Bij de eerste onder de douche in het ziekenhuis, bij de eerste perswee, Bij de tweede op de wc in het ziekenhuis, bij de eerste perswee, Bij de derde thuis bij het uitruimen van de vaatwasser, dat was de start van de bevalling.
Beide keren heeft de vk ze gebroken bij 10 cm ontsluiting. De laatste keer heeft ze ze op mijn verzoek gebroken, het lukte me anders niet om te persen. Anders was ze waarschijnlijk in de vruchtzak geboren
In bed in de vroege ochtend, voelde een scheutje alsof ik plaste. Zodra ik opstond om naar de wc te gaan was het ook weer weg, bed was niet eens nat. Dit herhaalde zich een paar keer tot t kwartje viel dat dit t was maar meer dan een natte onderbroek was het niet. Daarna is het steeds langzaamaan blijven lekken. Dus geen plassen hier.
Weinig spannende verhalen... bij mij ook twee keer thuis. Eerste keer tijdens toucheren, tweede keer toen ik net in bed lag 's avonds.
Bij de 1e zijn ze tijdens de bevalling gebroken door de verpleegkundige, niets van mee gekregen. Bij de 2e onder de douche, twijfelde eerst even of het water of urine was. Maar bij de 2e ben ik het vruchtwater geleidelijk op de dag verloren, niet in één keer een plens ofzo.
Bij de 1e braken ze snachts in bed. Ik voelde een *. Plop* en kon nog net op tijd uit bed springen. Alleen de vloer nat. Bij de 2e braken m'n vliezen toen ik in de woonkamer weeën weg stond te puffen. Voelde een ontzettende druk, een Plop en daar kwam alles. Had toen al 9 cm en 10 min later was de baby er.
Alle drie de keren thuis in de late avond. Geen weeën-slapen-plassen-gebroken vliezen-weeën (en laatste keer weeënremmers). Is duidelijk mijn manier van bevallen...
Eerste keer na toucheren van vk, zat op 4 cm. Ging zitten en ik voelde het stromen. Waarschijnlijk had er al een scheurtje in de vliezen gezeten want eerder die ochtend voelde ik op de wc ook een golfje vocht. Mijn eerste ingeving was toen ook dat ik vruchtwater verloor maar daarna kwam er niks meer na blazen op mijn hand. Bevalling kwam na een uurtje al flink op gang. Tweede keer door de vk. De ontsluiting vorderde maar niet. Na breken vliezen een weeënstorm en toen was onze kleine man er eindelijk.
1e keer in de woonkamer terwijl ik stond over te geven voor de servieskast. 2e keer bij het opstaan uit mijn eigen bed.
'S avonds in bed. Ik was eigenlijk al een tijdje in de ontkenning dat mn bevalling wel eens begonnen kon zijn, het was om bepaalde redenen niet zo'n best moment. Op het moment dat ik tegen mn man zei dat het nu toch begonnen echt was en ik dacht "Oke, kom maar op dan met die bevalling" braken mn vliezen. Zó maf.
Tijdens de eerste paar persweeen, man was op dat moment aan de telefoon met de verloskundige om te zeggen dat ik al persweeen had (ze was net een half uurtje daarvoor geweest) ze vroeg of mijn vliezen al gebroken waren; nee. Volgende wee; jaaaaa nu welll
Bij de eerste zijn ze gebroken door de verloskundige bij 4 cm ontsluiting. Bij de tweede zijn ze gebroken op het werk (hoge vliesscheur) met 29 weken. Ik dacht nog dat ik niet op tijd was gaan plassen, dag erna verloor ik tijdens het rustuurtje ook een klein beetje en de nacht erna liep het er echt uit. In de ochtend pas de verloskundige gebeld en toen opgenomen in t ziekenhuis.
De 1e en 3e keer doorgeprikt door vk/ziekenhuis. De 2e onder de douche thuis en de 4e op de verjaardag van mij zwager
Hihi grappig, het lijkt me een 'mooi verhaal' voor later als ze dus bij de appie of bijv. Intratuin breken 1e keer zijn ze in het zh door vk gebroken en 2e keer thuis door vk. Heb dus geen ervaring met hoe het voelt als ze uit zich zelf breken.
Het moment was niet helemaal duidelijk. Na al dagen weeën had ik de vk gebeld dat ik het niet meer trok (zat nog teveel tijd tussen om officieel te mogen bellen.) Vk kwam thuis en toucheerde. Die heeft me daarna naar het ziekenhuis gestuurd omdat ik vanwege die dagen weeën op was. Daar zou ik ingeleid worden. Maar ergens tussen dat moment en het aankomen bij het ziekenhuis zijn ze geloof ik ergens gebroken. Toen verloor ik wel erg veel vocht. Later op het bevalbed kwam pas die echte plens. Dus daarvoor is het waarschijnlijk een hoge vliesscheur geweest. Gelukkig heeft dat er wel voor gezorgd dat de weeën alsnog zelf krachtig genoeg werden en hoefde ik dus niet ingeleid te worden.
Ik was hier juist heel bang voor. Doordat de baby nog niet was ingedaald moest ik na het breken van de vliezen plat gaan liggen. Nu is het breken van je vliezen bij de AH al best gênant, maar als je vervolgens ook nog op de grond moet gaan liggen....
's nachts in bed, ik werd wakker omdat ik dacht dat ik in bed lag te plassen dus rolde ik er zo snel als ik kon uit en liep alles op de vloer.