Oh, dat is het ook vast wel, maar weet je: mensen zonder kinderen (en die ze dus heel graag willen hebben) zijn (terecht overigens!) jaloers op degenen die ze hebben en die lekker willen uitslapen.... Anderen willen een goede baan, terwijl degene die zo'n baan heeft denkt: pfffff....al die overuren! Degene die zichzelf een maatje 40 wenst vergeet misschien dat degene met maat 36 wel dikker wil zijn.....(ik heb jaren op kindermaat 176 gezeten, dat is echt een drama als je 30+ bent en leuke kleding wilt kopen ) Iedereen heeft wat, en uiteraard is het één vervelender dan het andere. Daarom zeg ik ook: wees blij en tevreden met wat je wél hebt! Want ook al lijkt alles rooskleurig bij een ander: echt waar, ook daar schort er vast het één en ander aan
ik kan wel jaloers zijn op mensen die altijd maar tevreden zijn en niet jaloers zijn Is een beetje een grapje / reactie op iedereen zijn reactie dat ze niet echt jaloers zijn, maar zit ook wel een kern van waarheid in. Je hebt mensen die tevreden zijn met wat ze hebben ookal is het soms niet veel en maken wat van te maken valt. Ben ik misschien niet jaloers op, maar heb ik wel respect voor
Omdat we op onze dag zelf 3uur op de spoedeisende hulp gezeten hebben met mijn man. Hij moest de champagne fles opnemen met zo'n zwaard en dat ging mis helaas en goed mis. De fles ontplofte en glas kwam in zijn duim terecht. Bloed op mijn jurk snel doek erop en naar ehbo gegaan. Daar bleek dat zijn buigpees van de duim volledig was afgesneden en operatief hersteld moest gaan worden. Dat hebben ze niet gedaan op de dag zelf. Ze hebben de duim in zo'n stand gezet en hele onderarm in gips gezet zodat de duim absoluut niet meer te bewegen viel al ging dat zonder pees ook niet meer. Met de nodige pijnstillers terug naar feest en zo goed als kon maar beetje afgemaakt wat er nog van over was. Bloed proberen van mijn jurk te poetsen en om de 2 uur pijnstillers nemen. De volgende morgen werd het drama nog groter toen bleek dat geheel plotseling onze lieve schoonbroer van net 30 jaar en zelf 10 maanden getrouwd met mijn zusje overleden bleek, zomaar plotseling opeens niet meer wakker geworden na ons huwelijk dag. Van onze bruiloft is werkelijk niets overgebleven. De maandag na ons huwelijk die was op zaterdag. Heb ik Smorgens mijn man naar het ziekenhuis gebracht voor een hersteloperatie aan zijn duim de buigpees proberen te herstellen en daarna ben ik vlug doorgereden naar mijn zusje op de crematie mee te regelen van mijn schoonbroer, en savobds weer naar mijn man in het ziekenhuis gegaan. Nog geen week na ons huwelijk zaten we op de crematie van mijn schoonbroer op de dag dat we eigenlijk op huwelijksreis zouden gaan en mijn man met een duim die nooit meer volledig te gebruiken is. Ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee en binnenkort ook nog bruiloft van vrienden. En echt ik gun hun de mooiste dag van hun leven maar God na alles wat wij meegemaakt hadden had ons huwelijk de kroon op alles moeten zijn en ook dat is het verre van En ik gun echt iedereen een fantastische dag en lekker nagenieten maar ik ben toch echt wel jaloers op mensen die dat gehad hebbeb want dat kunnen wij nooit zeggen helaas....zo'n dag doe je 1x in je leven en er is gewoon niets van over gebleven.
Ik denk zelf ook dat het met je instelling te maken heeft. Bij mij is het glas nooit halfleeg, maar altijd halfvol Nee, zonder gekheid: ik heb echt geen makkelijk leven gehad en dat zeg ik niet om zielig te zijn Maar als je door heeeel diepe dalen gaat en je komt daar iedere keer weer bovenop kun je 2 dingen doen: of je gaat zitten kniezen en schiet in een depressie (en dat bedoel ik niet gemeen naar degenen die daar in zitten, even voor de duidelijkheid, want een depressie is iets vreselijks!), of je krabbelt er uit en telt je zegeningen!
Ja wij maken er ook altijd wat van en zijn vrij positief ingesteld, ondanks dat het geloof me ook niet altijd meezit / zat maar je hebt van die mensen die echt met niets tevreden zijn. Ik vind mezelf dan toch nog behoorlijk materialistisch ingesteld en zou best wat sneller nog tevreden willen zijn. Denk dat dat je heel ver kan brengen in het leven.
juffie26. Dat heb je hier op zp al eens verteld. Vreselijk! Hopelijk kun je het een plekje geven. Verder ben ik jaloers op alle dames zonder man die zn werk mee naar huis neemt. Veiendlief zaagt s nachts nog steeds bomen om inclusief lunchpauzes. Jep, meneer kauwt en smakt in zn slaap. Vreselijk geluid om te horen.
Dat klopt vrij vlot daarna hier verteld omdat ik mijn verhaal toen ergens kwijt wilde ook heel veel lieve reacties gehad toen en nog steeds.
Ben het zeker het met eens. Alleen met het laatste niet. Je kunt opkrabbelen wat je wilt. Maar voor en depressie kiesje niet. Dat sluipt er in. Je kan er mee om Leren gaan. Ook een depressie is, elke keer opkrabbelen. Bedoel er niets negatiefs mee of dat je het hier zo schrijft maar wil wel zeggen een depressie is geen keuze.
Nee, ik snap wel wat jij bedoeld. Maar geloof mij maar dat je ook er voor kunt kiezen om jezelf heel zielig te voelen. Als ik puur naar mezelf kijk: sexueel misbruik va mijn 3e, gedwongen getrouwd, een huwelijk waarin ik niet bepaald vriendelijk behandeld werd, een scheiding, alleenstaand een autistisch kind opgevoed, meerdere miskramen en een kindje verloren. En dit zijn dan nog maar een paar voorbeelden. Ik had er voor kunnen kiezen om alleen maar verdrietig te zijn, want bovenstaande alleen is al voldoende voor een gemiddeld mens om nooit meer te lachen. En toch ben ik gelukkig. Niet altijd natuurlijk, ik heb ook echt mijn verdrietige momenten hoor, maar ondanks dit tel ik nog steeds dagelijks mijn zegeningen. Daar kies ik dus bewust voor!
Oh jeetje wat een verhaal zeg, heel bizar. Ik kan me je gevoel ook heel goed voorstellen wat betreft de bruiloft, omdat je het nooit meer over kan doen. Veel sterkte toegewenst.
Ik ben overigens jaloers op de mensen die niet zo perfectionistisch zijn als ik. Dat is nl erg vermoeiend. En op de mensen die een fijne zwangerschap hebben gehad. Het leek mij altijd zo ontzettend mooi en fijn om zwanger te zijn, ik keek er al jaren naar uit. Maar mijn zwangerschap bestond alleen maar uit angst, angst en nog eens angst. Ik hoop dat ik er bij de volgende iets beter mee om kan gaan.
Ik vind jaloers zijn een groot woord maar soms kan ik weleens jaloers zijn op mensen die het financieel ruim hebben. Wij hebben het helemaal niet slecht maar kunnen zeker niet altijd alles doen van wat we zouden willen en als ik dan weleens bij anderen kijk en zie hoe makkelijk ze alles kunnen doen. Weekendjes weg, vakanties, huis opknappen etc maar anderzijds weet ik ook wel dat je moet kijken naar wat je hebt en je zegeningen tellen. Ik kan ook jaloers zijn op vrouwen die zich helemaal niet bezig houden met diëten want die zijn er echt. Een kennis van mij weet geeneens wat een calorie is en wie Sonja bakker is haha Verder ben ik niet jaloers aangelegd.
Mensen met teveel zelfvertrouwen zijn vaak niet de leukste mensen haha Daar ben ik nu echt niet jaloers op
Ik ben een tikje jaloer op mensen die iets meer financiële vrijheid hebben. Ik hoef niet veel meer, maar een beetje ademruimte zou fijn zijn. Daarnaat mensen met zelfdiscipline en ik ben jaloers op een kennis die haar vast baan heeft opgezegd, is gaan reizen en haar dromen achterna. Vwb dat laatste is jaloezie relatief.. ik heb n ontzettend geweldige vriend ( wil nooit meer n ander) en een prachtige zoon (waarvan ik er nog wel 3 wil).. maar dan gaat het niet om de wereld rond te reizen.