- Ik ben heel bang om over te geven (echt veel mensen hier lees ik!!) Dus buikgriep, voedselvergiftiging, reisziekte, zatte mensen, brrr. - Ik ben bang om ongeneeslijk ziek te worden, bijv kanker te krijgen en te overlijden, en dan vooral op jonge leeftijd waarbij ik mijn kinderen achter moet laten. - Dat mijn geliefden ongeneeslijk ziek worden en overlijden. - Ik vind controle verliezen over mijn lichaam heel naar. Ik ben heel slecht in ziek zijn, zwanger zijn, bevallen etc.
Sommige dingen die ik hier lees zijn vanzelfsprekend, bv over kinderen. Maar ik ben echt als de dood voor honden. Ik vind ze eng, ik vertrouw ze niet en kan hondeneigenaren die hun hond gewoon los laten lopen in woongebied wel schieten. Ik ben ook altijd ontzettend op mijn hoede als ik in een natuurgebied loop. Toen ik hoogzwanger was van de 2e ben ik een keer met een megabuik zo hard weg gerend omdat er 2 loslopende rottweilers een steegje uit kwamen lopen. En nu weet ik dat rennen niet de goede oplossing is, maar mijn angst was op dat moment te groot. Mijn grootste angst is dus ook dat ik buren met honden krijg, gelukkig is dat tot nu toe niet gebeurd. Mijn overburen hebben wel van die vreselijke vechthonden met kortgewiekte oren (dat vind ik dan wel superzielig voor die beesten) Maar ik vind het net hele enge grote spinnen brrrr haha ....
Ik ben ook bang voor honden. Laatst zei mijn moeder dat ze wel even de hond mee zou nemen naar ons. Ik helemaal in de stress. Bleek het om een knutselwerkje van mijn zoon te gaan.
-Dichtbij vuur zijn: ik durf geen lucifer of aansteker te gebruiken, gebruik wel zo'n hele lange gasaansteker, maar ook alleen als het echt moet en niemand anders het kan doen Ook geen sterretjes vasthouden met oud en nieuw en een brandend kaarsje (in houder) verplaats ik niet. -Dat mijn man of kinderen een dodelijk ongeluk krijgen. - Geldzorgen krijgen. Hebben we niet, ook nooit gehad, maar als de spaarrekening onder een bepaald bedrag komt (of eigenlijk daarbij in de buurt) dan ga ik piekeren en doem-scenario's in mn hoofd afspelen, kan ik nauwelijks slapen en durf ik nog amper een euro uit te geven.
Ik heb meerdere 'vreemde' angsten maar 1 ervan en dat is denk ik de ergste, is vuur. Dat uit zich op verschillende manieren: ik durf geen lucifers aan te steken, alleen van die lange gasaanstekers (maar ik durf sinds kort zelf een gewone aanstekers te gebruiken... na veel moeite!), een nieuw apparaat moet mijn man eerst in het stopcontact doen, durfde ook echt niet meer naar buiten vanaf begin december i.v.m vuurwerk (gelukkig vieren ze in mijn huidige woonland geen oud & nieuw, of iig niet met vuurwerk dan) en kan nog wel even doorgaan. Heb ook andere angsten zoals clowns en sneeuwpoppen (ja, ik weet dat dat raar is hoor...) maar daarmee word je toch minder vaak geconfronteerd en kan je makkelijker vermijden. Ook ben ik bang voor veel medische "dingen". Honden en ballonnen zijn ook niet echt hobby's van me om het maar zo te zeggen.
Wat mijn kinderen betreft ben ik het meest bang voor ongelukken door wegrennen. Dat ze voor een auto komen of te water raken in een split second.
Kleine angsten; spinnen en slangen Grote angsten; Dat mij of mijn kinderen iets overkomt. Met name door een verkeersongeluk, brand of ziekte.
De dood. Voor mijzelf dan. In mijn werk kom ik er regelmatig mee in aanraking dus ben niet bang voor een dood iemand. Masr wel om dood te gaan. Het beangstigd mij dat ik niet weet wat er gaat gebeuren.
Naast de vanzelfsprekende dingen, ben ik écht heel bang voor slangen. Ik kan niet eens naar plaatjes van slangen kijken of slangen op tv zien. Daarnaast ben ik bang voor paniekaanvallen.
Waarom ben je bang voor honden? Is er ooit weleens iets gebeurt met een hond? Mijn dochter had eens een vriendinnetje die ook zo hysterisch deed over onze hond, uiteindelijk vond ik het ook enorm irritant worden. Ik heb het ook met haar moeder besproken en die zeg ook gewoon ronduit dat het kind zich aanstelt want met katten doet ze ook zo Ik vraag me dan af waar zoiets vandaan komt? Wij hebben zelf een hond en ik mijd ook sommige honden, vooral van die vechthonden die met een ongeleid projectiel als een baas lopen. Inderdaad nooit gaan rennen want dan denken ze leuk ze wilt spelen
Waar ik zelf angst voor heb is dat ik ooit een hersenbloeding zal krijgen. Heb best vaak hoofdpijn en weleens steken in mijn hoofd en heb het van heel dichtbij meegemaakt en lijkt me zo’n nachtmerrie. Ook weleens bang voor een hartstilstand, mijn vaker kreeg er 1 op zijn 43 jaar en werd hem fataal, ik ben nu 44 jaar en hem ben ik alvast voorbij
Een wat kleinere angst. Ik ben een zinnetje uit Een huis vol niet meer vergeten: 'ze wilde er nog 1, maar kregen er 4'.
Dat is ook niet handig Ik loop wel naar de auto en weer terug enzo maar ik zal geen blokje om gaan en ik breng ook de was niet naar de schuur het liefst. Als mn man weg is en tis donker dqn gaat de deur ook op slot
Natuurlijk de angsten die iedereen beschrijft (familie verliezen, ziek worden etc) maar ook wel een paar andere dingen. Ben bang voor harde geluiden (vuurwerk, onweer), bang voor ballonnen (echt heel dom, i know), bang voor overgeven (buikgriep brrr) en ik was heel bang voor de tandarts. Maar sinds een poosje een angsttandarts en het gaat steeds beter!
Alleen thuis zijn 's nachts, aanslagen en het verlies van mijn gezin. En modderige paden, gladheid, etc .
Kind stelt zich aan?? Omdat jij dat vindt? Ik heb een kind met een enorme hondenangst, echt tot paniekaanvallen aan toe en dan hoeft die hond niet eens echt dichtbij te zijn. Waarom bepaal jij dat zij zich aanstelt, dat zeg ik toch ook niet over jou met je angst voor een hersenbloeding Waar zoiets vandaan komt, geen idee! Ze heeft nooit een vervelende ervaring met een hond gehad, maar hoogtevrees komt ook ineens, daarvoor hoef je niet van een flatgebouw afgevallen te zijn. Ze heeft er therapie en alles voor gehad. Het is enorm vervelend en onhandig. Maar iemand een aansteller noemen helpt zeker niet.
Ik vind de angst voor een hond meer realistisch dan die bijv voor spinnen. Honden kunnen echt bijten in tegenstelling tot spinnen ( iig onze gezellige huisspinnen) Echt sneu dat dat haar angst irriteert en ze zich niet moet aanstellen. Daar zal het zeker van opknappen....
Precies! Ik lees hier meer dingen waarvan ik heel verbaasd ben. Maar niet omdat ik die mensen een aansteller vind, maar juist omdat het mij heel erg lijkt om zulke angsten te hebben
Kleine angst: huisspinnen. Ik word er gewoon echt misselijk van. Grotere angsten: (een deel van) mijn gezin verliezen, of zelf op jonge leeftijd overlijden en dat ik mijn kinderen niet kan zien opgroeien of dat ze mij dan niet meer kunnen herinneren.. En iets anders waar ik ook echt cómpleet van in paniek raak, is wanneer ik op tv iemand zie verdrinken of dat die persoon vast komt te zitten onder water. Oh God, als beelddenker zie ik het nu gewoon weer voor me en ik voel mezelf gewoon onrustig worden.