Vanaf vanavond elke donderdag om 21.30 uur op rtl 4, het programma Gepest. Heb nu net het eerste deel gezien. Met tranen in mijn ogen ! Wat een heftig programma. Wie kijkt er ook ?
Ik zit ook te kijken. Heftig hoor. Ik was zelf vroeger ook altijd wel een makkelijk slachtoffer, maar gelukkig nooit zo erg meegemaakt.
Vind het ook vreselijk om te zien..ben zelf ook gepest om de middelbare school en herken ook veel dingen. Hoop echt dat ik dit niet mee hoeft te maken met onze kinderen (met niemand uiteraard) maar mijn antennes staan nu al aan!
Inderdaad, haar moeder reageerd heel appart vind ik. Wellicht dat het iets met haar opvoeding heeft te maken ? Bij het zien van het filmpje van hun dochter, zat alleen vader met tranen in zijn ogen. Het leek de moeder niet zoveel te doen. Maar goed, kan ook een houding zijn. Jammer dat niet alle jongens meedoen, maar geloven jullie het dat die jongens haar niet meer kunnen herinneren ?
Het is natuurlijk wel lang geleden en zij zagen het als kwajongensstreken. Het gebeurt vaker dat kinderen niet doorhebben dat andere kinderen enorm onder hun gedrag lijden, zelfs bij volwassenen komt dit voor. Ik vond moeder ook apart reageren, vader vond het wel heel erg maarja, die was er nooit dus die wist er niet veel vanaf. Zeker niet als je vrouw het niets doet en dus ook niets aan je vertelt, denk ik. Ik vind het een goed programma, mijn 1e 2 jaar op de middelbare waren ook niet geweldig. Ik had een paar akelige meiden in de klas en als ik die nu tegenkom, gaan mijn haren nog steeds overeind staan. Ik heb altijd genoeg vrienden gehad op school hoor, maar ik kon vrij goed leren en die paar meiden vonden dat blijkbaar niet kunnen. Ze plaatsten regelmatig opmerkingen waardoor iemand zichzelf heel onzeker zou kunnen gaan voelen. Ik werd er juist alleen maar sterker van en liet gelukkig niet over me heen lopen. Achteraf geldt in mijn situatie zelfs; wie het laatst lacht, lacht het hardst!
Ik kon me eerlijk gezegd niet voorstellen dat die jongens er niks meer van af wisten. Maar ik vond het wel mooi dat die jongens (inmiddels natuurlijk mannen) kwamen om haar te ontmoeten na al die jaren en dat het voor haar nu allemaal afgesloten was.
Heb het net ook zitten kijken, ik herken helaas een boel! Ik ben echt (in mijn ogen) ernstig gepest, wat er zelfs toe heeft geleid dat we moesten verhuizen . De reactie van haar moeder is idd wat 'nuchter'. Ik weet het niet zeker maar haar CVA kan hier ook een oorzaak van zijn..
Ik vond het heel aandoenlijk, voor haar was het zichtbaar een gigantische stap terwijl zowel ouders als leraren als pesters er heel nuchter op reageerden. Ik heb niet het idee dat ze echt erkend is in haar gevoel. Hopelijk heeft ze het nu wel echt af kunnen sluiten.
Ik vroeg me ook al af of de "lauwe" reactie van ma niet voortkwam door de hersenbloeding. Ik heb getwijfeld mee te doen aan het programma. Alleen toen ik me aan wilde melde kwam ik er natuurlijk achter dat ze ook foto s en alles wilde hebben. Ik heb van die tijd (groep 5 tot 3de klas) alleen nog 1 foto van mezelf en voor de rest helemaal niets. En ik durfde ook niet echt..ik wil niet met mijn limburgs accent op nationale tv hihi. Ik heb vroeger op 3 basisscholen gezeten. De eerste school begon het pesten in groep 5..in groep 7 kreeg ik ineens een pets in mijn gezicht van de juf :O en toen hebben mijn ouders mij naar een andere school gedaan. Daar werd het nog erger. De kinderen wachten mij naar school op en achtervolgde me. Daarna heb ik nog 1 jaar op een andere school gezeten wegens verhuizing en dat ging goed. Toen kwam het..de middelbare school. Wat een rottijd was dat zeg. Zodra ze de kans kregen sloten ze me op in wc's, kleedkamers en dergelijke. Ik werd van de trap geduwt, geknepen, geslagen. Er werd in mijn borstel gespuugd en mijn kleren werden "verstopt" in de prullenbak. Na school dacht ik dan lekker naar huis te gaan, maarja daar kwamen ze doodleuk voor de deur zitten. Mijn moeder deed er niet veel aan...die was volgens mij zelf bang..mijn vader jaagde ze wel weg, maar wat meer kon hij doen. Natuurlijk zijn er gesprekken geweest...maar het werd alleen maar erger. Op een gegeven moment vroegen ze me zelfs of ik nog wel wilde leven..dat ik dan maar goed moest nadenken voordat ik weer wat zei. Dus thuis en tegen de leraren vertelde ik maar dat het allemaal goed ging... Nu gaat het wel goed met me. Soms vind ik het nog moeilijk om me aan te sluiten bij een nieuwe groep mensen..ook hier op het forum durfde ik in het begin niks te zeggen. Gaandeweg vind ik mijn weg daar ook wel in. Ik hoop dat mijn zoon dat soort dingen bespaard gaan blijven, maar zodra ik merk dat hij gepest wordt bijt ik me erin vast en laat ik niet meer los totdat ik zeker weet dat het niet meer gebeurd. Maar mijn zoon (bijna 2) is nu al een heel ander kind dan ik was en die gaat gewoon echt niet gepest worden!!
ik heb het niet afgezien (was te moe) , maar over 'zouden de jongens het écht niet meer weten' ? Ik kan me dat wel voorstellen.. voor hen stelde het niets voor. Zij hadden er geen benul van wat ze aanrichtte en ik weet óók niet alles meer van vroeger. Dingen die op jou indruk maken, kunnen voor een ander heel gewoon zijn en daardoor dus makkelijk te vergeten. Hoe triest ook natuurlijk in dit soort situaties...
@ Mellepel, wat een verhaal zeg... Heftig hoor, dat je op alle drie de basisscholen bent gepest. En zelfs door de juf geslagen. Hebben jullie haar wel aangeklaagd toen? Als jij denkt dat het je kan helpen, dan zou ik zeker mee doen met het programma. Als je geen foto's meer hebt dan is dat toch niet anders? En ik zal me niet druk maken over je accent. Dan doen ze wel ondertiteling. Ik heb ook op drie verschillende basisscholen gezeten en vanaf de derde basisschool werd ik gepest. (Dit was vanaf groep 6). Ik voelde me altijd erg afgewezen door de klas. Ik had gelukkig wel 2 vriendinnetjes en speelde ook weleens bij andere klasgenoten. Maar op school werd ik vaak buiten gesloten. Ik weet niet zo heel veel voorbeelden meer te noemen, ik heb veel verdrongen. Maar ik weet nog dat ze vaak riepen dat ze me dom vonden. Dit heb ik jarenlang geloofd en een jongen uit de klas zei een keer: "Ik ben op elk meisje van de klas weleens een keer verliefd geweest", toen zei iemand: "Ook op Truusje?" (ik dan, niet mijn echte naam) en toen zei hij, nee behalve op Truusje. Niet dat hij persee verliefd op me hoefde te zijn, maar je voelt je wel gelijk de mindere hierdoor. Altijd als laatste gekozen worden met gym, etc... Op de middelbare school werd ik de eerste drie jaar ook gepest en in de vierde klas was het ineens afgelopen. Maar daar werd ik altijd heel plagerig geroepen met mijn naam. Had ik een paar jeugdpuistjes en werden er Clerasil-grappen over gemaakt. Was ik verlegen en teruggetrokken en daardoor gewoon denk ik het pispaaltje. Ik durfde nooit voor mezelf op te komen en dat vonden die pesters natuurlijk geweldig. Ik heb, doordat ik zelf gepest werd, ook zelf een klasgenoot gepest. Dit deed ik om erbij te horen en leuk gevonden te worden. Ik heb dat meisje toen nagetekent en er lullige teksten bijgezet en dit aan een spijkertje in de school gehangen. Dit heb ik geweten! Dit briefje kwam aan het licht en als ze er achter zouden komen wie het gedaan had, zou die persoon geschorst worden. (Ik dus). Ik ben toen helemaal geschrokken en heb huilend mijn verhaal opgebiecht aan die leraar. Gelukkig werd ik niet geschorst en ik heb ook vergeving gevraagd aan dat meisje. En daarna kwamen we zelfs bij elkaar thuis na schooltijd en in het weekend. Dus we hielden er zelfs vriendschap aan over. Maar mijn eigen pestverleden heeft me wel kapot gemaakt en ik kampte in de pubertijd met zelfmoordneigingen. Ik was niet tevreden over mezelf. Geloofde alles wat ze me zeiden (zoals jij bent dom en jij bent lelijk) en kampte met een eetstoornis (de anorexia-kant op). Met een hoop maatschappelijke hulp vanaf de pubertijd tot aan mijn 21e ongeveer ben ik er weer aardig bovenop gekomen en weet ik dat ik ben zoals ik ben en dat ik er mag zijn. Maar zo zie je maar wat je als pester kunt veroorzaken.
Ik heb het begin gekeken, maar raakte zo overstuur dat we hebben gezapt Ik dacht altijd dat ik er overheen was en sterker was geworden, maar toen ze uit haar dagboek voorlas kwam in één klap alle pijn en verdriet weer boven. Ben er nu nog een beetje door van de kaart. Bah
@L4ever: Op de derde basisschool ben ik gelukkig niet gepest. maar daarna weer vanaf de middelbare wel. Voor jou ook een heftige tijd dus Genegeerd worden doet ook echt heel veel pijn en vooral woorden blijven hangen. Gelukkig weet je nu dat je er wel mag zijn en dat is wat we nooit mogen vergeten! @MvS: Het programma is ook heel goed neergezet vind ik. Juist door hoe ze het laten zien voel je weer wat je toen voelde. Wat ik ook mooi vond aan het einde van het programma was dat ze zei dat ze zich nu sterker voelde door hen (iets in die richting zei ze). Als we ons daar nu maar eens aan vasthouden dan zijn we al een heel eind. We zijn niet meer die kinderen die gepest zijn, we zijn nu volwassen vrouwen en we laten ons niet meer pesten!
Ik ben ook gepest vroeger niet zo erg gelukkig, ben nooit geslagen ofzo. Mijn spullen zijn nooit afgepakt maar kreeg wel altijd opmerkingen naar mijn hoofd. En omdat ik al onzeker was en niet goed kon leren, verdween mijn eigenwaarde steeds meer. Ik ben nu nog steeds verbaasd als mensen vrienden met mij willen zijn en altijd voorzichtig. Die reactie van die moeder herkende ik wel, mijn moeder kon ook zo zijn. Zal wel met opvoeding te maken hebben of misschien is haar moeder ook gepest vroeger en kon ze het niet aan dat haar dochter ook gepest bleek te zijn? Dat ze daarom juist afstandelijk reageerde? Dat die jongens het niet zo meer wisten snap ik ook wel, wat iemand al zei, zij zien het als kwa jongensstreken en zullen het nooit zo ervaren hebben als die vrouw zelf.
Heb het programma niet gezien en ga denk ik ook niet kijken. Ben zelf ook erg gepest vroeger, maar heeft heel lang geduurd voor ik erover heen kon stappen. Ik geloof dat ik tot ergens in mijn twintigste niet langs groepen durfde te lopen/fietsen. Ben er nu wel overheen hoor. 1 van de grootste pestkoppen van vroeger is nu mijn buurman. Toen mijn buren het huis te koop hadden en ik hem zag met zijn vriendin voor een bezichtiging, hoopte ik zo dat zij het niet zouden kopen. Dat deden ze dus wel. Maar het mooiste is dat we nu gewoon normaal contact hebben met elkaar. Ben er zelfs al wel eens wat wezen drinken en hij doet altijd erg leuk tegen mijn zoontje. Zelf verwachten ze nu ook een kindje. Ik vraag me af of hij nog wel weet hoe hij vroeger deed. Heb het er met hem nooit over, maar zijn vriendin heb ik wel eens verteld dat haar vriendje vroeger niet zo'n aardig ventje was. En daar keek ze niet raar van op, gezien zijn opvoeding/ouders etc.
Waarom vertel je het niet? Voor je eigen verwerking, en als hij normaal; volwassen is geworden, kan hij ook zijn excusses aanbieden. Dat doet heel veel, is mijn ervaring. Ik ben tijdens de studie opnieuw in contact gekomen met een pester. (1 van de). Toen was ik al een stuk sterker en kon ik van me afbijten, ik heb hem toen de waarheid verteld. En hij schrok best erg. Sindsdien zijn we zelfs goede vrienden geworden, hij heeft me zelfs aan een baan geholpen