Hallo meiden, Soms denk ik weleens dat ik in de verkeerde tijd geboren ben... Vroeger werkten vrouwen niet en zorgde voor de kinderen en het huishouden. Het gaat er steeds meer naar toe dat zowel mannen als vrouwen werken (allebei parttime) en samen huishouden en zorg voor de kinderen eerlijk verdelen. Maar nu...nu zitten we voor mijn gevoel in een zeer vrouwonvriendelijke tussen periode Ik werk (3 dagen per week), zorg voor 90% van het huishouden en verzorg het meest de kinderen. Soms zou ik mijzelf wel in 3en willen splitsen of 10 uur aan de 24 uur per dag willen toevoegen... Hebben jullie dat gevoel nou ook of doen jullie mannen veel meer? Ik kom echt voor geen meter meer aan mijzelf toe.
Nou, ik ben 't er helemaal mee eens! Ik doe ook, denk ik, ongeveer 90% van het huishouden en 100% van Milans verzorging (mijn vriend speelt wel eens eventjes met 'm, en knuffelt 'm ook wel eens, maar daar blijft 't dan wel bij). Ow, 1 ochtend in de week past mijn schoonmoeder op, zodat ik me even ergens anders op kan concentreren. En soms past mijn moeder dan de middag op (als ze zelf vrij is). Verder werk ik ong. 20 uur in de week (wel thuis) en doe ik twee studies (Nederlands en Fiscaal Recht, op de universiteit allebei). Mijn vriend werkt fulltime (elke dag van 09:00 - 16:00), en doet dus ong. 10% van 't huishouden en that's it.
ik werk straks na de bevalling ook weer 3 dagen en doe het huishouden + de verzorging van ons kindje. mijn man werkt zich ook te pleures, hij heeft een fulltime baan en werkt daarnaast aan de opbouw van een eigen zaak, dit wil hij helemaal veilig doen dus daarom houdt hij zijn baan nog aan om zeker te zijn van een inkomen. mijn man zou wel meer willen doen maar heeft er gewoonweg geen tijd voor voor mij is deze situatie niet vrouwonvriendelijk maar ik begrijp je standpunt zeker! heel veel vrouwen werken, doen het huishouden en de verzorging van de kids terwijl manlief gewoon van 8 tot 5 werkt en 's avonds op de bank ploft, dat gebeurd inderdaad best vaak.
gelukkig gebeurd hier alles wel ongeveer 50/50. We hebben een fijne taakverdeling en mijn vriend zal straks evenveel voor ons kindje gaan zorgen. (hij moet wel, want ik ben er dan niet haha!)
hier niet hoor. We werken allebei evenveel, zorg voor Ymke is echt 50/50. In het huishouden doet mijn man ook aardig veel, maar het denkwerk ligt meer bij mij. Ik ben van de planningen, boodschappen enz. Maar over het algemeen ben ik aardig tevreden. Ik ga te snel te hard en vergeet mezelf, daar heeft die kerel van mij geen last van
Ik heb dat gevoel helemaal niet. Ik werk 3 dagen, en mijn vriend 5. En natuurlijk doe ik meer in het huishouden, want ik ben meer thuis. Maar over het algemeen doe we alles samen. Natuurlijk moet ik wel vragen of hij even wil stofzuigen, of de was wil ophangen, maar hij doet het wel. Ook met de kleine doet hij vanalles. Als we allebei thuis zijn doen we het ook echt samen.
Helemaal geen herkenning bij hoor. Hier doen we alles samen en ik ga straks echt niet thuis zitten met een kleine. Als je alletwee wat minder gaat werken dan krijg je het ook prima geregeld.
Tja het hele feminisme ging er toch om dat vrouwen een keuze hadden? Dat ze niet per sé thuis hoefden te zitten met de kids? Maar ik vind dat het tegenwoordig omgedraaid is, nu is het bijna raar en 'zonde' als je graag thuis wil blijven bij je kinderen als ze klein zijn. En moet je ploeteren om alles rond te krijgen als eén of andere superwoman zonder tijd voor jezelf. Dus de keuze is er nu ook niet echt meer. Bovendien is er vaak ook geen keus meer omdat veel gezinnen twee inkomens echt nodig hebben. Helaas is eerlijk verdelen in veel gevallen ook niet echt mogelijk. Bij veel 'mannen beroepen' is parttime werken namelijk niet echt bevordelijk voor zijn carrière. Dat is best wel jammer op zich.
Ik denk dat gezinsondersteunende voorzieningen wel aardig kunnen helpen. Een hulp in de huishouding, strijkhulp en boodschappenhulp. Ik heb even 3 dingen tegelijk gedaan. Studeren (voltijd) 3 dagen werken en het huishouden. Daarvan moest er 1 weg, anders lukte het niet. Mijn man werkt 40+ uur, dus 50/50 kan gewoon niet.
Heerlijk, herkenning! Ik ben gelukkig niet de enige.. Hulp in de huishouding hebben we inmiddels, dus dat scheelt. En mijn werk probeer ik nu ook anders in te richten, zodat ik eerder thuis ben (en alvast kan opruimen/koken/wassen what ever, natuurlijk niet om iets voor mijzelf te doen ).
Voor jou carriere is het anders ook funest hoor, want je bouwt minder pensioen op enz en dat haal je niet snel meer in na bv een periode van 6 jaar part time werken En erger nog als je ooit uit elkaar gaat wie vult dat gat aan als je oud en grijs bent (en ja dat gebeurt vast niet bij jullie of bij mij dat gebeurt alleen bij de buren ) Hier is het niet 50/50 ik werk 2 dagen en mijn man werkt ruim 60 uur en verbouwt ook nog eens ons hele huis op het moment. De overige 3 door de weekse dagen ben ik er voor Isa. De weekenden helpt mijn man zo veel als kan met Isa en dat doet hij met liefde en plezier maar ook hij heeft af en toe zijn verzetje nodig, dus gaat die zondags een eind mountainbiken. Ik neem regelmatig in de avond 1 uurtje om ff lekker in bad te gaan, of even rustig wat te doen voor mezelf en mijn man vind dat prima. Hier dus wel een stukje herkenning maar ik denk dat het er momenteel even bij hoort ze noemen het niet voor niets de tropenjaren en dat deden ze jaren terug toen ik klein was ook. Ik ben het er wel mee eens dat we als vrouw tegenwoordig wel van te veel markten thuis moeten zijn, we moeten intelectueel zijn, boeiend sexy spannend, lekker kunnen koken en het kind aan de tiet tot aan de eerste verjaardag dat is grappig bedoelt hé niet te serieus nemen aub! , was en strijk aan de kant en het huis moet glimmmmmen! En of we dan ook nog ff fulltime willen werken (- wettelijk toegkende kolftijden) zodra de verlofperiode voorbij is maaaaaar ons kind niet 40 uur per week naar de oppas willen doen want foei dat is niet goed voor de ontwikkeling maar je kind niet naar de opvang doen is ook weer slecht voor de sociale contacten van die dreumes. Tja de regering moet eerst maar eens een lijn trekken in wat ze verwachten van de moderne vrouw heden ten dage voor ik me ga vormen tot hun ideale plaatje. met andere woorden laat je niet gek maken door iedereen en doe wat goed is en past in jullie plaatje en budget. wij voelen ons gewoon te verantwoordelijk ben ik bang.
Maar die vrouwen die jou dan komen helpen in de huishouding moeten dan ook werken,dus dat moeten dan eigenlijk mannen zijn die daar hun fulltime baan van hebben gemaakt waarmee ze hun vrouw kunnen onderhouden.
Het is superherkenbaar! Niet om de knuppel in het hoenderhok te gooien, maar in periodes dat het beredruk is, denk ik wel eens dat die hele feministische beweging is aangezwengeld door een man, want zeg nou zelf: een vrouw die niet alleen voor de kinderen en het huis zorgt, maar ook nog eens geld in het laatje brengt, is eigenlijk best handig toch? Qua zorg voor de kinderen doet mijn man best veel, qua zorg voor het huis als ik het hem vraag. Ik ben dan wel 2 dagen meer thuis dan hij, maar het is constant prioriteiten stellen en dat vind ik lang niet altijd gemakkelijk, omdat ik soms wel het gevoel heb iemand te kort te doen, mezelf incluis. Ik moet er eerlijk bijzeggen dat ik 'tussendoor' ook nog een afstudeerscriptie probeer te schrijven, dus ik ervaar momenteel veel tijdsdruk. Over een paar maanden zal dat wel minder zijn, hoop ik. Maar ik herken het: een dag zou van mij best 34 uur mogen hebben en een week best 9 dagen. Maar ja... het is niet anders, dus probeer ik maar te roeien met de riemen die ik heb.
Idd de keuze waar het om ging is er niet. De keuze om "optijd" (volgens de biologische klok) kinderen te krijgen is er niet want je moet eerst studeren en dan meteen aan de bak. Studeren met zwangerschap en/of kind daar krijg je (haast) geen steun bij van de overheid. Als je dat dan een aantal jaar gedaan hebt wil je dan toch onderhand wel eens kinderen. Dan moet je dus die wens voor carriere maken zetten want je zal er een tijdje uit zijn ivm bevalling en kraamtijd. Dan mag je wel kolfen op t werk maar ik hoor nog steeds veel geluiden over dat het ergens achteraf in een bezemkast moet gebeuren met 0,0 privacy omdat iedereen die deur open zou kunnen trekken. Of dat bazen moeilijk doen omdat je als je kolft niet werkt etc etc. En dan nog je man die ook carriere wil maken en dus ook niet part time wil/kan werken en zo jou deel van het huishouden /de kids lichter kan maken. Dus dan zit je met 95% aan kinderen en huishouden en 50% aan werk/carriere. En dan moet je ook nog gezellig en mooi en sexy en en en en en...en liefst ook die studie er nog bij want anders veroudert je kennis! Andere kant van het plaatje is dat je thuis blijft. Dat je dus "alleen" die 100% kids en huishouden doet. Dat je dus niet jezelf voorbij rent. Dat je in de tropen jaren thuis bent voor je kleine kind. Maar dat je dus ook geen pensioen opbouwt. Dat mocht je man komen te overleiden je in de bijstand komt (en als je het geld niet vind om een pensioen voor jezelf af te sluiten kom je dat samen zo ongeveer na je man zn 65ste...ook erg leuk). Dat je geen carriere/ervaring opbouwt dus mocht je na n tijdje voor welke rede dan ook weer willen werken je niet zo bijzonder lekker ligt op de arbeids markt. Je kan (doorgaans) geen huis kopen, geen (2e) auto, geen buitelandse vakanties, maar een minimum aan spaargeld en als er een wens is voor nog n kind...tja...geen geld helaas pindakaas. (sorry minister rouwvoet....) En t ergste van alles is dat het verwacht word dat je werkt! "ja jullie feministen wilden toch gelijk zijn aan de man!" Nee! Daar ging het feminisme niet om! Het ging over gelijke RECHTEN en gelijke KANSEN. Niet over dat we persee wilden werken maar dat ALS we het wilde het mocht en kon! Niet dat we persee wilden studeren. Maar dat ALS we het wilden dat we op een universiteit MOCHTEN komen. Dat als we geen huisvrouw wilden zijn er nog wat anders was. Dat we vrij waren om die keuze te maken. Maar op de eerste plaats dat de dingen die vrouwen vrouw maken op waarde geschat werden. Dat je als (huis)vrouw niet gezien werd als "maar n dom vrouwtje" maar als gelijke van de man. Dus niet als ZELFDE maar als GELIJKE. En dat is blijkbaar vergeten...of omgedraaid...verwisselt weet niet wat er gebeurt is. Wan zijn we dat nu? Heb nu meer het idee dat we het zelfde moeten zijn als een man en dat mannen het zelfde moeten zijn als n vrouw (met de nadruk op moeten want het ideaal beeld is dat man en vrouw 50/50 werken en zorgen). En dat ben ik niet en wil ik niet zijn. Ik ben nml n vrouw..ik baar kinderen...mijn lijf is daar voor ingericht en mn psyche is daarop ingesteld. En mijn man is erop ingericht om mij bij te staan en t gezin te ondersteunen. Was dat niet zo dan konden mannen ook wel kinderen krijgen dan wel borstvoeding geven. En daar word heden ten dage geen rekening mee gehouden. Snap ook best wel dat het moeilijk is zoiets in te plannen in de huidige maatschappij. Maar creeer dan meer mogelijkheden tot thuiswerk voor beide seksen! Is ook nog eens n keer beter voor het millieu om nog maar eens een modern topic aan te snijden! (minder woon werk verkeer!) Kinderen baren en krijgen is ondergeschikt geworden aan carriere maken en verdienen. En dat is toch erg in strijd met dat t op waarde geschat diende te worden. Dat wat vrouwen deden OOK waarde had...dat t evenveel waarde had als wat mannen buiten de deur deden. Ipv dat het nu ook gewaardeerd word word het nu door man en vrouw onder gewaardeerd....tenminste dat gevoel krijg ik meer en meer
Ik denk dat je dit mede zelf in de hand heb.. Ik vind het soms best zwaar omdat ik graag alles zelf wil doen. Het huishouden, de verzorging van Esmee. Daarnaast heb ik nog mijn sociale contacten en mijn werk.. Soms vlieg ik van hot naar her en ben ik blij als ik s'avonds zit.. Wel probeer ik de momentjes dat Esmee op bed ligt te gebruiken voor dingen die ik leuk vind.. Zoals het forum Bovenstaande wil overigens niet zeggen dat mijn vriend niets wil doen hoor.. Ik hoef het hem maar te vragen en hij doet het.. Ik heb het graag zelf in de hand..
Ik trek me niks aan van wat men vind. Ik werk 18 uur heb drie kids en een hond en doe ook nog het meeste in het huishouden. MAAR: dat doe ik zelf. Manlief wil best dingen doen maar dan moet ik het wel vragen, hij ziet het anders gewoon weg niet. Als hij uit zijn werk komt gaat hij gelijk bij de kids zitten zodat ik het eten kan klaar maken. Huishouden heb ik een schema voor en manlief doet alles, als ik het maar vraag. Je kan echt niet alles op de man schuiven. De meeste vrouwen leveren zoveel commentaar op hun partner, als die wat doet, dat de mannen ook denken: doe het dan lekker zelf. Mannen zien veel huishoudelijk klussen gewoon weg niet. VRAAG het ze dan en ga ze niet op de nek zitten. Hoe meer je "zeurt"hoe langer het duurt voor ze iets doen. Is het stofzuigen niet naar je zin? Zeg gewoon thanks schat en denk bij jezelf: morgen doe ik het wel onder de bank. Tijd voor mezelf MAAK ik gewoon. Even een uurtje achter de pc, boek lezen etc. Ik plan geen klussen in de avonden die zijn voor manlief en mezelf. Komop meiden, eerst goed naar jezelf kijken en dan alles op de mannen gooien goed?
Ik ben thuisblijf moeder, mijn man is door zijn werk alleen in het weekend thuis. Door de weeks doe ik het huishouden en de verzorging van Valerie. In het weekend is het echt 30/70. Dan verzorgt mijn man Valerie veel meer, omdat hij haar de hele week al heeft moeten missen. En als ik vraag of hij iets in het huishouden wil doen, doet hij het met alle liefde. Maar meestal heb ik de grootste dingen al door de week gedaan. Hij vindt dat ik in het weekend ook wel even mag uitrusten.
Zo doen wij het ook. Alleen ik werk dan in de avond. op de dag lekker thuis de kinderen doen en het huishouden Melvin die moet ook naar school. En dan neemt me vriend het in de avonden en weekenden over.