Iemand die hier ook last van heeft, en misschien wat tips kan geven zodat het minder vaak voorkomt? Ik heb er al sinds kind last van, maar afgelopen maanden heb ik er toch wekelijks last van. In 1 nacht kan ik makkelijk 3 x opstaan en hysterisch doen. Het gaat dan vooral dat ik heel angstig ben en ergens op de gang sta de mompelen en angstig om me heen zit te kijken of ik ren de kamer door omdat iets achter me aanzit etc Vooral de angst vind ik het ergste, ik weet soms dat ik in de nachten ben opgestaan en bang was maar heel vaak heb ik geen idee en hoor ik dit dan van mijn partner. Laatste paar weken is het zo dat als die dan tegen me praat dat ik heel agressief word.... Vind het eerlijk gezegd best een eng idee dat ik hier geen controle over heb in de nachten. Ik slaap het laatste jaar heel slecht ivm dat me dochter nog niet doorslaapt, misschien dat dit het nog meer aanwakkert? Tips zijn welkom!!
ik denk zeker dat het aangewakkerd wordt door het slechte slapen. ml doet het ook en dan vooral als ie gestresst is of in een drukke periode op zn werk heeft vaak zelfs ook als ie ergens over nadenkt als ie gaat slapen komt dat er snachts ook uit. gelukkig verlaat ie eigenlijk nooit de slaapkamer. soms kan ie heel gemeen zijn en voel ik me ook echt gekwetst maar ik weet in mn achterhoofd wel dat ie geen flauw benul heeft van wat er gebeurt. soms is het ook zeer lachwekkend met de onzin die hij uitkraamt het enige wat echt helpt naar mijn idee is met een rustige geest gaan slapen en je zorgen en stress proberen te verwerken voor je naar bed gaat.
Ik heb er zelf voornamelijk last van wanneer ik oververmoeid en té gestrest ben. Stress is gewoon zo'n factor die ontzettend meespeelt en je niet moet onderschatten. Die angst; daar zou ik toch eens wat mee doen. Probeer te onderzoeken waar dat vandaan komt en of je dat kunt verminderen. Al is het door een extra slot op de voordeur te zetten (ik noem maar wat) waardoor je je veiliger voelt. Ook zou ik je kind een nachtje (of 2) te logeren brengen bij iemand waar je het volle vertrouwen in hebt zoals je (schoon)ouders. Op die manier kun je even bijkomen. Meld je anders even tijdelijk ziek op je werk; een griepje/oververmoeid of iets dergelijks, zodat je bij kunt tanken en even 'niks' hebt. Ik doe hier af en toe mijn kind een paar uur extra naar de opvang zodat ik nét even dat beetje tijd voor mezelf hebt wat ik nodig heb. Ik heb al een tijd niet meer aan slaapwandelen gedaan (al zo'n 2 jaar niet meer, dus het werkt, denk ik).
Hier ook als ik last van stress heb. Als kind ging ik ook aan de wandel en praatte in mijn slaap, maar dit wandelen is gestopt in mijn tienerjaren. Het praten in mijn slaap is gebleven. Mijn man wordt direct wakker van het gepraat en zegt dan heel rustig: ga maar slapen en dan stopt het. De volgende dag verteld hij dat het weer raak was en weet ik dat mijn stressfactor te hoog is. Als ik slaaptekort heb, dan ga ik ook dingen zien die er niet zijn en wordt extreem bang. Probeer je rust te pakken ookal is dat erg moeilijk met een kleine. Misschien kun je bijslapen als de kleine op bed ligt of uitslapen als je partner thuis is.