Ik ben in 't ziekenhuis bevallen en dat wilde ik ook. We waren net een maand voor de bevalling verhuisd en zaten nog midden in een verbouwing. Onze slaapkamer en de babykamer waren af, maar overal stonden ook nog dozen met spullen enzo. Leek mij een beetje een te onrustige plek om te bevallen.
Ik ben uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen. Maar het was de bedoeling om thuis te bevallen. Nathan liet al op zich wachten. Hij is precies twee weken te laat geboren. En de afspraak voor het inleiden stond al voor vrijdags. Maar op donderdagmorgen braken opeens mijn vliezen en binnen een paar uur al volledige ontsluiting. Ik mocht gaan persen, maar die kerel wilde niet komen. Na ruim een uur besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Daar ook nog ruim een uur geperst, totdat er besloten werd tot een keizersnee. Ik dacht altijd dat ik hier heel teleurgesteld over zou zijn, maar dat was niet zo. Ik had echt het gevoel dat ik alles gegeven had wat ik in me had. Dus ik lag met een lach op de operatietafel, omdat ik wist dat mijn kindje geboren zou worden. Helaas mag ik nu nooit meer thuis bevallen. Dat vind ik echt wel heel jammer. Maar het belangrijkste is dat ik een gezond jongentje heb waar we heel trots op zijn! Groetjes Mariska
Ik ben in het ziekenhuis bevallen. Het maakte me eigenlijk niet uit. Maar omdat ik nauwelijks voelbare weeen had maar wel flinke ontsluiting vond de vk het een idee om naar het ziekenhuis te gaan. Gedaan en 4 uur later was ons kindje er. Ik heb al die tijd nauwelijks voelbare weeen gehad maar toch waren ze heel effectief (heb nog een infuus gekregen maar daar heb ik geen bal van gemerkt). Heb wel 2 uur moeten persen omdat ik ook geen persweeen had. Prima bevalling maar van mij nog een keer op die manier (liever korter persen... dat wel.. was echt heeeeeel moe) Een vriendin van mij is bevallen in de Albert Heijn... ik kan je vertellen dat de AH van Uithoorn een heel goeie manager had toen! Ze bleek al de hele dag weeen te hebben (maar voelde ze ook niet echt) en ging nog even een boodschapje doen. In de AH braken haar vliezen en 10 minuten later was haar zoontje er! Bijzonder was het maar leuk niet!(manlief was er natuurlijk niet, moest alsnog naar het ziekenhuis, wildvreemde mensen die van alles van je zien!) Wel heeft de AH een prachtig kado gedaan (voor al de gratis reclame die het heeft opgeleverd). Ze mochten voor 1000 euro boodschappen doen! (in een jaar uit te geven) en met de eerste verjaardag van haar zoontje kregen ze een doos met babyboodschappen twv 250 euro!
Ik ben in het ziekenhuis bevallen maar wilde thuis. Met 8cm werden mijn vliezen gebroken en toen had ze er dus in gepoept. Kreeg toen ook persweeën en moest nog 2 trappen af en in de auto naar het ziekenhuis en persweeën opvangen. Ging ineens zo snel, om 14.08 werden mijn vliezen gebroken, om 14.45 lag ik helemaal klaar op de verloskamer, mog gelijk beginnen en om 15.52 is ze geboren!
twee keer thuis en twee keer wilde ik dat ook! Heb het niet zo op ziekenhuizen met al de onbekend mensen die dan even aan je bed komen staan Maareh de tweede keer was ook een kwestie van het ziekenhuis niet meer kunnen halen. Amber had wel in het vruchtwater gepoept, maar omdat ik al volledige ontsluiting had toen de vk de vliezen brak was er geen tijd meer om nog wat te doen (15 min daarna was ze er..)
ik wilde thuis bevallen. maar ik ben met 26 weken en 2 dagen zwangerschap opgenomen in het umcg vanwege een dreigende vroeggeboorte. 9 dagen hierna ben ik bevallen, gelukkig was onze zoon ouder dan eerdere echos zeiden, namelijk 29 weken ipv 27 weken en 6 dagen. In het vervolg wil ik liever in het ziekenhuis bevallen, aangezien het toch een heel veilige plek is om te bevallen, wat voor mij achteraf zwaarder weegt dan het `gezellige en romantische` van een thuisbevalling, het beeld dat ik in mijn hoofd had, eromheen. Ik ben overigens ook zonder mijn man bevallen, hij was te laat omdat ik zo snel beviel (2 uur en 10 minuten) Mijn bevallingsplan voor de volgende keer is dus: in het ziekenhuis, met man, en graag later dan 35 weken, en hopelijk een gezond kindje
Ik wilde heel graag thuis bevallen.....maar me ontsluiting wilde niet vorderen en ik had al een dag ween om de 10 min en die wilde ook niet vorderen.....dus uiteindelijk ingeleid in het ziekenhuis.....waar ik zelf werk.......als verpleegkundige.... Moest dan ook even omschakelen toen ik in een rolstoel op de gang bij de spoedeisend hulp zat.....(ik dacht, hier wil ik niet zijn).....toen mijn man de auto had geparkeerd en er aan kwam wilde ik zo snel mogelijk naar de verloskamers........eenmaal in de kamer aangekomen vond ik het veilig genoeg om me over te geven. Gelukkig kende ik de verpleegkundige niet van die afdeling en ook de arts assistent kende ik niet.......maar heb wel heel veel aan hun gehad....echt een goed team die 2. Heb hun ook nog niet gezien sinds ik weer aan het werk ben....zou dat wel leuk vinden.......in de kantine...hahaha!!! Achteraf is het wel goed geweest dat ik in het ziekenhuis ben ingeleid.....Eva had koorts toen ze geboren werd en moest dan ook een week blijven vanwege een infectie. Hier hadden we ons niet op voorbereid dus dit was wel shocking.....zwangerschap volgens het boekje maar de bevalling een verhaal apart..... Nu gelukkig kerngezond........
@linda86 nee dat werkt volgens mij ook niet, kan je keuze heel goed begrijpen. @ikke20 (mariska) apart he dat hoor je wel vaker net of kinderen dan opeens denken ach laat ik toch maar komen. Mooi dat je over de keizersnede een goed gevoel hebt. En je hebt zeker een mooi zoontje gekregen! @cygnet2 Dat is een mooie bevalling geweest dan. Ja 2 uur persen is een lange tijd. Ik duim voor je voor nog zo'n mooie bevalling maar minder lang hoeven te persen. Voor zo'n bevalling teken ik ook. Jeetje dat is echt bijzonder zeg! Lijkt me ook doodeng om weeen te hebben in de winkel. dacht er toen weleens aan van stel je voor dat dat gebeurd. de kans is niet zo heel groot maar toch. Heel leuk dat ze van de winkel zoveel hebben gekregen. Maar er hangt bij jullie blijkbaar wat in de lucht dat de weeen niet heel duidelijk voelbaar zijn. ik moet daar ook maar eens gan wonen mocht ik nog een keer zwanger zijn haha @eerised dan kun je het ook niet echt bevatten dat je in 1 keer naar het zh moet in alle haast of wel? @sanell. wow dat is snel gegaan zeg! was je eerste ook snel dan? @ons kleintje dat is schrikken. Hoe is het gegaan daarna met je kleintje? Is hij verder gezond? (of had ik je al gesproken hierover? weet het even niet meer zeker) @diaanaatje Dat is een keer heel anders, vanaf de andere kant het meemaken zeg maar. Gelukkig is het goedgekomen na de infectie. nee je verwacht natuurlijk dat je je kindje gelijk mee mag nemen naar huis. Dan is een week heel lang hoor (herken het)
Hier beide keren in het ziekenhuis bevallen, beide keren met medische indicatie. Heb daar eigenlijk vrijwel heel de zwangerschappen een goed gevoel bij heb gehad. Alleen bij de tweede zwangerschap had ik een aantal weken van te voren echt ineens het gevoel dat ik het liever eigenlijk thuis zou willen doen, maar oke, dat was gewoon geen optie dus heb in de poll ingevuld dat ik in het ziekenhuis bevallen ben en dat ook wilde !
Ik wilde in het ziekenhuis en moest later ook omdat mijn zoontje te vroeg geboren werd. Ik liep al vanaf 30 wk met veel harde buiken, had met 35 wkn 5 dgn in het zh gelegen voor mn nieren en ben uiteindelijk met 36 wkn en 6 dgn bevallen in het zh. Vond het wel fijn,ondanks dat ik moest blijven, ik had verwacht dat ik gelijk naar huis mocht. Weet niet of ik bij de volgende weer in het zh zou willen.
Ik kan zeker met een goed gevoel terug kijken op beide bevallingen. Als er ooit nog een volgende komt, weer thuis als dat mogelijk is.
Ik wilde graag thuis bevallen. Maar de ontsluiting kwam niet op gang. Mijn vliezen waren al gebroken, had inmiddels al 12 uur weeen elke 3 minuten. Ik kon niet meer, ik wilde zo graag pijnstilling, ik kon niet meer. Uiteindelijk heb ik (na 20 uur) een tangverlossing gehad, het hartje stopte. Gelukkig allemaal goed gekomen! Moet er niet aan denken dat dit thuis was gebeurt. Voor mij staat al vast dat als ik nog een kindje mag krijgen deze in het ziekenhuis geboren wordt. En ik wil dan ook eerder pijnstilling (nu weet ik wel dat het pijn doet).
Ik moest in het ziekenhuis bevallen vanwege hoge onderdruk en (bijna) zwangerschapsvergiftiging. Had er niet zoveel moeite mee. Bij 41 weken had ik eigenlijk nog nergens last van, geen harde buiken oid. Om half 1 's nachts braken ineens mijn vliezen en bleek Beau in het vruchtwater te hebben gepoept. We zijn toen naar het ziekenhuis gegaan en werd ik aan de CTG enzo gelegd. Ze vroegen of ik al weeen had en ik dacht van niet. Het apparaat gaf aan van wel en toen kwamen ineens ook heel snel achter elkaar. Om 1 uur had ik al 4 cm ontsluiting en tegen half 2 al vijf cm. Ik had rug weeen en kon ze bijna niet wegpuffen. Bij iedere wee kreeg Beau het ook benauwd en zijn hartslag daalde. Er werden electroden op zijn hoofd geplaatst om het nog beter in de gaten te houden. Omdat de weeen snel achter elkaar kwamen en ik dus geen rust, en Beau's hartslag steeds daalde wilden ze zijn Ph bloedwaarde meten door krasjes te maken op zijn hoofd. Dit was echt geen pretje met die weeen :x Er werd ook niet goed uitgelegd wat ze nou aan het doen waren terwijl we dat steeds vroegen. Ik weet nog dat ze zei: we maken ons wat ongerust. En dat ik toen riep: neem geen risico en snij dat kind er dan uit!! Uiteindelijk kwam de gynaecoloog (er was eerst een assistent bij) die keek naar de verpleegster die met haar hoofdschudde en die begon te handelen. Ik moest met spoed naar de ok voor een ks! Rennen door het ziekenhuis (ik natuurlijk wel op het bed ) en bellen voor de anesthesist die niet op tijd was (vloekend en scheldend). Ruggenprik geprobeerd maar die kon niet gezet worden dus algehele narcose. Om 3.30 uur is Beau geboren dus best heel snel en tegen 5 uur heb ik hem pas voor het eerst gezien. Hij lag toen op neonatologie omdat ze hem nog even in de gaten wilde houden. Zijn apgar score was de derde keer pas helemaal goed. Ik was nog behoorlijk duf maar weet nog goed hoe fantastisch ik het vond om hem te zien en hem bij me in bed te mogen hebben die paar minuten. Beau bleek ook nog een sterrenkijker te zijn en was ruim 9 pond. Dus uiteindelijk blij dat we in het ziekenhuis moesten bevallen. Een eventuele tweede zal dus ook in het ziekenhuis worden geboren. (sorry voor het lange verhaal, na bijna 7 maanden wel weer eens leuk om het op te schrijven )
Ik ben in het z'huis bevallen. Ik dacht voor ik zwanger was dat ik thuis zou willen bevallen (dus heb die optie gekozen), maar ik had een medische indicatie vanwege een bloedstollingsafwijking... Verder daar ook nooit meer over nagedacht had er vrede mee, maar goed ook uiteindelijk werd het een KS.
Ik ben in het zkh bevallen. Dit wilde ik vtv ook, al had ik ook niet thuis kunnen blijven al wilde ik dat graag. Mijn vliezen waren 31uur gebroken en had volop weeën. Ik dacht na de bevalling naar huis te mogen, maar we moesten minstens 24u blijven. Toen ik dat hoorde baalde ik enorm. Maar uiteindelijk vond ik het heerlijk! Mijn eigen kamer, Milan naast me, geen kraamvisite, en alles werd voor me gedaan. Wilde nog wel een nachtje blijven .
Ik wilde graag thuis bevallen, en dat is uiteindelijk ook gelukt. Ik vond het zelf erg prettig, gewoon je eigen spulletjes en vertrouwde mensen (alleen vriend en vk) om je heen. De bevalling duurde uiteindelijk zo'n 20 uur met 20 minuten persen, dus het was goed te doen. Helaas moest ik na de bevalling naar het ziekenhuis voor de hechtingen en ivm bloedverlies. Ik weet niet of ik een volgende keer in het ziekenhuis moet bevallen, maar ik vond het zo'n domper om alsnog naar het ziekenhuis te moeten dat ik een volgende keer sowieso in het ziekenhuis wil bevallen. @Mijkeltje; Wat een bijzonder verhaal, en wat is het prachtig opgeschreven door de brandweerman..
@ellen291982 Nu gaat alles goed, hij lijkt niets te mankeren God zij dank! hij heeft 8 weken en 1 dag in het ziekenhuis gelegen.