Donderdag had ik mijn eerste afspraak bij de verloskundige. Ik zou 8 weken en 5 dagen zwanger zijn, maar had er geen goed gevoel bij. Op 23 januari werd ik ongesteld en op 6 februari had ik weer een soort ongesteldheid maar dan met veel helder bloed, daarna begon ik me zwanger te voelen en op 27 februari teste ik positief. Maar ik bleeft twijfelen, omdat ik die bloeding had gehad. Volgens de vk hoefde dat niets te betekenen. Donderdag had ik mijn intake bij de vk en zij deed ook een eerste echo om te kijken of er al hartactiviteit was en of het in de baarmoeder zat, dat doet zij standaard. Helaas was er helemaal geen vruchtje te zien Mijn baarmoeder slijmvlies was mooi dik en was helemaal klaar voor innesteling maar er was geen vruchtje. De vk probeerde me nog op te beuren en stuurde me meteen door naar het ziekenhuis voor een echo bij de gyneacoloog. Maar helaas, zij kwam ook tot de conclusie dat er niets in de baarmoeder zat, dus het moet buitenbaarmoederlijk zijn en zij kon niet zien waar het dan zat. Daarna moest ik bloed gaan prikken en adhv mijn HCG waarde zou ze besluiten of ze moest opereren of dat we af konden wachten. Twee uur later werd ik gebeld en mijn HCG waarde was laag 149, dus ze besloot niet in te grijpen. Vandaag weer bloed wezen prikken en gelukkig was mijn HCG gedaald naar 101. Dat betekent dat mijn lichaam het zelf aan het opruimen is en dat ik een miskraam krijg. Waarschijnlijk uit mijn eileider Nu afwachten wanneer het begint... hoop dat mijn HCG snel gaat dalen zodat ik ga vloeien. Maar ben wel bang.... weet niet wat er gaat komen. Voel me zoo beroerd.. moe en ellendig. Zijn hier ook meiden die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad?
http://www.zwangerschapspagina.nl/vlinder-clubs/186694-buitenbaarmoederlijke-zwangerschap-deel-2-a-102.html hellaas hier geen positief verhaal.. hetzelfde als jou een jaar geleden mn hcg was gedaald naar 28 en een week later weer 180 dus weer gaan stijgen alsnog geopereerd 2 weken erna op dat punt was mn hcg al 250 en mn eilijder gaan scheuren.. hou jezelf goed in de gaten en hopelijk stoot je lichaam het toch zelf af dikke knuff en sterkte
Heel veel sterkte! Ik heb ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, maar deze heeft zich zelf wel opgelost zonder dat mijn eileider gescheurd is. Wel veel vrij bloed in de buikholte, wat het buikvlies erg prikkelde. Toen we het ontdekte was mijn hcg ruim 500, daarna daalde het weer om vervolgens weer licht te stijgen. Een miskraam uit de eileider heet een tubaire abortus en vond het zelf heel anders voelen dan een 'gewone' miskraam. Succes en als je meer wilt weten, vraag maar raak!
ik heb 31jan een miskraam gehad en ze dachten bij mij ook eerste instantie aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap omdat er wel een zwarte stip te zien was op de echo maar het zat dus niet in de baarmoeder maar erachter leek het wel dus vk zette er speod achter en moest dus in het ziekenhuis bloed prikken toen was het geloof ik 188hcg en moest voor de 2e keer heen of het stijgt of dat het ging dalen en toen was het nog 80 meer dus het gaat heel snel uit je lichaam echt wel balen natuurlijk!! maar ja beter dat het natuurlijk gaat dan een ingreep toch.. altijd positief denken makkelijk gezegd ik weet het sterkte meis
heel veel sterkte! Ik hoop dat het nog verder daalt en dat je lichaam zelf ervoor zorgt. Niet dat dat het minder pijnlijk maakt, maar dan krijg je tenminste niet al die toeters en bellen aan je lichaam! Veel succes en sterkte!
hoi mamaantje, Allereerst heel veel sterkte... Ik heb in oktober 2009 hetzelfde meegemaakt, alleen was mijn HCG hoger (1867) en had ik veel buikpijn rechtsonderin. Ter observatie een nacht in het ziekenhuis doorgebracht en om de paar uur een echo gehad. Baarmoeder was op alle echo's leeg. De dag erna was mijn HCG waarde gedaald en de pijn afgenomen. Er werd besloten dat ik niet geopereerd hoefde te worden. Gyn had ook het idee dat het vruchtje in het uiteinde van mijn eileider zat. Op maandag mocht ik dus weer naar huis en zaterdagavond begon ik pas goed door te bloeden. Kan dus even duren voordat je lichaam het echt loslaat. Sterkte meid!!
Inderdaad. Vanaf 5,5 week begon ik te vloeien en met 11 weken ben ik pas het vruchtje in het ziekenhuis verloren. Het vruchtje groeide nauwelijks doordat ik een hormoonstoornis heb en dat was deze keer voor het eerst een geluk bij een ongeluk. Ik heb toen ook een nacht ter observatie in het ziekenhuis gelegen, maar vond dit zelf wel een erg rustig gevoel geven. Ze twijfelde of ze wel/ niet zouden opereren en uiteindelijk is het zonder gelukt. Hierna nog een paar weken gevloeid, maar al met al goed hersteld.
Ik ben afgelopen 20 febr geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik was 5.1 weken zwanger en kreeg buikpijn savonds en later veegde ik een beetje bloed af. Omdat ik al 2 mk heb gehad wist ik dat dit niet goed was. Al zat de buikpijn hoger als de buikpijn bij een mk of ongi. Tóch maar even de huisartsenpost gebeld. Tijdens de inwendige echo zagen ze ook dat mijn baarmoeder leeg was. Maar omdat ik wist dat ik links mijn eisprong had gehad en links pijn had (pijngebied werd groter en groter) keken ze naar mijn linker eileider. Daar zagen ze toen een soort "vochtblaasje" Dus een uur later werd ik geopereerd... éérst een kijkoperatie en daaruit bleek dat mijn linker eileider al was gesprongen. Bij mij hebben ze mijn eileider niet kunnen sparen... Nu is mijn eerste ongi zo goed als over dus we mogen weer zwanger worden. Heel veel sterkte meis!
Ik heb in juni 2008 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en ben geopereerd ,opmoment van operaie zat mijn hcg rond de 2000 en was ik ong 7 w zwanger ......Het zat nog in mijn eileider en ze hebben mijn eileider kunnen sparen ..Hou jezelfgoed in de gaten , bij een beetje twijfel en teveel pijn gelijk aan de bel trekken ...
Hoi dames, Bedankt voor jullie reacties. Als ik het zo lees kan het dus nog alle kanten op. Op zich voel ik me nu wel redelijk, alleen ben ik wel dood moe en moet ik niet teveel inspannen. Het liefst zou ik mijn bed in duiken en niets doen, maar ja... life goes on. Mijn zoontje zou daar ook niets van snappen, en het kan nog wel even duren, dus ik moet ook gewoon naar mijn werk. Maar vindt het wel moeilijk hoor, je krijgt ook zoooo weinig info van de gyneacoloog. Het is dat er internet is anders zou ik echt weinig weten.
hallo allemaal helaas heb ik het ook megemaakt ik nov 2008 ik wist niet eens dat ik zwanger was ik werd op de datum ongesteld waar ik ook ongesteld op moest worden. maar ik bleef vloeien belde na 3 weken de dokter die had geen tijd voor mij en werd aan de telefoon afgescheept met een kuurtje van 14 dagen daarna moest de bloeding wel gestopt zijn was zijn advies ja ik naar de apotheek netjes pilletjes genomen pijn en bloedingen bleven belde nog een keer naar de dokter omdat ik het toch niet normaal vond tevens had hij weer geen tijd en gebeurde het wel vaker bij jonge meiden zei hij. nou ja ik ben van nature blond dus weer met een stel pillen aan de gang tot mijn vriend me op een gegeven moment naar het ziekenhuis het kunne dragen kon niets meer was suf verloor bloed als een olifant pijn dat wil je niet weten.daar kwam ik erachter dat ik zwanger was meteen een echo gedaan ja wisten natuurlijk al dat het niet goed was ben met spoed geopereerd was ondertussen ong 10 weken zwanger het zat ik me eileider ze hebben des ondanks toch een eileidersparende operatie kunnen doen ( de arts die me heeft geopereerd snapt nog niet hoe ze het voor elkaar heeft gekregen) en nu na 1,5 jaar weer zwanger 7 weken deze keer meteen naar het ziekenhuis voor controle en alles ziet er netjes uit ze konden me zelfs vertellen dat het eitje door me eileider is gekomen waar ik geopereerd aan ben extra speciaal dus omdat ze niet goed konden zeggen of die nog wel zou gaan functioneren!
Jeetje wat een verhaal...zo zie je maar weer je moet zooo voor jezelf opkomen. Maar ja.. je denkt toch dat de artsen het weten. Gelukkig is het wel een eileider besparende operatie geworden en een happy ending.... Hoop dat het voor ons ook zo goed afloopt.
Ik ben afgelopen zondag geopereerd aan een eug. Korte versie; dacht weer een gewone mk gehad te hebben de dinsdag ervoor, maar kreeg buikpijn. Steeds meer en heviger. Uiteindelijk on kwart voor 5 naar de hap en om8 uur op ok. Eileider is gespaard gelukkig.
Dit klinkt wel een beetje als mijn verhaal, 3 weken geleden moest ik ongesteld worden maar verloor een beetje bloed. Dus gestest en was positief. Nu werd ik die zaterdag echt ongesteld, en bleef maar bloeden. Ook ongi krampen, de een erger als de andere en ik bloed nu alweer 3 weken. De laatste dagen niet veel hoor, alleen met afvegen. Maar toch. Morgen echo, ben benieuwd. Heb ook echt de symptomen van een zwangerschap.
hier ook helaas een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. had met tussenposes van 2 weken bloedinkjes gehad,kreeg ineens heeel veel pijn,dikke posi test terwijl de vk een week daarvoor op de echo liet zien dat mijn baarmoeder leeg was,dus ook met spoed opgenomen ik ben 8feb geopereerd en had toen een hcg van 1458 was 7 wkn, bij mij hebben ze wel de linker eileider weg moeten halen was net op tijd... hoop dat jullie er snel boven op komen, ik ben nu 2 maanden verder en ben nog steeds lichamelijk(los van het geestelijke) niet hertseld en heb nog elke dag pijntjes,en functioneer daardoor niet meer in mijn dagelijkse doen(niet werken ed) morgen voor de 5e x naar t ziekenhuis voor verdere onderzoekn menstruatie heb ik helaas ook nog niet.. sterkte meiden! en zena wat schrik ik jou hier te lezen,vooral dat de vk nog zei dat het niet zo kon zijn toch.......
Ja klopt meid. En gelukkig nam de gyn mij serieuzer dan ik mijzelf (ja, ik denk meer dat t m'n darmen zijn hoor, ja, die schouderpijn komt vast van het kromzitten. Overal had ik een verklaring voor). Anders had t wel heel anders kunnen aflopen.
Maandag weer bloed wezen prikken om mijn hcg waarde te controleren. Het was gelukkig weer gedaald naar 34, dus dat gaat de goede kant op. Ik had maandag gevraagd of ik geen afspraak kon maken met de gyneacoloog omdat ik vol met ontbeantwoorde vragen zit, maar de dames van de balie konden geen afspraak maken. Ik kon wel ingepland worden voor een belafspraak met de gyneacoloog die zou me dan vandaag aan het eind van de middag bellen en het bloedonderzoek bespreken. Nou werd ik om 16.00 uur gebeld, maar niet door de gyneacoloog maar door haar assistente. Zij vertelde me dat de gyneacoloog haar had gevraagd te bellen om te melden dat de hcg waarde goed gedaald was. Wat heb ik als leek nu aan dit antwoord. Ik was een beetje geirriteerd omdat ik gewoon een groot aantal vragen had die nog steeds niet beantwoordt waren. Zo vroeg ik haar hoe lang dit nog zou kunnen gaan duren. Zegt ze doodleuk, nou het kan nog wel een aantal maanden gaan duren voordat je hcg waarde gedaald is????? Toen trok ik het even niet meer en heb gevraagd of de gyneacoloog toch maar even zelf kon bellen. Om half 6 belde ze dan eindelijk zelf. Mijn lichaam is dus zelf de buitenbaarmoederlijke zwangerschap aan het opruimen en adhv de hcg waarde blijkt dat dit de goede kant op gaat. Mijn lichaam moet het zelf afbreken en naar alle waarschijnlijkheid zal ik ook geen vruchtje verliezen dat wordt gewoon in je lichaam opgelost. Als het HCG hormoon helemaal weg is zal mijn cyclus pas weer op gang komen, en zal mijn lichaam het baarmoederslijmvlies af gaan stoten. Dus de rest van de miskraam komt dan pas op gang. Zij gaat er vanuit dat dat ongeveer over een twee weken zal gaan gebeuren. Pfffff valt me wel erg zwaar hoor. Ik weet nu al bijna 3 weken dat het niet goed is en dat ik een miskraam krijgt en dat gaat zeker nog een week of 2 duren. Het kan echter ook langer gaan duren. Heeft iemand hier ervaring mee ??????
Wat vervelend, ik vind het niet meer dan normaal hoor, dat je gyn dit zelf met je bespreekt en niet de assistente! Vreemde gang van zaken. Ik heb geen ervaring met afwachten, maar weet wel dat mijn Hcg voor de operatie 750 was en nu, 10 dagen later, 250. Ik moet over 2 weken weer prikken. Ze vertelde dat je cyclus inderdaad pas op gang gaat komen als het Hcg helemaal weg is. Ik ben gecurteerd met de operatie, dus ik weet ook niks te vertellen over bloedverlies. Eigenlijk heb je dus helemaal niks aan mij. Hahaha!! Nou ja, sterkte, ik geloof dat afwachten heel erg vervelend is. Maar dat t nog maanden duurt? Nee joh, dat kan ik me echt niet voorstellen.