Uit het belang van de kinderen vind ik het verschrikkelijk dat ze niet bij hun biologische ouders opgroeien.
Triest dit hoor.. wat is goed of fout.. ik zou ze toch bij de draagmoeder laten.. daar zijn ze geworden wie ze nu zijn ondanks anders dna. Wellicht waren ze bij de bio ouders niet eens levensvatbaar geworden of bijv maar 1. En kinderen groeien op door liefde, aandacht en warmte. Ze indentificeren zich de eerste jaren aan hun ouders/omgeving. Dna heeft er dus mijn inziens weinig mee van doen. Wel heb ik het met de bio ouders te doen, zie het maar te verwerken.. ik hoop dat de draag ouders op bepaald moment open kaart spelen en hun kinderen uitleggen hoe de vork in de steel zit. Met goede begeleiding hoeven de kinderen hier niet te veel last van te hebben hoop ik. En ze hebben gelukkig als 2ling elkaar niet te vergeten.. en het feit dat veel kinderem hun bio ouders zoeken is vaak ook gewoon nieuwsgierigheid hoor! Een hele menselijke reactie.. zodra je het 'weet' is het toch logisch dat je eens wilt kijken of je daar wat van hebt.. ik kem genoeg mensen die na contact niks bijzonders met hun bio ouders hebben. Ze hebben heen geschiedenis, geen tijd om op terug te kijken. Alleen dezelfde kromme tenen bij wijze van..
Wat een belachelijke titel van het krantenartikel trouwens! Typisch PowNed weer. :x Ik vind dit een onmenselijke situatie waarbij alleen maar verliezers zijn. Dit was mijn allergrootste angst toen wij zelf in de mmm zaten.
Deze vrouw wist al met 3 maanden dat het niet haar kinderen waren. Op dat moment had ze ook kunnen beslissen dat ze de zwangerschap uit zou dragen voor de biologische ouders als draagmoeder. Dat heeft ze niet gedaan, vind ik ook een soort egoïstische beslissing. En als draagmoeder kun je een emotionele band krijgen met de kinderen, maar nooit een biologische. Biologisch gezien zullen het nooit haar kinderen zijn. Dat je een verbintenis kunt krijgen met kinderen die biologisch niet van jou zijn staat natuurlijk buiten kijf.
Mee eens. Al blijft de situatie natuurlijk zeer schrijnend. Onze situatie is gelukkig compleet anders, maar wij gaan op zeer vroege leeftijd al vertellen hoe onze dochter ontstaan is. Er zijn speciale voorleesboekjes als hulpmiddel. Ik moet er niet aan denken dat ze er pas achter zou komen als ze een tiener is. Ik vind het bijna onbegrijpelijk dat zoiets kan gebeuren. Mijn ervaring is dat er niet zomaar wordt teruggeplaatst. Er staat een naam en geboortedatum van de wensouder op het buisje/spuitje. Heel vreemd dit.
Verschrikkelijke situatie, hoe kan het gebeuren. Ikzelf had de kinderen niet laten komen. Ik ben niet altruistisch genoeg om 9 maanden voor een ander te dragen en zwanger te zijn, maar ik zou ook niet mijn niet biologische kinderen willen houden ten koste van een ander.
pff verschrikkelijk ik snap de uitspraak van de rechter niet.. wat weegt nou zwaarder? negen maanden de baby dragen... of de ' echte ' bioligische ouders zijn? ik vind dat ze in het belang van de baby's moeten denken, en dat betekend dat ze naar de biologische ouders moeten gaan..
normaal zijn de kinderen dan ook bewust afgestaan.. als ze geadopteerd zijn en kinderen dus opzoek moeten naar hun biologische ouders.. dit is hier niet het geval.. de 'echte' ouders willen de baby's wel.. ze hebben ze niet afgestaan lijkt me echt verschrikkelijk om te horen dat je biologische ouders je wel wilden, maar de rechter en je 'adoptie?' ouders het niet gedaan hebben..
Jeetje wat een vreselijk verhaal! Beide ouderparen kan ik begrijpen, zeker als je een grote kinderwens hebt. Toch vind ik in deze discussie het feit dat de zwangere vrouw bij 3 maanden al wist dat het niet haar embryo's waren een heel belangrijk punt. Dat maakt dat ik het in deze situatie het meest logisch zou vinden als de kinderen naar de biologische ouders zouden gaan. Dat had dan natuurlijk wel meteen moeten gebeuren. De zwangere vrouw heeft andermans (gewenste) kinderen gedragen. Opgroeien bij de biologische ouders en goed contact met de draagouders lijkt mij het meest passend hier. De dragende vrouw kan (hopelijk) opnieuw zwanger worden van haar eigen embryo. Ik vraag me af of er toendertijd ook overleg is geweest tussen alle partijen, toen het met drie maanden bekend werd. Lijkt alsof er niet in het belang van de kinderen wordt gedacht, maar in eigen belang. De dragende moeder had in het belang van de kinderen zich sterk op moeten stellen tijdens de zwangerschap en zich voor moeten bereiden op het afstaan van de kinderen aan de bio ouders, en niet enkel aan zichzelf/haar kinderwens moeten denken. Maar dat is natuurlijk vreselijk(!!) moeilijk. En wat gaan de dragende ouders zeggen tegen die kinderen als ze groter zijn? Liegen en doen alsof ze biologisch ook van hen zijn? Of zeggen dat ze geen contact met hun bio ouders kunnen hebben omdat zij dat niet wilden/willen. Niet erg liefdevol.
Helemaal mee eens. Jeetje, stel je eens voor dat het de kinderen van jou en je man zijn die per ongeluk in de buik van een ander terecht komen, ik zou gek worden en er alles aan doen om mijn kinderen te krijgen! Kindjes horen bij de biologische ouders vind ik.
Dit is knoeien met de natuur geweest. Er is geen oplossing voor. De draagmoeder heeft deze kinderen gedragen gevoeld en is feitelijk gewoon moeder geworden. Ze wist het pas na 3 maanden. De biologische ouders daar horen de kinderen bij. Maar zoals ik zeg ze zijn allebei tegelijk ouders geworden. Wel moest de draagmoeder na 3 maanden met de artsen het gelijk overlegd hebben met de biologische ouders. Dan hadden ze de tweeling voor ze kunnen dragen ipv als het haar eigen zien. maar goed het blijft een moeilijke situatie. Het is niet wat het had moeten zijn.
Ik heb vanalles langs zien komen hier Een aantal voor de biologische en een aantal voor de draagmoeder En ik snap ook hoe lastig dit parket is Beide stelletjes willen heel graag een kind/kinderen Beide stelletjes hebben hulp nodig om zwanger te raken Beiden zouden dolgelukkig zijn als het eindelijk raak is 1 raakt zwanger, hiep hiep, de andere helaas niet Je kan iemand met zo'n grote wens dit niet na 9 maanden ontnemen, heck ik zou mezelf voor gek verklaren als ik na 3 maanden ontdek dat er een medisch foutje is gemaakt, en wat er in de buik zit 100% gezond is, maar dit toch laat weghalen. En om nu 9 maanden draagmoeder te spelen en erna nog een keer het mmm in om nu van eigen kids zwanger te worden... Maar het is natuurlijk ook super zwaar voor het biologische stel om te weten dat hun kinderen bij iemand anders geboren is, terwijl je je DNA niet afgestaan hebt om anderen te helpen, maar om zelf zwanger te raken, en te weten dat je nogsteeds met lege handen staat Je kan hier geen perfecte oplossing geven, er is altijd een stel die pijn heeft. Ik heb medelijden met degene die zonder staan nadat iemand een nog lastigere beslissing heeft genomen.
En ook over die belangen kun je discuseren.. beide ouders hebben het beste met de kinderen voor en hebben deze kindjes voor 1000% gewenst. als je na weet ik veel hoe lang eindelijk zwanger bent kun je die zwangerschap toch niet afbreken of uitdragen voor een ander? Zwanger willen worden doe je (in 1e instantie) voor jezelf, het kind vraagt nergens om.. gelukkig zijn er mensen die het wel kunnen voor een ander maar die hebben vaak geen vruchtbaarheids problemen.. er is hier geen goed/fout voor zowel de ouders als de bio ouders, als de kindjes..
Zou me niks kunnen schelej dat pietje mijn kids 9 maanden heeft gedragen. Het zijn MIJN kinderen. Mevrouw wist al vanaf 3 maanden dat het niet haar kinderen zijn so come on. Wat een belchelijke reacties lees ik hier zeg
Snap ik ook niet hoor.. Ik snap echt niet hoe je in dit geval partij kunt kiezen. ' Ik lees dingen als 'het is maar DNA', maar dat voelt gewoon niet zo als jouw embryo's bij iemand zijn teruggeplaatst, als het kindjes zijn geworden die jij ook dolgraag had willen hebben. Vaak krijg je bij een terugplaatsing een foto van je embryo('s) mee. Die foto's zijn zó waardevol. Je hebt nog geen idee of dat ronde dingetje op de foto ook echt een baby gaat worden. Toch ben je intens trots op dat ronde dingetje, en op elke cel die zichtbaar is, want jij hebt het gemaakt en eigenlijk is het al een wonder dat je zover gekomen bent. Je fantaseert over de baby die het zou kunnen worden, je hoopt intens dat dat ronde dingetje, wat op dat moment niet meer is dan een paar cellen met jullie DNA, over 9 maanden een echte baby is, dat je dan eindelijk moeder (en vader!) bent. Ik lees ook dingen als 'ze wist het al bij 3 maanden'. Toen ik 3 maanden zwanger was, hield ik van m'n baby. Als ik bijvoorbeeld een miskraam had gekregen bij die termijn, zou ik compleet ingestort zijn. Als ik, ervan uitgaande dat deze vrouw met een week of 4 een test heeft gedaan, al 8 weken geloof dat ik 2 baby's krijg, dat er 2 kindjes in m'n buik groeien, ineens te horen krijg dat die baby's mijn DNA niet dragen, denk ik ook niet van 'Oh, joh, dan geef ik ze toch gewoon terug? Dan probeer ik het over 9 maanden wel weer opnieuw!'. Ik kan dit echt in geen enkel opzicht zo zwart-wit zien als sommige reacties hier het doen lijken..
Over een belachelijke reactie gesproken. verder 100% met Shadixx eens. In deze situatie is er gewoon geen goede oplossing.
Er word ongevraagd jou embryo's bij een ander geplaats, JOU kids dus, mevrouw in kwestie weet dat en jij mag je kids niet terug? Dat is normaal? Oh please hoor. En als jij dat normaal vind, vind ik dat belachelijk. En er is geen juiste oplossing? Kinderen terug naar biologische ouders. Klaar. Ze hebben niet vrijwillig embryos gedoneerd. Kom nou zeg.
Tuurlijk hou je van je kind met 3 maanden en denk je niet oh joh ik geef ze gewoon terug. Feit is wel dat er een fout is gemaakt en het haar kinderen niet zijn. Dus ze terug geven is wel zo eerlijk en netjes.
je reageert nogal kort door de bocht.. Het zh heeft een fout gemaakt ze hebben het niet gestolen! Je reageert alsof de draagster neen crimineel is! Kun jij je indenken hoe je je zou voelen als je na jaren een posi test hebt, mischien al je spaargeld erin hebt gestoken en je dan 3 maanden lang het geluk hebt gevonden. En dan dan het zh belt met de zin " sorry mw we hebben een foutje gemaakt' als je dan niet empatisch kan zijn met de draagouders vind ik dat juist belachelijk! nogmaals er is geen goed fout.. hoe belachelijk ook in jou ogen..