Het is een kwestie van prioriteiten. Ik ben gek op sparen en geef weer veel geld uit aan een vakantie. Onze kinderen lopen wel voornamelijk in merkkleding. Maar eigenlijk koop ik alles van een vorig seizoen. Mijn dochter loopt in een geweldige jas van Sissy Boy, die was van 140 voor 40. Zoon in een van Gaastra waar ik maar 35 voor heb betaald. Paar weken geleden skipakken gehaald van O'neill, die waren afgeprijsd naar 27 euro (ofzo). Ook koop ik veel in Amerika. Daarnaast hebben wij geen afgeladen kledingkasten. Genoeg om een even mee vooruit te komen en dan moet ik weer eens wassen. En alles wordt dan tenminste goed opgedragen.
Waar wij het van doen.....nou keihard werken met zijn tweeen. Ik verdien goed en mijn man ook maar ik werk dan ook 32 uur en mijn man 36 uur. Daarnaast werkt mijn man ook nog thuis in de avonduren en zo nu en dan in het weekend. We hebben geen schulden (alleen een hypotheek). We hebben idd volle kledingkasten, spenderen veel geld aan ons huis en vooral aan de kinderen en doen regelmatig leuke dingen. Ik werk onregelmatig dus ben relatief veel thuis.....maar daar doen we het dus van. Gewoon hard werken en vroeger heb ik gestudeerd en daar is mijn inkomen nu naar.
Dat snap ik en het is soms idd oneerlijk verdeeld. Daarom sluit ik ook af met het zinnetje dat ik gestudeerd heb en dat mijn inkomen daar nu naar is. Ik zie het om mij heen ook hoor, die werken ook hard alleen werken in bijvoorbeeld een winkel en verdienen daarbij 3x zo weinig als ik. Dat is zuur....dat begrijp ik.
ook na een studie en postacademische opleiding en met aansluitende meer-dan-voltijd baan zijn merkkleding en designmeubels niet altijd vanzelfsprekend he sunnycloud. Je komt een beetje arrogant over.
Niet alles gelezen, maar hier ook twee kinderen die altijd merkkleding aan hebben. Waarom? Het is mooier en kwaliteit is beter. Waar wij het van doen? Hard werken, mijn man werkt 70 uur in de week en ik 24 uur. We kunnen het betalen, dus waarom niet? En soms koop ik ook wat via Marktplaats. Scheelt ook in de kosten!
Voor onze dochter koop ik geen merk, tenzij in de uitverkoop en de prijs van een broek net zo laag (hoog) ligt als de kleren van bvb Hema of C&A. Voor mezelf koop ik altijd merk. En een jas voor onszelf daar geef ik gerust ook 150 voor uit. Maar ik loop wel 5 tot soms wel 10 jaar rond met de zelfde kleren... en daarvoor koop ik dus ook merk, omdat het na een paar jaar toch nog altijd beter uit ziet. Net hetzelfde bij schoenen. Laarzen geef ik ook geld uit, maar ik doe er ook minimum 5 jaar mee. Dus als je het dan omrekent over de jaren, geef ik best weinig aan kleding uit. Wij hebben verder ook geen hobby´s en reizen doen we wel, maar dan eerder low-budget. Het grootste bedrag gaat bij ons naar ons Huis.
Wij zijn ook beide HBO geschoold maar onze verdiensten zijn lager dan een normaal hbo inkomen. Zelfs als ik een master zou halen maakt het weinig verschil... (onderwijs)
Onze prioriteiten liggen wel bij kleding wij reserveren hier standaard al 300 euro per maand voor maar daar redden we het eigenlijk nooit mee. We kunnen het ons makkelijk veroorloven....
tja, kan enkel voor mezelf spreken, maar als kind hadden we het niet breed (soms moest er gewacht worden op het kindergeld oid om naar de dokter te kunnen gaan) en vanaf 16 jaar een baantje erbij. Ook boodschappen was een ramp (met rekenmachine en rekenen maar, krijg je een puntkop van tegen dat je de supermarkt uit bent). Nu verdienen we royaal, maar toch ik kan het niet over mijn hart krijgen om meer uit te geven dan noodzakelijk. Kledij is 2hands, auto ook, fietsjes van de rommelmarkt, voeding van het huismerk ed. Op dokter/tandarts en degelijke gezonde huisvesting bespaar ik niet, maar op de rest wel. Kweetniet, vind het gewoon zo'n zonde om geld uit te geven voor niet noodzakelijke dingen vooral met mijn jeugd in gedachte
Hier ook. Ik mag dan dr. voor mijn naam zetten, meer dan 32 uur per week werken, maar ik houd nog streeds een stuk maand over aan het eind van mijn geld...
Moet er nog wel even bijvermelden dat mijn reactie paar pagina's terug puur ging over onze eigen omgeving. Je kan nou eenmaal niet in andermans portemonnee kijken, dus ik oordeel zeker niet zomaar over mensen die duurdere spullen kopen dan wij. Dat moet ieder helemaal voor zich weten. Ik doelde meer op mensen in onze omgeving die nooit geen cent te makken hebben, lening op lening etc.. Maar dan toch weer met de nieuwste (duurste) spullen komen aanzetten. Achja... ik heb geen lening of schulden, dus ik lig er niet wakker van!
Maar dat is toch juist logisch. Ze hebben niets voor niets geen cent te maken en sluiten lening na lening af. Dit soort mensen kunnen gewoon absoluut niet met geld omgaan, geven geld uit dat er eigenlijk niet is en doen zich dus naar de buitenwereld anders voor dan dat ze in werkelijkheid zijn. Ik denk dat bovenstaande juist aangeeft dat je mensen gewoon absoluut niet kunt beoordelen op hoe ze eruit zien of wat ze dragen en dat moet je ook niet willen. Dus de vraag "waar doen ze het van" is heel makkelijk te beantwoorden: - De een doet het van het inkomen dat er wel is (in de brede zin van het woord, kan dus ook de kbs zijn). - De ander doet het van leningen
Nee dat denk ik dus ook! Zo ken ik ook al een paar mensen die er vanaf de buitenkant helemaal niet uitzien alsof ze dus met weinig moeten rondkomen, maar dat dus echt wel doen! Zo zie je maar.. never judge a book by it's cover!
Het maakt mijns inziens niet heel veel uit of je nu gestudeerd hebt of niet hoor.... Er zijn altijd situaties waardoor je bijv. geen baan kunt vinden op jouw (studie-)niveau, of een verhuizing, ontslag, scheiding etc. etc. Ik verdiende ooit iets boven-modaal, was management assistente (had daarvoor gestudeerd) en had een rete-goeie baas . Zo ook mijn ex-man die zichzelf had opgewerkt vanuit LTS-niveau naar een leidinggevende functie. Alle luxe voorhanden, ons droomhuisje was een feit en het kon niet op financieël. Maar toen... Een burn-out, onze scheiding (waardoor een anders zo makkelijk te behappen restschuld die overbleef na de verkoop van ons huis ineens behoorlijk inhakte op onze financieën) en na een tijdje verhuisde ik naar de andere kant van het land alwaar ik niet weer op mijn niveau aan de bak kon, het roer moest totaal om en er was behoorlijk sprake van overmacht kan ik je zeggen. Nu werk ik in de thuiszorg, tja... verdien dus ook een stuk minder maar ik heb werk èn ik werk er een stuk harder voor ook eerlijk gezegd. Dus oneerlijk verdeeld inderdaad. Jammer genoeg zijn dit soort situaties veel vaker aan de orde dan je zou denken. Dus een studie volgen, hard werken o.i.d. .. het is vrij kortzichtig om te zeggen dat dat er wel voor zal zorgen dat je kledingkasten vol hangen. De realiteit is heel vaak anders.
Hier wisselt het nogal! Maar ik ben voor merkkleding soms stukken minder kwijt dan voor een simpel h&M shirtje!! Koop veel bij kleertjes.com, duckybeau.nl en hummbee.com in de uitverkoop. Ja dat is dan wel merk maar niet duur Maar krijg ook spul van mijn schoonzus en van een vriendin. Alleen voor de oudste koop ik vaak nieuw maar daar krijg ik ook veel voor van mijn stiefmoeder, die is gek op saleshoppen en komt regelmatig met spul voor D of R aan!
Gek, moest juist aan een oud spreekwoord van mijn oma denken "geef de opschepper een stuk brood, de klager heeft geen nood". Idd soms wel frappant hoe het juist de mensen met lening op lening zijn die de mooiste dingen hebben
die hebben we hier als klagers hebben geen nood, dragers hebben geen brood iemand met een laag inkomen zul je nooit horen klagen. iemand met 10000 euro in de maand durf nog te klagen. krom toch?