Vroeggeboorte en MMM

Tja ik denk dat niemand echt klaar is voor een vroeggeboorte. Het is zeker niet af. Voor jezelf en je kindje niet. Het is erg logisch dat je het zwanger zijn mist. Zelf wilde ik vrij snel weer zwanger zijn. Vooral door dat gemis en niet af gevoel. Dat is ook iets wat bij het ontzwangeren hoort en zeker met een premature bevalling. Dat heeft tijd nodig.
En ik kan me voorstellen dat als je lang op een zwangerschap hebt gewacht dat dat het gevoel versterkt.
Eerst lekker ontzwangeren en van dit kindje genieten. Geef je de tijd om het te verwerken. Dat is ook beter voor je lijf bij een volgende zwangerschap.
Zelf was ik er na 20 maanden weer aan toe. En nu is het gelukkig al zo ver. En dat breng ook weer emotie mee van toe. Gelukkig niet meer heftig maar meer van weet je nog toen...
Wat ik in elk geval wil zeggen is dus geef het even tijd en kijk na een jaartje weer hoe je er voor staat.
Geniet van jullie kleine dierbare spruit

 

Wij gingen van een redelijk onbezorgde zwangerschap (alleen HG en verweekt bekken waardoor bedrust) naar een bezorgde zwangerschap vanaf 28 weken.. Voor zo ver ik op een wolk zat, werd ik er vanaf getrapt.

Ik heb wel altijd een bitterzoet gevoel over die laatste paar weken, want 7 weken later was ik bevallen.
Met 33 weken werd ik opgenomen omdat de groei achterbleef en al 4 weken achterliep. Vanaf dat moment kon hij elke dag komen en was het zo onzeker, 2 lange weken in onzekerheid. Eigenlijk net op het punt dat we dachten; nou volgens mij halen we de 37 weken nog wel, werd ik de volgende ochtend wakker met buikpijn. HELLP..
Ik ging van 'genieten' van de zwangerschap naar 'ojee help wat nu, hij is te klein' en door naar 'o mijn god hij komt nu al.'

Inmiddels is hij 13 maanden, en groeit hij met z'n voedselallergieën goed, naar verwachting dan.
Natuurlijk voel ik mij een beetje beroofd van een goede zwangerschap, roze wolk en kraamweek, en hierdoor hoop ik stiekem nóg meer op straks een volgende 'goede' zwangerschap..

Het was vooral mijn man die in eerste instantie niet durfde. Bang om weer hetzelfde aan te gaan, en nog steeds twijfelt hij regelmatig.
Maar meer de angst voor een huilbaby en geen goed ritme meer, is wat ons eigenlijk deels tegenhoudt. Maar we zien wel of een tweede zwangerschap ons gegund is..

 

Hier totaal onverwachts met 34 weken en had de eerste maanden ook erg de behoefte snel weer zwanger te worden. Nu ben ik gezegend met twee zoons en de jongste is geboren met 37.2 MAAR het was zeker niet de roze wolk waar ik op hoopte en heb 17 weken plat gelegen ivm nood cerclage.

De beroofde tijd komt nooit terug, ook niet met een tweede zwangerschap. Het is een rouw proces denk ik.

 

Onze dochter is een rand-prematuur. Spontaan vliezen gebroken en 9 uur later was ze er!

Onze dochter is ontzettend makkelijk. Ze sliep eigenlijk gelijk in een net ritme en na een aantal weken ook al de hele nacht door. Ze is ook altijd vrolijk en goed gehumeurd.

Als het aan mij lag dan waren we al bezig voor een tweede maar manlief twijfelt nog. Ben al wel weer 2 maanden zonder pil dus hopelijk geeft ie snel toe

Ik miste het zwanger zijn ook heel erg, was jaloers op elke zwangere vrouw die ik zag en had zelfs mijn account hier opgezegd.
Heeft echt wel paar maanden geduurd voor ik het een plekje kon geven maar toen kwam ook gelijk de wens voor een tweede.

 

Ik ben van mijn zoontje met 38.1wk spontaan bevallen. Ook dmv een lang mmm traject zwanger geraakt en o wat miste ik die buik, het getrappel en eigenlijk alles!

Hier uiterlijk bijna 2 jaar na de bevalling ondanks mijn gevoel een nieuwe icsi poging opgestart maar dat Was voornamelijk omdat ik tegen de mmm aan hikte, heb iets te veel complicaties en ziekenhuis opnames gehad tijdens de mmm waardoor de angst daarvoor terug kwam.

Heel veel succes en luister naar je eigen gevoel en verstand....
ik snap je post in ieder geval volledig.

 

Klopt, in hetzelfde groepje ja!
Ja, hij ziet veel beren op de weg maar dat is veel door de geschiedenis met Christiaan. Te vroeg/licht/klein geboren was al stressvol en toen hij eindelijk thuis was, was het een huilbaby. Nouja, tot we hem koemelkvrije voeding gaven, bleek dat hij gewoon allergisch was. Maar dat waren 5 weken 'hel'. Daaropvolgend dus ook weer veel ziekenhuis gezien.
En dat heeft er bij beide gewoon ingehakt. Vandaar dat we eerst met de kinderarts wilde gaan praten over de aanpak met een volgende. Maar hij zit het meeste met de angst voor het onbekende. "Wat als het wél een huilbaby is.." " Wat als deze weer kma heeft.." "Ga ik met 2 kindjes ooooooit nog slapen." Ik denk eigenlijk dat dit standaard vragen zijn, die elke ouder zich af zou vragen..

Ik kijk niet terug met gemis, naar de zwangerschap, maar hoop het nog wel een keer te worden. Merk wel dat ik al aan het plannen ben, hoemet het werk te combineren en we gaan in december weekend weg met mijn familie ("wat als ik dan weer zwanger ben en zo misselijk..").

 

Ik ben zwanger geraakt dmv IUI en ze is met 29 weken geboren omdat ik HELLP had.
We hebben een erg heftige periode achter de rug gehad (helaas bij alle prematuur ouders bekend)
Wij zijn gewoon nog niet aan een 2e toe, voor nu is onze angst nog steeds groter dan m'n wens..
Ooit zal de wens groter zijn dan de angst en dan hopen op een 2e kindje..

Ts is zie dat je kindje 3 maanden is, wist je dat 2 zwangerschappen dicht op elkaar ook vroeggeboorte kan veroorzaken?!

 

Mijn oudste dochter is een randprematuur, geboren met 36.2, en ik had ook heel snel het gevoel dat ik weer zwanger wilde zijn. Dat ik nog iets goed te maken had...
Vijf maanden na haar geboorte was ik weer zwanger van nr 2 en die zwangerschap duurde maar 34 weken. Ik moet zeggen dat ik er nu vrede mee heb; ze zijn allebei gezond, wel te vroeg maar beide dames waren er klaar voor om geboren te worden.

 

Over die harde buiken en luisteren naar je lichaam. Ik ben daar super slecht in geweest, beide keren, en zowel de vk als gyn hebben aangegeven dat dat niet alleen de reden van een vroeggeboorte kan zijn. Mijn bevallingen zijn allebei spontaan gestart en mij werd gemeld dat mijn kindjes er ook gewoon klaar voor zijn. Schijnt dat de longetjes een stofje afscheiden (als ze rijp zijn) en dat zet de bevalling in gang....

 

Mijn zoontje Is van mei 2014
december 2015 gestart met een nieuwe icsi (hadden geen cryos meer), begin februari de punctie en direct zwanger...
had dat nooit durven dromen...

 

Wij hadden de afspraak gemaakt... We proberen het voor max 1 jaar of 1 punctie met bijbehorende terugplaatsing(en)
Daarna zouden we de balans opmaken of we door zouden willen gaan.

 

Ze moet eerst nog gezond geboren worden...
Ze is sowieso dysmatuur en zal rond de 34wk gehaald worden.
maar als het goed gaat Is inderdaad ons gezin compleet.

 

Ik was heel snel zwanger (2e ronde, maar geen MMM) en was vooral bang dat het weer een bbz zou zijn en ik weer een eileider kwijt zou raken. Dat was gelukkig niet het geval! De rest van de tijd heb ik altijd al wel met een onderbuikgevoel rondgelopen dat er nog iets zou gebeuren... En dat was (achteraf) dus bevallen met 34 weken. Ik was ook tijdens de bevalling niet bang, misschien omdat het de 2e keer was
Ik denk inderdaad dat het beter te accepteren is omdat ik 2 gezonde dochters heb. Het was schrikken maar ik heb er vrede mee verder

 

Spannend dus nog even... Zal voor je duimen dat alles goed gaat!

 

We blijven positief... De grens die gesteld Was van 28wk en 750gr hebben We gehaald dus dat geeft wat meer vertrouwen.
Ze wordt nu 888gr geschat.