Zijn er meer vrouwen die in dit stadium echt een soort van 'obsessed' zijn met een naderende bevalling. Uiteraard weet ik dat ik daar niets mee opschiet maar ik heb al mijn gehele zwangerschap gedacht dat ik (te) vroeg zou bevallen. Toen ik die magische grens van 25 weken passeerde was ik dolgelukkig en durfde ik pas echt te geloven dat ik moeder ging worden. Dit komt vooral door het voortraject. Maar goed nu die laatste loodjes dus. Sinds de 37 weken grens ben ik fysiek enorm achteruit gegaan. Met 36 weken nog verhuisd en geklust en staan witten etc. Maar daarna dus niet echt meer. En nu zit ik echt alleen nog op de bank. Zodra ik opsta krijg ik een harde buik. Ik heb zeer weinig energie en mega koppijnen (zeik, zeik, zeik). Net als velen van jullie is ook slapen een drama en ik merk dat ik continue die bevalling in mijn hoofd heb, ik droom er zelfs over en denk elke ochtend als ik wakker word shit weer niet. Van de week bij de controle had ik 0 ontsluiting ondanks de krampen en harde buiken. Maar goed ik weet dat het uiteindelijk natuurlijk wel gaat gebeuren. Maar vroeg mij af hoe de rest van de dames dit ervaart? Wie wordt er nog meer een soort van depri van het thuis zitten, weinig kunnen en wachten? Of ben ik gewoon extreem ongeduldig?
Zou je je dagen nog kunnen vullen met dingen die niet veel energie kosten? Koffie drinken met vriendinnen of je moeder? Ik kan me van m'n oudste twee niet herinneren dat ik echt ongeduldig was, vond het zwanger zijn nog heel leuk. Nu ben ik wel ongeruster over een evt vroeg geboorte maar dat is dit keer ook reëler. De bevalling ben ik ook wel heel benieuwd naar, zeker omdat ik allebei al meegemaakt heb (spoed ks en spontane bevalling) en we nu pas met een week of 36 kunnen gaan kijken wat het nu gaat worden; inleiding, spontaan of geplande ks. Ik ben ook veel bank gebonden hoor, snel harde buiken en rug of bekken pijn, ben geen stil zitter dus zucht heel wat door de pijn heen. Maar ik heb vanzelf m'n bezigheden als moeder van twee kleuters.
Ik ben altijd uitgegaan van de 42 weken, zo van: dan kan het alleen maar meevallen Mezelf echt voorgehouden dat die datum niks zegt.. Dus ik herken het gelukkig niet echt.. Wel de meest rare dromen over bevallingen en baby's.. Succes met je laatste loodjes!
Ik heb ook altijd een beetje het gevoel gehad dat ik vóór de 40 weken wel zou bevallen. Gelukkig ben ik wel nog redelijk mobiel geweest tot aan de 39e week. Daarna voelde het inderdaad alleen nog maar als wachten. Bij mij komt dat ook doordat ik niet meer kan autorijden (pas gewoon echt niet meer achter het stuur) en niet in mijn eentje ver durf te lopen ivm een kindje dat nog altijd niet is ingedaald waardoor ik hetbliefst zo snel mogelijk moet gaan liggen als mijn vliezen zouden breken. Thuis zijn gaat hier ook aardig vervelen, ook al komt mijn moeder vaker langs, gaan we samen boodschappen doen en probeer ik in het weekend nog zo veel mogelink te doen met mijn man. Ik kan je maar één tip geven, probeer je niet te veel te focussen op de dagen die nog moeten komen, maar zoek wat afleiding. Vind ik ook moeilijk, maar ik ben begonnen met breien bijvoorbeeld, gewoon om iets te doen te hebben waardoor ik niet al te veel nadenk over alle dagen die er misschien nog aankomen. En besef je, dat het soms in één keer snel kan gaan. Nog even en dan komt je kindje echt.
Geen depri gevoelens gelukkig.. maar kan nergens anders aan denken. Ondanks dat ik er al twee heb; steeds de gedachtes, hoe dal het beginnen, hoe zal het gaan. Probeer afleiding te zoeken en ga van de 42 weken datum uit.. valt het altijd mee! ☺️
Ik google steeds op symptomen van een naderende bevalling haha, word ook een beetje ongeduldig. Merk wel dat als ik er doorheen zit, dat dat een paar dagen duurt en dan is er ineens weer een goede dag en kan ik er weer tegenaan. Maar wat zou het soms fijn zijn om te weten wanneer het zal beginnen.
Heel herkenbaar. Ik loop ook bij de gynaecoloog vanwege grote kans op vroeggeboorte. Die grens zijn we al lang voorbij gelukkig. Bij de controle zeggen ze ook dat hij nog prima zit en ik er maar vanuit moet gaan dat hij nog niet zo 123 komt. Een hele omschakeling dus. 'Natuurlijk ben ik heel blij met elke dag die hij in de buik zit en is dit een teken dat hij t goed heeft maar ik heb er gewoon zo'n zin in. Ben er klaar voor en ook stiekem klaarmee. Alles gaat zo moeizaam . Merk wel dat als ik savonds vast een dagplanning maak voor de volgende dag , ik de dagen veel beter door kan komen. Beetje afleiding ipv alleen maar googelen en op t forum speuren. Heel veel succes met de laatste loodjes
Ja heel herkenbaar! Mijn eerste kindje is met 38 weken geboren en ook al heeft de verloskundige heel duidelijk gezegd dat dit niets zegt over de tweede, ging ik toch uit van die 38 weken. Inmiddels ben ik nu bijna 40 weken zwanger en is het nog rustig. Iedere dag denk ik wel een paar keer aan de bevalling en zeker als ik in de nacht naar de wc ga verwacht ik dat het begint. Ik probeer het zoveel mogelijk los te laten en te genieten van het zwanger zijn. Succes met de laatste loodjes!
Heel herkenbaar. Ik Google ook steeds vanalles over de bevalling en bij alles wat ik voel denk ik; zou dit het zijn? Kunnen nog vier lange weken worden
Oh ja dat google hahaha en dan kom je steeds weer uit op dit forum. Ik ben ook blij dat het goed gaat met mijn kindje natuurlijk en ben nog lang niet overtijd maar merk gewoon dat ik er klaar voor ben. De (schoon) ouders die steeds appen en iedereen die voor een laatste keer (tijdens zwangerschap) langs komen geven ook het gevoel dat het elk moment moet starten maarja het kan inderdaad nog gewoon 3 weken gaan duren.
Ik word ook echt gek. Heb besloten dat ik echt moet stoppen met me er zo op te focussen.. maar is niet simpel. Ik geloof er in dat als ik 'gewoon' verder 'leef' dat het dan wel zal komen, net zoals ze zeggen: als je een lief zoekt vind je er geen.. iemand tips om het uit je hoofd te krijgen?
Voordeel van druk bezig zijn is dat je er minder bij stil staat. Bij een tweede zwangerschap zit je er toch minder op te wachten.
Ik zit er nu juist wel op te wachten! hoewel de zwangerschap wel sneller gaat voor mijn gevoel. Nu weet je veel beter wat er komen gaat en kijk ik er dus heel erg naar uit! En ik wil heel graag ons kindje ontmoeten en alles ''herbeleven'' maar dat heeft ongetwijfeld te maken met mijn nare zwangerschap de vorige keer. Nu lijkt de hele zwangerschap, 1 grote roze wolk. Met je eerste kindje heb je (achteraf) geen flauw idee qua bevallen en kraamtijd
Ohh kan ook aan (bijna) niks anders denken dan de bevalling .. maar ben der nog niet helemaal klaar voor 😆 we zijn nog met verbouwing vd badkamer bezig.. dit stond op de planning voor eind december / januari.. maar ivm lekkage moesten we eerder beginnen.. zijn in de afrondende fase.. maar boven is t nog dikke bende haha.. daarbij begint t wel al wat te rommelen.. veel harde buiken, onregelmatig krampen maar niet het idee dat dit al beginnende bevalling is (btw ook geen idee hoe dat is mijn dochter is met geplande ks geboren..) Donderdag weer controle toch ff aangeven, ben benieuwd of ze ff willen checken op eventuele ontsluiting.. T blijft spannend! Hoe en wat voor t echie
Hier vanmorgen nog aan monitor gelegen, alles leek goed dus nog niet gecheckt of er ontsluiting ofzo is Ben wel blij dat met zijn hartje alles goed is..., leek ook of een meer wee-activiteit was dan vrijdag (op de monitor) was maar kort te zien.. maar zal me zelf maar niets wijsmaken.. straks een goede wandeling in het herfstzonnetje
Wat grappig ik herken je naam nog uit een heel oud topic in het mmm clubjes gedeelte hier. Allereerst wat geweldig dat je kindje er bijna is! Want ja daar kun je niet onderuit Mijn advies: afleiding zoeken en lekker janken als je je zielig voelt Succes!
Weer een enorm gebroken nacht. Mijn baby ligt over de hele breedte van mijn buik en ribben en zodra ik op mijn zij ga liggen gaat ze in protest. Ik 'slaap' dus alleen op mijn rug maar moet zeker elk uur eruit om te plassen. Dus echt super moe inmiddels maar goed we gaan rustig verder en ik probeer afleiding te vinden zodat ik er iets minder mee bezig ben. Maar en ik denk met name dat de MMM'ers onder ons dit herkennen. Als je echt jaren en jaren bezig bent om zwanger te worden en het lukt dan eindelijk en je beland op dit punt kun je gewoon echt niet wachten. Al is het natuurlijk voor elke vrouw een super ingrijpende ervaring.
Same here ookal is het mijn tweede in redelijke korte tijd. Inmiddels 39+3 en ik heb sinds week 20 het gevoel gehad dat deze eerder zou komen maar vooralsnog dus niet. Bij elk krampje denk ik OH OH ZOU HET?! Maar nee. Ik zit er ook op te wachten omdat het erg oncomfortabel is nu. Ik slaap slecht, vaak last van mijn maag en kortademigheid omdat baby overal tegenaan duwt en ondertussen heb ik een peuterdreumes rondlopen die gewoon de volle aandacht wil. Ik herken het dus! Sterkte allemaal
Pff dames, gelukkig wat herkenning hier. Inmiddels 39.1 en hoop zo dat het binnen enkele dagen gaat gebeuren!!was er zelf ook echt van overtuigd dat ik de 39 weken niet zou gaan halen!! Ik ben zoo nieuwsgierig naar ons kindje!!!maar we proberen maar rutig af te wachten!!