Hey dames, Even een vraagje. Ik ben nu 30 weken zwanger. Een aantal weken geleden is er een afwijking geconstateerd in het ruggewerveltje van ons mannetje. Hij heeft een werveltje wat maar voor de helft is ontwikkeld. Dat was uiteraard heel erg schrikken, vooral omdat er door die afwijking nog meerdere afwijkingen kunnen voorkomen. Ik sta nu onder controle van de gyn en krijg nog sowiezo twee echo's. Afgelopen donderdag ook eentje gehad, en daar gelukkig geen opvallende dingen gezien, maar de meeste dingen die zouden kunnen gebeuren kunnen pas worden vastgesteld na de bevalling... Daarom moet ik in ieder geval in het ziekenhuis bevallen. Als hij dan 'gedropt' is, wordt hij meteen onderzocht door een kinderarts. Nou is dat niet erg, wilde toch al in het ziekenhuis bevallen, en alles voor mijn mannetje! Maar nou moet ik in ieder geval nog een keertje naar het Radboud in Nijmegen voor een echo. Daar zal een kinderorthopeed bij aanwezig zijn. Hij moet dan bepalen of dat ons manneke 'de gang door het geboortekanaal' lichamelijk aankan. Het kan namelijk zijn, dat door de kracht van het persen, zijn werveltje te veel in de knoei komt, wat de hele situatie kan verergeren. Kijk, ik doe alles voor mijn kindje. Het kan me niet schelen hoe hij eruit komt, als ie maar gezond is. Nou moeten we er dus rekening mee houden, dat er iets niet goed kan zijn. Okee, daar kan ik wel mee omgaan. maar hoe snel wordt er gezegd, we gaan voor een keizersnede? Doen ze dat alleen als er duidelijke aanwijzing is dat het niet goed zit? Of zijn ze eerder geneigd om te zeggen, nou, laten we hem voor de zekerheid maar halen, want je weet maar nooit? Ik hoop dat ik het zelf mag doen, maar nu is het zo verwarrend. Waar moet ik nu vanuit gaan? Ik moet nog ongeveer tien weken, en ik heb geen idee waar ik me op moet instellen.... Wie heeft hier ervaring mee? Hoe kan ik me nu voorbereiden op iets waarvan ik niet eens weet wat het gaat worden? Snappen jullie het een beetje, of stel ik me gewoon aan? Die verdraaide hormonen ook! gr. mama2778
Ik krijg zelf dinsdag een keizersnede omdat onze jongen in stuit ligt. Wat naar voor je trouwens dat er een afwijking is geconstateerd. Als een baby is stuit ligt is er een kleine kans dat er een afwijking is maar bij ons was dat gelukkig niet het geval. Na deze constatering na de 37ste week mocht ik zelf kiezen voor een natuurlijke bevalling of een keizersnede. Wij hebben dus voor een keizersnede gekozen omdat ik dit veiliger voor ons kind vind. Ik denk zelf dat je wel je voorkeur mag uitspreken over de soort bevalling. Ik zou dit gewoon met de gyn bespreken de volgende keer zodat je weet waar je aan toe bent of wat je kunt verwachten. Ik hoop echt voor je dat de geconstateerde afwijking allemaal meevallen. Heel veel succes ermee. Gewoon je angsten etc met de gyn bespreken.
Ik kan me goed voorstellen dat je nu niet zo goed weet waar je aan toe bent. Zelf merk ik dat ik ook echt de tijd nu nodig heb om me geestelijk voor te bereiden op de bevalling. Ik heb gelukkig geen reden om bang te zijn voor een keizersnee, maar uiteindelijk moet je er toch een klein beetje rekening mee houden dat het kan gebeuren. De enige tip die ik je kan geven is, bereid je lekker voor op de komst van je kleine kindje, ook al is de manier waarop dan nog niet helemaal duidelijk. Hoe het ook zal zijn, de dokters zullen het allemaal best goed weten. Daarbij, als het het beste voor je kindje is zou ik zelf ook sneller voor een keizersnee gaan, zeker in deze situatie.
Ik neig ook naar een keizersnede - goed, je moet er flink van herstellen, maar mij is het alleszins meegevallen. Sterkte!
Ik vind dat ze vrij snel zijn geweest bij mij om te beslissen dat ik een keizersnee kreeg. De alternatieven zijn bij mij amper besproken, maar ja ik ben met hoge bloeddruk bevallen met 34 weken en ons kindje lag in de stuit. Ik kan 1 ding zeggen. Een keizersnee valt echt mee. Van te voren heb ik altijd gezegd dat ik alles best vond als ik maar geen keizersnee zou krijgen.
Het zou me niets verbazen als ze bij jou besluiten voor een keizersnede te gaan gezien de afwijking van je kleintje en de mogelijke risico's. Een risico nemen ze niet zo snel namelijk, dus ze zullen alleen voor een natuurlijke bevalling kiezen als ze dat geheel risicoloos inschatten (buiten de kansen dat het misgaat om als er niets aan de hand was geweest). Maar kun je dit niet op korte termijn bespreken dan? En duidelijk aangeven dat je graag meer duidelijkheid wilt?
Misschien zijn ze inderdaad snel geneigd om te zeggen het wordt een ks, maar vind je dat zelf dan niet ook een stuk prettiger? Anders denk je misschien tijdens de hele bevalling van 'oei als het maar goed gaat met het werveltje...' Ik snap dat je misschien bent teleurgesteld omdat je het liever zelf had willen doen, maarja m.b.t. de gezondheid van je kindje moet je natuurlijk geen enkel risico nemen.
Ik denk ook dat als ze niet 100% zeker kunnen zeggen dat ze je sterk aanraden om een KS te nemen. Maar misschien, als ze de kans redelijk goed inschatten, krijg je ook wel de optie op zelf te starten, en dat je dan de hele bevalling aan de CTG vast zit. Dan kunnen ze het hartje in de gaten houden en als de kleine dan problemen krijgt dat ze alsnog een spoedkeizersnede uitvoeren. Persoonlijk lijkt me een geplande keizersnede dan toch prettiger..