Na meer dan 1,5 jaar bezig te zijn, maanden lang in de MMM en 7 miskramen heb ik de hoop bijna opgegeven op een kleintje van ons. Vorige week zei de gyn ook dat ze niks voor ons kunnen doen. We zijn gezond, heel vruchtbaar en alle onderzoeken waren goed. Behandelingen met medicijnen hebben bij ons geen nut en ook voor ivf komen wij niet in aanmerking omdat ik wel zwanger raak. Ik kom alleen niet voorbij de 6 weken elke keer. Dus zwanger blijven is het probleem. Vooral ermee doorgaan was het advies en bellen zodra ik weer zwanger ben. Ik ben nu alleen als de dood om weer zwanger te raken, bang voor nog een miskraam. Bij de laatste ben ik zo in elkaar gestort.... Ik was echt op. Pas na 2 weken kwam er weer een beetje leven in me. We willen allebei zo graag, maar het komt maar niet. Woensdag is me nod, maar heb nu al het gevoel dat het niet raak is. Al me hoop is het raam al uitgevlogen....... Dat fladdert nu buiten rond, net als die ene vlinder nu in me tuin. Ik weet niet precies wat ik hiermee wil, maar moest het ff van me afschrijven. Hier zijn dames die welicht weten wat ik voel en waar ik doorheen ga. In me omgeving heb ik die niet. Iedereen heeft kids en geen problemen met ze krijgen ook. Ben soms wel jaloers..... Pfffff soms..... best wel vaak eigelijk maar wil dat niet laten merken.... Ik hoop ooit ook een kleintje te mogen krijgen. Ik bedoel, 1 is ons wel gegunt toch???
wat heftig zeg!! Ik kan het mij niet voorstellen..7 miskramen! En ik ben al depressief geweest een tijd na 1! Het liefst wil ik je heel veel hoop inpraten, maar ik weet niet of je daar op zit te wachten. Ik denk dat iedere opmerking te veel kan zijn. Wel wil ik je er heel veel sterkte in wensen en vooral er veel over praten is erg belangrijk! Het jaloerse gevoel ken ik heeeel goed en dat mag er zijn..geef aan hoe je je voelt in je directe omgeving en hopelijk hebben zij iets meer begrip voor je. Ook voor jou zal er vast een kindje zijn die wilt blijven 'plakken'. Misschien geeft het een ienie minie beetje hoop als ik zeg, dat ik een collega heb gehad die 10 miskramen heeft gehad, waarvan 1 bij 20 weken. Vervolgens zag zij het niet meer zitten en is voor een halfjaar weer aan de pil gegaan en zich even volledig op iets anders 'gestort' vervolgens raakte zij weer zwanger en is zij bevallen van een kerngezonde dochter! Het neemt natuurlijk niet weg hoe je je nu voelt, maar geef noooooit de hoop op! sterkte!
Lief dank je wel, Ja praten erover doe ik ook. Heb hulp ervoor gezorgt want kon het niet meer alleen. Praat met een rouwdeskundige ofzoiets. Moet ze een plekje geven maar wilt nog niet echt lukken. Hoop inpraten mag altijd natuurlijk. Heb al van alles tegen mezelf gezegt..... Alleen me klokje tikt zo hard nu.... Ik hoop dat jullie ook snel een kleine mogen krijgen! Liefs
Weet je zeker dat het pure 'pech' is en er niet iets anders aan de hand is? Secondvopinion vragen? Ik weet dat er bijvoorbeeld stollingsfactor en niet goed kunnen zijn, of vrouwen geholpen zijn met het spuiten van hormonen tijdernas de eerste weken zwangerschap... 7 is wel heel erg veel zeg!! Heel veel sterkte ik hoop dat jullie snel een plak baby krijgen!
Ja alle onderzoeken die je kan krijgen hebben we gehad. Alles is goed. Mijn baarmoeder schijnt alles te accepteren. Dus ook al is de samensmelting niet goed gegaan, me lichaam accepteert t als een "goede" zwangerschap en stoot t pas rond week 6 af dan. De kans dat ik meer miskramen krijg is dus heel groot. Daardoor mijn hoop op een goede zwangerschap heel klein nog.
Hoi, Ik ben een lotgenoot. Hier 5 miskramen zonder dat ze een oorzaak kunnen vinden. De uitleg die jij geeft hebben ze mij ook gezegt. Hier duurt het alleen erg lang voor ik zwanger ben, en dan toch steeds gaat het mis. Soms verlies ik ook de hoop, maar zoals mijn gyn zegt: Uiteindelijk zal er eens eentje blijven zitten. Daar hou ik me dan maar aan vast. Maar moeilijk is het wel. Niet eens meer blij zijn met een positieve test...maar denken "daar gáán we weer" Om vervolgens in angst te zitten en in de zenuwen. Elke tien minuten naar de wc om te kijken of er bloed is. Hier gaat het ook elke keer voor of rond de 6wk mis. Ik wil je een hoop sterkte toewensen. En kracht om toch door te gaan.
Ach wat heftig zeg... Kan er zeker inkomen dat je jaloers bent op mensen bij wie het wel lukt,is perfect normaal. Heel veel sterkte en heel veel succes! Ook voor jou panter!
Oh ja en dat jaloerse gevoel das heel normaal en menselijk. Dat mag er zijn hoor. Zolang je het niet uitspreekt mag je alles denken wat je wilt. En succesverhalen van anderen aan moeten horen , dat ervaar ik altijd als enorme dooddoener. De buurvrouw van de kapster van mijn moeder...bladiebla...en toen kreeg ze toch nog een gezond kind. Tja dat zijn verhalen die moed in moeten spreken, en ze zijn goed bedoeld. Maar eigenlijk werken ze tegenovergesteld. De moed zakt nog verder in je schoenen, want hoe graag je ook zou willen...jij bent niet die vrouw op dat moment die wel geluk heeft gevonden. Hoe ervaar jij dat?
Ontzettend veel sterkte! Waarschijnlijk ben je supervruchtbaar, hopelijk heb je snel een wondertje dat wel blijft plakken!
Dank jullie wel meiden! @panter Ja blij zijn durf ik ook niet meer te zijn als ik een positieve test heb. Denk dat ik pas echt blij durf te zijn als ik ooit me kindje in me armen heb.. Ow dat elke keer checken op de wc dat herken ik zo! Lijk wel alsof ik dan nog vaker ga alleen maar om te kijken of ik nog niet bloed.... En al die "wonderverhalen" van anderen, ja ik ben echt blij dat die er zijn hoor. En mooi dat het hun uiteindelijk wel "gelukt" is. Maar al met al staan wij nog met lege handen denk ik dan. Meestal glimlach ik lief als ze zoiets vertellen... Denkend bij mezelf tja, waarom hun wel en ik niet?? Heb alle "wondermiddelen" ook al geprobeerd, me scheel betaald aan Litinus en vitamines en noem t maar op.. Met de volgende zwangerschap gaan we meedoen met het predict onderzoek. Hopen dat ze ooit iets vinden voor vrouwen in onze situatie, waarbij ze niet weten waarom ze alles accepteren. Gelukkig is me gyn in t emc in rotterdam wel een aardige vrouw. Ze bood zelfs de excuses aan omdat ze niks meer kon doen voor ons. Ik hoop dat jullie ook snel een plakker hebben! Op naar de 40/41 weken dan samen toch?!
Ja dat zou mooi zijn, samen de 40 weken halen. (al ben ik bij 37 weken ook al heel blij hoor) Ik duim voor je!
Lieve Roro, je verhaal is heel herkenbaar. Ik kreeg een paar jaar terug 5 miskramen, werd makkelijk zwanger, maar er bleef niks plakken. Kwam nooit verder dan 6 tot 9 weken. Tot ik naar Gent ging, waar ze extra onderzoeken doen, en medicijnen voorschrijven waar ze in Nederland nog niet in geloven. Ik kreeg heparine, aspirine, progesteron en prednison... en bleef de zesde keer zwanger. Ken je deze site? Herhaalde miskramen - over de weg naar een effectieve zwangerschap Kijk eens in de rechterkolom van de pagina, onder Praktische Informatie. Ken je het boek van Alan Beer, Is Your Body Baby Friendly? Ook een aanrader. bol.com | Is Your Body Baby-Friendly?, Alan E. Beer & Julia Kantecki | 9780978507800... En tot slot is hier al vele jaren een topic door en voor vrouwen met heel veel miskramen: http://www.zwangerschapspagina.nl/miskraam/402233-wie-heeft-meerdere-miskramen-gehad-deel-6-a.html Persoonlijk geloof ik niet in 'heel veel miskramen, maar geen oorzaak'. Het punt is alleen dat er in Nederland heel weinig kennis is over dit onderwerp. In de landen om ons heen zijn ze veel verder, en is de bereidheid aanzienlijk groter om vrouwen zoals wij te helpen. Sommige ziektekostenverzekeringen hebben een contract met het UZ Gent, dan krijg je bijna alles vergoed. Maar ook met een gewone restitutiepolis is het echt betaalbaar. Mij mag je altijd PB-en. Veel sterkte.
Wow wat heftig!! Ik wil je even veel sterkte wensen en ik zal een kaarsje voor jullie branden dat jullie ook ooit een kleintje in jullie armen mogen verwelkomen!
Hoi maria, Dank je wel voor je berichtje. Bij de laatste zwangerschap kreeg ik progesteron (litinus) voorgeschreven. 3x2 tabletten per dag vaginaal inbrengen. Helaas hielp t niet. Bij de volgende ga ik het weer proberen..... En anders ga ik misschien ook wel kijken voor Gent. Moet je dat zelf regelen of moet je doorverwezen worden? Liefs
Dit is slechts 1 van de theorieën die er momenteel zijn. Mocht dit bij jou het geval zijn, dan moet er vroeg of laat een goeie match voorbijkomen. Maar het kan ook goed dat er in Nederland iets over het hoofd is gezien. Een te hoog homocysteïnegehalte, een te laag B12, een latente stollingsziekte, een immuunprobleem waardoor gezonde vruchtjes worden afgestoten... en zo nog het een en ander.
Er komt ineens iets bij me op.. kan het niet zijn dat er sprake is van een bloedstollingsstoornis? Mijn nichtje had ook herhaalde miskramen en die bleek uiteindelijk een verhoogd stollingsgehalte te hebben waardoor het kindje zich niet goed in de bm kon nestelen. Hyperhomecysteineanemie heette dat. ik wil je geen valse hoop geven maar je zou dit nog altijd kunnen uitzoeken. Misschien is er dan niks met jullie vruchtbaarheid maar misschien wel iets met je bloed wat ook zijn wisselwerking heeft..
Je kunt zelf bellen. Een verwijzing van je arts, mag ook de huisarts zijn, volstaat. Vrouwenkliniek UZ Gent Dokter De Sutter is een hele goeie, maar heeft ook een flinke wachtlijst. En neem echt even die lijst door op herhaaldemiskramen.nl onder praktische zaken. Dikke kans dat helemaal nog niet alles onderzocht is bij jou.
Precies bij mij kwam hetzelfde op. bij mijn nichtje heeft het 2 jr geduurd voor ze daar achter kwamen en heeft hiervoor in samenwerking met de gyn by de internist gelopen hiervoor. Misschien zou je dit eens kunnen aankaarten bij de gyn om een algemeen onderzoek te laten doen ism de internist..
Oke dan, ik zal het er is over hebben met me vriend. En anders maar weer terug als het niet lukt voor eventueel meer onderzoeken. Of gewoon opnieuw laten doen.