Ja, alleen bij Salomo wilde hij één kind in tweeën hakken. Hierbij heb je twee kinderen. Splitsen dan? Ik vind het een moeilijke situatie. Wat er ook besloten was, er was één partij intens verdrietig, en terecht, en beide partijen is onrecht aangedaan.
Dat is zeker waar, als je ervoor kíést om gebruik te maken van een spermadonor of eiceldonor, of om spermadonor of eiceldonor te zijn. Dan kun je dat los van elkaar zien. Als je daar helemaal niet voor kiest en het eigenlijk de bedoeling was dat jóúw embryo's bij jóú werden teruggeplaatst, voelt dat helemaal niet zo, kan ik me zo voorstellen..
Hier ben ik het mee eens, ik denk dat met deze redenen het het beste is voor de kinderen om op te groeien bij de biologische ouders. Het is vreselijk voor de vrouw die de kinderen heeft gedragen om ze na negen maanden zwangerschap af te moeten geven aan de biologische ouders en zeker als je zelf zo`n grote wens hebt om kinderen te krijgen. Maar ze wist met drie maanden zwangerschap dat deze kinderen biologisch niet van haar zijn. Ik vind dat je vanaf dat moment, hoe ongelooflijk moeilijk het ook is en hoe groot je eigen kinderwens ook is, in de maanden die volgen moet gaan accepteren dat je deze kinderen na de geboorte moet afstaan. De biologische ouders kunnen hier ook niets aan doen, het is een fout van het ziekenhuis. Het lijkt me vreselijk als je je eigen vlees en bloed niet bij je mag hebben door een fout van het ziekenhuis. Het is ook vreselijk voor de vrouw die de kindjes negen maanden gedragen heeft en ik vind dat zij een schadevergoeding moet krijgen en verdere kosteloze behandeling(en). En het zou ook fijn zijn als ze de kinderen wel regelmatig mag zien, ze leert kennen en ze op ziet groeien want ze heeft ze wel negen maanden gedragen en op de wereld gezet.
Lekker dan, dat je in zo'n situatie zit door een fout die de kliniek maakt. Ik weet niet wat de goede oplossing zou zijn en ook niet wat ik zou doen in zo'n situatie. Dat weet je denk ik pas als je er zelf voor staat (of dan misschien nog steeds niet) Ik snap allebei de kanten wel.. Lekkere reacties ook weer onder dat artikel. Bijna net zo geslaagd als het artikel over dat monument voor ongewenst kinderlozen O__O
Helemaal mee eens. Ik zou er niet mee kunnen leven dat MIJN vlees en bloed bij een ander zou opgroeien. En ik zou het als draagmoeder ook zeker begrijpen al zou het best moeilijk zijn maar een kind hoort bij de echte ouders.
Ik wordt zo moe van zo'n reactie "Wordt je niet zonder medische hulp zwanger dan wordt je dus geen ouder en ga je wat anders doen met je leven, of je adopteert er eentje". Zuuuuucht. Irritante lui. (dit betreft overigens een reactie bij het artikel van de link, niet hier) Ik, mama via IVF (ja en ook nog een IVF-D) ben zo blij dat het bestaat! Anders dan dat; zware k-situatie. Het zal je maar gebeuren zeg. Ik vind het moeilijk om daar een goede beslissing in te nemen maar rechterlijk gezien is de draagouder de ouder. Bij een draagmoeder moet de moeder voor wie zij het kindje draagt ook het kindje adopteren. Zo werkt het dus de uitspraak is denk ik wel terecht. Maar het blijven kindjes van dat andere stel en of hun poging dan wel of niet gelukt was maakt daarbij denk ik nog niet eens uit, als is deze situatie wel extra 'zuur'.
Ouder ben je niet door DNA.. Het is toch de band die je met je kind(eren) opbouwt die van tel is? Ik kan beide kanten goed begrijpen maar die draagmoeder heeft haar kinderen 9 maanden gedragen, ze gevoeld, en langzaam van ze gaan houden. Je kan toch niet verwachten dat ze dan na 9 maanden zegt hé hier zijn de kinderen, dag en bedankt.. En wat zou zijn gebeurd als het andere stel wel zwanger was geworden? Moeilijk en ik denk ook niet dat er een goed is.
Zeker, maar dat is gezien vanuit de ouder. Maar voor een kind, wat voelt als jouw ouders? Als je je verplaatst in deze tweeling, en later als je rond de 16 bent beseft dat jouw ouders genetisch gezien niet jouw ouders zijn. Je probeert je te identificeren aan je ouders en dat lukt niet want je draagt hun genen niet. Dat is iets wat bij adoptie ook voor komt, maar adoptie is een proces dat door beide ouderparen is afgesproken en waar alle ouders achter staan. In dit geval is er een wet die heeft besloten. Misschien vind ik dat nog wel het meest wrange, de wet heeft in deze situatie bepaald. Maar er bestaan geen wetten voor situaties zoals deze. Omdat het nagenoeg nog nooit is voorgekomen. Ik vind het erg jammer dat de draagouders niet open staan voor een relatie met de biologische ouders. Misschien is dat wel zo en staat het verkeerd geschreven in de media. Maar als het mij zou overkomen dan zou ik het contact met de bio-ouders open houden en hen een rol laten spelen in het leven van de tweeling.
Op TLC was laatst ook een soortgelijk verhaal op. Was ook een stel die 3 kinderen had, wilde graag een 4de maar ze konden niet via de normale weg kinderen krijgen. Dus ook naar het ziekenhuis maar hebben ze dat van hun ook verwisseld met een stel dat dezelfde achternaam had ( hoe toevallig ). Die vrouw werd gebeld dat ze zwanger was van een tweeling, helemaal blij, tot ze er achter kwamen dat het van het andere stel was ( hoe precies weet ik niet meer ), maar omdat ze heel gelovig waren wilde ze de kinderen niet weg laten halen. En hoe het verder is afgelopen weet ik niet, want die tweeling bleef dus bij hun wonen, dus of de biologische stel de tweeling niet wilde geen idee, beetje raar want ze zijn toch van jou en je man maar in ieder geval was dat dus een soortgelijk verhaal. Brrr, moet je toch niet aandenken!
Ik snap wel dat de 'draagouders' de bio ouders niet toe willen laten, helemaal in deze situatie waarin de bio ouders 'rechten' willen op de kinderen. Ik zou doodsangsten uitstaan dat ze de kinderen (emotioneel) weghalen bij mij. Hoe je het ook went of keert, de draagmoeder heeft 9 maanden lang al voor de kinderen 'gezorgd' en heeft mijn inziens meer 'rechten' dan de bio ouders, voor hen is er feitelijk niets veranderd. Zij waren kinderloos, zij zijn kinderloos gebleven. De draagmoeder was kinderloos, werd zwanger, heeft kinderen gebaard..Een heel andere situatie. Het moeilijkste is inderdaad hoe de kinderen hier het beste uit kunnen komen. Het lijkt mij bijna onmogelijk dat zij hier geen krasje op hun ziel aan overhouden..Tenzij draagouders het stil houden (maar daar word je ethisch niet blij van) of totale openheid vanaf het begin en openstaan voor de eigen keuze van de kinderen.. Het lijkt mij in ieder geval een hel voor alle betrokkenen en zou never nooit in hun schoenen willen staan...
Ik kan me wel vinden in de uitspraak van de rechtbank. Stel je voor dat iemand morgen zegt dat jullie kind oeps verwisseld is en dat je hem/haar moet afgeven aan de biologische ouders... Zou jij het kunnen? Ik niet in elk geval. Vanuit dat oogpunt begrijp ik dus wel dat de kinderen bij de moeder die hen gebaard heefrt, blijven. Vanuit menselijk oogpunt is het voor de biologische wensouders uiteraard heel erg, weten dat er ergens een kind van hen rondloopt (of 2 in dit geval) maar er geen contact mee hebben. En ik snap ook dat de ouders contact met bio-ouders afhouden omdat deze de kinderen ook willen, en zich misschien willen bemoeien met de opvoeding of contact later willen gebruiken om kinderen toch op te eisen met als argument dat er een goede band is ontstaan en het biologisch gezien de hunne zijn etc., met een dergelijk contact zouden de bio-ouders veel sterker staan juridisch gezien. Deze situatie is nl. door geen enkele betrokkene vrijwillig ontstaan en dus is het ieder voor zich ipv samen te werken in het belang van de kinderen.
hoe meer ik nadenk over deze situatie.. hoe vervelender ik me erover voel.. ik kan me van beide partijen het me zo goed voorstellen! Vreselijk dat ze allemaal voor hun leven lang in een soort bizarre touwtrek-situatie zullen blijven zitten..
ja maar er zit geen 1 enkele vezel van deze vrouw of haar man in deze kinderen.... het ZIJN niet HAAR kinderen......... het is het zaad en eicel van een ander stel?! er is 0% verbinding tussen de 'draagmoeder' en de kids.... ik vind het niet de juiste beslissing.... moet je je voorstellen dat JOU kinderen, compleet van jou en je man door anderen opgevoed gingen worden vanwege een fout van iemand anders.... en jij kunt geen andere kinderen meer krijgen....
Als je er zo over denkt dan is adoptie dus ook onmogelijk want er is 0%verbinding. Het spijt mij maar dit is echt onzin. Deze vrouw heeft deze kinderen 9 maanden gedragen en als jezelf ooit zwanger bent geweest, of als je genoeg inlevingsvermogen bezit, dan weet je dat deze vrouw of de kinderen nu biologisch van haar zijn of niet, een verbinding heeft met de kinderen waar je niet omheen kan. Ik zou ook niet weten hoe het voor de kinderen is, ja de ouders waar ze nu bij zijn zijn niet de biologische ouders, Maar ze hebben in de zwangerschap de hartslag van de draagmoeder en haar stem plus die van haar partner gehoord, wat dus voor een band zorgt. Van hun biologische ouders hadden ze dat niet en ik denk dan ook dat uit zicht van de kinderen de verbinding daar op dit moment niet is Voor de biologische ouders is dit verschrikkelijk en ik zou niet weten hoe ik zou reageren als mij dit zou overkommen, Maar de draagmoeder de kinderen wegnemen kan in mijn ogen echt absoluut niet. Het is ook niet voor niks dat veel vrouwen geen draagmoeder kunnen zijn omdat ze weten dat ze een kindje wat 9 maanden in hun buik is geweest en waarvan ze zijn bevallen niet kunnen afstaan. Ik heb respect voor die vrouwen die het kunnen, ik kan het zelf niet ik zou geen afstand meer kunnen doen.
In dit geval een vergelijking die niet helemaal klopt natuurlijk. Met adoptie is het zo dat het kind afgestaan wordt door de biologische ouders omdat ze er zelf niet voor kunnen zorgen. In dit geval is dat absoluut niet zo. Door een fout zijn er embryos in het verkeerde lichaam terecht gekomen. Kinderen die heel erg gewild waren bij de biologische ouders. Ik ben het met vlindertjuh eens. Ook al snap ik de niet biologische ouders ook. Ik ben blij dat ik niet in deze situatie zit.
Ik zou er niet mee kunnen leven om een kind dat niet van mij is, voor te liegen dat het wél mijn kinderen zijn (net zoals met adoptie). Ik hoop in ieder geval dat ze de kinderen altijd duidelijk zal maken dat zijzelf niet de echte moeder is maar ze hen door een medische misser toegewezen kreeg. Snap echt niet dat zo'n rechter oordeelt dat de kinderen niet beter af zijn bij de biologische ouders. En ook niet dat deze vrouw, die dit vanaf 3 maanden zwangerschap al wist, niet uit zichzelf de kinderen teruggeeft (hoe moeilijk dat ook is, maar het zijn nou eenmaal niet haar kinderen).
Hier ben ik het mee eens... Tot zover ik me natuurlijk kan inleven... Wat een grove fout...en wat een ellende. Kinderen zijn voor de draagmoeder niks...niet haar eigen genen... Maar dat betekent niet dat je niet van ze houdt...ze zitten in je lichaam Maar ik vind dus wel dat ze bij de biologische ouders horen. Uiteindelijk zullen ze daar meer herkenning vinden
Ellen: Ik zeg ook niet dat deze situatie hetzelfde is adoptie, ik reageerde alleen op dat er gezegt wird dat er 0 % verbinding is tussen de draagmoeder en de kinderen en dat is bij adoptie dan ook. Zoals het daar geschreven stond lees ik het als, geen biologische ouders dan is er ook 0 verbinding en dat is gewoon onzin. Een verbinding bestaat uit meer dan het gegeven of je biologisch gezien familie van elkaar bent of niet. Ik vind het absoluut onbegrijpelijk dat er mensen zijn die deze draagmoeder veroordelen omdat ze de kinderen niet terug geeft. Ze was al 3 maanden zwanger toen ze er achter kwam dat de kinderen biologisch gezien niet van haar waren. Zij moet Maar draagmoeder spelen omdat de kliniek een fout heeft gemaakt? Zij moet deze kinderen die overduidelijk gewenst waren afstaan aan voor haar vreemden. Zoals ik al eerder zij is het voor de meenste vrouwen niet makkelijk of emotionaal gezien onmogelijk om draagmoeder te zijn. En deze vrouw die zelf dolgraag een kind wou zou hier toe dus gedwongen worden, dat gaat toch niet. Denk toch eens na in elke andere situatie zouden wij het onmenselijk vinden om een moeder haar kinderen af te nemen, maar nu zou het wel moeten, kunnen? Ik blijf erbij dat dit verschrikkelijk is voor de biologische ouders maar 1 verschrikkelijke fout maak je niet goed door een tweede te maken.
Ik zou er ook niet mee kunnen leven, wetende dat er ergens een vrouw is die door mijn beslissing haar eigen bloed en vlees niet bij zich kan hebben. Juist omdat ze het zo vroeg in de zwangerschap wist, ze had alle tijd om zich emotioneel in te stellen op een afscheid. Ja, ze offert haar lichaam op, ja ze draagt andermans kinderen door een vreselijke fout maar ik vind de biologische band vele malen sterker dan de band van 9 maanden in haar buik. Ik zou ze echt afstaan, ik wil niet eens andermans kinderen opvoeden. Tenzij ik ze daar een plezier mee doe omdat ze anders niemand hebben. pooh, je denkt alleen aan de draagmoeder maar niet aan de lange termijn gevolgen. Die kinderen zullen later meer last hebben van t feit dat ze bij hun niet biologische ouders zijjn opgegroeid dan wanneer ze bij hun biologische ouders zouden zijn opgegroeid. Vooral als je weet dat je bio ouders voor je gevochten hebben. Als dna niet belangrijk was zouden zo vreselik veel mensen niet naar hun bio ouders zoeken. Maar dat is makkelijker te verteren, als je weet dat je vrijwillig weggegeven bent.