Ik merk dat ik mentaal nog niet echt klaar ben voor de bevalling. ?.. er moet nog van alles gedaan worden in huis.... ik hoop echt dat meneertje nog minimaal 2 weken wacht .... ik zie verder helemaal niet op tegen de bevalling hoor.... dus dat is het niet.. Bij mijn eerste was ik er vanaf 38 weken mentaal echt klaar voor en keek ik echt uit naar de bevalling. ?.. met 39 kwam hij ook! Hoe was dat bij jullie?
Bij de eerste kwam hij met 36+6 terwijl ik er totaal nog niet klaar voor was. Totale verrassing dus en was ook wel even een emotionele opdonder. Bij de tweede ging ik van de eerste termijn uit. Dus vanaf toen was ik er klaar voor. Mijn man was er qua werk vanaf 37+4 klaar voor. Hij kwam een dag later
Met 38 weken was ik er klaar voor bij alle 2. Mn dochter kwam uiteindelijk met 40.4 en dit kindje heeft ook nog geen zin, ben nu 40.2
Eerste pas vanaf 40 weken die kwam met 40,6 2de vanaf 34 wegens veel lichamelijke klachten die is ingeleid bij 38,4 En nu denk ik vanaf 37 weken ongeveer
Bij de eerste bevallen met 36.0. Was er nog helemaal niet klaar voor. Nu afwachten wat de tweede doet! Hopelijk met 40/41 weken!
Vanaf 32 weken vervroegde weeën.. was even schrikken maar met 34 weken was ik er wel klaar voor. Uiteindelijk met 40+6 maar ingeleid
Ik merk dat ik er in het begin nog erg tegen op zag vergeleken met de eerste. Nu ben ik 39+4 en eigenlijk mag ze wel komen. Moet t wel nog effe doen. Eerste bevalling duurde in totaal 23 uur dus hopelijk nu wat sneller
Ik was rond de 38 weken er mentaal klaar voor. Hij is met 41+4 geboren. Ik heb eigenlijk alleen met 39wk een dag gehad dat ik er klaar MEE was. Toen had ik op een dag rugpijn, kon mijn urine niet goed ophouden en slecht geslapen. Toen had ik wel een chagrijnige dag. Ik heb een super zwangerschap gehad, totaal geen klachten en tot 41wk blijven fitnessen, dus ik vond het wel prima dat hij bleef zitten.
De dag dat ik weeen was kreeg was ik er klaar voor..kerst was geweest, oud en nieuwnwas achter de rug dus op 1jan in de avond had ik de rust om te gaan bevallen en zo kreeg mijn zoon ondanks uitgerekend te zijn op 2de kerstdag toch een feestdag vrije verjaardag op 2jan
Ik was precies 38 weken zwanger, had net mijn geboortekaartje adressen klaar en alles was geregeld. Ik plof op de bank en zeg tegen mijn man: zo, nu ga ik lekker 2 weken niets meer doen. Een uur later hadden we onze zoon in onze handen
Hmpf. Hier mochten ze allebei vanaf 37 weken komen van mij, had alles wel zo'n beetje klaar enzo. De eerste kwam met 39+5 en de tweede met 39+3.
Bij mijn eerste was ik er met 39 weken wel klaar voor, dochter kwam met 40+5. Nu ben ik er met 36 weken al klaar voor, maar dat is omdat ik twee keer vroegtijdige weeën heb gehad. Dan ga je er mentaal anders in, de eerste keer ook aan de weeënremmers gelegd. Ik heb liever dat ze wacht tot zeker 38 weken, maar ik ben gewoon overal op voorbereid.
Heel herkenbaar, ik ben er mentaal ook nog niet klaar voor. Bij mijn dochter was ik er rond 38 weken wel klaar voor, zij kwam 40+4 weken. Vannacht had ik wat lichte krampen en dacht echt neeeee niet nu! M'n dochter viert van het weekend haar verjaardag en ze gaat volgende week voor het eerst naar school. Dat wil ik eerst allemaal achter de rug hebben (als dat even kan)
Bij mij was dat wel heel maatgevend, volgens mij. Bij de oudste was ik nog aan het werk en aan het afstuderen. Op woensdagavond heb ik mijn scriptie opgestuurd en de adressen voor de geboortekaartjes in orde gemaakt. Dat was het laatste dat ik per se af wilde hebben en ik was toen 38 weken zwanger. De volgende ochtend werd mijn kind geboren. Bij de tweede waren we aan het verbouwen en op de uitgerekende datum stond ik nog druk te schilderen en plintjes te plakken. Ik had me flink zorgen gemaakt dat hij zou komen als we nog niet eens een dak op ons huis hadden, maar hij kwam gelukkig 9 dagen te laat. Toen was ik langzamerhand wel klaar voor hem. Bij de derde heb ik op een vrijdagavond heel bewust afscheid genomen van mijn buik. Ik had nog geen weeën of wat dan ook en was 39 weken zwanger. Ik heb hem gefotografeerd en gefilmd en ik heb heel erg mijn best gedaan om vast te houden hoe het voelt als er een baby beweegt in je buik. Op die avond had ik echt een soort contact met mijn kind, heel zweverig en raar, maar zo voelde het. De volgende ochtend begonnen de weeën en is hij geboren. Dus bij mij lijkt het wel alsof ik er zelf echt klaar voor moest zijn om de bevalling te laten beginnen, maar het zal wel toeval zijn. Volgens mij is het eerder de baby die het bepaalt.