Daarom zet ik het in mijn telefoon... Die kan ik in ieder geval bellen als ik hem mis. (Moet ik wel doen voor de accu leeg is, haha.)
Ik kan een hoop in mijn telefoon zetten, maar dan moet ik wel onthouden dat ik het erin heb gezet... Sorry dat ik even stil was, maarja, 3x raden..... Inmiddels is hier de verwijzing voor PsyQ binnen en moet ik eind september voor het eerste gesprek en in oktober de andere 2. Ik ben heel erg benieuwd.. vind het reuze spannend. Loop alleen tegen 1 probleem aan; Ik moet een familielid meenemen... of iemand die ik al vanaf mijn 10e levensjaar ken. Broer, zus, moeder of vader dus. Nou, ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik 9 was dus mijn vader heb ik de afgelopen 16 jaar veel te weinig gezien. Zuslief heeft sinds vorige week het contact verbroken en sowieso, wil ik er niet bij hebben. Broertje kent mij niet op die manier, ook sporadisch contact. En moeder... tja... die geloofd niet echt in psychische aandoeningen.... Mijn man kent mij het beste maar die ken ik pas sinds mijn 17e dus dat word lastig. Voor de rest heb ik echt helemaal niemand die aan de eisen voldoet..
Within, Ja dat is best vervelend daar bij de psyQ. Ze vragen altijd of er iemand mee wil komen. Ook als de onderzoeken klaar zijn. Kringgesprekken met partners... nou dat kan hier dus niet met een man als militair. Dus werd ik naar de groep alleen gestuurd maar die begon te vroeg voor mijn werk. Dus kreeg geen vrij. Dus geen groep gedaan. (nog niet)
Nu gaat het op mijn werk helemaal niet soepel nu. Ik werk op therapeutische basis maar dit gaat ook niet meer. Ik kreeg altijd reiskostenvergoeding.. nu niet meer terwijl ik er wel recht op heb! Het is op vrijwillige basis zegt hij.. dus niet, ik moet van de arbo. In mijn ogen doet de baas niet alles om mijn reintegratie te stimuleren. Nu kost dat uurtje werken mij per x.. 150 per maand en dat kan ik niet betalen. Dus vanmorgen weer ziekgemeld vh therapeutisch werken. Dit schiet niet op. Zit er zo doorheen :/ Heb er gewoon hoofdpijn van En a.s vrijdag hebben we teamuitje. Ik zou het organiseren. Dat mocht niet meer omdat ik toch al onder spanning sta. (ziektewet overspannen) Nou goed dan, doet mijn collega het. Nu heeft ze iets verder weg gepland (Antwerpen en ze gaan een stadswandeling doen) dat kan ik niet. Had het mij dan zelf laten doen, ik weet wat ik wel en niet kan! Maar kreeg vd baas te horen dat ik niet mee mag want ik hoor niet meer bij het team omdat ik maar een uurtje per x werk En ik had het zo nodig! Mijn zelfbeeld is nu 0000000. En een beetje samenzijn had ik hard nodig. Al hadden ze me alleen maar voor het eten gevraagd ofzo... ook dat niet.
WOW wat een eikel van een baas heb jij!! Ik zou dit zeker even aan gaan geven bij het UWV, want hij werkt zeker niet mee aan je re-integratie. "Je hoort niet meer bij het team"????? Wie denkt hij wel niet dat ie is? Alsof je je nog niet kut genoeg voelt dat je niet volledig mee kan draaien, je kiest er echt niet zelf voor. Meid, lekker volledig de ziektewet ingaan en een andere baas zoeken, deze verdiend jouw inzet niet.
Dan moeten ze het maar met je man doen toch? Sja, niks aan te doen. Ik denk niet dat ze daar heel moeilijk over doen als je het zo uitlegt hoor. Zeg gewoon dat je met je moeder wel contact hebt maar dat ze niet mee wilt omdat ze het onzin vind of zoiets. Maar spannend hoor. Ben benieuwd hoe dat allemaal gaat verder.
@Sirene: Dat is geen baas,dat is een drol. Bah! @Within: In principe moet je altijd bij een adhd-onderzoek iemand meenemen die jou al als kind kende. De kenmerken moeten namelijk echt al van jongs af aan bestaan. Anders is het geen adhd, maar iets anders. Kun je toch niet aan je moeder vragen mee te gaan en de vragen zo goed eerlijk mogelijk te beantwoorden? Zij hoeft niet in de diagnose te geloven, maar ze kan jou wel helpen door ervoor te zorgen dat er een zo goed mogelijk beeld van jou ontstaat zodat jij wat begeleiding kunt krijgen bij de problemen die je ervaart. @hier: Baal echt even van mezelf. Ik voel me niet lekker. Bovenop de zwangerschap (maagzuur en een onhandige buik) heb ik nu ook nog eens buikpijn en ik ben erg moe. Ik doe mijn best om geduldig en lief te zijn voor onze zoon. Maar om eerlijk te zijn... Ik was gewoon blij dat het acht uur was en ik heb naar bed kon brengen. Maar zelfs met het naar bed brengen gaat het nog mis. Ik kan niet meer zo handig op mijn knieën voor hem zitten terwijl ik zijn tandenpoets. Dus hij moet ni op een krukje voor me staan terwijl ik op de wcdeksel zit. Daar is hij het nog steeds niet mee eens, dus weer strijd. Vervolgens probeert hij tijdens het uitkleden steeds op me te klimmen: harde por in mijn buik, zijn achterhoofd tegen mijn kin enz. Toen hij ook nog een handdoek van de verwarming trok en op de grond liet liggen, werd het even te veel. Normaal zou ik om zoiets onbenulligs niet boos worden en gewoon zeggen dat hij hem terug moest hangen. Maar nu schoot ik dus wel uit mijn slof. Kind verdrietig en ik ook. Bah, wat baal ik dan van mezelf. We hebben het wel weer goedgemaakt hoor, maar ik voel me toch nog rot. En zucht... Terwijl ik dit zit te typen roept hij alweer dat hij moet plassem. Dat heb ik verdorie nog geen kwartier geleden aan hem gevraagd. Ik heb hem dus maar naar mij toe laten komen en ik heb zijn nachtluier uit gedaan. Hij regelt het verder zelf maar op de wc.
Nou, hij heeft zelf geplast (handen niet gewassen... Laat maar gaan) en ik heb hem zijn luier weer aangedaan en nu ligt hij terug op bed. Ik blijf nog even boven wachten tot hij slaapt en dan hoop ik dat ik nog even beneden op de bank tv kan kijken. Om heel eerlijk te zijn, hoop ik dat mijn man niet al te vroeg thuiskomt. Erg zielig voor hem, maar ik heb echt even geen zin in mensen die tegen me praten. Morgen weer een dag!
Sluit me hier volledig bij aan! Ik zou er me energie niet meer aan geven hoor. Straks ben je helemaal overspannen en wordt je alsnog aan de kant gezet. :x
@Tupp; gewoon lekker balen hoor. Ik herken het helemaal van mn laatste zwangerschap. Mijn peuterdochter nam regelmatig een loopje met me. Slim als ze zijn hebben ze prima door dat mama even niet zo vlug meer is. En om super consequent te zijn met die peuterpubertijd had ik ook echt geeeeeeeen energie voor. Dus dat je af en toe denkt van laat maar doen etc. is heel normaal denk ik. Vervelend trouwens ook dat je man dan niet thuis is om je zoontje op bed te leggen en zo. Knuffel!
Hoi mama's met ADD ik zie de topic en dacht ohww gelukkig, ben dus niet de enige Ik heb een vraagje en miss kan iemand mij wat meer erover vertellen. Ik zou voor het eerst met medicatie beginnen, maar dat ging niet door ivm zwangerschap. Nu ben ik een echte echte add type met een heel lief dochtertje thuis. Ik ben bang dat het erger gaat worden als ik over enkele maanden mijn tweede krijg.. Nu is de vraag kan ik gelijk met medicatie beginnen na de bevalling, mag je dit wel gebruiken als je borstvoeding geeft? Mij lijkt het handigst om gelijk te beginnen na mijn borstvoeding periode.. alle tips is welkom groetjes!
Hoi Soesje, Mij is verteld dat ik wanneer ik er zelf aan toe ben kan bellen na de bevalling om de complete behandeling op te starten. Nu is het afgerond en heb ik een aantal sessies gehad maar het succes was 10%. Ik moet bevallen in november als het volgens planning verloopt en dan denk ik dat ik ergens rond jan/febr ga bellen. Tijdens borstvoeding mag je ze niet nemen maar ik begin gelijk met de fles dus dat scheelt behoorlijk in tijd. Ikzelf ben niet bang voor als de 2e erbij komt. Ik heb genoeg hulp thuis en die slepen me er wel doorheen hoop ik hahaha. Al zal het wel lastig zijn met overzicht houden in het begin. Hebben jullie dat ook weleens dan liggen er 2 a 3 klusjes op je te wachten en stroomt je hoofd over? Je weet gewoon niet waar te beginnen... dat heb ik dikwijls.. zeer dikwijls!
Even over mijn eigen issue. Ik heb het UWV gebeld met deze melding. Die vonden het ook niet stimulerend. Maarja toch sta ik 100% ziek., voor hun maakt het niet uit... ze betalen mijn uitkering toch wel. Gister de arbo nog gesproken maar mijn persoonlijke man daar zit zelf gedeeltelijk in de ziektewet dus ga ik zometeen nog eens terug bellen. Ik kan het gewoon niet op deze manier... lig halve nachten wakker :/
Ja hoor maar ze blijven bij hun advies. Er wordt toch aan alle kanten aan je getrokken zeg tegenwoordig!!!!! Maar ik heb wat besloten. Ik heb de knop omgezet. Fuck de baas en de rest daaro.. idiots! Ben toch zeker niet afhankelijk van hun?! Ik ga de komende 6 wk lachend naar het werk.. want daar heb ik hem het hardste mee en dan lekker mijn verlof in. En dan zullen we maar eens rond gaan kijken voor wat anders
groot gelijk siren.... laat je niet klein krijgen door zo'n stuk onbenul.... dat gun je ze toch niet.... hopelijk zijn die 6 weken snel voorbij en kun je lekker genieten van je verlof.... en vind je heel snel wat anders!
hallo, ik ben weer thuis.... ben een langweekend met mijn ouders en zus weggeweest in een heerlijk hotel, waar we heerlijk gegeten hebben en een bubbelbad en sauna op onze kamer hadden......ben nu wel erg moe....ben nu weer even blij lekker alleen te kunnen zijn......even rust!
@Evelien: Klinkt erg leuk. Maar inderdaad ook wel weer fijn om weer thuis te zijn. @Siren: Goede instelling hoor, onder deze omstandigheden. Wel jammer natuurlijk dat het nodig is. Maar dit is voor jezelf het beste hoor. @hier: Voor mij zit m'n verlof er ook al aan te komen. Nog 6 weken. Ik vind het wel fijn hoor, na de zomervakantie heb ik een periode van in totaal 9 weken dat ik moet werken. En dat is goed te overzien en bij te houden wat betreft takenlijstje goed volhouden en de klas opgeruimd houden. Het schoonmakenschema is nu twee weken in gebruik en werkt ook.
Het ging harstikke goed vandaag... zag de baas gewoon denken... waarom doet ze nou zo vrolijk?!?! In het verleden trok ik me dingen teveel en te vaak aan. als bij mij de knop om is, is het ook echt gedaan en gaat dat niet meer terug.... sch**t aan nu Herkenbaar???