Ik wil mijn lichaam weer voor mezelf. Geen gepruts meer van artsen en andere medici aan mijn lijf. Hormoonvrij leven. Geen operaties meer. Geen controles, check ups of medicijnen slikken... Gewoon niks meer... Na meer dan 5 jaar wachten is onze prachtige zoon geboren. Hiervoor hebben we 3 jaar in de MMM gezeten: 7x IUI, 2x ICSI. Hij is geboren dmv een gentle sectio, welke niet goed is verlopen en mij een trauma, en dus een lange nasleep, heeft bezorgd. Mijn mooie dochter was een cryo van ICSI2. Ook zij is geboren dmv een gentle sectio, deze is gelukkig goed verlopen. Ik ben onwijs blij met en trots op mijn twee grote wonders, we hadden nooit verwacht 1 kindje te mogen krijgen, laat staan 2! De lange en zware weg die we hebben afgelegd is het absoluut helemaal waard geweest! Met alle liefde heb ik het gedaan, samen met mijn man die altijd 100 procent achter mij en mijn beslissingen stond. We zouden doorgaan zolang ik het vol kon houden. Maar nu voel ik me zo egoistisch, ofzo... Die polonaise aan mijn lijf... Daar ben ik toch zo klaar mee... Geen onderzoeken, trajecten, terugplaatsingen, hormonen en keizersnedes meer. Ik wil ook geen anticonceptie met hormonen meer gebruiken, mijn man snapt het helemaal en wil zich wel laten helpen. Wie herkent deze gevoelens, na een MMM traject evt in combinatie met keizersnedes? Ik heb soms het idee dat mensen het niet begrijpen. Gelukkig maar, natuurlijk, want de medische molen wens je niemand toe!
Ik herken het helemaal. Ik loop momenteel nog met een placenta rest in m'n lijf na een sectio ( helaas geen gentle want mevrouw vond het handig midden in de nacht te komen). Ben er na een zware zwangerschap met talloze cervixmetingen, en een zwaar traject voor deze zwangerschap ( meerdere mk, vroeggeboorte en 4 iuis) ook helemaal klaar mee. Mijn Gyn begreep dit gelukkig en mag nu eind mei/ begin juni terug voor die rest ( en dus curretage). Ik wil ook geen hormonen meer en ml gaat zich ook laten helpen
Oh getsie, wat naar zo'n nasleep! Sterkte! Jullie hebben ook al heel wat meegemaakt lees ik, snap dat je er dan ook klaar mee bent...
Echt wel! Zo herkenbaar! Ook wij hebben een lange weg moeten afleggen en zo ontzettend blij dat het gelukt is! Ik was er onderweg al wel eens helemaal klaar mee, en ik belandde ook nog eens 8 weken in het zkh. Maar toch zou ik graag een 2de willen! En mijn vriend ook!
Ja wel helemaal herkenbaar ivm anti conceptie. Ik was ok helemaal klaar mee met van alles in mijn lichaam. Wil nog wel graag een poging doen voor een tweede kind. na bevalling had ik ook zoiets van. Zo nu is het klaar niemand meer even aan mijn lijf. Nu ka dit gevoel wAt minder omdat voor een tweede toch weer icsi in moeten. Maar ja herken het zeker!! En hier ok nooit meer anticonceptie 😉
Joh, hier geen mmm, snel zwanger en alleen een spoedks, maar zelfs ik riep toen al; ik wil mijn lijf terug. Dat getrut en gepluk, en het ontzwangeren etc, etc. Ik heb het vooral hormoontechnisch, daar ben ik zo gevoelig voor dat ik nu ook niet aan anticonceptie doe. Kan me dus heel goed voorstellen dat je je zo voelt, niks egoïstisch aan.
Ik herken het gelukkig niet omdat het bij mij allemaal heel makkelijk ging, maar het lijkt me volstrekt logisch dat je helemaal klaar bent met die polonaise. Daar is toch niets egoistisch aan? En je doet er ook helemaal niemand kwaad mee, dus ik zou er geen probleem van maken, als ik jou was. Geniet ervan dat die zware tijd voorgoed achter je ligt en dat je nu een mooi gezond koningskoppeltje rond hebt lopen. Aanvulling: als er eigenlijk al iets 'egoistisch' geweest is, dan is het wel dat je er zo helemaal 100% vol voor gegaan bent om kinderen te krijgen. En dat bedoel ik helemaal niet negatief hoor (juist het tegenovergestelde, het lijkt me zo zwaar om die MMM door te moeten), maar je hebt er zoveel voor over moeten hebben om je doel te bereiken, en nu mag je al die moeite lekker loslaten. En dat is dan juist helemaal niet egoistisch.
Er is toch helemaal niks mis met dat gevoel? Ik heb lang niet meegemaakt wat jij meegemaakt hebt, maar na de tweede weet mijn man ook al dat het zijn beurt is. Geen hormonen meer voor mij. Waarom zou dat raar of egoïstisch zijn?
Ik ben drie keer makkelijk zwanger geworden, drie makkelijke zwangerschappen en drie perfecte bevallingen. Dus wat dat betreft kan ik mijzelf niet met jou vergelijken. Maar ook ik wil geen hormonen meer in mijn lijf! Mijn lichaam had alle drie de keren echt 9 maanden nodig om ook te ontzwangeren. Na de eerste twee bevallingen na de bv periode begonnen met anticonceptie. Nu na de derde slik ik geen hormonen meer en ik voel mij zo veel beter. Mijn man laat zich in de toekomst ook sterilliseren. Ik vind het echt niet egoïstisch hoor!
Ik herken je echt helemaal! Ik heb 2 jaar in de mmm gezeten voor de eerste. Bevalling verliep niet top en erna ben ik 4 dagen en zoon 7 dagen opgenomen. Ik heb slechts 2 maanden de pil gebruikt, maar bleef erg bloden, werd steeds heftiger, dus 7 maanden na de bevalling weer naar de gyn. bleek een placentarest te zijn dus een curettage (met ruggenprik en dagopname). Ik was er helemaal klaar mee. Sinds dit jaar willen we een twee kindje, mijn cyclus was erg onregelmatig, leek wel regelmaat in te zitten maar constant tussentijdse bloedingen dus ook niet echt zoals het hoort. Nog even aangekeken maar sinds maart toch weer de mmm in. En nu weer wekelijks afspraken, dagelijks hormonen spuiten, enz. Ik kijk enorm uit naar een tweede kindje maar hierna mag mijn vriend zich laten helpen en ga ik iig niks mee doen aan dit alles.Ik wilde altijd max. 2 kinderen en nu nog steeds vind ik 2 meer dan genoeg maar ik ga never nooit voor een abortus kiezen dus bij geen van beiden maatregelen zal het niet worden.
Ik herken het zeker!!!! Ik heb een zware tijd gehad na mijn 1e bevalling onder andere omdat ik gewoon niet durfde te geloven dat het goed bleef gaan ofzo. Dat het echt was gelukt. Als ik andere verhalen lees dat mensen zo snel na ivf / icsi weer het traject in gaan.... Dat had ik niet getrokken. Daarom nu ook heel blij dat ik nu in 1keer icsi zwanger was... Nu nog een gezonde baby op de wereld zetten en dan voor altijd van het gedonder af
Het is ook heel pittig! Ik ben 8 jaar geleden met de pil gestopt, na 4 jaar eindelijk zwanger. Bevalling eindigde in een spoed ks. Omdat we heel graag een tweede wilden, en omdat het zo lang voor de eerste duurde na een jaar weer de mmm ingestapt. Na een jaar o.i, 2x ivf en 8 iui's met daarvan 3 keer zwanger en 3x mis ben ik nu hoogzwanger van ons tweede kindje. Ook deze zs is niet vlekkeloos en wordt een geplande gentle sectio. Dus ook weer met een langer herstel. Omdat deze zs niet vlekkeloos verloopt elke week of 14 dagen controle. Daarvoor in de mmm minimaal 1 en soms wel 3 keer in de week ziekenhuis. Het lijkt me zo raar om straks "ziekenhuis vrij" te zijn. Na al die jaren dat ons leven weer van ons gaat zijn (hoop ik) Ik ga geen anti conceptie gebruiken omdat ik zonder mmm niet zwanger wordt. Geniet van je gezin en het hormoon vrij zijn
Herkenbaar!! Ook ik heb geen ervaring met mmm, maar dat je nu eens een normaal leven wil leiden zonder gedoe kan ik me heel goed voorstellen!! idd niks egoistisch! Veel sterkte en geniet van je 2 wonders!! respect voor je hoe je het hebt gedaan, zou ik je niet na kunnen doen!
Heel herkenbaar. Hier geen lange MMM aanloop (3Rondes clomid was ik zwanger) maar wel 2 jaar ervoor medisch keihard aan de weg timmeren voordat ik überhaupt kon denken aan zwanger worden. In de zwangerschap, die sowieso al medisch was, HG gehad, en mede daardoor 57x in het zkh ben geweest (a 30km enkele reis)... Bevalling wel natuurlijk maar nu na 9mnd nog klachten van... En nu nog revalideren... Ik wil ook heel graag mijn lijf weer terug, en ik wil vooral niet meer naar het ziekenhuis!!
Hier 7 jaar mmm achter de rug,dus ik begrijp het wel.. Hier gaat het nog een stapje verder, want wij moeten naar Spanje toe. En het is zo'n enorme rompslomp, want er moet hier in Nl ook een gynaecoloog bereid zijn om mee te werken, meds voorschrijven, echo's maken etc etc. Heb daar dus totaal geen zin meer in...Al voel ik me soms wel schuldig naar mijn dochter toe, had haar graag een broertje of zusje gegund. Maar de koek is op...