Ja dat goed uitzien is ook maar een moment opname e. Ik ga soms een hele week niet buiten maar dat is vast ook omdat ik mij geweldig voel en lig te relaxen. Vacatures sturen ze mij gelukkig niet . Ik heb geen werk en geen werkgever maar ga mss wel terug studeren (mijn lijf wil niet mee maar mijn hoofd voorlopig nog wel ) .Ik weet al dat er zal komen : oh studeren kan je wel en dan ga ik vooral de moeite niet doen om hen uit te leggen hoe extreem aangepast aan mijn kunnen alles zal zijn Laat ze maar denken ... Een vriendin van mij kreeg een kind tijdens invaliditeit. Als jij gaat moeten horen wat zei te horen kreeg toen dan gaan uw oren nog fluiten in de toekomst
Ik irriteer me eerlijk gezegd snel aan anderen. Vooral aan traagheid en als mensen passief zijn. Ik pak dingen zelf altijd meteen op en dan verwacht ik dat (wellicht ten onrechte) ook van andere mensen. En ik vind het heel irritant dat mijn man alles vergeet behalve dingen die hij zelf belangrijk vindt...
Nu al, de combi fertiliteitstraject en invaliditeit geeft ook een error bij veel mensen... mijn antwoord is dan altijd dat dit iets is tussen mijn man en mij en mijn artsen. En dat er echt heel goed over nagedacht is, ik aan heel veel strenge eisen moest voldoen om überhaupt te mogen proberen. Maar de opmerking kindermishandeling en dergelijke is mij niet vreemd helaas. Ik heb ook wel echt geleerd mij er meestal niet te veel van aan te trekken. Ik probeer vb wel op mijn instagram een realistisch beeld te schetsen van mijn leven, dus de fijne dingen die mensen zien maar ook de keerzijde, dat die fijne dingen heel veel voorbereiding en bekomen achteraf betrekken, en idd de dagen in de zetel enz. En ik krijg wel meer begrip sinds ik dat doe moet ik zeggen. Was eigenlijk een beetje in opdracht van mijn psycholoog om eerlijker te zijn tegen mijn omgeving die idd vaak alleen maar de leuke dingen zagen, maar ik vind het dan gemakkelijker om het zo via een omweggetje te doen. Maar mijn pagina moet wel sowieso een positieve pagina blijven
Ja bij haar was het vooral commentaar op dat als ze niet kan werken, ze ook aan geen kind moest beginnen want dar is ook werken en of ze met haar problemen het wel zou redden want ze was toxh zo moe en blablba Ikzelf deel buiten hier niets online. Veel mensen hebben geen idee wat ik allemaal heb dus richting hen heb ik geen verwachtingen. Je ziet aan mij ook niet veel, ik mank met momenten een beetje en ga zeer snel ergens zitten maar dat doen er wel meer. Van mensen in de omgeving tja ik weet ondertussen wat ik kan verwachten en dat is niet veel. Wat ik ergens ook wel begrijp hoor.
O'ja ik heb wel een ergernis. Ik wandel veel en heel vaak kom ik dan van die clubjes tegen die dan of met zijn 2 breed op de stoep lopen en nog erger is dat ze met zijn 3 naast elkaar lopen en gewoon niet willen uitwijken, nu loop ik er gewoon dwars doorheen want ik ga niet op het fietspad lopen met een fietser/ scooter die me tegemoet komt rijden, ga gewoon even achter elkaar lopen, zo asociaal vind ik dat gedrag.
Ik snap dat je in sommige gevallen geen geklaag aan wil horen, ik zou het zelf ook niet doen bv, klagen over 3 maanden proberen bij iemand die in een fertiliteitstraject zit. Maar ik vind ook wel dat iemand soms even mag klagen. Ook al hebben anderen het erger. Als ik buikgriep heb, bagatelliseer ik geen ergere dingen tegen die persoon, maar dat is dan voor mij toch op dat moment vervelend?
Die heb ik ook al gehoord idd. En ergens snap ik die opmerking ook wel, want een kind opvoeden is ook gewoon zwaar Heb het daar ook al heel veel met mijn huisarts en psycholoog over gehad en eigenlijk komt het er op neer dat ook zij vinden dat mijn ziek zijn mij al zo veel heeft afgenomen in het leven, werken en vrienden enz, dat een kinderwens ook nog afnemen daardoor gewoon onmenselijk zou zijn. Een kinderwens is zo een intens iets ook. Ze zijn ook echt van mening dat ik écht heel goed weet waar ik aan begin en er werd ook al nagedacht over hulpmiddelen enz voor ik überhaupt mocht proberen. (Een daarvan is langs mijn ouders wonen haha, babysit bij de deur) Toen het echt niet mocht heb ik me er ook echt aan gehouden, en eerlijk vond ik dat misschien nog wel moeilijker dan heel die fertiliteit bij elkaar. Het voelde echt alsof zo een groot deel van mij werd afgenomen, en niet alleen mij maar ook mijn man waardoor ik me ook nog eens mega schuldig voelde. Beetje moeilijk te verwoorden wat ik precies bedoel
Tuurlijk mag iedereen klagen die ziek is, dat is ook gewoon heel vervelend, maar zeggen dat je weet hoe het voelt om ibd te hebben als je 2 dagen buikgriep hebt is dan weer heel erg ontkennen hoe erg ibd of andere chronische ziektes kunnen zijn. Voor mij ging het echt om het zeggen dat je weet hoe het voelt om iets te hebben want je hebt ook wel eens buikpijn/vermoeidheid/hoofdpijn. Dat doen helaas echt veel mensen. Mensen zeggen soms letterlijk ah nu weet ik hoe het voor u voelt. Van mij mag überhaupt iedereen zagen zoveel ie wil, maar gewoon tegen de juiste persoon, dus vb niet over babyperikelen tegen een ongewenst kinderloos iemand. Over buikgriep mag iedereen tegen mij zagen want ik heb een heel arsenaal aan tips om te zorgen dat je niet uitdroogt en je achterwerk niet als schuurpapier gaat voelen haha, zolang je niet zegt oh nu weet ik hoe het voelt
Ja maar het is ook een beetje te zien hoe dat gaat. Als iemand over zijn/haar ziekte tegen u praat en je hebt toevallig ook wat buikpijn dan moet je dat niet brengen als dat je hetzelfde hebt en het snapt... Als jij de buikgriep hebt mag jij dat uiteraard benoemen maar bij sommige personen (bijvoorbeeld iemand met ibd) zou ik daar niet een heel gesprek over houden. Mijn vader is bijvoorbeeld specialist in mijn kwalen overnemen. Zo moest ik onlangs met spoed naar de neurologe en hop plots had hij dit ook. Heb ik arm uitval dan zit hij te duwen op zijn arm en heeft hij precies ook last, heb ik oog uitval ja dan ziet hij ook zo vlekjes .... Ik deel amper nog wat met hem daardoor. Dus zijn klagen is gewoon vervelend.
Maar stel dat wij hele goede vriendinnen zouden zijn, dan ook niet? Nee hoor, ik zou ook nooit zeggen dat ik dan weet hoe iemand zich voelt.
Over toiletten smerig achterlaten in openbare ruimtes: op mijn werk valt het over het algemeen gelukkig mee. Ik werk op een universiteit en wij zitten met 3 leerstoelgroepen in een relatief klein pand. Laatst was er dus een damestoilet echt smerig. Dan stuur ik dus gerust een mail rond aan het hele pand dat het prettig zou zijn als iedereen de toiletten achterlaat zoals diegene ze zelf ook graag wil vinden, schoon dus. Nu gaat het weer een tijd goed. Maar ik heb echt respect voor schoonmakers hoor, wat die niet tegen moeten komen aan viezigheid. En dus geen respect voor mensen die er zo'n bende van maken.
Ze zeggen het wel hoor en ik zal nooit tegen hen zelf iets zeggen dat ik dat soms echt niet zo fijn vind, maar ik vind dat persoonlijk op dit moment soms echt super pijnlijk om te horen. Het is vaak ook de manier waarop iets gezegd wordt. Ik word ook jaloers op de leuke dingen hoor, maar daar kan ik me gemakkelijker over zetten ofzo. Maar goed het is een irritatie van mij, en die mag er zijn ook toch. Echt niemand die iets aan mij zal merken hoor. (Veel mensen met jonge kinderen praten überhaupt alleen nog over hun kinderen precies ik val tegenwoordig echt héél vaak buiten gesprekken als enige kinderloze) Ik was een tijd terug op een gespreksavond met allemaal vrouwen met infertiliteit en echt stuk voor stuk iedereen had hierover hetzelfde gevoel. Iedereen daar beseft dat een kind zwaar is maar dat daarover klagen niet zo heel gepast is tegen ongewenst kinderloze mensen. Dat daar toch wel een beetje rekening mee gehouden mag worden. Niet dat er niks meer gezegd mag worden maar wel rekening houden met. En dat voelde zo fijn want ik dacht dat ik de enige was. Maar we waren met 17 en iedereen vond dat dus. Dus je moet me echt niet met zijden handschoenen aanpakken, ik kan best wat hebben maar sommige dingen zijn gewoon pijnlijk en dat is ook ok naar mijn mening het gaat hier tenslotte over persoonlijke irritaties
Tikken/kliķken met een pen Kennis (bewust kindloos, maar katrijk) die als je over structureel nachtbrekende peuters(goddank nu minder!) het vergelijkt met een kat die ergens in de nacht gewoon zn dolle kwartiertje heeft. Ehm...die kat kan je huis niet in de fik steken, noch je badkamer laten overstromen of zelf verzuipen...er zit een "iets" andere factor van "WAKKER moeten zijn" tussen een kat en een ondernemende peuter met een to-do list. Omdraaien is geen optie bij die peuter.