De tandarts, ik zit bij een angst tandarts en ze vertelde mij dat ze nog nooit iemand had gezien die zo bang was. Ik trilde zo erg dat ze moest stoppen.
Ik heb ook het idee dat ik te nuchter ben voor EMDR, vond het zo zweverig.. Ik ben er in het dagelijks leven niet extreem veel mee bezig. In de winter wel meer dan in de zomer. Van nieuwsberichten of bijv hier op ‘t forum als het over griep epidemieën gaat kan ik wel stress van krijgen. Mijzelf misselijk praten doe ik niet meer. Wel als ik ‘gewoon’ niet lekker ben dat ik het extremer maak, maar vaak kan ik mijzelf wel weer rustig krijgen met afleiding en ademhalingsoefeningen. Maar als een van de kinderen ziek is ben ik daar echt enorm paniekerig van. Of als ik bijvoorbeeld spuug op straat heb zien liggen of iemand op tv / in een film moet spugen kan ik daar echt van slag door zijn. De laatste tijd heb ik ook weer heel veel nachtmerries over spugen. Wat voor medicatie? Wist niet eens dat dat bestond?
Mijne overleed ook heel plotseling aan een hartaanval. Het is nu twee jaar geleden en het verdriet is er echt, maar praten erover kan ik niet en heb het gevoel of de bom ooit gaat barsten. Dat hoeft niet, maar dat zou ik ook weer gek vinden. Ik ben ook gewoon weer gaan werken twee dagen later en niet omdat ik wilde vluchten, maar het voelde als een soort van therapie of zo.
Spinnen! Gelukkig in de loop der jaren wel minder geworden. Ik zet het tenminste niet meer op een krijsen Verder ben ik heel bang dat er een keer ingebroken wordt terwijl ik alleen (en met de kinderen) lig te slapen. En dan wakker worden van gestommel beneden.. wachten totdat degene naar boven sluipt en dan oog in oog... Brrr Als mijn man thuis is voel ik me heel veel veiliger. O ja, gisteren lag ik in bed en toen moest ik nog wel even gillen toen er iets op mijn gezicht viel. Ik dacht dus een spin.... gillen, uit bed springen, lamp aan, ondertussen wild om me heen slaan... bleek het een lief motje te zijn
De dood Het stukje waar je geen controle over hebt Hoewel ik geloof dat ik in de hemel kom. Toch vind ik het vreselijk eng
Absoluut de dood... En dan vooral dat die veel te vroeg gaat komen en ik dan mijn kindjes en man veel te vroeg achter zou moeten laten
Bang voor inbrekers. Bang om een overval mee te maken. Bang voor oorlog. Maar het meeste ben ik bang voor de dood. En een vreselijke angst om mensen die ik liefheb te verliezen.
Dat ik ziek wordt of de kinderen/familie/ man dood gaat. Gek genoeg ben ik dan weer niet bang om zelf dood te gaan. Nadenken over dit soort dingen kan me echt paniek geven. Dus dat doe ik niet. Ik sluit dit topic nu dus ookp
Pfff...mijn dochter heeft dit. Echt paniekaanvallen. Spugen is echt een hele erge angst bij haar. Houdt alles in de gaten in de winter met griep. En als ze in een aanval zit durft ze amper te eten...bang om over te geven. We wilden ook EMDR proberen.
Wat sneu! Bij mij is het ook heel vroeg al begonnen, volgens mij was ik 4 of 5 jaar. Is ze alleen bang voor zelf spugen of ook voor anderen? Hoop dat de EMDR bij haar wel gaat helpen! Ik vond het boekje misselijk van angst wel heel interessant. Kent ze dat? Wil het eventueel wel opsturen?