Het is gebeurd.. Ons kleine meisje is om half 6 geboren. Ik ben erg dankbaar. Om 5u zaten we nog met onze kleine en opa en oma in het restaurant en zeer snel, zonder heftige weeën en pijn is de bevalling gegaan. Daarvoor ben ik dus zeer dankbaar. De placenta kwam niet goed los en dus nog naar de ok. Ben net terug van de recovery want behoorlijk wat bloedverlies. Maar het gaat goed met me, met ons... Relatief gezien... De schok en de emoties zullen nog wel komen.
Wat fijn dat de bevalling zo goed is gegaan en wat zullen jullie trots zijn op jullie kleine meisje Gefeliciteerd met jullie dochter. En tegelijkertijd gecondoleerd met dit immense verlies. Ik wens jullie heel vele licht en liefde, voor nu en voor de toekomst.
Wat fijn dat alles toch zo snel is gegaan. Hoop zo dat jullie haar snel een plekje kunnen geven in jullie gedachten en in jullie leven. Een plekje waar jullie rust mee kunnen hebben. Heel veel sterkte de komende tijd. xxx
Sterkte Miss Jopie, ik vind het dapper dat je het hier zo gelijk van je afschrijft, en dat is goed hoor. Ik blijf wel nieuwsgierig in welk ziekenhuis je bent geweest. Groetjes
Ook hier met tranen in mijn ogen... vind het zo erg voor jou en je man! Sterkte met het verlies, ik hoop dat je lichamelijk herstel goed gaat en neem voor de geestelijke verwerking de tijd... Knuff
Wat fijn dat het relatief goed is gegaan. Wel ontzettend balen dat de placenta er niet vanzelf uit kwam. Zit je ook niet op te wachten dat je nog naar de OK moet en dan ook nog veel bloed verliest. Hoe gaat het nu met jullie? Heel veel sterkte de komende tijd! Neem vooral de tijd, want het is niet niks!
Hoi hoi... De bevalling is idd wel snel gegaan, maar nu een paar dagen later ervaar ik het toch allemaal als behoorlijk heavy. En dat eigenlijk niet de bevalling op zich maar vooral alle mensen aan m'n bed. Er hebben denk ik wel 6 verschillende gyns aan m'n bed gestaan, waarvan er 1 een half uur op m'n kamer is geweest, drie keer heeft misgeprikt in m'n armen en het nodig vond van binnen eens flink te wroeten op zoek naar de placenta. Daarna is ze vertrokken en heb ik haar niet meer gezien maar wel twee nieuwe andere die de operatie/curretage deden. Een klinisch genetica met onbekend projectiel aan m'n bed en de volgende dag het onbekend projectiel (ook een klinisch genetica) weer met een stagiaire en een medisch fotograaf met een stagiaire. Een anesthesist met weet ik veel wie en nog veel meer in blauwe jas, witte jas met grote bril etc. Dat heef me allemaal veel meer overweldigd en dat ga ik ze ook zeggen. Ik weet dat ons kindje 'een hele interressante case' is waar veel artsen en weet ik veel wie's veel van kunnen leren of wellicht nieuws mee kunnen ontdekken maar dat dat zo duidelijk is door ons al aan die verschillende geinterresseerden bloot te stellen, vind ik niet achteraf niet relaxed geweest. En op dat moment zelf overkomt het je allemaal en ben je niet in staat in te grijpen. Lichamelijk gaat het eigenlijk wel met me. Gelukkig is het heel erg lekker weer en zijn we lekker naar buiten geweest vandaag... Dat doet ons goed...
MissJopie, Komt me allemaal heel bekend voor....wilde bijna kijk en luister geld gaan vragen...heb een hele stoet langs zien komen en ook ik was daar achteraf behoorlijk boos over....wij hadden ook medisch gezien een wonderlijk kindje. Ben zelf ook arts en was er dus al een beetje op bedacht dat het zo zou gaan....maar toch was het naar. Heel goed dat je het gaat aangeven.....dat zal ze leren. Ja, lekker naar buiten, wij zijn veel naar het strand geweest...lekker helemaal even niets. Doe rustig aan,
O meis ik kan me voorstellen dat je dat hele circus niet aan je bed wilde. Jullie hebben al genoeg aan jezelf en dan al die vreemde ogen. Bah. Zou het inderdaad nu gaan zeggen dat je dat heel vervelend heb gevonden. Misschien dat ze daar dan ook wat van kunnen leren. Heel veel sterkte samen en probeer inderdaad maar lekker buiten te zijn met dit mooie weer. Alle kleine beetjes helpen je hier doorheen. Dikke knuf.
Missjoppie, kan me voorstellen dat je op zo'n moment totaal niet zit te wachten op zoveel medische belangstelling! Vind het ook respectloos naar de ouders toe. Zou er ook zeker iets van zeggen, want ik ben bang dat ze er helemaal niet over nadenken. In zo'n situatie zijn jullie gewoon een medisch gezien interessant "project" en dan is de menselijkheid ver te zoeken! Zou het dapper vinden als je het gaat aankaarten! Heel veel sterkte om dit verlies een plekje te geven!
Hey dames, Ja zat ook al te denken: zal ik gewoon wat schrijven, dan komt ons topic weer ff bovenaan en onder de aandacht. Maar er zijn ook geen nieuwe int zelfde schuitje. Het gaat wel. Heb op de 1 of andere manier extreem de behoefte leuke dingen te doen, maar de tijd gaat zo snel. En ik ben ook van het type "als ik leuke dingen kan doen, dan kan ik ook gaan werken" dus dat vind ik best heel erg lastig. Lichamelijk gaat het wel. Geestelijk op zich ook wel. Maar natuurlijk hebben we onze momenten. Mijn partner en ik zijn redelijk nuchter en hebben echt heel erg veel steun aan elkaar dus het gaat best goed. Ik was ineerste instantie wel van plan om morgen al aan de slag te gaan maar dat heb ik toch nog even afgekapt. Heb nog een weekje voor mezelf nodig. We zijn net een paar dagen weg geweest, maar ik wil ook nog graag min of meer alleen thuis soort van relaxen. Maar dat vind ik dus best moeilijk. Wil niet vluchten voor wat er gebeurd is... Morgen ga ik de as ophalen. Ik heb een mooi theelichthouder gezien wat ik erbij wil. Donderdag moet ik voor controle (of zo?) terug naar het ziekenhuis en dan wil ik langzaam weer aan de slag... Jullie allemaal wel aant genieten inmiddels? Moeten jullie ook vooral doen hè!!
Ach meis ik vind het echt heel knap hoe je hiermee omgaat. Kan je wel zeggen: je zal wel moeten, je hebt geen keuze, maar ik vind het niet niks en kan me goed voorstellen dat je het liefst wil vluchten voor je gevoelens. Zo zou ik het ook doen denk ik. En snel weer gaan werken is daar ook een onderdeel van. Maar doe rustig aan he. Denk aan jezelf, een ander doet dat vaak niet voor je. Heel veel sterkte en hoop dat de controle goed is. xxx
Missjoppie, ik herken ook veel in hoe jij er mee omgaat. Ik geloof ook wel dat iedereen anders in elkaar zit en dat dit voor jou de manier is. En natuurlijk moet je niet voor je verdriet weglopen, maar als jij je verdriet tussendoor verwerkt, zonder dat je uren verdrietig gaat zitten zijn, dan betekent dat volgens mij niet dat je er voor wegloopt. Maar probeer wel een béétje de tijd te nemen. En als jij nog even een weekje leuke dingen wilt doen, dan heeft je werk maar even pech. Met werken kom je niet aan jezelf toe, maar met leuke dingen doen wel! Sterkte!
MIssJopie, Het is heel belangrijk rustig aan te doen! Beter nu wat langer thuis, dan dat je te vroeg begint en dan een keer een terugslag krijgt!
Hoi meiden, Ik heb laatst een topic geopend onder het kopje "vlokkentest" maar begreep dat hier ook het e.a. over dit of een soortgelijk onderwerp besproken wordt.. Wij zijn nu dus aan het afwachten op de uitslag van onze vlokkentest. De nekplooi van ons ukkie was 2.2mm dus niet heel buitensporig. Vooral het bloedonderzoek heeft ervoor gezorgd dat we een kans van 1:47 hebben. We proberen positief te blijven maar de dagen lijken wel voorbij te kruipen. Uiterlijk 14 april krijgen we de uitslag.. Ik wil alle meiden hier en of die ook in dit proces zitten of hebben gezeten heel veel sterkte en succes wensen in welke vorm nu dan ook. Liefs koesje
Koesje, Het lange wachten is voor jou begonnen...wat een vervelende tijd. Heb het net zelf achter de rug, dus weet helaas hoe lang het lijkt! Ik heb niet de volle 10 werkdagen hoeven wachten.....de uitslag kwam eerder..dus wie weet hoef jij ook niet zo lang te wachten. Het vervelende is, je kunt er geen invloed op uitoefenen..je kunt echt alleen wachten! Sterkte