Ik voel me niet aangevallen maar ik geef ene reactie op jou waardoor jij je volgens mij aangevallen voelt. Ik kan erg goed tegen een mening vane en ander maar ik vind het ook fijn als ik daar op terug kan reageren. Ik denk dat het niet alleen lichaamelijk zwaar hoeft te zijn zo`n grote verandering is voor sommige al genoeg en een extra verlof. BV tegen 80% van je loon lijkt me niet verkeerd
Na de bevalling komt er zo veel op je af, dat 10 weken of zo gewoon veel te kort is. Ik ben ook van mening dat kinderen langer de kans moeten krijgen om te wennen aan hun omgeving en niet meteen ook aan een creche of andere opvang. Het gaat niet zo zeer om het lichaamlijke alleen maar de overgang van niet moeder zijn naar het moederschap is gigantisch en dat wordt erg onderschat vind ik. Je zit nog midden in een emotionele achtbaan, alles is vreemd en je hebt de nachtvoedingen nog. Nou ben blij dat ik gekozen heb om te stoppen met werken want zie dat echt niet meer zitten. Met de oudste heb ik even gewerkt, pas toen hij 7 mnd was met een creche op het werk. Nu thuis met 2 kinderen de derde op komst nou ik vind het druk genoeg zo
Huh? Ik heb me nooit aangevallen gevoeld, hoor. Ik reageer alleen op iets, meer niet. Maar goed, hoe zit het dan met mensen die emotioneel een zware baan hebben, of beroepsgroepen met een grote kans op burn-out (zoals het onderwijs), terwijl het lichamelijk niet zo belastend is? Natuurlijk zijn er erg veel mensen die zich na het verlof weer goed genoeg voelen om te gaan werken. Gelukkig maar. Maar je ziet het, er zijn er ook genoeg die zich dus nog ziek melden na hun verlof en daarnaast heb je nog een groep die eigenlijk niet zou willen werken, maar financieel wel zullen moeten. Er wordt nu ook naar gestreefd om zoveel mogelijk vrouwen te laten werken om de vergrijzing op te kunnen vangen. Logisch, maar ik kan me ook voorstellen dat als je zelf niet meer in alles een keuze hebt, dat emotioneel gezien zwaar kan zijn.
Vergeleken met bv Denemarken is het verlof wat wij hier hebben ook erg kort. Ik moet zelf nog bevallen maar als het na die 10 weken echt niet gaat en ik dus gewoon niet in staat ben te gaan werken dan wordt het dus idd ziekmelden. Ook al vind ik dat ook niet alles, mijn gezondheid gaat wel voor.
Bij ons op het werk is dit geen probleem. Je mag 1/4 van je werktijd gebruik maken om te kolven of je kindje op het kinderdagverblijf zelf te voeden. Hier wordt bij ons ook gebruik van gemaakt. Regelmatig zie je flesjes moedermelk bij ons in de koelkast staan. Niemand die er moeilijk over doet. Gina
Ja wat dat betreft is het super hier! Ook wat betreft mijn ouderschapsverlof, niemand doet hier moeilijk over. Ik ben 2 oktober uitgerekend en begin februari begin ik weer met werken dus ik heb 4 maanden vrij na de bevalling. Daarna werk ik 4 maanden de helft van mijn werktijd, dat is in mijn geval 1 dag in de week. Super toch. Ik lever dan wel geld in op mijn loon maar dat vind ik het wel waard! Gina
Begin me wel een beetje schuldig te voelen . Er zitten genoeg werkgevers bij die hier schijnbaar heel anders tegenaan kijken. Gina
Ja, kijk maar eens voor de grap op het gedeelte dat over zwangerschap en werk gaat. Maar voel je niet schuldig, hoor! Lekker genieten juist!
Niet doen hoor!! Wees blij dat het op jouw werk wel goed geregeld is!!! Bij mij zeiden ze in een gesprek over een eventuele zwangerschap: Kolven? Ja best hoor, als je maar wel op je plek blijft zitten... Lekker dus... (maar eerst maar eens zien hoe ze reageren als het zover is)
Hahaha, nou die is helemaal goed! Ik zie het al voor me....ach, ze zullen een plekje voor je MOETEN creeeren. Volgens mij is deze maatschappij echt niet ingesteld op werkende vrouwen die ook nog eens moeder (willen) zijn.
Dat laatste is maar al te waar. Maar meiden kom voor jezelf op!!!!! want een ander doet het niet hoor. Ik zelf werk met een spreekuur met patienten. Bij mij wordt gewoon de boel geblokkeerd op de tijden dat ik ga kolven. En de eerste die daar bezwaar tegen heeft, gaat zelf dat spreekuur maar doen!
@ jantien, je hebt helemaal gelijk. meiden jullie staan in je recht om tijd te eisen om te kolven en ook voor een aparte ruimte. dit staat gewoon in de wet! en succes hiermee. gelukkig is het bij ons prima geregeld, in overleg met collega kan ik een aantal keer per dag kolven in kantoor of een slaapkamer van bewoner die er niet is. werk met verstandelijk gehandicapten. liefs femke
Ik vind jou ook wel een beetje kort door de bocht. De gehele maatschappij is niet te vergelijken met de culturen waar jij het over hebt. Deze vrouwen hoeven het vaak niet alleen te doen (wonen in groepen waar iedereen voor iedereens kind zorgt), hoeven naast de opvang van hun kind niet dezelfde prestaties te leveren als wij westerse vrouwen en kijken anders tegen zaken aan. Inderdaad, lichamelijke klachten en pijnervaringen verschillen per cultuur, maar dan is het niet reeel er 1 puntje uit te pakken. Er staat daar heus wel iets anders tegenover. Toen ik beviel van mijn dochter heb ik daarna 10 weken met haar rondgelopen, dag en nacht. Ik weet niet of je dat weleens hebt meegemaakt, maar vermoeidheid is lichamelijk en geestelijk echt slopend. Ik had nog eigen verlof opgenomen, maar zat echt enorm in de stress door de druk die ik voelde van mijn werk, wat er voor mijn gevoel al snel aan zat te komen. Lichamelijk heb ik geen zware baan (ik werk in de jeugdhulpverlening), maar had ik na 10 weken zonder slaap en een leven dat ondersteboven stond moeten gaan werken had ik kwalitatief slecht werk geleverd.
Ik zou mijn recht wel op willen eisen, maar sta voor een klas met kinderen die een gedragsprobleem hebben. Zij hebben erg erg erg(!)veel structuur nodig. Voor mijn collega's EN voor die kids is het bijna zielig om een aantal keer per dag iemand anders mijn klas over te laten nemen. Ik kan ook niet tussen de middag kolven, want deze kinderen gaan tussen de middag niet naar huis toe. Het staat allemaal leuk geregeld in de wet, maar in de praktijk is er voor de werkgever niets geregeld om het te compenseren, wat de uitvoering erg lastig of zelfs onmogelijk KAN maken.
Wat ik alleen maar probeerde te zeggen is dat de maatschappij waar we nu in leven, dat we daar zelf aan meewerken. Ja ik heb meegemaakt wat het is om dodleijk vermoeid te zijn. Niet door een baby, maar een hele andere reden! En ja ik vind nog steeds (misschien kort door de bocht) dat we zelf verantwoordelijk zijn met de manier waarop deze maatschappij in elkaar zit. Wie anders. Zolang wij zelf gaan bepalen hoe een ander misschien wel over ons denkt...... Dan ben je verloren vind ik. Ik en niemand anders ben verantwoordelijk voor mijn manier van leven. Als ik zou kiezen voor ach laat maar, want er zal wel geen oplossing voor zijn. Od ach mijn werk laat het niet toe. Dan gebeurd er ook niets. Ik ben meteen naar mijn baas gegaan en heb gezegd dat ik iets op mijn manier wil doen en dat ik best flexibel wil zijn, maar mijn eigen ikje is belangrijker dan mijn werk. Hij vond dat in eerste instantie even slikken (ik ook, want voor hetzelfde zegt hij ga dan maar een andere baan zoeken). Later komt hij naar me toe en zegt dat hij er misschien niet altijd blij mee is, maar dat hij wel super goed weet wat hij aan me heeft. Iedereen moet het helemaal zelf weten, en iedereen mag mij kort door de bocht vinden. Maar IK bepaal mijn manier van leven. Dus ik ga BV geven en kolven. En mijn werk past zich daarop aan. Als ik ga leven zoals ik denk dat anderen mij mogelijk beter zullen aanvaarden, vind ik mij niet meer mezelf. Sorry als iemand daar anders over denkt, maar de (bijna altijd mannelijke of vrouwkindloze) directeuren kunnen hun gang gaan met regeltjes maken zolang wij dat maar accepteren en ons daarop aanpassen.
vroeger werkte veel vrouwen ook niet... nu werkt bijna elke vrouw.. ik las net dat veel vrouwen eerder stoppen met borstvoeding geven omdat ze weer aan het werk moeten... je kan ook kolven... het is zo dat het wettelijk gezien verplicht is voor een baas om een ruimte in te richten dat vrouwen kunnen kolven... maak gebruik van dit recht zou ik zo zeggen.. bij mijn vorige werkgever was een collega die wilde kolven en er is toen een ruimte gemaakt waar dat kon.