens weer in je mond. Op school hadden ze maar een maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke klep eraan. Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook je fiets was te groot of te klein. Een fiets had geen versnellingen en als je band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken. We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we waren en we hadden geen GSM mee! Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze-mannetjes-verzamelplek. Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met je mee. Wij aten ook al koekjes en kregen brood met heel veel boter en werden toch niet dik. We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van. Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiekanalen, videofilms, dvd, surround sound, eigen televisies, computer of internet. Wij hadden vrienden! De TV begon pas om 18.00 uur. Dan kwam er een uurtje wat leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek. We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hier werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken' en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor. Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwassene die zich er druk over maakte, laat staan dat je een lieveheersbeestje op je jas knoopte. Pedagogisch verantwoord speelgoed maakte we zelf. Met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de heuvel dat we de rem vergeten waren. We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen. Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen dezelfde lessen. Zij deden soms nog een klas nog een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De leraar had altijd gelijk. We smeerden onze boterhammen zelf, met grote-mensen mes, en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag. Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter! Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je een watje! Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. Ze kwamen wel om je te halen, maar niet om je eruit te lullen. Onze vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. We hebben moeten leren er mee om te gaan. Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en instaan voor de gevolgen. Weet je dat alle veranderingen hierin onze kinderen veranderd hebben? Het positieve is de veiligheid, minder gewonden, doden en ziekte. Maar er is ook een negatieve kant, en helaas zie je die steeds meer. Er is namelijk onderzoek gedaan naar de huidige manier van opvoeden. Het overbeschermend opvoeden, ook al is het veiliger voor een kind, een kind wordt anders volwassen dan wij. Een kind in de huidige opvoeding heeft late als volwassenen meer moeite met zijn zelfstandigheid, moeite met het omgaan met teleurstellingen(denk aan ontslag of afwijzing) en kinderen krijgen later een vorm van arogantie, ze denken dat de wereld om hen draait. Moeilijk om te kiezen tussen 2 kwaden, maar toch denk ik dat het voor een groot deel vroeger dus wel beter was.......
Vroeger had je nog een bakker op de hoek. Tegenwoordig heb je alleen nog maar de supermarkt (okee, en een bakker in het grote winkelcentrum.) Winkeltjes op de hoek zijn uitgestorven. Ik weet nog wel dat mijn tante een snoepwinkeltje (ja en geen Jamin, maar een echte ouderwetse!) op de hoek had. Goeie ouwe tijd. Ik had het er laatst met mijn vriendin over. Vroeger op weg naar de wintersport reed haar vader bijna 200, met zijn knieën aan het stuur en een shaggie rollend, terwijl zij los op de achterbank zaten (nou ja, dat idee iig ) Nu schieten ze je bijna af als je kind niet in een stoeltje zit!
Vroeger heette Twix nog Raiders en had je nog Treets (ben benieuwd of iemand die nog kent ) Maar da's vast uit de tijd van de houten gulden.
KROKET EEN KWARTJE!!! BEN JIJ UIT 1945 DAN?? ik weet nog 1 gulden maar een kwartje verrrrr voor mijn tijd en ik ben van 1974
Toen ik klein was kreeg ik van mijn vader gewoon een pak op mn billen als ik stout was,ook moest ik net zo lang aan tafel blijven zitten tot mn bord leeg was. Soms is mijn zoontje zo vreselijk irritant dat ik hem ook wel eens een flinke draai om zn oren wil geven maar dat mag niet meer,nu moet je tot in den treuren blijven praten net zolang tot je er helemaal doorheen zit. Ik weet niet wat beter is hoor.....
Haha alsof ik mn moeder hoor. Maar eh ziekenfonds. Kleine tien jaar geleden in guldens een kleine fractie van wat we nu betalen in euro en geen eigen risico.
Totdat de euro erin kwam was het in de stad waar ik naar school ging (op de route van school naar huis.. was vervelend joh) 2 kroketten voor 50 cent.. En lekker! ooeh heerlijk.. Toen kwam de euro en is overgezet op 2 kroketten voor 25 cent, maar inmiddels is het al een euro.. De krokettent staat er nog steeds, maar sinds de eigenaar ervan is overleden paar jaar terug is het lang zo lekker niet meer..
Klopt. Alles wat toen een gulden was, is nu een euro. En zeker huizenprijzen. Maaaaarrrrrrr.... Ik verdien nu in euro's maar 200 euro minder voor 3 dagen werken als wat ik 15 jaar geleden voor fulltime in guldens verdiende. Dat is dus ook gewoon meegegaan. Ik weet nog wel toen wij ons eerste appartement kochten, dat ik tegen mijn tante zat te klagen dat de prijzen zo hoog waren en dat de hypotheek dan dus ook flink is. Zij gaf aan dat zij in hun tijd ook flink krom moesten liggen voor de hypotheek. Maar toen ging ik eens rekenen, zij hadden hun huis 40 jaar daarvoor voor 19.000 gulden (ja echt!) gekocht. Als we dat door zouden trekken, zou ik na 40 jaar 4,5 miljoen (euro!) voor ons appartementje kunnen vragen.
vroeger riep mn moeder me om te eten als ik buiten speelde... nu belt ze mn broertje op.. vroeger kocht ik snoepjes voor 5 cent per stuk vroeger kreeg ik flesje yogi mee in bed ( vandaar die rotte tandjes op mn 3e !!)
vroeger moest ik als ik boodschappen deed een pakje shag voor me vader meenemen.. denk dat als iemand nu z'n kind hiervoor stuurt mensen heeeeeeel raar staan te kijken...
Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags. Je lag languit op de bank inderdaad. Hadden geen DVD, portable playstation of mp4 spelers in de auto op weg naar Frankrijk. We telde gewoon de gele, rode en groene auto's en kruistte dit af op een ouderwets schriftje met lijntjes die je nu alleen nog maar kan krijgen bij een antiekzaak of kringloopwinkel geloof ik. Onze prachtige mooier kinderbedjes waren geschilderd in prachtige kleuren met verf vol met lood en cadmium. Loodvrije verf? doe niet zo gek! Heul niet nodig. Ik leef nog. De medicijnenpotjes/flesjes uit de apotheek konden we gewoon open krijgen, net als overigens de fles met bleekmiddel, niets geen kinderbeveiliging. Deuren en ramen bedreigden continue onze poezelige handjes, beschermers? waarom? We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn als de straatlantaarns aangingen. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoon mee. Tegenwoordig zijn we in paniek al je je kind 3 uur lang niet hebt gezien en lichten we de politie in. We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd, bedreigd, in elkaar getrapt of de schuld gegeven. Het waren gewoon ongelukken en de enige die schuld had waren we zelf.. We gingen gewoon naar buiten en daar kwamen we elkaar tegen. We gingen naar het huis van vriendjes en belden aan om te vragen of ze buiten kwamen spelen. Of we gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder van te voren af te spreken en zonder dat onze ouders dat wisten. Was allemaal heel normaal. Niemand bracht ons en niemand haalde ons weer op... Hoe was het in godsnaam mogelijk? We bedachten zelf spelletjes met stokken en tennisballen. We aten wurmen en die leefden niet voor altijd in onze magen verder. Met voetballen op straat mocht je alleen meedoen als je goed genoeg was. Als je niet goed genoeg was, moest je met teleurstellingen om leren gaan. Sommige kinderen waren niet zo goed op school als anderen. Ze haalden onvoldoendes en bleven zitten. Dat leidde niet tot emotionele ouderavonden of zelfs tot veranderde prestatienormen, verplichte wegsturingen naar MLK scholen en inkortingen op je studiefinanciering.. Soms hadden onze daden consequenties. Dat was logisch en daar kon zich niemand voor verstoppen. Als iemand van ons iets verbodens had gedaan, was het normaal, dat de ouders je er niet uithaalden. In tegendeel, ze waren het met de politie eens! Tegenwoordig leren de meeste ouders hun kinderen dat de politie de boeman is. bron:inet