Oh zo vaak. Het ergste is dat ik dus absoluut niet kan stoppen als ik eenmaal zo'n bui heb. Het nadeel is ook dat ik de poep en plas humor ook leuk vind dus heb regelmatig een lachstuip hahahaha
Af en toe als ik in gedachten zit en een kennis vertelt net een ernstig verhaal en ik ineens in een lachstuip uitbarst,heb ik al vaker gehad en schaam me dan dood. Ergste is dat ik dan ook haast niet meer op kan houden
Ik heb het ook wel eens. Kan zo even geen situatie opnoemen.. Zo gênant. Ook als je het niet eens wilt op dat moment pfff.
Op de een of andere manier krijg ik een enorme lachstuip als ik op mijn rug lig Niet altijd hoor, maar het kan opeens opkomen. Zo ook als ml eens even wil rollebollen en ik uit het niets opeens begin te lachen, heel romantisch.
Soms als ik iemand zie struikelen of vallen... hoe ze kijken en wat voor smakker ze maken kan ik wel eens heel erg om moeten lachen...
Schaam schaam. Toen me oudste der prikjes kreeg dat ze 2 maanden was. Ze gaf een keiharde gil schrok ervan dat ik zo moest lachen en huilen tegelijk. Schaamde me dood. Sindsdien ga ik niet meer mee naat binnen en laat ik het papa doen die kan er beter tegen. Owja en een keer dat me schoonzus en broer vertelde dat ze gingen trouwen.
Ik heb de meest irritante gewoonte om te gaan lachen als ik niet weet hoe ik moet reageren of wanneer ik gewoon flabberguested ben. Zo niet grappig. Ergste voorbeeld hiervan is toen ik 13 was mijn vader omgekomen is in een verkeersongeval. Toen mijn moeder dit vertelde moest ik dus ook lachen. Gewoon uit een soort onmacht niet te weten wat ik aan moet met de situatie.
Geen hardop bulderende lachbui...maar wel een stomme glimlach van oor tot oor.....op de crematie van mijn oom en het was ongelooflijk triest..de man was pas 40. Maar dit krijg ik dus als ik ongelooflijk zenuwachtig ben en wij moesten als nichtjes de kerk rond met het donatiemandje...schaamde mij dood voor die glimlach.
Oh echt zo vaak in de klas. Als een kind een ongepast grapje maakt. Dan word ik natuurlijk boos maar moet mijn lach dan ENORM in houden.
Ik had het een keer tijdens een vergadering. Zwanger.... hormonen.... een serieuze vergadering.... Heel serieus ben ik aan het luisteren naar de nieuwe ontwikkelingen. Deze waren eigenlijk niet zo heel fijn om te horen. Maar goed we wisten wat we konden verwachten. Ik werkte in een verzorgingshuis....... Daar hadden ze een cliënt van de PG afdeling vlak bij een afzuigkap gezet. Dus terwijl we in die vergadering zitten, hoor ik me toch steeds een raar geluid. Het leek net of er een kat aan het mauwen was.... of iets dergelijks.... Maar telkens als ik dat geluid dus hoorde.... kwam ik niet meer bij van het lachen. Wat ik ook deed.... ik kon niet stoppen. En telkens als ik dacht hèhè we kunnen weer verder.... hoorde ik die cliënt en schoot ik weer enorm in de lach. Ik werd natuurlijk aardig aangekeken... maar stoppen ho maar. Ben op een gegeven moment maar even naar het toilet gelopen. Want ik hield de hele boel op. Nog 1..... en wat was ik "blij" dat ik hier niet bij was.... het verhaal alleen al was genoeg.... Wij hadden een begrafenis. Maar ik ging niet mee omdat ik pas een keizersnede had gehad. Dus mijn partner ging. Het was natuurlijk een hele verdrietige bedoeling. En zo waren er mensen die een speech zouden houden. Op een gegeven moment kwam er iemand naar voren die ook even een zegje ging doen over de bijbel.... MAAR..... die gene had zo n ongelofelijke grappige piepstem...... Zie voor je.... grote man.... en dan zo n raar stemmetje... alsof hij zijn neus dicht kneep tijdens het praten.... Mijn partner kon zijn lach in houden... Maar ik had het waarschijnlijk niet meer gehad van het lachen!! Zo was er ook een dame daar aanwezig die het ook echt niet meer had van het lachen. Echt een heel fout moment hoor hahahaha Oh nog eentje.... we waren in het ziekenhuis. wachtend op de lactatiedeskundige. Mijn partner loopt even weg om wat eten te gaan halen. Dus niet heel lang daarna komt deze dame binnen. Ze begint uitleg te geven over de borstvoeding. Terwijl ze dat uitlegt raakt ze haar eigen borsten aan en begint deze ook echt te masseren zoals je dat bij jezelf zou moeten doen als je schijven hebt van de borstvoeding. Maar dan echt heel overdreven. Mijn partner komt binnen..... ziet dat..... en begint heel serieus mee te kijken... En ik dacht al " ojee hier komt zo meteen wat op " Ze loopt heel even weg om wat te pakken. En terwijl ze wegloopt kan mijn partner het niet laten om haar na te doen. Ze komt terug.... en begint weer opnieuw met de hele uitleg en het masseren er van. Hoe ik het heb moeten doen, weet ik niet, maar het kostte mij enorm veel moeite om mijn lach in te houden. Ik durfde op dat moment mijn partner ook niet meer aan te kijken..... Want zou ik dat doen.... dan had je mij echt op kunnen vegen. Dat kon je sowieso al toen ze weg was.....
Oh ik moest heel hard lavhen om de opmerking van de gyn. Achteraf heb ik er vaak om moeten huilen. "oh nou jee ik heb de schaar in mijn hand maar vergeet gewoon te knippen. Mevrouw u heeft een totaalruptuur" Ik vond dat ze een leuk grapje.maakte. Het was geen grapje...
Op het moment dat ik een sambabal in m'n hand gedrukt kreeg in groep 7. Moest meteen aan een baby denken, met de bijbehorende geluiden, iedereen vond het heel grappig... Totdat ik tijdens het gebed weer de slappe lach kreeg... Heb echt een gigantische preek (hoe toepasselijk ) van de leraar gehad en ik moest 6 pagina's geschiedenis boek overschrijven...
Haha ik werk bij lidl en zat aan de kassa! De deur ging te traag open en een klant liep zo volop tegen die deur aan met dr hoofd.. mijn god ik kwam niet meer bij... en dan heb je ook nog allemaal klanten aan je kassa staan.. heb natuurlijk wel mn excuses aangeboden!
Vreselijk vind ik het.. maar tijdens een crematie! Degene die een toespraak hield, begon met 'Dick..., Dickie... Dik' en door de zenuwen moest ik lachen.. in m'n hoofd verscheen Dikkie Dik. En inderdaad, het moeilijk kunnen stoppen is het ergste! Ik wijt het vooral aan de zenuwen.