Hallo dames, Ik ben hier en daar informatie aan het opdoen en ervaringen aan het opvragen. Even kort waarom. Mijn zoontje is 4,5 jaar geleden na een drama bevalling uiteindelijk geboren middels een spoedkeizersnede. Nu hebben ze in het ziekenhuis gezegd dat ik zelf de keuze heb voor een geplande keizersnede of een natuurlijke bevalling. Nu heb ik volgende week weer een groeiecho omdat ons meisje nogal aan de grote kant is en ik zwangerschapssuiker heb dus zou het ook nog kunnen zijn dat de gynaecoloog de beslissing al maakt voor de geplande keizersnede. Op dit moment neig ik meer naar de geplande keizersnede. Maar er gaan zoveel voor en tegens door mijn hoofd. Wie heeft er na een spoedkeizersnede gekozen voor een geplande keizersnede en hoe is jouw ervaring?
Jaa ik! Mijn dochter is na 27 uur weeen en nog maar 4cm verder met een spoedks gehaald! Blijkbaar was ze te groot voor mijn bekken.. Toen ik zwanger was van de tweede wist ik zeker dat ik op de normale manier wou bevallen! Maar na vele echos en groeiechos bleek dat ook hij weer groot werd en zelfs nog een stuk groter! De gyn zei: je mag zelf kiezen maar ik geef het heel weinig kans dat je normaal kunt bevallen.. dus na lang denken hebben we samen besloten om een geplande ks te doen, want ik had al helemaal geen zin in herhaling van de eerste bevalling. Nou ik had wel veel meer rust, gewoon om te weten wanneer de kleine zou komen en ook nocht ik een beetje mee beslissen hoe de ks zou verlopen.. En ja hij was groot en de gyn zei: dit was je nooit zelf gelukt.. geen idee hoe ze het weten maar toch..
Ik Is me zo goed bevallen. Ik moest wederom met 38 weken bevallen en opwekken was geen optie. Dus wel een iets andere situatie, en ik denk dat de gyn ook een ks had verkozen boven door blijven lopen als ik er niet zelf al over begonnen was. Maar wat ik heel fijn vond was dat ik dit keer het zh in ging precies wetende wat er wanneer zou gebeuren. Mijn andere zoontje heeft er ook niets van mee gekregen doordat we nu gewoon konden plannen. Lekker de dag er voren in alle rust al uit logeren gebracht. Vond het wel heel moeilijk dat hij erg verdrietig was dat ik niet mee naar huis mocht. Het leuke was dan wel weer dat we alles gepland leken te hebben en een uur voor de ks regelmatige weeën op de ctg te zien waren haha. Dus wie weet wat er gebeurd was als ik er toch niet voor gekozen had. Maar in de staat waarin ik was (medisch gezien) was een gewone bevalling toch niet beter geweest voor me. Dus ik sta nog steeds volledig achter mn keuze.
Een paar weken geleden werd ik voor dezelfde keuze gesteld als jij en ik vond het ook heel moeilijk om te beslissen. Enerzijds zie ik heel erg op tegen weer een keizersnede, anderzijds wil ik echt uitsluiten dat het weer zo'n drama wordt als mijn vorige bevalling. Maar ook speelde in mijn achterhoofd steeds mee dat het misschien nu wel een droombevalling zou kunnen worden en dat ik mezelf dat ontneem door een keizersnede in te plannen. Wat voor mij uiteindelijk de doorslag gaf om toch voor een geplande keizersnede te gaan waren de foto's van mijn zoontje die het de eerste week van zijn leven zo zwaar heeft gehad doordat ze zolang hebben aangeklungeld tijdens de 'gewone' bevalling. Hij was letterlijk bont en blauw en kon alleen maar kreunen van ellende. Ik had graag een gewone bevalling willen meemaken, maar niet met het grote risico op hetzelfde verloop als mijn vorige bevalling. Dan kies ik liever voor de zekerheid van een geplande keizersnede. De gynaecoloog staat achter deze beslissing. Ze juicht het eigenlijk toe om het eerst gewoon te proberen en dan laagdrempelig over te stappen op een keizersnede, maar ze gaf ook aan dat bij mij de kans op weer een spoedkeizersnede wel meer dan 50% is omdat ook dit kind vrij groot is en mijn bekken aan de smalle kant. Veel succes met je keuze!
Dames, bedankt voor jullie reactie. Hoe vonden jullie trouwens het herstel na de geplande keizersnede? Bij mij zijn de twijfel eigenlijk alleen maar meer na de afspraak vanochtend in het ziekenhuis. Kleine meid loopt nog steeds voor op groei maar niet extreem. Ik heb nog steeds zelf de keuze om te kiezen voor een normale bevalling of geplande keizersnede. Hij gaf zo´n 70% kans op succesvolle normale bevalling en 30% dat het dan alsnog uitloopt op een keizersnede. Maar ik ben zooo getraumatiseerd door de bevalling van mijn zoontje met uiteindelijk spoedkeizersnede dat mijn keuze voor een geplande keizersnede op dit moment nog steeds de overhand heeft. Maar er zijn zoveel twijfels. Tuurlijk zou ik graag een normale bevalling willen meemaken met kindje direct op je borst, dat heb ik zo gemist. En het herstel na een keizersnede is langer. Maar wat als het weer misgaat vooral met de kleine waar zowel manlief als ik zo bang voor zijn (en er bij ons nooit iets vlekkeloos gaat) en ik half dood alsnog de operatie in moet, of ik overtijd ga, kindje doorgroeit en het inleiden wordt waarbij de kans op een spoed ook groter is. Soms denken mensen dat je kiest voor de makkelijke uitweg met een geplande keizersnede maar dat is het alles behalve. En toch ook dat gevoel van falen hé....oh oh oh, wat een emotionele draaimolen. En binnen 2 weken moeten we een beslissing nemen.
Ook ik vond het heel lastig. De bevalling bij zl verliep traumatisch. Op alle medicijnen tijdens de bevalling heb ik heel heftig gereageerd met bijwerkingen. De weeopwekkers zorgden voor een weeënstorm, van pompje werd ik heel high,toen kreeg ik weeremmers omdat zl het moeilijk kreeg, waardoor mijn hartslag omhoog schoot. Nooit verder gekomen dan 4,5 cm ontsluiting. Uiteindelijk na 37 uur een keizersnede en ruggenprik duurde heel lang eer die was uitgewerkt. Ik vond het een gemis dat ik pas na 2 uur bij zl kon zijn en nog compleet high was van het pompje. Tijdens deze zwangerschap heb ik met 28 weken een week in het LUMC gelegen. Ze vermoedden Hellp, omdat ik gekke reflexen kreeg. Uiteindelijk bleek het een bijwerking te zijn van de Labetalol die ik slikte vanwege hoge bloeddruk. Ik wil nu in de meest gecontroleerde omgeving bevallen. De Gentle Sectio heeft me overgehaald. Dat betekent dat -als alles ok is - mijn man en de baby bij mij op de verkoeverruimte blijven.
Bij ons is de eerste met een spoed ks geboren na 3 x een mislukte vacuum. Bij nr 2 gingen we voor een " normale" bevalling omdat volgens de artsen mogelijk was en er geen reden was voor een geplande ks. Echter tijdens de bevalling bleek dat de ontsluiting niet goed doorzette en ons mannetje het niet zo leuk meer vond in mijn buik. Op dat moment heb ik de keuze gekregen om door te gaan of weer een ks. Op dat moment hebben we gekozen om toch maar de ks te doen.op dat moment was er ( nog ) geen grote spoed waardoor de sfeer van de operatie een stuk relaxter was. Ook viel de ks binnen de openingsuren van de verkoever waardoor mijn mannetje al heel snel op mijn borst en zelfs al aan de borst lag. Wat wel blijft is toch een gevoel van falen omdat ik mijn kindjes niet gewoon op de wereld heb kunnen zetten. Ik ben alleen wel blij dat we het in ieder geval geprobeerd hebben. In jouw geval zou ik kiezen voor de geplande ks, je krijgt die keuze echt niet zomaar. De kans op een ks is dan sowieso al heel groot.
Ze zeggen vaker: het herstel bij een geplande ks gaat sneller en minder pijnlijker dan bij een spoedks! Daar heb ik mij aan vast gehouden.. Bij mij was iig alles minder waar ik heb zoveel pijn gehad de eerste dagen (wil je niet bang maken want dit kan bij iedereen anders zijn) maar ik weet nu wel waarom.. mijn eerste lag op de couveuse afdeling en daar moest ik steeds naartoe voor te voeden, dus genoeg beweging! Wel mocht ik pas na 2 dagen uit bed en na 6 dagen gingen we samen na huis! Bij mn tweede lag ie gewoon naast me op de kamer, de verpleegsters gaven hem aan mij dus ik kwam maar weinig uit bed. En ook noest ik al na 1 dag mn bed uit en na 3 dagen al na huis! Dat heeft me wel de nek om gedaan hoor brrr.... dus 1 tip als je voor de ks kiest: probeer geboeg te rusten, maar ga ook regelmatig je bed uit en een stukje lopen! Na mn eerste was mn litteken zoo mooi, maar na mn tweede was dat wel anders! Hij is voor de helft open gesprongen, en was pas na 10 weken helemaal dicht! Ook ik was getraumatiseerd na mn spoedks.. het was alles behalve mijn voorstelling van eem bevalling, ze werd gelijk weggehaald en huilde niet voor 5 min en na 1 dag moest ze dus na de couveuse afdeling omdat ze niet wou drinken Had er ook helemaal geen zin in en zat ook bijna tegen een depressie aan! Na dit allemaal besrpoken te hebben met de gyn en omdat ie weer zooo groot was, was de beste keuze gewoon om voor een geplande ks te gaan, puur om herhaling van de eerste nooit meer mee te maken! Hoe graag ik ook een keer natuurlijk wou bevallen (dat gevoel van falen ken ik ook, al had ik dat bij de geplande ks niet) heb een keer een topic geopend waarom mensen denken dat een keizersnee zo makkelijk is... maar tia gewoon super hard werken, vooral de eerste dagen erna.. Ik had zoveel meer rust, wist de datum, wist hoe alles ging gebeuren en alles ging okk gewoon super goed (op de catheter na) Ik mocht meekijken op een scherm, wouw wat een ervaring, en na snelle controle werd ie bij me gelegd het hele hechten, zoo mooi! En op de uitslaapkamer is hij ook de meeste tijd bij me geweest! Ik was gelijk zo gelukkig, wat wel anders was na mn eerste hel bevalling.. En ik ben ook blij dat ik deze keuze heb gemaakt, want ik weet niet hoe ik eraan zou zijn geweest als ik weer overtijd ging en weer na zoveel uren een spoedks kreeg.... Het herstel was minder, maar nu 3,5 maand later is dat nog maar een kleine herinnering! Zon mooie keizersnee had ik niet willen missen!! Veel succes met je keuze!!
Ook ik heb bij mijn eerste kindje in 2010 een spoedkeizersnee gehad. Onder volledige narcose. Toen ik bijkwam lag mijn kindje op de Nicu. Ernstig zuurstoftekort gehad en een bloeding in zijn hoofdje. Ze hebben besloten om hem in de bodycooling te doen. Hij kunstmatig in coma gebracht voor ruim 3 dagen en zijn lichaamstemperatuur naar beneden gebracht. Toen hij weer was opgewarmd en een MRI scan heeft gehad bleek hij verslaafd aan morfine en dormicum. Het was dus een vreselijke bevalling en vreselijke kraamtijd.In totaal heeft hij 10 dagen op de Nicu doorgebracht en nog 4 dagen op de highcare. In het nagesprek gaf de gyn mij aan dat ik bij een volgende zelf mocht kiezen omdat hij zich kon voorstellen dat ik getraumatiseerd was door de bevalling. Zo een horrorbevalling wilde ik nooit meer meemaken en heb voor mijzelf altijd gedacht dat ik niet vaginaal wilde bevallen en dat is ook niet gebeurd. Afgelopen augustus is mijn dochtertje geboren met een geplande keizersnee met 38 weken. Dat gaf mij zoveel rust. Het lichamelijk herstel was na deze keizersnee een stuk beter en sneller. Wel moet je zo veel mogelijk bewegen na de operatie, dus door de pijn heen. Dan ben je er sneller klaar mee. Wel rusten natuurlijk, maar ik bedoel meer met omdraaien en zitten enz. De wond is wel gaan ontsteken omdat het bij een 2e keer openmaken het er niet beter van wordt, maar veel pijn heb ik daar niet aangehad. Al met al een positief gevoel over de laatste bevalling. Ik kon live meekijken met de bevalling op een megagroot tv-scherm dus kon haar geboren zien worden. Op de ok mocht ze niet te lang bij me, en daar was ik vantevoren erg bang voor, om daar helemaal 'alleen' te liggen zonder man en baby. Maar mijn hemel, wat een mensen op de OK! Ik heb echt niet alleen gevoeld, de mensen de aanwezig waren hebben me tijdens het hechten zo lief behandeld. Op de verkoeverruimte kreeg ik haar alweer bij me en hoefde ik haar ook niet meer af te geven. Niets dan positief dus, sta nog steeds achter mijn beslissing en ben blij dat ik het zo gedaan heb. Geen spijt!
Hier was mijn eerste bevalling ook echt een ramp en traumatisch. Is uiteindelijk ook een spoedkeizersnee geworden. Ik had het geluk al een ruggenprik te hebben, anders moest ik onder volledige narcose. Na deze bevalling nog onder behandeling geweest bij maatschappelijk werk om alles een plekje te kunnen geven. Enfin....2e kindje kwam er aan. Ik heb toen ook overleg gehad met de gyn, en wij hadden het volgende afgesproken: Ik zou het eerst gewoon proberen en als er ook maar iets gebeurde, waardoor er medisch ingegrepen zou moeten worden, dan zouden we stoppen en overgaan tot een keizersnee. Mijn 2e bevalling, ging zo: 40+6 zwanger Dinsdag ochtend werd ik ingeleid dmv een ballonkatheter. Dit is heel langzaam gegaan en had er eigenlijk alleen maar harde buiken van. Woensdagochtend 7:00: 1 cm ontsluiting, lichte weeën. Nieuwe ballon ingebracht. Woensdagmiddag: 12.00: Ballon valt er uit tijdens plassen: 3 cm ontsluiting. Het gaat beginnen. Eerst nog even rustig gaan lunchen met manlief 13.30: Vliezen worden gebroken, baby heeft gepoept 15.30: Harde buiken gaan over in weeën, regelmatig, maar te doen 17:00: Weeen worden iets krachtiger, nog steeds 3 cm ontsluiting 18:00: Weeen zijn nog steeds te doen... 18:00: Weeen worden niet sterker, nog steeds 3 cm ontsluiting. Bij toucheren blijkt dat de baby uit mijn bekken is geschoten 18.30: Overleg met gynaecoloog....bij een eerste bevalling zou er besloten worden om wee-opwekkers te gebruiken, een ruggenprik te geven en baby terug in bekken te duwen. Maar....omdat wee-opwekkers al onder "medisch ingrijpen" valt, en ik afspraken heb gemaakt.... wordt er gekeken wanneer er een OK vrij is. De keizersnee heeft geen haast, baby doet het goed, weeën zijn nog op te vangen. Manlief en ik krijgen 30 minuten om ons voor te bereiden op weer een keizersnee. Ik huil, ben teleurgesteld in mijn lichaam. Waarop mijn man, de voor mij magische woorden spreekt: Jij bent gewoon erg goed in broeden... Samen knuffelen we, pakken onze spullen in, bellen onze ouders dat ze zih alvast kunnen voorbereiden en ik vang nog wat weeën op. 19:00: Gyn komt vertellen dat er een OK vrij is en dat we gaan. We rijden al grappend makend naar de OK, ik krijg een ruggeprik, wordt klaar gemaakt, manlief wordt klaar gemaakt. In de OK wordt gevraagd of we nog een voorkeur hebben voor een achtergrond muziekje (uh...geen idee). We keuvelen wat of we ook weten wat het geslacht is etc etc. 19.30: Dochter wordt geboren! Iedereen is euforisch in de OK, dochtertje is nog al een dikkertje en de eerste woorden van de gyn zijn: ZOO dat is een joekel! Dochter wordt nagekeken, even bij me gehouden en gaat dan met papa mee. Ik wordt gehecht en ondertussen worden er weddenschappen afgesloten in de OK over haar gewicht. Na 15 minuten vraagt de gyn naar een telefoon om te bellen en het gewicht na te vragen! De gyn zelf heeft gewonnen, tot op de gram goed geraden: 4310 gram! De gyn viert haar feestje zegt dan: ow ja ik was bezig Daarna ga ik naar de uitslaapkamer, waar papa binnen 10 minuten is met dochterlief die meteen aan de borst gaat. Dus....al met al een hele relaxte keizersnee met een traan en een lach. Maar ik heb hier zeker een goed gevoel aan over gehouden. Ik heb het geprobeerd, maar tja, baren is niet mijn ding En zoals je ziet...nummer 3 is onderweg en dat zal dus een geplande keizersnee worden. Dit keer hopen we te gaan voor een natuurlijke keizersnee. Nog relaxter hoop ik
Onze eerste is na een traumatische bevalling met een spoedkeizersnede geboren en voor onze 2e hadden we een geplande keizersnede staan op 16 januari a.s. Dat voelde voor ons heel goed en we hadden ook al besproken dat het een 'natuurlijke keizersnede' zou worden. Onze 2e heeft zich echter al eerder aangediend en is na wederom een traumatische bevalling geboren met een spoedkeizersnede (deze keer onder algehele narcose omdat ze de ruggenprik niet geplaatst kregen) afgelopen zaterdag (bij 36 weken zwangerschap). Je kunt niet altijd alles plannen, maar ik weet zeker dat ik de bevalling een stuk relaxter had gevonden als onze 2e zoon op 16 januari op de geplande datum voor de keizersnede was gehaald!!
Bedankt dames, voor jullie ervaringen. Lees heftige verhalen zeg. Valt me trouwens wel op dat pogingen tot een natuurlijke bevalling na een keizersnede toch ook best vaak nog een keizersnede worden. Ik neem het allemaal in me op en hoop dat alles goed komt. Hoe is jullie litteken trouwens na de 2e?
Hallo, ik heb een spoedkeizersnede gehad in 2010 omdat ons zoontje maar het geboortekanaal niet in zakte. Tijdens deze zwangerschap heb io me eigenlijk laten overtuigen dat je heel goed natuurlijk kan bevallen na een ks en dat het eigenlijk ook zo hoorde. ik had verhalen gelezen over horrorbevallingen na een ks en deelde dit met de gyn. Deze stelde me gerust en zei dat hij het in de 40 jaar dat hij werkte het op een hand kon tellen dat het verkeerd ging. mijn gevoel bleef zeggen dat ik voor een geplande ks moest gaan maar ik heb me laten leiden door "het hoort zo dus kom op!" Had ik dat maar niet gedaan want tijdens de bevalling, die heel snel ging, bestond het vermoeden dat mijn baarmoeder open was gegaan. Snel naar de ok voor een ks en jawel... Ik wil je niet bang maken want aan alles zit een risico maar het belangrijkste is dat jij je goed voelt bij je besluit. Heb je twijfels of angsten...bespreek dat met de vk of de gyn!
Omdat het bij de eerste zo'n spoed was, hebben ze het litteken ook niet echt mooi dicht gemaakt. Ik moest namelijk vanwege uitputting naar de hartbewaking. Heb toen ook echt een ijzerdraadje in mijn buik gekregen die later thuis er uit is gehaald door de vk. Bij de tweede zei de gyn, we gaan dat litteken weer openhalen en dan heel mooi van binnen weer dichtmaken. Je ziet nu enkel een heel licht streepje. Ben benieuwd hoe het er straks uit ziet...
Heb je al een keuze kunnen maken TS? Ben benieuwd, het houdt mij momenteel ook heel erg bezig. Nu hoef ik nog niet te kiezen op dit moment, maar denk er wel heel veel aan. De 1e was een drama. Na 20 uur weeën incl. weeënstorm nog maar 4cm ontsluiting, toen overgegaan op ks. Ben dus heel bang voor herhaling bij de 2e, het deed echt zo onbeschrijfelijk veel pijn. Maar toch lijkt het me wel mooi, via de normale weg... pfff... lastig hoor...
Hoi eriva, toevallig hebben we vandaag de datum voor de geplande keizersnede vastgezet. Het geeft me eerlijk gezegd gelijk rust.
Eerste was bij mij ook een spoed. Bij de tweede hebben we laten vastleggen dat als het niet wilde en er sprake zou zijn van een medische ingreep (wee-opwekkers, tang, vacuüm, oid) dat we dan over zouden gaan tot een keizersnee. Zo gezegd, zo gedaan en onze jongste dochter is heel rustig met een keizersnee ter wereld gekomen. Geen hectiek zoals bij de eerste, want: Met mij ging het goed, met de baby ging het goed, dus er was geen haast bij. Ik kan je zeggen: ik heb er een heel goed gevoel aan over gehouden.
Dat kan ik me echt heel goed voorstellen! Nou, fijn dat je de keuze hebt kunnen maken . Succes nog even de laatste weken!