Hallo allemaal, Ik ben 37 weken zwanger van de tweede en ik wil graag thuis bevallen. Bij de eerste ging het heel goed. Ik ben nogal eigenwijs van aard en zoek graag zelf informatie op, waarbij ik goed let op bronnen en wat er precies staat, in aanvulling op het advies van een deskundige. Een voorbeeld: ik weet dat een foliumzuurtekort grotere kans op gruwelijke verminkingen geeft voor een baby'tje, dus heb ik opgezocht hoeveel foliumzuur je dan moet hebben en of ik dat via mijn dagelijkse voeding binnenkrijg. Overal op internet lees je van de deskundigen "Het is bijna onmogelijk om genoeg foliumzuur via de dagelijkse voeding binnen te krijgen, dus iedere zwangere moet het slikken". Nou, het woordje "moeten" gaat er bij mij niet in zonder dat ik het opgezocht heb. En ja hoor, ik blijk een gemiddelde dagelijkse inname van 625mg folaat te hebben via mijn normale (paleo) manier van eten. Foliumzuur bijslikken is zelfs niet wenselijk. Ik heb mijn bloed voor de zekerheid laten testen: een zeer goede folaat-bloedwaarde vond de VK. Mijn vraag is dit: ik lees overal dat als je bijvoorbeeld te dik bent, of bijvoorbeeld langer dan 42 weken zwanger bent, je "verplicht" in het ziekenhuis moet bevallen. Volgens mij kan niemand verplicht worden naar enig ziekenhuis te gaan! Als ik wil mag ik gewoon zelf alleen thuis bevallen. Ik snap best dat de risico's groter worden en dat het beter is, daar gaat het niet om. Maar dat betuttelende/dwingende van de autoriteiten heb ik moeite mee. Ook met de hielprik, ik kreeg gewoon een folder in mijn hand gedrukt van de VK dat "er x dagen na de geboorte een hielprik zou worden afgenomen". Die hielprik is vrijwillig, dus dat zinnetje kunnen ze niet zo stellen. Ik vind de hielprik prima, na wat informatie te hebben opgezocht, maar dat stellige dat "er iemand langskomt"... Dacht toch dat ik daar een keuze in had! Ik snap dat je met je bevalling ook direct met het leven van iemand anders te maken hebt. En ik snap ook dat het op die manier manipulatief gezegd wordt zodat zoveel mogelijk mensen naar het ziekenhuis gaan als het moet. Maar doordat ik meer weet, weet ik ook dat: * een ziekenhuisbevalling statistisch meer complicaties geeft dan een thuisbevalling onder dezelfde omstandigheden * 42 weken is een arbitraire grens, het gaat om de omstandigheden in de baarmoeder. Dat je dokter zenuwachtig wordt bij de magische grens van 42 weken is geen rationele reden om je bevalling in te laten leiden. * dat de risico's groter zijn dan anders als je bijvoorbeeld overgewicht hebt, betekent niet dat de risico's groot zijn. Kortom: het is niet alleen maar rozengeur en manenschijn met zo'n ziekenhuisbevalling en waarom moeten er naar deze tactieken gegrepen worden om mensen naar een ziekenhuis te krijgen? Desondanks kan ik nergens op internet terugvinden of die "verplichting" om naar het ziekenhuis te gaan, ook een echte wettelijke verplichting is met gevangenisstraf of een boete. Weet iemand het antwoord? Welke straf staat er op thuisbevallen?
Staat geen straf op maar zie maar eens een verloskundige te vinden die bereid is dat risico te nemen. Wat denk jij trouwens wat complicaties bij een bevalling inhouden en waarom het er meer zijn in het ziekenhuis?
Nee, niet verplicht in de zin dat je strafbaar bent. Je zou misschien wel moeten tekenen dat je beseft welke keuze je maakt, tegen advies van professional in en dat je bij problemen dus ook niet zomaar kunt komen klagen. En er zal heel, heel stevig op je ingepraat worden. En als het vermoeden bestaat dat er iets van 'psychiatrisch' ziektebeeld meespeelt dan kunnen ze wellicht je gedwongen opnemen of zo. Maar ja. Ik vind dit wel heel principieel overkomen hoor. Die grens van 42 wkn is echt niet arbitrair. Dat is de grens waarbij de kans op sterfte (in baarmoeder) zodanig is toegenomen dat dit de risico's van ingrijpen rechtvaardigt. Geen enkele moeder wil dat haar kind sterft en zal ver gaan in haar keuzes om haar 'jong' te beschermen... Ik denk altijd maar, stel het gaat mis, dan moet jij jezelf in de spiegel aankijken, wetende dat je advies van een professional (die heus goede bedoelingen heeft en naar beste eer en geweten, en zo mogelijk met wetenschappelijk onderzoek onderbouwt handelt) naast je neer hebt gelegd. En je moet je partner aankijken en misschien je gehandicapte kind?
Ze hebben mijn moeder tot 43+1 laten doorlopen, bevalling heeft 48 uur geduurd, waarvan de laatste uren in het ziekenhuis. Ik kwam er niet uit dus alsnog met een tangverlossing. Moest, ondanks 8 pond, in de couveuse. Nee, dan heb ik liever een beetje een adequate reactie van een dokter. Tot 42 weken laten ze je sowieso niet doorlopen hier, 41 weken is de grens en sommige gynaecologen vinden dat al te ver. Kijk, een bevalling is natuurlijk en als je lichaam het allemaal zelf kan is het prachtig om thuis te bevallen. Maar als er enig risico is op complicaties is het toch maar goed dat het ziekenhuis er is. Als je kindje het moeilijk heeft tijdens de bevalling ben je toch liever in het ziekenhuis dan zo koppig op je eigen principes te staan? Daarbij kan je ook echt wel je wensen aangeven. Ik ben 2 keer in het ziekenhuis bevallen (maar dat is hier standaard), waarvan 1 keer in bad en telkens aangegeven wat ik graag wilde. Nou, daar is echt rekening mee gehouden. Ik woon in België en ben al vanaf het begin bij een gynaecoloog. Ik krijg zeker 6 echo's en metingen, en mocht mijn kind zwaar worden wil hij inleiden, om geen onnodige risico's te lopen. Ze kijken hier wat meewarig naar hoe het soms in Nederland gaat. Met complicaties e.d. die door tijdig ingrijpen gewoon soms voorkomen hadden kunnen worden.
Je bent niks verplicht. Ik kies nu voor een holistisch verloskundige. Die kijken naar de persoon zelf ipv cijfers en protocollen. Door die protocollen en gemiddelden heb ik twee slechte bevallingen gehad terwijl dit totaal onnodig was. Er wordt te snel ingegrepen in ziekenhuizen, tijd is geld. Het vertrouwen in de barende vrouw moet flink terugkomen en dan is het daarnaast fijn dat er goede medische zorg beschikbaar is wanneer het echt nodig is.
Tja, dan maar een doula zoeken die het wel wil, of zelf doen. Complicaties die thuis minder voorkomen zijn bijvoorbeeld ernstige bloedingen na de bevalling, het niet loskomen van de placenta en stuipen. Uit een aantal onderzoeken komt naar voren dat vrouwen die thuis de bevalling beginnen minder vaak worden doorverwezen naar tweedelijnszorg, minder pijnbestrijding, minder lange bevalling, minder keizersnedes, bloedingen en inknippen dan vrouwen die in het ziekenhuis bevallen zonder medische indicatie. Een aantal van deze complicaties en ingrepen komen, als ik dat zo lees, doordat het natuurlijke geboorteproces qua hormonen niet optimaal verloopt en dan denk ik direct aan de rust die je thuis hebt, die ongetwijfeld heel goed is voor de hormoonproductie. Wat vind jij nou van dat dwingende taalgebruik, alsof je in de gevangenis wordt gegooid als je je niet met 43 weken in een ziekenhuis laat behandelen?
Wat dat betreft is bevallen in België echt totaal niet te vergelijken met in NL. Hier bevalt in principe iedereen in het ziekenhuis of in een geboortecentrum (thuisbevallen kan wel maar wordt veel minder gedaan). Maar de verloskamers zijn van alle gemakken voorzien, zijn ook ingericht op een langer verblijf (je bevalt niet poliklinisch maar blijft nog 3 a 4 dagen in het ziekenhuis) en medisch ingrijpen wordt echt niet gedaan zonder dat het absoluut noodzakelijk is (en al helemaal niet om 'tijd te besparen', ik denk ook niet dat dit in NL gebeurt overigens). Ik had bijv. bij de eerste aangegeven dat ik zelf wilde persen zolang het kon en dat ik niet ingeknipt wilde worden (laat mij maar scheuren, zei ik ). Dat is dus ook niet gebeurd en ik heb er ruim een uur over gedaan.
Overigens zou ik het onverantwoord vinden, naar jezelf maar zeker ook naar je kind toe, om de grens van 42 weken te overschrijden. Dat is niet voor niets een grens. Bevallen met 43 weken, ik snap dat niemand zich daaraan waagt. Waarom zoveel risico nemen?
Je bent niets verplicht. Als jij thuis wil bevallen dan mag dat. Zorg dat je je keuze kan onderbouwen als de verloskundigen of artsen van mening zijn dat je beter in het ziekenhuis kan bevallen. Maar als jij weloverwogen de keuze maakt voor een thuisbevalling dan mag dat. Verloskundigen en artsen die eventueel aanwezig zijn moeten je helpen als jij dat toestaat, maar je mag ook zorg weigeren. Ze mogen je geen zorg onthouden omdat ze van mening zijn dat je beter naar het ziekenhuis kan, ze zijn verplicht hulp te bieden. Je mag natuurlijk ook zonder hulp bevallen, het is jouw lijf, jou leven en pas na de geboorte ook het leven van je kindje.
Gebeurt zeer zeker wel. Ontsluiting die langzaam vordert (weeenopwekkers), veel meer kunstverlossingen in ziekenhuis dan thuis. Ook vaker een keizersnede dan bij geboortes thuis. Mijn zus werkt op de verloskamers (verschillende ziekenhuizen) en als je eens hoort wat artsen binnen en buiten de kamers zeggen Ik heb zelf ook de ervaring met moeten opschieten. Ze hebben zelf aangedrongen op weeenopwekkers omdat er een wisseling van de wacht aankwam.
Maar wat als er wel complicaties zijn en jij alles wegwuift? Wat als de baby niet geboren wil worden en uiteindelijk overlijdt omdat jij weigert naar het ziekenhuis te gaan? Wat als jij weigert naar het ziekenhuis te gaan en de verloskundige weet ook niet meer wat ze moet, moet je ze dan laten gaan als client? Wanneer is de grens? en wanneer neem jij het niemand kwalijk als je kind door jouw eigenwijsheid gehandicapt raakt of ed? Bekijk het niet alleen van een negatieve kant, maar belicht alle kanten ipv ik moet niets.
Ochjee... Ik zou lekker kijken waar je je in kunt vinden. Ik kan je gedachtegang tot op zekere hoogte volgen, maar vind je desondanks behoorlijk recalcitrant overkomen... Nee, je bent niks verplicht. Er staat je geen gevangenisstraf te wachten als je thuis wil bevallen als je een ziekenhuisadvies krijgt. Maar ik zou er gewoon echt heel goed over na denken. Een doula is over het algemeen geen medisch geschoold iemand trouwens. Nav mijn tweede bevalling kreeg ik een indicatie voor een zkh bevalling bij de derdedit was een juiste inschatting; een thuisbevalling had ik waarschijnlijk niet overleefd. 10 anderen met een vergelijkbare bevalling als mijn tweede, hadden waarschijnlijk deze complicatie niet gehad. Ik was de pechvogel. Adviezen worden niet zomaar gegeven. Dat iets je niet ovwrkomt, wil niet zeggen dat een advies ongegrond was. Tijdens de laatste bevalling is niks gelopen zoals gepland. Ingeleid, geduwd, getrokken, dochter ruw aangelegd, weer weggehaald en vervolgens rennend naar de ok. Dit is niet hoe je het wenst, maar soms... Loopt jet anders
Ik vind dit een erg opvallende zin. Meer dan wie bedoel je? De artsen die er voor zijn opgeleid? Want als dat zo is, dan weet je het antwoord op je vraag of het strafbaar is toch zelf ook? Persoonlijk zou ik geen risico's nemen op basis van principes en problemen met autoriteiten. Uiteraard ben je vrij jouw leven in te vullen zoals jij van mening bent dat het persoonlijk het beste is voor jou en je ongeboren kindje, maar hou het verantwoord. Overigens begrijp ik je aversie tegen het woordje moeten wel hoor, en de behoefte aan keuze-vrijheid, maar in mijn ogen is daar een tijd en plaats voor, en een bevalling valt daar voor mij niet onder.
Wat inyoureyes zegt. Zag pas nog een natuur docu, dood paard met een veulen half eruit. Was wel echt weer even een eye opener voor mij, bevallen is zeker iets natuurlijks maar daarom niet zonder risico. Er kan gewoon een hoop mis gaan en gelukkig komen heel veel kinderen gezond ter wereld maar lees alleen maar eens het verschil in bevallingsverhalen. Tegenwoordig is de zorg goed, complicaties leiden zelfde tot een fatale afloop. Wat ts schrijft over minder complicaties met thuisbevallingen is leuk,maar heel veel ziekenhuisbevallingen beginnen thuis en zo'n 60% gaat alsnog naar het ziekenhuis door complicaties. Hoe reëel zijn die cijfers dan,want als het thuis bevallen überhaupt lukt worden een hoop van de complicaties niet meegeteld omdat die vrouwen alsnog naar het ziekenhuis moesten. Ik heb zelf een erg fijne ervaring met het ziekenhuis, hele fijne begeleiding en absoluut niet het gevoel dat ze te snel ingrepen.
Ik lees hier wel allerlei statistische bevindingen over welke complicaties een zkh bevalling kan hebben tenopzichte van thuisbevallingen, dan kun je op Google vast ook wel vinden welke nadelen er, aan het doorlopen tot 42 weken.of nog langer, zijn. Ik ga nu vast iets heel l#lligs zeggen, maar dan moet je de risico's aan jouw per se willen wachten tot 43 weken ook voor lief nemen, ook als dit overlijden tot gevolg heeft. Kom op zeg, dat wil toch niemand? Het zullen je hormonen wel zijn... en elke bevallende vrouw doet volgens mij wel grommende, 'blijf van me af, rot op, ik bepaal alles en niet jij', uitspraken. Daar zal jouw uitspraak ook wel onder vallen.
Ik vind je een bijzondere insteek in het leven hebben zeg maar ... Persoonlijk vind ik niets mis met een ziekenhuisbevalling. Ik was blij dat ik er was, moet er niet aan denken dat ik op het allerlaatste moment met zware rug en beenweeen naar het ziekenhuis had gemoeten omdat de hartslag van mijn dochter dipte. Ben de gyn die zeer adequaat reageerde nog altijd dankbaar. Maar goed, je moet doen waar je je goed bij voelt. Ik zou het zeer vermoeiend vinden om alles altijd maar in twijfel te trekken. Ik heb werkelijk nog NOOIT iets als dwingend ervaren. Wat dat betreft denk ik kunnen jij en SandraBe gezellig samen een kopje koffie drinken denk ik zo
Dit ligt veel genuanceerder. De onpersoonlijke werkwijze van groepspraktijken staat haaks op de persoonlijke aard van een zwangerschap en bevalling. Niet alleen verstoort het de intieme sfeer, deze werkwijze heeft ook een groot effect op het verloop van de bevalling. Een klein team van verloskundigen met wie de zwangere vertrouwd is draagt in grote mate bij aan positief en ongecompliceerd geboorteproces. Hieronder resultaten uit Nederlands onderzoek uit 2009: Praktijken met 1/2 verloskundigen hebben 53,8% thuisbevallingen. Praktijken met 5 of meer verloskundigen maar 23,7%. Verdoving: Praktijk1/2: 4,3% Praktijk 5/6: 18,2% Knip: Praktijk 1/2: 20,1% Praktijk 5/6: 40,7% Ongeplande keizersnede: Praktijk 1/2: 3/4% Praktijk 5/6: 10,6% Infuus met weeenopwekkers: Praktijk 1/2: 15,4% Praktijk 5/6: 30,5% Bevallen blijkt een zeer intiem proces waarbij het gevoel van vertrouwen en veiligheid heel bepalend is. Hoe hoger de mate van vertrouwen (in verloskundige en andersom) hoe beter een bevalling verloopt. Juist door de onpersoonlijke sfeer in een ziekenhuis en wisselend personeel verloopt een bevalling vaak met meer complicaties dan thuis in fijne sfeer. Ik hoor veel vrouwen die achteraf erg blij waren met de ziekenhuisbevalling omdat er complicaties bleken. Je kunt je afvragen of diezelfde complicatie er überhaupt was geweest in vertrouwde sfeer. Ik denk dat als er meer tijd en aandacht komt tijdens de zwangerschap voor de moeder, de band tussen haar en verloskundige vertrouwder is waardoor het aantal ingrepen en complicaties daalt. Dat geldt niet alleen voor verloskundigen maar ook voor een veel beter contact tussen gynaecoloog en vrouw. Hieronder nog een onderzoek uit 1993 over de aanwezigheid van een doula bij de bevalling: 50% minder keizersnede 25% kortere duur van bevalling 60% minder verzoeken tot ruggenprik 40% minder gebruik van synthetische oxytocine 40% minder tangverlossingen In stress maak je minder endorfine aan en die is zo belangrijk tijdens bevallen. Stresshormonen belemmeren een goede bevalling. Het gaat dus vooral om kunnen ontspannen en vertrouwen op je natuur. De natuur maakt ook foutjes dus dan is het heel fijn dat er goede medische zorg beschikbaar is. Maar die zorg zou veel minder nodig kunnen zijn met een andere aanpak van zwangeren.
Wauw.... Wat een verschillen.... Heb je een bronvermelding voor me? Wat ik me ook afvraag... Hier "helaas" geen thuisbevalling kunnen meemaken. Maar ik herinner me nog wel dat tijdens de eerste bevalling mijn eigen vk binnenkwam tijde s het persen. Ik was ineens zo gerust.. Zij heeft uiteindelijk ook nog even geholpen.
Hier met mijn zoon in het ziekenhuis bevallen. Zou eigenlijk ingeleid worden, maar s nachts zijn de weeen zelf begonnen en hebben alleen de vliezen gebroken. Bij ons is het heel schappelijk gegaan. Hadden ontzettend veel tijd voor mij. Ben achter af ook blij dat ik in het ziekenhuis was anders had ik naar de bevalling alsnog naar het ziekenhuis gemoeten ivm bijna totale reptuur. Voor mij zeker weer een ziekenhuis bevalling.