Vrijdag 3 mei werd ik wakker met al vage "menstruatie"pijn onder in mijn buik, later op de dag moesten we naar de gynaecoloog, die heeft getoucheerd en constateerde dat het potdicht zat. Wel heeft ze flink gerommeld (autsch) en dat bleek want van vrijdag op zaterdagnacht kwamen de weeen en wel zo dat ik om een uur of vijf in bad ben gaan liggen om ze op te vangen. 's morgens hebben we oma tim op laten halen voor alle zekerheid, ook werd het voor mij wat moeilijker om de weeen ongemerkt op te vangen. Het bleef wat onregelmatig en 's middags hebben we in overleg met het ziekenhuis besloten om die kant op te gaan, daar werd ik aan de ctg gelegd en getoucheerd. Er bleek nog maar 2 cm. te zijn en we hebben nog wat rondgelopen en dergelijke. Op een gegeven moment bleef ik wat hangen op 4 cm ontsluiting, op dat moment hebben ze mijn vliezen gebroken, daarbij bleek dat de baby in het vruchtwater had gepoept en het dus benauwd had gehad. Er werd een draadje op zijn hoofd gezet en ik kreeg heftigere weeen. Het viel ons op dat de kleine man in mijn buik heftig reageerde op de weeen, maar de verloskundige vond het nog houdbaar, ik deed het nog goed genoeg en de kleine man volgens haar ook. Ik werd bang toen ik zag dat de hartslag bij elke wee wegviel en de reactie van onze man op de weeen steeds heftiger werd. Ook werden mijn weeen steeds en steeds heftiger, ze voelden zeg maar als 8-9 cm. ontsluiting als ik het vergelijk met mijn eerste bevalling. Ik bleef vier uur lang op 6 cm. hangen en maar naar een beeldscherm kijken waarop ik elke keer zag hoe de hartslag van onze kleine man kelderde of zelfs weg bleef. Wat voel je je dan onzeker en wat wordt je ontzettend bang. En ze zeiden maar tegen me, maak je niet druk, het komt goed. Yeah right! Makkelijk praten! De verloskundige was onervaren en durfde niet zo goed de gyn. uit zijn bed te bellen. Maar goed uiteindelijk kwam dan toch het besef dat de gynaecoloog opgeroepen moest worden. Die kwam er bij en die pakte gelukkig wel meteen goed door, die keek echt maar heel even naar de uitslagen en naar mij en besloot binnen een minuut dat het een keizersnee moest worden. Het team moest opgeroepen worden maar binnen een kwartier lag ik op de ok. Nog steeds weeen wegpuffend. Daar zou de ruggenprik gezet worden. Helaas voor mij ging dat mis, zelfs zo dat de naald in mijn rug is afgebroken. Dat is dus iets wat echt bijna nooit gebeurd, maar goed bij mij dus wel. Op dat moment ging het nog sneller, er moest een algehele narcose komen en wel gauw. Mijn lieffie mocht me nog een kusje brengen en ik ging onder zeil. Jasper werd binnen een half uur uit mijn buik gehaald, waarbij bleek dat hij nooit op de natuurlijke wijze geboren had kunnen worden. Meneer had de navelstreng om een arm en been en nek gewikkeld, had zich dus min of meer opgehangen in mijn buik. Hij had er nooit uitgekund... Maar goed, Jasper werd meegenomen en nagekeken door de kinderarts om met een goede apgarscore al gauw naar zijn papa te worden gebracht, die met smart zat te wachten. Daarna werd ik dichtgemaakt om vervolgens te worden omgedraaid. Sneetje in de rug en de zoektocht naar de naald. Gelukkig hebben ze die kunnen vinden en is die uit mijn rug verwijderd. Twee hechtingen erin en klaar, maar toen waren we al met al een heel eind verder.Erwin zat al een uur met Jasper op de arm voor ik de kamer op werd gereden. Het was heftig en ik moet zeggen dat ik nog vol emotie zit over hoe alles verlopen is. Wel heb ik echt heel veel aandacht en nazorg gehad, de anastesist en de hoofd anastesie zijn beiden nog bij me geweest met excuus en ook met de mededeling dat ik ten alle tijden mag bellen of wat dan ook als ik vragen heb. Ook de gynaecoloog heeft een uitgebreid gesprekje met me gehad en er is afgesproken om over zes weken een afspraak te hebben om een en ander nog door te spreken omdat hij verwacht dat er nog veel boven komt en ik denk dat dat ook zo werkt. Want ik ben vooral gelukkig en blij, maar ik zit bomvol emotie. Voorlopig proberen we de pijn te verdragen en onze draai te vinden als gezin en gewoon te GENIETEN met hoofdletters. Want ik heb drie geweldige mannen en daar ben ik trots op en ontzettend blij mee!
Wat een verhaal, had natuurlijk al wel iets gelezen.. Hoop dat je dit toch een plekje kunt geven! dikke kus Daphne
Het is zeker een verhaal zeg, was al best wel een beetje bang al voor een ruggenprik, maar dat je zoiets kan overkomen Eind goed al goed gelukkig, je hebt een prachtzoon Katsas!
Ten eerste van harte gefeliciteerd met je prachtige zoon! Fijn dat alles nu goed gaat. Maar jeetje, wat een verhaal, ik hoop dat je het snel 'een plek' kan geven, het is niet niets zeg. Wel erg netjes dat ze hun fout hebben toegegeven dat hoor je niet vaak! Maar nogmaals gefeliciteerd!
Heftig verhaal zeg.. Kan me voorstellen dat je vol emotie zit, ik heb een redelijke bevalling gehad en heeft al veel impact gehad. Fijn dat de nazorg wel goed is. Maar het belangrijkste.. Van harte gefeliciteerd met je prachtige zoon! Het is echt een plaatje hoor..!
pff wat een verhaal buiten de naald een erg ver overeenkomstig verhaal met die van mij. Laat je goed begleiden en de emtoties zij heel heftig. Genite inderdaat van de kleine al is het misschien niet altijd even makkelijk
Gaat gelukkig best goed met dat genieten dan he! En verder gaat het lichamelijk eigenlijk ook beter dan ik had verwacht! Dus wat dat betreft valt het allemaal gelukkig mee! Bedankt voor de support!
Jeetje Katsas.......Die naald Gelukkig gaat het dan nu allemaal goed en is het genieten geblazen...Maar jeetje wat een verhaal ook zeg......... Jasper is echt een schatje...Wat een reus in vergelijking met Nieve.
Heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Meid, het is goed afgelopen gelukkig, maar neem de tijd om het te verwerken - en kunt blijven genieten van je prachtige mannetje. Gefeliciteerd!
Dank je wel Darcy, het gekke is dat ik de laatste nachten wel eens ervan wakker word weer, dat ik erover droom, ben het dus nu aan het verwerken denk ik...