Ik heb een tijdje een ziektewet uitkering gehad die hoger was als het inkomen van mijn man, dat vond ik zelfs een beetje gênant. Hij had er niet zo'n probleem mee. Nu ben ik volledig afgekeurd en brengt hij het meeste binnen.
Ik werk 40 uur, mijn man 32. Op vrijdag is hij thuis met de kinderen, brengt/haalt de oudste naar school, doet de weekboodschappen etc. Wanneer de jongste ook naar school gaat, gaat mijn man 5 dagen werken maar komt hij vroeger thuis om de kinderen op te vangen. Het is bij ons zo geregeld omdat ik 2x meer verdien dan hij, dus is het logischer dat ik de kostwinnaar ben. En nee: mijn man betrekt dit in geen enkel opzicht op zijn mannelijkheid. Dat had er nog maar bij moeten komen Hij werkt voornamelijk omdat hij zijn werk zo leuk vind, en omdat zijn inkomen wordt gebruikt voor de 'luxe' dingen (vakantie, uit eten etc), maar als hij thuis genoeg te doen zou hebben, zou hij best willen stoppen met werken.
Ja hier. Ik werk 32 uur en mijn man ook. Maar mijn inkomen is hoger. Dus onze hoofdbron van inkomsten.
Ik ben kostwinnaar omdat ik gescheiden ben. Maar de laatste vier, vijf jaar van mijn huwelijk was ik dat ook al. Ik werkte toen 24 uur en verdiende daarmee meer als hij. Nu ik alleen ben werk ik 32 zodat ik makkelijker rond kan komen.
Dat is inderdaad ook een mooie oplossing. Inderdaad het is vreemd als het verschil erg groot zou zijn. Doordat mijn man meer thuis is en daardoor meer doet in het huishouden en de zorg voor de kinderen, vind ik ook niet dat ik het recht heb om veel meer te besteden hebben dan hij. Dankzij hem ben ik in staat om dit werk te doen en tegelijkertijd een opleiding te volgen. Zonder zijn ondersteuning had ik dit loon niet kunnen verdienen en daarom vind ik dat we er beiden evenveel van mogen profiteren .
Ik werk nu dmv ouderschapsverlof 3.5 dag. Mijn man 2.5 ook door ouderschapsverlof. Ik verdien het meest. Zijn salaris is fijn voor erbij. We praten al over dat hij stopt (of ontslagen gaat worden door reorganisatie ) over een jaar en dan ga ik 5 dagen werken wat ik altijd heb gedaan. Ik vind het fijn als hij er voor de kids kan zijn en ze niet elke dag naar bso moeten na een lange schooldag. Ik verdien meer dan 2x zoveel dus als het kan en hij wil het graag mag hij thuispapa zijn. Hij vindt het prima maar zijn ook momenten dat de kids echt strontvervelend zijn en hij er ook geen zin meer in heeft. Maar vooralsnog is hij een veel betere huisman dan ik huisvrouw kan zijn hij organiseert de was,ruimt op in huis (hebben nog een schoonmaakster ) en zorgt op mijn werkdagen dat het eten op tafel staat als ik thuis kom Het tast zn mannelijkheid niet aan hij vindt het juist wel leuk om op te scheppen dat hij veel vrij is en dat dit mogelijk is dankzij mij er zijn er een paar die zeggen "jij liever dan ik" maar er zijn een heleboel die jaloers op m zijn!
Jaren geleden was ik de kostwinner in huis. Toen werd onze zoon geboren en ben van 40 uur naar 16 uur per week gegaan (kon ook mijn functie niet houden daarvoor moest ik minimaal 32 uur blijven werken) dus heb een hele grote stap terug gedaan waardoor man automatisch de hoofdverdiener werd. Uiteindelijk is man toen voor zichzelf begonnen en is hij qua inkomen er na een aantal jaar zo een 4 a 5x op vooruit gegaan en ben ik thuisblijfmoeder geworden. Ook al zou ik nu 80 uur per week gaan werken kostwinner word ik niet meer
Nu ik 4/5 werk, heb ik even veel als mijn man. Vanaf volgende jaar ga ik weer fulltime aan de slag en verdien dus weer meer als mijn man. Ik heb ook veel betere extra´s als mijn man. Bij ons wordt alles op 1 rekening gestort, dus maken we geen verschil wie er hoeveel per maand voor de vaste lasten mee opdraait.
Hier. Wij werken beiden 32 uur, alleen is mijn salaris hoger. Maar op zich hebben wij verder wel gelijkwaardige functies. Mijn man vindt het prima, maakt er wel grapjes over. Sowieso word ik gezien als hoofd van het gezin door de gemeente. Ik ben ook een paar maanden ouder dan mijn man en de gemeente stuurt alle post (belastingen ed) naar de oudste persoon in een gezin. 'Omdat dat meestal de man is' was de uitleg van de gemeente...
Mooi dat er zoveel vrouwen zijn die gelijkwaardig verdienen of meer dan hun man. Fijn ook dat de mannen niet op hun p*k getrapt zijn hierom Ik werk maar 15 uur en verdien minder dus, maar als ik ft zou werken (bij mijn man is ft 36 en dat zou het bij mij ook zijn) zouden we ongeveer gelijk zitten qua salaris.
Ik werk 28 uur en mijn man 40. Ik verdien met mijn uren meer dan mijn man. We zijn nu 6 jaar bij elkaar en al die tijd verdien ik al meer. Sinds 2 jaar heeft hij een goede baan en hij is mij nu langzaam aan het inlopen. Ik merk dat hij dat toch wel fijn vindt hahaa. Ondanks dat hij er geen problemen mee heeft dat ik meer verdien, vindt hij het toch fijn als hij straks meer verdiend dan ik. En ik ook
Mijn man is inmiddels alweer een tijdje aan het werk maar hij is een jaar thuis geweest door onterecht ontslag en alle daar opvolgende rechtszaken ed. Hij vond het vreselijk dat ik de kostwinner was en is maar wat blij dat hij sinds mei vorig jaar een leuke nieuwe baan heeft die flink meer verdiend. Per aanstaande mei krijgt hij salarisverhoging en dan wilt hij graag dat ik minder ga werken om meer thuis te zijn. Mijn man is voor de traditionele rolverdeling.
We verdienen nu allebei ongeveer evenveel en werken allebei fulltime (ik officieel 38 uur maar vaak veel langer, hij 'echt' 40 uur). 5 jaar geleden studeerde ik nog en verdiende mijn man het hoofdinkomen. Ik ben op het moment met een vervolgopleiding bezig, als ik daar over 2-3 jaar mee klaar ben verdubbel-verdrievoudig ik nog in inkomen en verdien ik dus het hoofdinkomen. Ook had ik een fors groter eigen vermogen toen we trouwden. Mijn man heeft daar geen moeite mee, is door 's werelds grootste feminist opgevoed en heeft daar zelf ook een goede tik van meegekregen
Als je kostwinner bent wanneer je meer verdient, dan ben ik dat. Maar ik vind het eigenlijk geen terechte term. We werken allebei fulltime, mijn salaris ligt alleen hoger (ik ben ook hoger opgeleid). Ik hoef er niet meer mijn best voor te doen, meestal. Dus wat mij betreft zijn we samen kostwinner. We delen ook alles en hebben geen aparte potjes. En gelukkig heb ik een man die het niets kan schelen dat hij minder verdient. Dat scheelt, want ik heb het niet zo op die rolverdeling en bijbehorende beperkingen. Hij ziet zichzelf ook makkelijk een dag of misschien twee dagen minder werken als het zo uitkomt.
Omdat ik een baan had met goede regelingen en betere voorzieningen hebben wij er voor gekozen mijn baan als 'hoofdbaan' te houden en mijn man is toen werk gaan zoeken wat te combineren was met mijn werk. Hij werkt in de transport en werkt onregelmatig. Soms weken met 3-4 diensten, maar ook wel eens een week met maar 1 dienst. Daardoor ben ik jarenlang kostwinner geweest. Heb 4 x 9 gewerkt, waarvan 1 x 9 ouderschapsverlof. Dus ondanks dat ik 'maar' 3 dagen werkte, heb ik lang mijn volledige fulltime loon behouden (en daarmee dus kostwinner). Mijn ouderschapsverlof is nu afgelopen en heb er voor gekozen nu echt ook terug te gaan in arbeidsuren. Dus vanaf deze maand is mijn man waarschijnlijk weer de kostwinner.
Ook een goede rolverdeling! Hoe gaat dat? Vindt jij het lastig om te werken en niet bij de kinderen te zijn? En hoe vindt jou man het om thuisblijf papa te zijn?