Vrouwen die al kinderen hebben mogen niet klagen?

De radeloosheid en onzekerheid die je gevoeld hebt vergeet je nooit meer. Dat zijn gevoelens die je intens hebt beleefd. Die vergeet je niet zomaar bij de geboorte van je kind. Vergelijk het met een ander ernstig onrecht in je leven dat los staat van kinderen krijgen. Als degene die je onrecht heeft aangedaan dat niet meer kan wil dat niet automatisch zeggen dat alles vergeten is.

Ook ergens een opmerking gelezen dat je een luxe probleem hebt als het niet lukt om een tweede kindje te krijgen. Ik vind dat een oneerbiedige gedachte. Een kind is nooit luxe. Of het nu het eerste of het tweede of zevende is. Kinderen mogen krijgen is een voorrecht dat bijna iedereen gegeven zou moeten zijn. Het is zo oneerlijk dat sommige vrouwen zoveel moeite moeten doen om dan soms nog nooit moeder te kunnen worden. Maar een kind mogen krijgen vind ik geen luxe.

EDIT; Begrijp me niet verkeerd. Het kan best dat je voelt dat anderen niet mogen klagen over het niet lukken van een poging en alle ongemakken die een MMM met zich meegbrengen omdat iemand al een kindje heeft en jij nog niet. Maar om te zeggen dat zij dan zeuren. Tja ik vind dat pijnlijk om te horen.

 

Dat is ook wat ik uitleg in mijn eerste alinea, dat je die gevoelens niet zomaar vergeet.

Maar je hebt een kindje en op den duur zul je je niet meer kunnen indenken hoe je leven zonder kindje was, en dat wil je ook niet meer, dat bedoel ik. De scherpe randen zijn toch van alle gevoelens af denk ik als je je kindje in je armen houd.

Het is dus niet mijn bedoeling over te komen net alsof alles vergeten is als je een kindje hebt, nee tuurlijk niet, maar je hebt wel een kindje in je armen en dat maakt heel veel goed.

(Misschien zit ik er wel helemaal naast, ik voel niet wat jullie already mama's voelen, maar in mijn beleving is het zo. )

 

Elmo,je hoeft je zeker niet te verantwoorden, natuurlijk niet. En de andere moeders ook niet. Het gaat er om dat iedereen eerlijk voor haar gevoelens kan uitkomen hier en dat er wederzijds respect is,daarom is deze 'discussie'volgens mij gestart, en omdat er mensen zouden zijn die niet durven zeggen dat ze voor een 2e of 3e gaan. En dat vind ik erg,want je moet op dit forum gewoon lekker jezelf kunnen zijn.

Ik denk dat we dit ook niet echt een discussie moeten noemen maar uitwisselen van wederzijdse gevoelens. Of word ik nou een beetje zweverig. En tsja...met al die hormonen en emoties hier.....

Anyways...ik had me ook nog zo voorgenomen niet te veel te gaan posten in dit topic,maar ja dan ben je eenmaal bezig he...

 

Even een compliment voor Belle.
Zoals jij dat hebt geschreven, geweldig.
Mede daardoor voel ik me nu weer wat beter, dat ik mag voelen wat ik voel zonder me daar schuldig om te voelen.
Dankje voor deze krachige woorden.
Liefs Hope

 

Ik denk dat ik je berichtje wel heb begrepen hoor. Mijn verhaal over het negeren of bagatelliseren van je eigen verdriet is bedoeld als een aanvulling op jouw verhaal, zeker niet als een correctie.

Is dat nu niet juist het hele punt? In je verdriet om het niet kunnen vervullen van je kinderwens word je soms overvallen door zeer oneerbiedige gevoelens en gedachten. Je kunt soms stinkend jaloers zijn op vrouwen terwijl je weet dat er niets is om jaloers op te zijn, simpelweg omdat zij wel hebben waar jij zo vurig naar verlangt: Een kind. Natuurlijk kijk je wel uit om die onredelijke jaloezie uit te spreken, maar dat neemt niet weg dat je het zo wél kunt voelen.

In de weken na mijn miskraam wilde ik ruilen met íedereen die een kind had, omdat het verlies van mijn zwangerschap me zo ontzettend veel pijn deed dat ik dacht dat ik alle andere pijn van de wereld kon verdragen als ik in godsnaam maar moeder mocht worden. Ik had mijn hele familie, mijn baan, mijn huis, mijn rechternier en mijn vermogen om te kunnen lopen willen opgeven in ruil voor een min of meer gezond kind. Belachelijk natuurlijk. Volkomen onredelijk. Zeer ondankbaar ook. Maar het voelde wel zo. Het voelde wél zo.

Natuurlijk heb ik nooit tegen mijn vriendin gezegd: Rot hoor, dat je moeder verleden jaar is overleden. Ruilen? Mijn moeder voor jouw dochter? Dat zou heel respectloos zijn, ik weet hoeveel verdriet zij heeft van het verlies van haar moeder. Maar in alle verdriet om mijn eigen verlies heb ik het wél zo gedacht en gevoeld. Oneerbiedig? Zeker! Maar zoals ik al eerder schreef: Ongewenste kinderloosheid is een uiterst onredelijke staat van zijn, die indruist tegen de natuurlijke orde der dingen. En ik vind niet dat je van jezelf hoeft te verwachten dat je daar altijd netjes en elegant mee om kunt gaan. Je mag voelen en denken wat je voelt en denkt, zolang je in de omgang met anderen maar respectvol blijft.

Belle, meestal heel beschaafd, en soms even niet.

 

hahaha dat mag best Belle.

 

ik heb niet alle pagina's gelezen.
maar ik vind dat iedereen zijn mening mag geven.
ik vind het ook niet erg als mensen het over hun kinderen hebben, soms kan het wel pijnlijk zijn als je ze zelf nog niet hebt.
maar hier in dit forum, zitten we allemaal een beetje in het zelfde schuitje. we hebben een wens, een kinderwens.

het enigste waar ik me aan stoor, een voorbeeld: een kennis vertelde uitgebreid over haar zwangerschappen en dat ze wel 7 maanden bezig was voor de 2e! vervolgens gaat ze uitgebreid vertellen dat ze wel een derde willen.

 

Onterecht.

Ik denk zelf dat de pijn van iedereen in de mmm hetzelfde is, los van of je kinderen hebt of niet. Je hebt hier gewoon niet voor gekozen, je wil zelf over je kinderwens en dus je toekomst kunnen bepalen! Daarom kunnen we ook allemaal goed bij elkaar terecht op dit forum. We voelen dezelfde pijn.

De angst voor de toekomst verschilt denk ik wel. Nu ik zelf de angst sterk ervaar om kinderloos te blijven, merk ik wel dat dit een heel zwaar onderdeel is waar je mee moet leren omgaan naarmate je steeds verder in de mmm terecht komt.

 

Ik zag hier trouwens nog iets voorbij komen.
Iemand die suggereerde dat mensen die een miskraam hebben gehad, in ieder geval wéten dat ze zwanger kunnen worden.
Tja, dát klopt, maar daar komt dan meteen weer een ander vervelend aspect bij kijken: als je bijvoorbeeld zoals ik 2 keer een miskraam hebt gehad, komt de twijfel om de hoek of het niet aan jóu ligt dat het vruchtje niet blijft zitten, de angst dat het per definitie misgaat wordt vergelijkbaar met de angst dat je nooit zwanger kunt worden.
Met andere woorden (en ook ik heb aan den lijve ondervonden dat mensen dat écht zeggen); de dooddoener 'tja, je weet in ieder geval nu wél zeker dat je zwanger kunt worden', is niet zo'n handige opmerking als mensen een miskraam hebben gehad, in ieder geval niet in mijn geval...
X

 

@milla: ik heb altijd geweten dat je twee lieve girlys hebt, jouw verdriet in de mmm zie ik echt niet anders! Wel weet ik dat mocht ons doemscenario uitkomen, ik geen kinderen zal hebben en jij wel. En misschien is ons verdriet op zo'n moment dan niet meer te vergelijken, NU strijden we voor hetzelfde, een lief kindje.

 

Sorry Milla, zoals al eerder aangegeven heb ik er geen problemen mee. Maar ik weet wel dat veel meiden niet reageren omdat zij het wel als een luxe probleem zien voor jullie. Eerlijk gezegd kan ik me dat wel indenken. Ondanks dat we dezelfde wegen bewandelen, hebben jullie wel al kindjes om jullie liefde aan kwijt te kunnen. Tuurlijk is een wens een wens, maar het is wel anders dan degene zonder kinderen.

Ik heb een beetje het idee dat als het antwoord niet is zoals jij verwacht, je ineens gepikeerd of gekwetst bent. Ook niet helemaal terecht van je.

Elvira

 

Ik heb niet gelezen dat mensen elkaar niet zouden respecteren?

Dus omdat ik zeg dat ik er wel moeite mee heb (mijn gevoel) zou ik mensen dan niet respecteren die wel voor een tweede of derde kindje gaan? Volgens mij heb ik, en met mij meerdere mensen, juist verwoord dat ze heus wel verdrietig zijn als ze dingetjes lezen, maar juist ook respect op kunnen brengen.

Ik ben het dus niet helemaal met je conclusie eens. Ik vind juist dat dit topic laat zien dat mensen elkaar met respect behandelen.

@Belle, je eerste post in dit topic had ik graag willen schrijven als ik dat zou kunnen zoals jij... Wat weet je het toch altijd schitterend te verwoorden. Net als jij is ook hier de wens dat er ooit nog een kindje komt. Dus als er al een ukkie komt, dan zal het daar ons inziens bij blijven. Of Moeder Natuur moet nog een wonder verrichten (anticonceptie zal ik niet meer gaan gebruiken). Maar nog een keer die MMM door... nee...

@alle already-mamma's: ik geloof dat als je dit topic leest dat er geen enkele reden is om er op dit forum niet voor uit te mogen komen dat je graag nog een kindje wenst. Volgens mij heb ik niemand gehoord die vindt dat jullie je verhaal niet zouden mogen doen. Ook jullie wens wordt volgens mij voluit gerespecteerd.

 

Milla, in aansluiting op wat Josien al zei, ik weet zeker dat iedereen jou accepteert met je kinderwens, ook al gaat het om een derde kindje. Iedereen heeft recht om hier z'n verhaal te doen en geaccepteerd te worden.

We proberen je alleen wel duidelijk te maken dat er een VERSCHIL is tussen de wens voor een eerste kindje en voor een eventueel tweede of derde kindje. Natuurlijk heb je allemaal evenveel 'recht' op die wens maar het verschil is er wel degelijk. Dat betekent niet dat de één meer of minder is!

 

vind dat t niet uitmaakt of je al een kindje hebt of niet.
je verlangen is net zo hevig denk ik.
en of het nu je eerste of tweede kindje is met behandeling het blijft moeilijk dus daar zit geen verschil in denk ik.
is voor iedereen ingrijpend.
en de mensen die denken dat je dan niet mag klagen :x ... wat een onzin zeg.
iedereen verdient zijn/ haar wondertje

 

daar ben ik het helemaal mee eens