Dat het cliche, dat je er achter komt wie echt om je geeft, in moeilijke tijden, echt waar is. Dat van de mensen waarvan je steun, of reactie, of een beetje liefde verwacht, gewoon echt helemaal niets komt. Ik vind het heel verdrietig Dan is het ineens een stuk moeilijker om het grotere plaatje te zien, de mensen die juist wel steun betuigen. Ik moet daar dankbaar voor zijn en dat ben ik ook. Maar het steekt zo Hebben jullie dat ook wel eens?
Te vaak meegemaakt! Daarom vind ik het ook best moeilijk om voor nieuwe vriendschappen te gaan want ik geef vaak veel meer dan dat ik krijg aan steun etc.. In echte nood leer je je vrienden kennen en dan mag je blij zijn als je ze op dat moment ook echt hebt.
Ja, helaas heb ik daar ook ervaring mee. Ik verwacht nu maar gewoon niks meer van mensen. Kunnen ze me ook niet teleurstellen!
Meestal blijken de mensen waar je dacht iets minder mee te hebben, meer voor je klaar te staan dan de mensen waar je het van verwachte! Altijd vervelend hoor!! Ben ook vaak teleurgesteld in vriendschappen en het maakt je meer op je hoede terwijl dat ook niet prettig is want dan sta je niet open voor de mensen die het wel goed met je voor hebben!! Blijft balen
ik ben er inmiddels wel achter dat echte vrienden niet bestaan. als ze iets van je nodig hebben zijn ze dr zo maar andersom.... al te vaak mee op mn bek gegaan. ik hoef ook geen vrienden meer. heb genoeg kennissen. en verder genoeg aan mn gezin en mijn eigen ouders
Heel herkenbaar helaas. Afgelopen jaar gescheiden en ondanks dat ik een ruime vriendengroep had was daar niks, maar dan ook helemaal niks meer van over. Ze hadden het ineens allemaal te druk met andere dingen. Komt rauw op je dak, en een scheiding en daarbij ook nog al je vrienden verliezen (+ heel je schoonfamilie en ook nog zelf midden in een postnatale depressie zitten). Gelukkig heb ik ondertussen weer wat opgebouwd maar o wat was het zuur en het steekt nog steeds. Weet niet wat er bij jou gaande is maar sterkte in ieder geval!
Wel eens? Het lijkt zo langzamerhand 'the story of my life' te worden. Ik probeer nu maar zo weinig mogelijk te verwachten van anderen; zodat mijn verwachtingen niet teleurgesteld kunnen worden. Op die manier heb je af en toe toch een verrassing wanneer er vanuit een onverwachte hoek ineens aan je gedacht wordt.
ja hoor heel herkenbaar! Na mijn scheiding kwam ik er direct achter wie mijn vrienden waren en wie niet. "Vriendinnen" die ineens niet meer kwamen, want die waren bang dat ik er met hun man (mét bierbuik ) vandoor zou gaan. Mensen waar je jaren voor hebt klaargestaan, die je wekelijks op bezoek had, die ineens op straat niet meer kunnen groeten , heel vreemd, vooral omdat mijn ex en ik in eerste instantie (naderhand helaas niet meer) op een goede manier uit elkaar zijn gegaan. Vreemd dat mensen dan ineens partij gaan kiezen, terwijl een huwelijk toch echt uit 2 mensen bestaat en er verder niemand ook maar een bal mee te maken heeft. Wat ik voor mezelf wel een voordeel vond, was dat ik wel direct wist wie wel echt mijn vrienden waren.
Nou inderdaad! Er zijn mensen van wie ik het helemaal niet eens verwacht had, die echt laten blijken dat ze er zijn, zo lief! En dan zijn er mensen die zelfs de kleinste details weten, maar noppes. Helemaal niks. Het steekt trouwens nog iets meer, als het om familie gaat. Misschien verwacht ik teveel, denk ik te naief, ligt het aan mij. Een andere verklaring heb ik even niet
Dit is een levensles. Iedereen die een ingrijpende gebeurtenis meemaakt leert meteen dat je vrienden niet zijn wie je dacht dat het waren. Sterkte.
Dan zal ik ook wel naïef zijn of zo. Inderdaad steekt het nog meer als het familie is daar verwacht je het helemaal niet van. Hoe dan ook het geeft altijd een ontzettend leeg rotgevoel!! Je blijft er lang aan denken, ook als iemand uiteindelijk wel ineens weer voor je klaar staat, dan blijf je op je hoede en ben je nooit jezelf. Het is gewoon balen als je er weer een keer mee te maken hebt. Sterkte!! Enuh gal spugen via een PB mag altijd hoor! Lucht soms enorm op....
Nee, maar het had net zo goed over mijn leven kunnen gaan. Bepaalde ingrijpende gebeurtenissen in mijn familie hebben tot onverwachte (vervelende) resultaten geleid. En in een paar jaar tijd is mijn perfecte wereldje wat familie betreft behoorlijk overhoop gehaald...