Vrouwen worden te vaak ingeknipt.

Nee klopt! Bizar vond ik dat! Alleen dat geluid vond ik wat minder (of het idee dus, mijn man ook haha)

Maar het genezingsproces ging snel en later nooit meer last van gehad. Zie ook niks meer (nooit gezien ook toen ik na 3 weken durfde te kijken was er amper nog wat van te zien gelukkig)

 

Ik denk dat iedereen wel tegen onnodig knippen is. Ik kan me niet voorstellen dat er vrouwen bestaan die willen worden ingeknipt als daar geen noodzaak voor is
Dat het wel gebeurt, is natuurlijk heel fout en ik hoop dat daar iets aan gedaan kan worden.

 

Ik kreeg de verdoving tijdens een wee en daarna werd er geknipt.
Niks van gevoeld.

Was noodzakelijk aangezien mijn dochter er echt niet uit kwam en het te lang ging duren.

 

Mijn ervaring is juist het tegenovergestelde. Ik zou willen dat ze bij mij ingeknipt hadden. Bij de 1e had ik een totaalruptuur. Bij de 2e heeft de vk gezegd dat ik sowieso ingeknipt zou worden, om weer een ruptuur te voorkomen. Helaas is dat niet gebeurd en had ik een subtotaalruptuur. Ik heb trouwens vlotte bevallingen gehad, dus daarvoor was inknippen niet nodig.

 

Ik heb gezegd: liever scheuren dan knippen. En ze hebben ook niet geknipt, maar het was ook totaal niet nodig.

 

Ik ben bij mijn eerste bevalling geknipt vanwege foetale nood.
Zn hartslag dipte gigantisch tijdens weeën en moest echt zsm gehaald worden. Geen enkel moment moeite gehad met de knip, maar ik had dan ook een ruggenprik.
Na het hechten, veel op harde stoelen gezeten, in bed lekker laten luchten en na het wc bezoek even gespoeld met water. Binnen een week nergens meer last van.

Ik zou er dan ook geen moeite mee hebben als ik bij de tweede bevalling weer wordt ingeknipt, liever dat dan uitscheuren.

 

ik hoorde het gister op het nieuws.
een knip was het enige waar ik bang voor was, vooral ook omdat een vriendin van mij toen te strak gehecht is en daar heel veel last van bleef houden.
de enige optie was alles weer open maken en opnieuw laten hechten of weer bevallen.
ik ben beide keren gelukkig niet geknipt.
allebei zijn in het ziekenhuis geboren en heb duidelijk aan de vk aangegeven dat ik niet geknipt wilde worden.
gelukkig was het ook niet nodig

 

Bij mijn eerste heb ik een knip gehad. Geen idee waarom eigenlijk. Na 20 minuten persen is hij geboren en zijn hartslag was ook gewoon goed tijdens de bevalling. Maar eerlijk gezegd kan ik me er totaal niet druk om maken dat ze dit gedaan hebben. Ik ga ervan uit dat ze op dat moment de keus hebben gemaakt die voor hem en mij het beste was. Maar ik kan me voorstellen dat je er anders in staat als je een knip hebt gehad en daar lange tijd nog last van hebt.

 

Voelen niet.... Maar horen wel. Ieks....


Ben bij alledrie geknipt. Bij de eerste heb ik geen idee.of het nodig was. Maar een macrosome baby en 1u43m persen..

Bij de tweede was het noodzakelijk vanwege haar ligging (aangezichtsligging)

En bij de derde zei ze: je ben al flink aan het scheuren, ik knip je in de goede richting.
Gelukkig maar want die knip zit tot ver in t vlees van mn bil. Was anders een totaaltje geworden vrees ik.

Ik heb wel iets last gehad van de hechtingem. Maar had 3x enorme aambeien, dat dat overheerste

 

ik had al van vriendinnen gehoord dat een knip een stuk ingrijpender is dan een scheur.
Over twee weken bespreek ik met mijn verloskundige mijn bevalplan en zet er ook in dat ik alleen een knip wil indien de baby in nood is of ik echt een totaalruptuur dreig te krijgen.
Eerder hoop ik die schaar niet te zien/horen.

 

Bij mij 3e geknipt zonder wee. Had t niet eens door.

Ik ben 4x geknipt en 2x een klein scheurtje. Bij mijn 4e is de knip opengesperde na t hechten. Dat was echt vreselijk..
Alle 4x geknipt ivm de gezondheid van de baby.

 

Knippen voorkomt helaas geen scheur, dus dat is ook niet de reden waarom er geknipt wordt.
Redenen om te knippen:
- hartslag van de baby (baby moet snel geboren worden)
- kunstverlossing (vacuum/tang)
- uitputting bij moeder
- te strakke bekkenbodem

De reden waarom het in het ziekenhuis vaker gebeurt is vooral de hartslag van de baby, vaker kunstverlossingen (door pijnstilling en inleidingen), en ook vaker uitgeputte moeders (inleidingen, langdurig bezig zijn en daardoor ingestuurd worden). De meeste bevallingen worden in het ziekenhuis gedaan onder CTG bewaking, waarbij je de hartslag continu volgt. Als je dan als verloskundig/arts ziet dat die hartslag steeds lager gaat en minder goed herstelt moet je wel sterk in je schoenen staan om daar geen actie op te ondernemen. Bij een thuisbevalling luisteren ze tussen de weeen door naar de hartslag, en mis je dus een heel aspect van die hartslag .

Ik vind het dus een beetje appels met peren vergelijken, maar ja dit soort berichten doen het altijd goed...

 

Ik ben ook geknipt omdat mijn zoon zijn hartslag steeds verder daalde en tussen de pers weeën door niet snel genoeg herstelde.
Van de prik en de knip zelf heb ik niets gevoeld. Zag wel mijn man zijn gezicht (keek vol afgrijzen) en moest daar om lachen. Dat is wat ik nog weet.
Het hechten duurde lang voor mijn gevoel, maar niet pijnlijk ofzo.
Het herstel heeft wel eventjes geduurd. Bijna twee weken met ijscompressen tegen mijn doos aangezeten en pas na ruim 8 maanden had ik nergens last meer van.
Seks was ook tot die tijd een pijnlijke opgave.

 

Ik ben bij beide bevallingen ingeknipt. Beide keren in het ziekenhuis bevallen vanwege vies vruchtwater. Bij de eerste echt onnodig en wat heb ik daar veel last van gehad de eerste week. Ik was een uur bezig met met persen, dochter was niet in nood, ik had het niet eens door dat het gebeurde, tot de verpleegkundige vroeg waarom ze een mesje gebruikte ipv schaar. Dochter werd 10 minuten na de knip pas geboren. Gevalletje protocol volgen na uur persen, vacuüm werd er nog net niet bij gehaald.

Bij de tweede bevalling wegens hartslag van zoontje, ik had nog niet eens volledige ontsluiting en er was lichte paniek. Kwam ook helemaal slap ter wereld. Gelukkig kwam dat helemaal goed. Hier was de knip dus wel nodig.

Maar ook 1 keer geknipt zonder dat daar direct aanleiding voor was. Daarna nog eens eens te strak gehecht. Kon na een paar dagen niet eens uit bed zonder te huilen. Wat deed dat zeer.

 

Na 1,5 uur persen (en 1,5 uur 2 kinderartsen naast mijn bed die direct klaar stonden, wát volgens mij best wat gekost heeft --> 1,5 uur 'niks doen'...) zette de verloskundige EINDELIJK een knip.... Niks van gevoeld, geen last van gehad verder. Had ze wat mij betreft echt al dik een uur eerder mogen doen dus wat mij betreft gaat die ervaring van 'te snel en zomaar' inknippen echt niet op. En dan had ik die kinderartsen ook niet zo lang van hun werk gehouden haha.

 

ben helaas ook ingeknipt ivm. een te strakke bekkenbodem.
knip voelde ik wel, maar dat kwam ook doordat ik niet echt hele heftige weeën had. hechten vond ik verschrikkelijk
ergste van de bevalling hihi.

 

Met een knip wort de baby maar een paar weeen eerder geboren dan zonder knip, meestal wordt de baby snel geboren nadat hij het bochtje onder het schaambot heeft gemaakt. Eerder al een knip zetten heeft geen enkele zin, behalve dan als ze de baby met een vacuum of tang door de bocht trekken.

 

Ik ben ook ingeknipt terwijl ik dat eigenlijk echt niet wou.

Ik had een onwijs snelle en pijnlijke bevalling. Kon mn weeen amper opvangen en op adem komen. Daar kreeg ik en mn zoon mega last van. Ik was doodvermoeid en had steeds minder energie om te persen.
Mn zoon dipte steeds in hartslag en had uren daarvoor al in het vruchtwater gepoept. Dus hij moest er echt uit.

Omdat mee wrijven in mn vagina niet voldoende effect had en ik amper nog iets kon heeft hij eerst twee keer gevraagd of hij mocht knippen maar het wel aanraadde omdat het anders wel op de ok kon eindigen. Mn man checkte het ook nog bij mij omdat ik het echt niet wou.

Hij heeft mijn toestemming gelijk gekregen.
Ik voelde niks van de verdoving.
Niks van de knip.
Niks van het hechten.

En zelfs nu vind ik het nog niet echt naar.. heb de weinig last van