Ik ben nu pas zwanger. En op mijn schoonouders en mijn pa weet niemand van mijn naaste vriendenkring het. Ook mijn werk niet, Ik ben van functie veranderd. Van een activiteitenbegeleidster die haar taken deed naar iemand die meer activiteiten voor een huis bejaarden moet verzinnen, regeltante van alles en het huiskrantje moet maken. Ik zou nog een collega krijgen van 36 uur maar omdat mijn leidinggevende (die nets met AB te maken heeft, zij doet wijzorg) op vakantie is komt er niemand. Wij alles collega's waren van mening dan maar extra hard werken. Tja....en nu ben ik zwanger dus. Voel me moe, misselijk. Wil me niet over de kop werken en neem gas terug. Daarbij ben ik emotioneler. Ik kreeg een kleine aanvaring met een ander hoofd van een andere functie binnen het bejaardenhuis. Daarmee sprak ik. Ik kan hem alleen de waarheid niet vertellen. Hij denkt nu vast dat ik overspannen ben aan het worden. Hij is wel zo lief om me extra te steunen. Maar weetje waar ik zo gek van wordt...ik ben de godganzetijd aan het liegen. Tegen vrienden, tegen me collega's, tegen me zus en schoonzussen. Ik wordt er gek van. Mijn man en ik hebben gezegd dat we het pas in sep aan het werk vertellen. Maar ik ben bang dat ik een keer jankend op mijn werk ga zeggen omdat ik weer zo moe en misselijk ben dat ik zwanger ben. Wie o wie herkent mijn gevoel. Ik voel me zo een nare meid...want overspannen ben ik niet. Alleen zwanger. xx
Ja herkenbaar. Ik heb het alleen met 9 weken verteld, omdat we toen de eerste echo kregen en alles goed bleek te zijn. Misschien kun je het iets eerder vertellen als de echo goed is?
Ik zou het op je werk gewoon vertellen, want dan kan er rekening mee gehouden worden. Je kunt je leidinggevende gewoon vragen het voor zich te houden, maar dan weet hij tenminste wat er aan de hand is! En je kunt wel stellen: ja, maar als het fout gaat... Nou, reken maar dat ALS het idd fout gaat, jij ook even een paar dagen thuis wilt zijn en je ziek wilt melden. En ook dan is het fijn als je verder niets uit hoeft te leggen... Niet rot bedoeld, maar het is niet zo slim om het je baas niet te vertellen als je zoveel klachten hebt! Nu krijgen ze misschien een beeld van: Nou, die kan ook niet veel aan! Weet niet of je nog in je proeftijd zit, maar als dat zo is, loop je nog kans dat ze je weer laten gaan ook, omdat ze denken dat je het niet aankunt... Ik heb het m'n baas snel verteld, had toen nog geen klachten, maar 2 week later wel en heel heftig. Was erg blij dat m'n baas op de hoogte was, kon hij er rekening mee houden. En da was geen enkel probleem! Als ik niets had gezged, dan had ik heel wat over me heen gekregen juist... (Heb me in de eerste 3 maanden 3 keer een week ziek moeten melden en kwam vrijwel elke ochtend later).
mijn baas is nog 3 weken op vakantie Ik twijfel heel erg. Ik slaap niet slecht doordat ik lig te piekeren over werk maarja over andere dingen he...of als ik niet wil piekeren dan wordt ik in de ochtend te vroeg wakker. Maar dat zie ik lees ik bij meer maart mama's die dat hebben. Dan ben ik echt moe. Zoals nu heb ik mega koppijn.
praat met je leidinggevende, hij mag niet zoaar deze informatie door geven, en dan krig je vast wel meer steun, vriendin van mij, zij het met 6 weken al tegen har leidinggevende, omdat ze echt soms ziek was, die begreep het, heeft tegen haar medecollega`s gezegt, dat ze een familieprobleem had en mocht dus gewoon weg wanneer ze wou. Met week 13 heeft ze verteld dat haar "familieprobleem"een gezinsuitbreiding was.
Haai, ik heb het 2 van mijn collega's moeten vertellen toen ik betrapt werd op misselijkheid/ duizeligheid. Zij houden het voorlopig voor zich, belangrijk want mijn vader werd bij hetzelfde bedrijf! En mijn ouders krijgen het pas te horen na de 1ste echo over 2 weken! Maar belangrijkst is dat ze mij in de gaten houden als ik de fabriek in ga en mijn "rug dekken" als ik weer eens wat langer op de WC zit
Ik vind het ook moeilijk om het ook weer niet te vertellen. Ik weet van mijn vorige zwangerschap dat ik het lichamelijk erg zwaar had moeite met opstaan, misselijkheid en erg emotioneel en bang zijn niet goed genoeg te presteren. Normaal zit ik nooit zo in over werk en ben best zelfverzekerd maar als je zwanger bent ben je gewoon anders in je doen of laten. Als je werkgever ervan weet kunnen ze er idd rekening mee houden maar ze kunnen je om deze reden ook ontslaan in je proeftijd.... Heel moeilijk dit dilemma...
alecia, goed idee zeg. Ik zeg nu ook dat ik wat dingen thuis heb waar me kop meer naar uitgaat. Had me gisteren ziek gemeld. Was een slechte dag. Maar zoals nu vandaag gaat het weer super. Heb ook maar vsm mama pillen gehaald. Blijken te helpen...(juig niet te hard) Dat het niet zo warm is scheelt ook mega!
Ik had er in het begin van mijn zwangerschap ook veel last van. Vooral het liegen, vond ik ik niet fijn. Zeker niet als mensen me op me man af vroegen of ik zwanger was. Na overleg met mijn man hebben we het in week 6 al verteld, ook op het werk. Alleen maar positieve reacties gehad! Succes met je dilemma!
Ik heb het afgelopen week verteld aan een aantal collega's en aan mijn baas. Ik was (eigenlijk ben) veelal niet te genieten en hang iedere ochtend wel een half uur boven de wc pot. Ik heb veel klachten en eigenlijk hadden ze het allemaal wel door. Ik ben wel opgelucht nu dat ze het weten, want van dat liegen voel je je ook niet beter. Vrijdag voelde ik me weer heel bedonderd en mijn baas vond het onverantwoord voor me dat ik bleef en heeft me zelf thuisgebracht. Dat was toch wel lief!
Ik heb het best vroeg aan mijn leidinggevende verteld met het idee dat hij er dan rekening mee kon houden als ik naar de vk moest enz. Dat scheelde wel enorm, want toen hoefde ik niet meer van alles te verzinnen. De rest heb ik het pas later verteld
ik heb het ook verteld. maar mijn werk is niet echt van. oo lukt het niet gelijk actie ondernemen,. Ik heb een zelfstandige functie. Dus ik mag lekker zelf aanrommelen. Vandaag ga ik gewoon eerder weg omdat ik de extra pauzes niet kan nemen waar ik recht op hem op te rusten.
toen ik de eerste keer zwanger was wilden we het ook tot 12weken geheim houden. helaas kreeg ik een bloeding op mn werk (uiteindelijk mk) en moest ik het dus vertellen. de 2de keer heb ik het met 7weken al verteld (ivm vorige mk), heb wel gevraagd of ze het er in de winkel niet over wilden hebben (muren hebben oortjes) omdat we het voor de rest nog wel geheim wilden houden. gelukkig hielden mn collega`s daar rekening mee. doordat ze het wisten was er veel meer begrip als ik weer eens naar de wc oid moest. als ik jou was zou ik het gewoon vertellen (alleen op je werk dan). liefs doris
Ik voelde me ook niet lekker bij het liegen en heb het ook met 9 weken verteld. Waarom zou je het voor je houden als je je er niet lekker bij voelt?
Als je het verteld kunnen mensen er toch ook rekening mee houden en als je al mk krijgt kunnen ze ook tot steun zijn lijkt mij, maar goed waar praat ik over ben nog nooit zwanger geweest, ik denk dat ik het wel zou vertellen voor dat ik 12 wkn zwanger zou zijn, kan niet liegen namelijk:-s