Ik ben dinsdag uitgerekend, tot nu toe gaat alles heel goed in de zwangerschap. Nergens last van. Ook nog geen voorweeen, harde buiken of dat soort dingen. Toch vind ik het heel moeilijk om te geloven dat alles goed zal gaan en er straks een gezond kindje gaat zijn. Ik kan het me gewoon niet voorstellen en heb steeds negatieve gedachtes. Als ik verhalen hoor of lees van kinderen die dood geboren worden, overlijden in de baarmoeder zomaar opeens. Na de bevalling overlijden. Alsof ik bijna zeker weet dat zoiets gaat gebeuren. Wou dat ik meer positiever kon zijn. Herkennen anderen dit en hoe ga je hier mee om?
Het zijn angsten die iedereen denk ik heeft. Beval je in het ziekenhuis? Dat gaf mij meer vertrouwen iig... Ze hebben daar alles bij de hand en er zijn veel specialisten om je heen. Er is maar een mini kans dat jouw baby plotseling overlijdt. Vertrouwen hebben. Meer kun je niet doen! Succes met de laatste loodjes. Hopelijk hoef je niet zoveel geduld te hebben als ik
Die negatieve verhalen blijven inderdaad beter hangen dan de positieve. Kan me ook moeilijk voorstellen dat we straks echt een beebje hebben. Wat moet ik daarmee ?. Het is nog zo onvoorstelbaar. Dat er nog niet gerommeld wordt, helpt ook niet echt mee. Ik negeer het vlinderdeel hier, dat voed mn angst alleen maar. En verder probeer ik er niet aan te denken. Beetje vertrouwen in de controles, zolang die goed zijn, dan zal het ook wel goed gaan. De angst vlak voor de bevalling is hier toch wel het grootst vergeleken met de hele zwangerschap. psssst. Babynijn, we zijn nieuwsgierig in het laatste loodjes topic.
Herkenbaar dat had ik ook heel erg. Idd vlinderlounge en google even laten voor wat het is. Dat heeft mij wel geholpen. Succes met je aankomende bevalling!
Voor mij is het ook heel herkenbaar. Ik voel wel dat er iets in mn buik zit, maar het besef dat ik straks (hopelijk) een gezonde baby in huis heb is er ook nog niet echt. Sterkte met de laatste loodjes in ieder geval!
Ik ben nog maar 25 weken maar ik heb ook al zulke gedachten. Ik kan mezelf er echt gek van maken. Ik lees bewust geen slechte afloop verhalen, ga niet googlen enz. En het gaat vaker goed dan fout, probeer je daar aan vast te houden!! Succes nog met de laatste loodjes!
Heb precies hetzelfde gehad. De eerste 10 minuten na de bevalling heb ik ook niks gezegd, alleen naar mijn meisje in mn armen gestaard. Wauw het is een echte baby, wauw het leeft en beweegt! Alles komt goed hoor
Herkenbaar, hoor!! Ik bedenk steeds maar dat het in veruit het grootste aantal zwangerschappen 100% goed gaat. En bij elke goede echo of bezoek aan de vk zonder bijzonderheden vertel ik mezelf opnieuw dat ik een absoluut probleemloze zwangerschap heb en dat dat vast ook een voorbode is voor een goede bevalling en een gezond kind. Griezelverhalen probeer ik zo veel mogelijk te vermijden en, als ik ze toch tegen kom, te vergeten
Och zo herkenbaar...ik heb vorige week 2 dagen zitten janken, omdat ik bang was dat de kleine in mijn buik zou komen te overlijden of dat de placenta loslaat en niks ervan zou merken. En tot nu toe verloopt de zwangerschap normaal, de kleine groeit als kool... En het valt me op dat ik nog niet eerder echt zorgen heb gemaakt tijdens de zwangerschap...ben al die tijd heel rustig en nuchter geweest. Maar opeens in dit laatste trimester maak ik mij veel meer zorgen om die specifieke reden. Ik lees hier geen verhalen over vlinderkindjes. Maar ja, jammer genoeg heb ik om mij heen in de familie en vriendenkring voldoende verhalen waarbij het kindje in de buik of binnen een jaar zijn overleden. Ik probeer me dan toch te focussen op de andere positieve zwangerschappen om mij heen. En als de kleine weer lekker actief is, dan ben ik het ook wel voor even vergeten.
Ik herken het heel erg, die verhalen laten mij ook niet meer los. Ik probeer dan ook om die niet te lezen. Nu de tijd naderd kijk ik wel uit naar m'n bevalling, zien van ons kleine meisje. Maar aan de andere kant beangstigd het me ook en hoop ik dat alles goed zal gaan.
Gek is dat he! Had ik ook heel erg. Nu een huppelende peuter van 3 en kan me geen leven zonder kind meer voorstellen. Komt echt goed!!
Had ik ook heel erg bij mijn vorige zwangerschap. Nu leef ik nog naar de 20 weken echo toe. Toen mijn zoontje helemaal gezond geboren wa, werd ik bang voor wiegendood. Ik was blij toen hij 6 maanden was, toen was mijn ongerustheid wel weg.
Wat naar als je dit hebt. Bij mij is het gebeurd waar jii bang voor bent maar ik ben nooit onbezorgd geweest (behalve in het begin ivm miskramen) Dit vind ik wel n beetje raar v mezelf eigenlijk maar ben er ook wel blij om. Dat ik dat haar heb mee kunnen geven. Ook nu weer zwanger en natuurlijk wel angstiger maar ik doe het best goed moet ik zeggen. Gelukkig maar, want het is al zwaar genoeg. Een beetje zorgen mk is normaal maar negen vd tien x gaat het gewoon goed hoor. Heel veel geluk.