Hallo allemaal, Even een onderwerpje wat mij erg hoog zit. Ik ben op dit moment zwanger van mijn tweede kindje. Bij mijn eerste is er totaal niet naar mij geluisterd. Het bleek met 34wk al een extreem groot kind te zijn maar je kent het wel; 'het is je eerste', 'er komen er meer op deze manier ter wereld'...etc etc...kortom ze lieten me lopen en ik werd niet gehoord. Zelf had ik sterk het gevoel dat het niet goed ging komen op deze manier(maar naar mijn huilbuien en andere klachten werd niet geluisterd). Uiteindelijk liep ik ook nog eens overtijd en werd ik met 42,3 geprimed...hierop begonnen de weeeen, mijn vliezen braken en mijn meisje had in het vruchtwater gepoept. (moest ivm hoge bloeddruk zowieso in zh bevallen). vk en gyn liepen steeds weg omdat het zo druk was waardoor ik in de stress raakte en uiteindelijk mijn persweeen wegvielen. Goed infuus eraan...nog een echo voor de sure...bleek dat dochterlief in sterrenligging lag...ze zouden wel even met de vaccuum draaien tijdens een wee....maar dat ging niet (achteraf omdat kind veel te groot was). vaccuum schoot eraf...ingeknipt...werkte allemaal niet..uiteindelijk in nood een spoedkeizersnede gehad waarbij dochterlief behoorlijk geleden heeft en dus 10dgn doodziek in het zh heeft gelegen (4560gr en 60!! cm). Mijn herstel was overigens verder snel en goed alleen ik heb een behoorlijk trauma opgelopen. Dit heb ik nooit zo doorgehad aangezien ik gewoon graag een tweede wou en die drang heel groot was. Nu loop ik weer richting einde zwangerschap en komt alles naar boven... ik slaap er slecht van...weet het gewoon allemaal niet meer....enerzijds wil ik gewoon bevallen omdat ik dan sneller op de been denk te zijn....maar ik ben zo bang door alles wat er gebeurd is...ik voelde me zooo ontzettend niet gehoord en niet begrepen. Mijn vk is op de hoogte en heeft aangeboden aanwezig te zijn bij de bevalling...maar het stelt me nog steeds niet gerust. Overigens heeft de gyn destijds toegegeven (op papier!) dat het niet goed verlopen is en ze eerder in hadden moeten grijpen. Daarbij staat zwart op wit dat ik geen kunstgrepen in de vorm van tang/vacuum meer krijg bij volgende bevalling. Zou ik kunnen 'eisen' (klinkt zo vervelend) of wat dan ook dat ik een keizersnede wil? Mischien dat ik dan iets meer het gevoel heb dat ik er grip op heb?! Ik zit niet te wachten op goedbedoelde verhalen over hoe goed het zou kunnen gaan bij deze bevalling. Ben echt positief ingesteld type en probeer het positief te benaderen maar dat lukt nu soms echt even niet meer.
Wat vervelend hoe je eerste bevalling is verlopen. krijg je nu ook extra groei echo's? misschien kun je vragen of ze je eerder in kunnen leiden dan 42 weken (bvb 39/40) , dan is het kindje kleiner en misschien makkelijker haalbaar op de natuurlijke manier? vragen naar de mogelijkheden mbt keizersnee is altijd mogelijk en in jou geval helemaal niet raar... succes in ieder geval!
Ik zou gewoon bij je eigen vk er op aan sturen dat hij/zij je instuurt voor een keizersnee. En misschien gaat het bij deze wel goed, maar dat weet niemand, en als jij je daar zo veel zorgen over maakt, kan dit nooit goed zijn voor de stress over de bevalling. Ik zou dus de vk achter de vodden aanzitten, en goed aangeven hoe verschrikkelijk je eigen er zorgen over maakt, dat het hetzelfde gaat als de vorige keer...
Onze zoon was 4160 met 38 weken zwangerschap en bij hem heb ik een inleiding gevraagd en die kreeg ik nav de groeiecho's Dus zoiezo groeiechos aanvragen, en dan zou ik liever om een inleiding vragen is toch wat minder heftig als een keizersnede.. Je loopt al bij de gyn (toch aangezien de vorige keer niet goed was gegaan) dus dat scheelt weer een stap ik moest eerst mijn VK overtuigen want die zij ach dat past makkelijk, de gyn schatte hem om 10-11 pond bij 40 weken want hij groeide de laatste paar weken echt 500 gram per week (op de echo te zien) VK 's vind ik echt eigenwijze dingen en als jij twijfelt moet je jezelf gewoon door laten sturen naar een echte dokter *een gyn dus* daar heb je recht op..
Je verhaal komt me heel bekend voor helaas. Ik ben alleen bang dat ik je moet teleurstellen. Bij mijn zoontje ben ik met 42 weken ingeleid, uiteindelijk na een heel zware bevalling een keizersnede gehad. Mijn zoontje woog 4960 gram en was 56 cm. De gyn heeft toen gezegd dat ik dit niet weer mee hoefde te maken. Maar helaas. Bij mijn tweede zwangerschap waren ze er wederom van overtuigd dat het geen groot kindje zou worden. Eerst zou ik sowieso voor 41 weken worden ingeleid, maar dat vonden ze op dat moment toch niet meer nodig. Zelf zag ik de bui al wel hangen, maar daar wilden ze naar luisteren. De bevalling begon uiteindelijk uit zichzelf en na 36 uur weeen, 2,5 uur persweeen en een heleboel gedoe werd het weer een keizersnede. Dit kindje woog 4990 gram en 56 cm. Er werd totaal niet naar mij geluisterd en voel me nog steeds erg slecht op de manier waarop ik behandeld ben. Ik heb ook op een gegeven moment een keizersnede geeist, maar dit weigerden ze gewoon. Werd gewoon niet serieus genomen. Ja achteraf, maar daar had ik nog wat aan zeg. Sorry voor mijn niet al te posi verhaal. Ik hoop voor jou dat je een gyn hebt die hier wel in meegaat. Maar als advies zou ik eggen zorg dat je het zwart op wit hebt! Mij zijn zoveel beloftes gedaan, maar geen een is waargemaakt. Met als gevolg dat mijn tweede bevalling nog helser was dan de eerste.
gemeen is dat he, kunnen ze eigenlijk wel tegen een zwangere vrouw, je bent totaal aan ze overgeleverd, gelukkig had ik een hele lieve vrouwelijke gyn die echt meedacht ook omdat ik chronisch ziek ben dat wel maar ook vanwege de grootte en omdat ik al weken met voorweeen liep.. Ik vind het zo gemeen om tegen een zwangere vrouw te liegen en haar niet serieus te nemen, zeker in jouw geval Suus tot 2 keer toe!!
Ppff suus nee dat is idd helemaal niet positief...je omschrijft zo'n beetje waar ik dus nu zo bang voor ben. Maar het helpt me ook realiseren dat mijn angst niet helemaal ongegrond is eigenlijk.
Wat veel mensen niet weten is dat je RECHT hebt erop maar dat ze zwangere vrouwen een makkelijk "overheenloop-voorwerp" vinden (met al die hormonen en onzekerheid) neem je moeder of vriendin mee (of man natuurlijk) en laat die voor je op komen en EIS bepaalde handelingen zoals groeiecho's en wees net bang om gek over te komen (dan maar gek want met die hormonen mag het een keertje ) Mijn moeder is voor mij opgekomen, mijn man is niet assertief genoeg hiervoor (ja normaal wel maar qua dit soort dingen niet) maar je moeder, dat is net een tijgerin als je zegt dat je er echt mee zit.. (toch nog ergens goed voor die mama;s ) Maar gewoon voet bij stuk houden je hebt gewoon recht hierop....
Oh oh oh, jouw verhaal is mijn verhaal, maar dan nog en tikje erger. Als ik het lees komt alles weer boven. Tijdens de nacontrole was de gyn erg meelevend en zei dat hij erg blij was dat de kleine uiteindelijk met een keizersnede gehaald is. "Anders had ik het mezelf nooit vergeven als het helemaal verkeerd was gegaan", waren zijn woorden. Ik heb het ontzettend moeilijk gehad met het hele gebeuren. Om antwoord te geven op je vraag: in mijn dossier is vastgelegd dat een evt. volgende bevalling moet gebeuren zonder kunstmatige ingrepen (vacuum, tang etc.). Er staat niet in dat het automatisch een kz wordt. Wat zou ik dit wel graag willen. Maar ja, geld... Een keizersnede is erg duur en wordt niet zomaar gedaan. Bovendien is de ene bevalling de andere niet. Wij overwegen om voordat we uberhaupt weer zwanger willen worden een afspraak te maken in het ziekenhuis om de angst te bespreken en afspraken te maken. Dan weten ze het en als ik zwanger mag raken is het voor mij geruststellend dat e.e.a. is vastgelegd. Hopelijk worden de afspraken dan ook nageleefd. Mochten er mensen ervaring hebben met het maken van afspraken om e.e.a. in je dossier op te nemen en tips hebben, graag!!!!!
Ik heb niet hetzelfde meegemaakt als jij, maar ik mag wel kiezen voor een keizersnede. Ik heb een bindweefsel aandoening, waardoor gemakkelijk gewrichten uit de kom kunnen schieten. Ook een vergroeiing in mijn si en bekken. Omdat ik nachtmerries kreeg over een normale bevalling waarbij alles uit de kom schoot en mijn kindje niet wilde komen, heb ik gevraagd of ik een keizersnede mocht. De gynaecoloog zag er geen echt medisch noodzakelijke reden voor, maar ja zei hij: als jij gestrest de bevalling in gaat, dat is ook niet goed.. Dus krijg ik over een paar weken een keizersnede. Ben hier wel blij mee, zie er ook tegen op, want ben nog nooit geopereerd, maar de stress en nachtmerries heb ik niet meer. HOpelijk kun je de gyn er van overtuigen, en anders inderdaad iemand meenemen die achter jou staat en zijn mond open doet als ze tegen jouw in gaan als je je wens kenbaar maakt.
Ik zou het zeker met gyn bespreken! Tuurlijk is het een 'zware operatie' maar je hebt er toch zeker zelf wel recht op om te beslissen wat er met jouw lichaam gebeurd en met je kind! Heb je ook groeiecho's?
ik heb geen groeiecho's maar op dit moment loop ik nog bij de vk en vanaf 34wk ga ik over naar de gyn. Ik ga zeker aansturen op een groeiecho. (als ze daar zelf al niet mee komen wat ik wel verwacht). sanx voor alle reactie...fijn dat mensen meedenken en hun ideeen spuien....dat helpt mij ook de boel op een rijtje te krijgen.
Straks goed op je strepen gaan staan en als het nodig is kan je misschien bij een ander ZH kijken? Succes!
Nu al bespreken met VK en met GYN. Indien ze betuttelend gaan doen, kijken of je elders (andere gyn of ziekenhuis) wel gehoord wordt ... (maar ik hoop natuurlijk voor je dat het niet nodig is en je een droombevalling gaat krijgen)
Ik hoop ook voor je dat het niet nodig is, maar laat alles zwart op wit zetten zoals al eerder gezegd. Ik heb vanaf 32 weken om de week een groeiecho gehad. Bij 37 weken was mijn kindje volgens de echo 8 pond. Nee hoor, zegt de gyn, helemaal niet betrouwbaar.. Ik heb geluld als brugman en idd op het laatste moment nog overwogen om toch naar een ander zh te gaan. Spijt van dat ik toen niet daadwerkelijk actie heb ondernomen.
VInd het een heel interessante topic...en helaas ook relevant voor mij! Bij mijn eerste vermoedden ze ook dat het een groot kind zou zijn met 30 weken, maar deden ze niks met de info. ZOu met 37 weken nog een groeiecho krijgen,maar dat is nooit gebeurd omdat het niet nodig zou zijn. Zij had in het vruchtwater gepoept en daardoor lag ik in het ziekenhuis. Weeen wilden niet voor ontsluiting zorgen, dus een volle dag aan de wee-opwekkers gelegen en uiteindelijk bleek het niet te passen en werd het een keizersnede dochtertje is geboren met 40+3 en woog 4700 gram en was 56 cm. Nu met deze 2e zwangerschap word ik wel beter in de gaten gehouden. Ik moet 2x een dag mijn suikercurve bijhouden om te kijken of het geen zwangerschapsdiabetes is (was het toen overigens ook niet!) en krijg nog groeiecho's met 32 en 37 weken op advies van de gyn. De gyn wil dat ik het eerst vaginaal probeer en als het niet lukt een keizersnede. Helaas ligt deze kleine nu ook al weer flink voor op de groei en wordt het (bijna zeker) geen kleine baby. Vraag wordt dus straks bij overdraging naar de gyn: eerder inleiden (maar wanneer past het wel???) of geplande keizersnede... Ben benieuwd of ze een beetje mee wil denken, maar laat iig niet meer over me heenlopen!
ik ben wel gesterkt in ieder geval bij het idee dat ik zelf ook meer te vertellen heb...vorige keer heb ik ook echt wel op mijn strepen gestaan hoor. Maar met die ervaring op de achtergrond heb ik nu natuurlijk wel iets meer te vertellen. Volgende week heb ik weer een afspraak bij de VK dan ga ik het opnieuw erover hebben en kijke of we tot een soort van 'oplossing' kunnen komen. ik houdt jullie op de hoogte....en nogmaals bedankt!
Eisen weet ik niet. Ik 'eiste' namelijk een vaginale bevalling (de komende) en die krijg ik dus echt niet. Ze durven het niet meer aan. Maar wat bij mij helpt, is dat er wel uit den treure naar me geluisterd is, waardoor ikzelf vrede heb met de beslissing. Ik zou ZEKER het gesprek aangaan, totdat ze gek van je worden. Want je wil gehoord worden en dat is absoluut wel je recht. En ik kan me je eis goed voorstellen, hopelijk willigen ze het in. Bij extreme angst lijkt het me ook vragen om een moeilijker bevalling. Heel veel sterkte.
Ik wil hiermee dus niet suggereren dat jij maar moet schikken in een vaginale bevalling!! Ik hoop echt dat je wel een keizersnede kunt krijgen en ik lees nu dat je dat blijkbaar ook mag eisen. Heel veel succes. Enne, overstappen van gyn/vk als het echt niet gaat, hoor. Heb ik ook gedaan en dat was een hele goede keuze van mij.
Vandaag bij de vk geweest waar we nogmaals hebben gepraat over alles. Ik heb mijn wens aangegeven en ook zij gaf aan dat dit heel reeel is. Ze heeft een overleg met de gyn binnenkort en dan wordt ik ook ingebracht maar zoals het nu lijkt gaat het lukken en krijg ik een geplande keizersnede. Zeker omdat het weer een groot kindje is en ik niet nog een keer hoef mee te maken wat er de vorige keer gebeurd is (en omdat het me rust biedt uiteraard).