Dingen onderwater. En dan geen vissen of rotsen. Maar bv een wrak, een boei of buizen. Eigenlijk alles wat dus niet in de zee hoort. Ik ga gerust de zee in....maar in de buurt van een boei kom ik echt niet. Ik krijg het nu al benauwd als ik er aan denk.
Hoe werkt zo'n therapie ssn? Toevallig hadden wij het er gisteren over, dat ik er niet tegen kan. Als in zelf ook overgeven als een ander het doet maar ook als ik het v de kinderen moet opruimen. Gelukkig zijn ze zelfden ziek. Maar is hier v af te komen? Dat zou wel fijn zijn.
Het valt me op dat er hier best veel mensen zitten met emetofobie (angst voor overgeven). En dan te bedenken dat ik een jaar of 4 geleden nog dacht dat ik de enige was.
Ik ben heel bang dat ik nooit gelukkig zal worden. Na 13 jaar therapie nu bijna klaar met mijn behandelingen maar het voelt nog zo "onaf" alsof ik nog steeds alle drama van mijn leven de rest van mijn leven met me mee moet slepen. Therapeuten zeggen gelukkig wel dat zij denken dat het nog beter zal worden. Dat geeft hoop, maar de angst blijft. Wat als dit het is?
O wat lief aangeboden. Ik zal het eens opzoeken. Bedankt voor de tip Ja ook voor anderen vindt ze eng. Ik liet haar net zien dat jij en wel meer er ook last van hebben en dat vindt ze wel heel fijn. Niet dat jullie het hebben maar dat er meer zijn. Ze kreeg het in groep 5 geloof ik. Of groep 4.
Absoluut op nummer 1 voor mij zijn clowns! Toen ons zoontje een keer een nachtje in het ziekenhuis moest blijven heb ik echt met nadruk gevraagd of ze geen cliniclown wilden sturen. Ik heb uiteraard de hele nacht met m'n ogen wijd open met doodsangsten continu naar de deur gekeken. Echt ik haat die dingen! Verder ben ik ook bang voor de tandarts. Gaat de laatste jaren wel wat beter... Maar toch.
Dat mijn kinderen stikken door iets wat in hun keel schiet. Ik heb het zelf als kind 2x gehad, een keer schoot een pepermunt in mijn keel en en andere keer een stukje aardappel. Beide keren is het net goed afgelopen, maar man, dat gevoel dat je niet meer kunt ademen . Ik ben echt bang dat dat met mijn kinderen ook gebeurt. Ik heb ze ingeprent om niet liggend te eten, pepermuntjes worden in 4 stukjes gebroken, druiven worden doorgesneden, stokjes van lollies buig ik om, niet lachen met een hap eten in je mond. Als ze zich verslikken, slaat mijn hart op hol
Water en dan in de zin van een grote woeste zee en golven. Ooit een keer bijna verdronken. Duurde 7 jr voordat ik de zee weer in durfde. Daarnaast om mijn man en kinderen te verliezen. Word al misselijk van de gedachte.
Dat is iets heel anders. Jij bent dus niet bang voor overgeven, je vindt het alleen zo vies dat je mee gaat spugen?
Ik heb best wel een intense fobie voor vuur - specifiek de angst dat ik of iemand waar ik van hou vast kom te zitten in de vlammen en levend verbrand. Als ik ergens op een bovenverdieping slaap, ben ik steeds nerveus dat het beneden in de brand staat en ik het niet door heb (gelukkig woon ik gelijksvloers). Ik word enorm nerveus als mensen een open haard aan hebben staan en ik heb een keer een volledige paniekaanval gekregen door een filmscène waarin iemand op het nippertje wegkwam uit een brandende auto. Ik heb het al sinds mijn kindertijd, en heb er nooit een aanwijsbare reden voor gevonden.
Met stipt op 1: de angst dat mensen die dichtbij mij staan, zoals mijn vriend, ongeneeslijk ziek worden of overlijden. Om die reden vind ik het vreselijk dat bijna iedereen om mij heen rookt. Maakt de kans op bovenstaande toch groter
Drukke treinen en bussen, in dichte menigtes staan (bv op een festival, Koningsdag etc.), daar raak ik van in paniek. Ik krijg het ook Spaans benauwd als ik op televisie iets van spelonken zie, nauwe tunnels, klem zitten tussen twee muren, dat soort werk. En onlangs kwam ik erachter dat ik ook in paniek raak als ik over een groot plein moet lopen (bv van de jaarbeurs naar Hoog Catherijne) en het waait. Dat wist ik nog niet van mezelf.
Jaaa dit ik ga gewoon niet eens naar een circus toe waar die krengen zijn en heb ook gewoon angst voor cliniclowns haha En levende standbeelden, complete paniekaanval haha
Hier ook clowns (en de paashaas en andere knuffeldieren waar een mens in zit). Opgesloten zitten in een kleine ruimte en er niet uit kunnen. Net als met de auto het water in rijden en er niet uit kunnen. Maar stipt op 1 dat er iets met familieleden gebeurd en ik er geen grip op heb. Vooral ouders en kindje(s). Wat er met mij gebeurd vind ik minder eng, alleen het idee dat ik er niet (meer) voor hun kan zijn om ze te helpen/redden daar word ik akelig van.
Dat mijn kinderen, of man of ik iets traumatisch mee zal maken... Bang voor ernstige ongelukken Bang voor hartfalen (ben echt wel gezond maar was erbij toen mn vader een hartinfarct kreeg, was toen een jaar of 10). Bang om lelijk te zijn...