Probeer te accepteren dat dat gevoel er is, neem het dag voor dag, probeer afleiding te zoeken en onthoud dat je niet hóeft te genieten. Je kunt sowieso alleen genieten van het idee; en dat idee is nu misschien gewoon nog te eng. Ik hoop dat je ergens wat rust kunt vinden in je hoofd.
Veel sterkte in deze onzekere eerste weken! Wat ik nog wilde delen; ik kreeg eerst een miskraam en de zwangerschap daarna was ik ook vreselijk bang en verloor ik regelmatig bruin of roze. De zwangerschap daarna helemaal niet. En aan beide zwangerschappen heb ik een gezond kind over gehouden. Er was ook geen verklaring voor het bloedverlies, geen voorliggende placenta o.i.d. Het kan dus ook goed gaan met bloedverlies en je kunt dat ook de ene (goede) zwangerschap wel hebben en de andere niet. Ik ben ook vaak wel erg onzeker als ik ergens een pijntje voel of m’n kwaaltjes wat minder zijn. Maar mijn ervaring is dat het meestal met een aantal dagen weer over is, of juist weer kotsmisselijk bijv. Dus ik probeer mezelf echt te verplichten om het even te parkeren en als het geen acuut gevaarlijke dingen zijn, het even een paar dagen aan te zien voor ik me er echt druk om ga maken. Dat klinkt makkelijker dan het is en heeft me ook best een tijd gekost, maar het levert wel veel rust op. Bij de eerste (goede) zwangerschap heb ik zo vaak onnodig in het ziekenhuis gezeten vanwege pijn, bloed, minder beweging voelen. Achteraf vind ik dat echt zonde van mijn tijd en had ik liever van die eerste goede zwangerschap genoten..
@Paardenbloem goed advies. Ik ga dat ook proberen toe te passen. Inderdaad, kijk het even een paar dagen aan. Ik ga wel een vroege echo vragen morgen aan het ziekenhuis. Waardeer jullie reacties heel erg. Heb er veel aan! Ik weet soms gewoon niet meer wat ik tegen mezelf kan zeggen om me er doorheen te sleuren. Wist wel dat het moeilijk ging worden, maar zo moeilijk. Pfff...
Ik snap je vrees wel en hier had ik ook hoofdpijn van een paar dagen achter elkaar afscheiding met bruine zooi dus zat ook al "nou ben benieuwd". Afgelopen december nog een zvmk gehad. Ik probeer me maar voor te houden: "wat er ook is, controle heb ik er toch niet over dit is aan de natuur en hopelijk zit het mee". Wij zitten met redelijk geknepen billen op de NIPT te wachten gezien ons zoontje en vinken alle boxjes aan die we tot nu toe behalen en vieren die maar. Beetje het idee van "We zijn in de rollercoaster gestapt en geen idee wat er voor ons ligt, vertrouwen in mijn lijf weinig, maar het uitzicht is wel geinig dus kijk ik daar maar naar." Creatief omdenken zeg maar. Zoek een beetje afleiding, iets voor om handen ofzo wat niet te veel energie vergt en iets leuks of moois brengt.
Jeetje, wat knap! Ik zie dat jij het behoorlijk voor je kiezen hebt gehad. Respect voor hoe je hier in staat!
Vastpinnen op (het gebrek aan) symptomen heeft zo weinig zin. In mijn geval was mijn eerste zwangerschap een vroege miskraam. Die begon al met slecht oplopende tests en bruinverlies. Dat bruinverlies werd steeds meer en roder. Tweede zwangerschap had ik mooi oplopende tests. Geen drupje bloed. Dus moest wel goed zijn, dacht ik. Tot die bij de eerste echo met 8 weken ook fout bleek te zijn. (Lege vruchtzak). De twee zwangerschappen leken in niets op elkaar. Daarom ging ik er echt vanuit dat de tweede goed zat. Bij de derde durfde ik al niet meer van symptomen uit te gaan. Al liep hij aardig vergelijkbaar met de tweede volgens mij. Dat is nu een gezonde dochter die net 2 is geworden. De vierde zwangerschap was dan ook weer vergelijkbaar met de 2e en 3e. En ook dat is een gezonde dochter.
ik snap super goed je angst. Ik heb de eerste keer dat ik zwanger was niet door gehad dat ik zwanger was. Kwam daar achter door een miskraam. Had nagenoeg nergens last van, we waren ook nog niet bezig en ik was gewoon ongesteld geworden op juiste moment. De menstruatie daarna (de miskraam dus) was ook op het moment dat ik normaal ongesteld zou worden, maar ik bloedde als een rund totdat er een vruchtzakje aan mijn tampon hing. Ik was in shock. Zwangerschap daarna af en aan licht bloedverlies roze en soms bruin en ook weinig kwalen maar wel meer als er voor, maar de dame is echt 7 jaar nu. Zwangerschap daarna ook af en aan wat licht bloedverlies en flink misselijk incl spugen, dame is inmiddels 4.5 jaar. Zwangerschap daarna (nu dus) op NOD een flinke veeg rood bloed net alsof ik ongesteld was incl klontjes en al. Ik dacht game over! Nagenoeg geen kwalen en ook af en toe wat licht bloedverlies! Ik dacht dit gaat precies zo als die eerste zwangerschap dus zal wel foute boel zijn, maar inmiddels bijna 16 weken. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik je angst supergoed snap, maar het hoeft helemaal niks te zeggen. Ook al lijkt het soms op elkaar dan wil het niet meteen zeggen dat er dezelfde uitkomst aan hangt. In mijn geval bleek het lichte bloedverlies te komen door seks/niezen/hoesten enz. Dingen waarbij hoge druk op de baarmoedermond komt en daardoor wat begint te bloeden. Ik durfde ook geen seks te hebben. Veel te bang dat ik het kapot maakte
Ik wil jou een hele dikke knuffel geven! Ik begrijp je angst zo goed... Loslaten en ‘moeten’ genieten is gewoon ontzettend moeilijk deze periode! Ik leefde die eerste period echt van dag tot dag. Elke dag is er weer een. Mocht je binnenkort een echo hebben en hij blijkt (hopelijk) goed, dan ga je jezelf ook niet voor je kop slaan dat je die eerste weken stress hebt gehad. Dit is een hele logische reactie om wat je eerder hebt meegemaakt. Ga jezelf alsjeblieft niks opleggen nu. Neem het van dag tot dag. Bel het ziekenhuis zsm en vraag of je een vroege echo mag. En als dat in het ziekenhuis niet mag, bel je een verloskundige die het wel doet. Dat kan namelijk ook gewoon. en in de tussentijd pak je rust, aai je over je buik en praat je tegen het kleintje wat daar zit. Klinkt superzweverig (wat ik totaal niet ben) maar ik kreeg die tip en dat hielp mij enorm door die eerste weken heen. Nogmaals: hele dikke knuffel! ❤️
@Stokstaartje86 dank voor het delen van je verhaal. Nu je het zegt: ik ben de afgelopen 2 weken goed ziek geweest. Vreselijk gehoest, zo erg dat ik moest overgeven zelfs (was echt van hoesten, niet van zwangerschap. Was niet misselijk). Jouw verhaal geeft mij wel weer moed. Dankjewel.
Ahh zo onzeker die eerste weken hè. Dikke knuffel. En genieten hoeft niet, maar probeer dag tot dag te bekijken. Veel hoesten kan echt zorgen voor wat bloed. Ik heb nu m'n 7de (icsi) zwangerschap, en voor het eerst geen bloed gehad. Die andere 6 wel.. en dat ging de ene keer mis en de andere keer niet. Bij m'n tweede, heb ik flink gevloeid tot de 11 weken. Echt 2 dagen per week flink bloedverlies. Kwam van de utro! Gebruik je nog medicatie nu? Vruchtwater kan nu nog niet. Die zoete geur komt van je urine en afscheiding. Dat ruikt zoeter als je zwanger bent. Veel sterkte om deze dagen door te komen!!
Zo herkenbaar die angst. Hier is het de vorige keer niet misgegaan met bloed (hij was gewoon ineens overleden) maar de angst was en is hier ook erg groot. Ik heb deze zwangerschap vrij veel bloedverlies gehad zonder verklaarbare oorzaak. Het ene moment wat meer en dan weer een dag niets. Kan het bloed nu misschien komen van het continue afvegen en checken? Het is zo goed doorbloed nu allemaal. Ik kan je wel zeggen dat je vooral je niet druk moet maken maar ik voelde me daardoor alleen maar weer schuldig naar de baby dat ik me wel zo druk had gemaakt. Dus zo'n lekkere vicieuze cirkel. Dus de enige tip die ik heb is laat het over je heen komen, je hebt er geen invloed op. Maar als het voor jou goed voelt om vaker je afscheiding/bloed te checken, so be it. Je wilt op de een of andere manier toch een beetje de controle pakken, ook al heb je hier 0 controle op.
Als je toch contact opneemt met het ziekenhuis overleg even of je om de 3 dagen je hcg mag laten prikken. Dat is het enige waar je nu een beetje houvast aan kan hebben. Maar ook dat kan je stress bezorgen.. een vroege echo net na de 6 weken zou een kloppend hartje moeten laten zien opnam geeft dat geen garantie. Niet stressen vond ik persoonlijk mooi gezegd maar werkt toch niet zo. je moet er doorheen, probeer hebtjezwlf makkelijk te maken door veel afleiding te zoeken. Wat je ook doet veranderd niks aan de uitkomst. sterkte en hopelijk over een week of 35 een prachtige baby
Fijn dat ik je een beetje gerust kon stellen. 2 weken zo heftig hoesten kan zeker een oorzaak zijn voor bloedverlies van een geknapt bloedvaatje! Het is gewoon allemaal heel lastig die eerste periode! Zeker als zwanger worden niet zo makkelijk gaat!
Helaas. Veel bloedverlies en stolsels nu. Het is toch echt voorbij. Al denk ik niet dat ik vruchtwater rook trouwens. Dit weer verwerken en weer door. Ben nu in elk geval blij dat mijn lichaam het zelf doet en niet weer een curretage nodig is zoals in maart. Dank voor jullie lieve woorden.