Bedankt weer meiden! Hij had nu sinds een week nieuwe medicijnen (is eigenlijk tegen epilepsie), de eerste dag kreeg hij meteen hevige hoofdpijn. Dus kreeg hij er meteen weer een hekel aan. Hij is nu alleen thuis en ik ben gaan kijken toen hij er niet was, maar medicijnen liggen nog netjes onaangeraakt in het kastje. Hij weet niet dat ik langs ben geweest en ik vroeg hem vandaag of hij nog slikt, waarna hij glashard zei: "ja An, ik slik ze voor jou hoor... Voor mijzelf doe ik het niet" . @ Lintje: ik snap niet wat ze daar nou erg aan vind... Belachelijk dat ze zo reageerde zeg...
Iemand moet nooit medicijnen slikken voor een ander das verkeerd, je moet ze natuurlijk alleen slikken als de persoon dat zelf wilt, anders krijg je idd dat ze zeggen dat ze ze slikken. En als hij er achter komt dat je controleerd zijn ze wel zo slim om de pillen gewoon door het toilet te gooien..... Ik weet dit uit ervaring van mijn vader die deed dat ook want die had door dat mijn moeder hem controleerde.
Ik geloof dat je het niet helemaal begrijpt... IK verplicht hem nooit medicijnen te slikken. Ja ik wil dat hij beter wordt, maar daar heeft zijn hij therapeut voor. Dáár spreekt hij mee af dat hij andere medicijnen wil. Controleren is helaas nodig zoals ik weer heb kunnen zien. Als je heftige medicijnen slikt mag je nooit zomaar stoppen, dan kunnen klachten hevig terug komen en dat is nu juist wat wij niet kunnen gebruiken nu. Hij zegt dat hij ze van mij moet slikken, maar mijn man (borderliner) geeft altijd alles en iedereen de schuld van zijn agressie. Dus nu krijg ik automatisch de schuld dat hij ze van mij moet slikken. Sorry, ik hoop niet dat ik boos overkom, maar sta nu nogal onder hoogspanning... Dan kan ik kribbig worden als ik word aangesproken op míjn gedrag, terwijl ik nu hier zit bij mijn ouders om bij te komen van zijn daden.
hoi hoi ik heb de verhalen ook gelezen en heb niet het idee dat hij bewust de schuld aan anderen geeft hoor en zeker jou niet geloof me,het lijkt meer een ontkennings ding dat hij zijn eigen niet wil inzien. ik als borderliner weet dat het erg moeilijk is voor een partner en ik heb veel respect voor de mensen die met een borderliner een relatie aan gaan maar vind hierbij wel dat de geen zijn eigen gevoel juist moet vertellen aan de borderliner,dat hij of zij wel weet hoe het werkelijk is.(wel uitgekozen op een goed moment natuurlijk)En dan de controle denk dat je dat juist niet moet doen want wee een borderline er vaak achter komt dan heb je helemaal de poppetjes aan het dansen.. misschien is het voor jou wel wat ook om met de therapeut er over te hebben? ik ben nl zelf borderliner en heb heel hard moeten knokken om het onder de knie te krijgen maar mij is alles erg duidelijk(dankzij de VERS training en goede steun van de voor mij belangrijkste mensen) en kan ook zeggen er bijna geen last meer van te hebben,gebruik ook al jaren geen medicatie meer. ik wens je heel veel sterkte en laat ook je eigen gevoel en die van de kids niet in een hoekje zitten. liefs beeby
beeby5 super hé die verstraining...ik heb er ook heel veel aan gehad en ga in januari weer starten.Helaas red ik het niet zonder medicatie. dat hij zegt de medicijnen voor jou te slikken is gewoon de boel manipuleren.en als er iets is wat borderliners doen is het dat.jou een schuldgevoel aanpraten dat je nog gaat denken dat het aan jou ligt. hoop dat jullie eruit komen,saterkte met alles.
beeby5 super hé die verstraining...ik heb er ook heel veel aan gehad en ga in januari weer starten.Helaas red ik het niet zonder medicatie. dat hij zegt de medicijnen voor jou te slikken is gewoon de boel manipuleren.en als er iets is wat borderliners doen is het dat.jou een schuldgevoel aanpraten dat je nog gaat denken dat het aan jou ligt. hoop dat jullie eruit komen,sterkte met alles.
hij heeft het nog wel, maar niet zo erg meer. hij computert erg graag, (hij is verslaafd geweest) kan hij dit niet kom alles weer terug en moet hij weer aan de medicijnen. al is t iedere dag ma half uurtje dat hij kan, dan is t oke, nu kan hij ook ff niet meer achter pc en zit hij dus weer aan medicijnen soms word ie daar wel echt sacho van, maar ik kan er ook wat van de laaste daagen maar dat komt misschien wel door de hormonen hihi hoop ik
Zo verschrikkelijk herkenbaar! Ik had een beste vriendin die ook borderline heeft. Helaas is onze vriendschap hierdoor kapot gegaan. Ik vond het altijd erg moeilijk om er mee om te gaan, omdat je nooit weet hoe mensen kunnen reageren op situaties/reacties. De ene keer zijn ze hartstikke blij om iets, en de volgende keer zijn ze razend om precies hetzelfde! Waar ik altijd erg veel moeite mee had was, dat ze altijd denken dat zij de gene zijn die gelijk hebben,denken het volste recht hebben om de dingen te doen zoals ze die doen en owee als je een tegenwoord hebt! Dan wordt je namelijk gelijk afgeschreven (althans, zo was dat in mijn situatie, vandaar dat de vriendschap ook niet meer is) Mijn 'ex beste vriendin' heeft meerdere jaren therapie gehad, waarvan 1 jaar opgenomen (vrijwillig) Ze is toen accuut gestopt omdat het jaar erop ook kosten op haar verhaald zouden worden. Dit kon ze niet betalen dus heeft ze de deur achter haar dicht getrokken.... Helaas is het daarna weer helemaal mis gegaan, en hoor ik nu van een andere vriendin (die ook met haar bevriend is) dat ze er erger als ooit aan toe is...
Ik heb 2 jaar een partner gehad met borderline, onze relatie heeft geen stand gehouden o.a. door zelfbeschadiging en het eeuwige dreigen met zelfmoord... ik weet van veel stellen dat het niet zo heftig hoeft te zijn maar voor mij ging het op een gegeven moment niet meer. Hij dacht steeds dat de hele wereld tegen hem was inclusief ik. gelukkig zijn er een hoop mensen met borderline die wel een redelijk normaal leven kunnen leiden! Mijn ex was echt extreem.. groetjes marieke
Ik heb zelf ook bordeline waar ik wat jaartjes mee heb gelopen tot dat ik in therapie ging en het ging beter met mij. Ik heb de cursus linnehan gevolgd een jaar lang en dat was erg intensief maar heeft wel heel goed geholpen met als gevolg dat ik nu therapie vrij ben en mijn bordeline heel goed zelf in de hand heb. Ik heb nog wel eens een terug val maar weet heel goed er mee om te gaan en in de hand te houden. Voor een partner kan het heel moeilijk zijn om met iemand te leven die het heeft en je moet stalen zenuwen hebben wil je er als partner niet zelf aan onder door gaan. Mijn vriend heeft het altijd met mij vol gehouden en ik bewonder hem daar heel erg in want het is niet makkelijk geweest hoor mrt mij. Maar ja we plukken er nu wel de vruchten van en zijn nu heel gelukkig en straks een nieuw geluk in ons leven,ons kindje. doei Teddy.