Denk dat het hier het beste past! Had gisteren een discussie met mijn man over het wel of niet dingen vertellen rondom de (aankomende) zwangerschap. Met oud&nieuw stop ik met de pil, en dan willen we gaan beginnen met klussen als de cyclus op gang is. Voor ons staat al vast dat we alleen de eigen gezinnen vertellen als we zwanger zijn, en de rest pas na 12 weken. Maar vertel je ze ook dat je voor een kleintje gaat of niet? Manlief vind het wel zo prettig om het de ouders te vertellen, ik hou het liever voor mezelf om de verrassing er ook in te houden mocht het zover zijn. En het voorkomt het vele vragen als het niet wil lukken.. Al zou ik het wel fijn vinden om er met iemand over te praten. Maar dan heb ik 2 vriendinnen die ook hier zitten en die al weten dat ik over 11 dagen met de pil stop.. dat vind ik eigenlijk wel genoeg Wat doen jullie?
Wij hebben het ook nog niemand verteld. Alleen laatst had ik behoefte er met iemand over te praten, dus heb ik het een goede collega verteld. Het blijft lastig. Je moet denk ik doen wat goed voelt. Succes met zwanger worden!
Wij hebben het heel lang niet verteld, maar juist nu het niet wil lukken heb ik het mijn moeder verteld. Zij heeft zelf 13 jaar over het zwanger worden gedaan en begrijpt dus ook wel in welke situatie ik nu zit. Verder hebben we het overigens nog steeds aan niemand verteld. Is toch leuk nog even een geheimpje met zijn 2en?? Alhoewel jij het je 2 vriendinnen hebt verteld, dan kan ik me wel voorstellen dat hij dat ook wil, dan snap ik ook niet dat je dat niet wilt.. Ach en sommige mensen kun je het wel zeggen en anderen niet en dat kunnen jullie alleen zelf proberen in te schatten. Groetjes, Carlien
Wij hebben het pas aan de famillie verteld toen ik na een mislukte IUI poging en een cyste op de operatie tafel belande.... toen moesten we het wel vertellen... Ik denk dat het voor iedereen anders is... De een vertelt het van te voren dat ze gaan klussen... de ander verteld het pas als ze 12-13 weken zwanger zijn Doe waar je ej goed bij voelt
Nee, wij hebben dat niet verteld. Zoiets vind ik persoonlijk. En mocht het niet lukken, dan zijn al die vragen steeds ontzettend confronterend. Wij hebben het pas verteld toen we 1,5 jaar bezig waren en we in het medische circuit zaten.
Ik heb niks gezegd.. had niet zo'n zin in al die vragen want familie en vrienden kennende blijft het toch geen geheim en weet binnen een week heel het dorp het
Toen we dr net voor gingen niet, toen het langer duurde wisten onze naasten het wel. Jij hebt dan je vriendinnen die het al weten maar je man mag het niet met iemand delen.... beetje 2 maten meten vind ik.
Ik heb ook nog niks verteld, niet dat ik bang ben voor de reactie's maar gewoon ben er nog even niet aan toe! Maar kan me niet voorstellen dat mn ma het niet weet, ze zag laatst dat ik op dit forum en andere site's zat, en laat mn ovutesten/zw testen nogal slingere in de kelder. Ook laat ze in 1 keer kleertjes zien in de winkel "leuk he" Nou dit deed ze ook nooit, of praten over oma zijn maar net was de druppel, ik heb mn ovutesten in een kopje van chocomel die echt noooit worden gebruikt! En zie ik haar ineens met zo'n beker lopen (was wel een andere) maar die met de testen staat er gewoon naast! ik denk echt dat ze eerst die ene pakte en later een lege Anders is het wel erg toevallig. maargoed misschien als het niet wil lukken dat ik na een tijdje toch maar ga vertellen.
Hallo, ik zit eigenlijk ook met die vraag om het wel/niet te vertellen. Als het mee zit kan ik volgende week zwanger zijn, maar dat betekent dat ik rond oud en nieuw niks kan drinken. En dat gaan we juist met vrienden vieren en normaal drink ik altijd wel met oud en nieuw... En als ik met de zoveelste keer met de auto kom dan zitten ze mij ook wel aan te kijken (of het lijkt alleen maar zo omdat ik er zelf zo mee bezig ben). Dus dan lijkt het mij wel handig om te vertellen dat we bezig zijn. Maar aan de andere kant wil ik het graag als verrassing houden. Wat vinden jullie? Groetjes!
Wij hebben het niet verteld dat we er mee bezig zijn. Enkel aan een vriendin die zelf net bevallen is en een aantal andere vriendinnen hebben wel een idee dat we bezig zijn. Maar dat we er nu echt bewust voor gaan hebben we niet aan iedereen verteld. Vinden het ook fijn dat het dan een verrassing zou zijn mocht het ooit lukken en dat niet iedereen steeds naar mijn buik gaat gluren of het al zover is Heb best een bol buikje van mezelf namelijk
wij hebben het alleen aan directe familie en een goeie vriendin van mij verteld... (helaas is s-moeder een roddeltante waardoor de rest van de fam het ook snel wist) maar hier is nooit iemand geweest die heeft gevraagd of we zwanger waren.. na bijna 2 jaar was het dus voor iedereen toch nog een geweldige verrassing!!
Hmmm breinbreker idd. Ik ben er eigenlijk zelf voor om het een gezamelijk 'geheimpje' te houden met je man/vriend...Ik zou het ook niet zeggen tot ik de eerste echo had gehad. Flapte er vd week bij de kerstborrel wel even iets uit bij n collega...dat was een intiem onderonsje dat vooral ging over haar miskraam (2wkn geleden).Dat blijft bij haar echt wel geheim! Maarrrr ik zit er zelf ook wel mee hoe ik dat ga doen met Kerst en Oud&Nieuw...Normaal drink ik bijna nooit, maar met die dagen wel: mijn familie weet dat ook. Ik kan helaas niet aan komen met de smoes dat ik de Bob ben, want we wonen allemaal 5 min bij elkaar vandaan! Waarschijnlijk ga ik het gooien op 'afvallen' ofzo...dan zal ik helaas ook in de andere lekkere dingen wat rustig aan moeten doen
Ik heb het mijn beste vriendin vertelt. Voor de rest wist niemand het. Omdat het op een gegeven moment lang duurde, vond ik het wel fijn dat ik af en toe mijn hart kon luchten. Na ruim een jaar kreeg ik een mk. Daarna wist iedereen het. Uiteindelijk vond ik het niet zo erg. De meeste mensen gingen er wel netjes mee om.
1e paar maanden wist niemand het, nu we (misschien) de mmm in moeten weet familie en schoonfamilie het. helaas komt het voor bij de mannen in schoonfamilie, dus kan je er toch makkelijker over praten
iedereen in mijn nabije omgeving is wel op de hoogte van mijn cyclusproblemen en dat ik bij de gynaecoloog loop; alleen twee vriendinnen (en vriend uiteraard ) weten dat we ook echt proberen om zwanger te worden. tegen de rest heb ik gezegd dat ik, wanneer we er klaar voor zijn, we waarschijnlijk hulp moeten, maar dat we verder niets ondernemen. Met name om vragen te voorkomen.
Toen we voor ons eerste kindje gingen, had ik dat tegen een collega gezegd, die ook mijn beste vriendin was. Dat voelde toen wel heel speciaal, zeker als je even je hart wilde luchten. Maar toen ik ongesteld moest worden, vroeg ze iedere keer als ik van de wc af kwam of er al iets was. Soms liep ik alleen maar even naar de printer en als ik dan terug op onze kamer kwam, keek ze me ook vragend aan. Gelukkig bleek vrij snel dat ik zwanger was, want ik werd er wel wat tureluurs van (en ook zenuwachtig). Ik vond het zelf allemaal al spannend genoeg. Nu zijn we voor een tweede aan het klussen en nu heb ik niets gezegd. Ze gist wel eens of we al aan een tweede denken, maar ik ontwijk het onderwerp nu maar even. Vooral ook omdat het op mijn leeftijd nu best wel eens wat langer kan duren als bij de eerste en ik niet iedere maand dagen lang een vragende blik wil als ik ga plassen.
Zou het nog ff lekker voor je zelf houden... pas als je de mmm ingaat dan kan je het altijd nog zeggen, zo hebben we het gedaan en toen we uiteindelijk zwanger waren, hebben we het gezegt na de eerste echo
Ik vind het prettig dat niet iedereen het weet, maar als je in een klein dorp woont (zoals ik) is het gewoon onmogelijk om zulke dingen te verbergen. Bijvoorbeeld dat ik ben gestopt met drinken,terwijl ik toch nog 2/3 keer in de week naar de kroeg ga. Ik vind het wel irritant dat iedereen er steeds naar vraagt, maar die wimpel ik gewoon af.
nou, ik kan nogal moeilijk mijn mond houden...mijn collega's dachten al voor ons trouwen dat we snel kindjes zouden krijgen. Men zegt dat ik echt een moedertype ben...? Maar nu we al een tijdje bezig zijn is er eigenlijk niemand meer die er over praat, of er naar vraagt. Wel zie ik mensen naar mijn buik kijken en ik hoor wel van sommige collega's dat er over gesproken wordt. Nou, ik vind het prima. Onze ouders weten van niks...al vermoed ik wel dat mijn ouders wel iets vermoeden...hebben het ook ineens over opa en oma worden enzo...haha. We hebben 1 stel vrienden die het weet..verder houden we 't lekker stil. Des te leuker om te vertellen als het raak is!