Krijg de laatste tijd steeds meer het gevoel dat mijn man en ik wat uit elkaar groeien. Heb dit ook met hem besproken en hij ziet dit niet zo somber in. Toch voelt het niet goed helaas. De kleine staat bij mij op nr 1, hij op nr 2 en ikzelf op nr 3. Ik steek erg veel energie in die kleine omdat ik gewoon zo ontzettend gek op haar ben en het ook een kindje is dat veel aandacht aanmoediging nodig heeft. Je ziet haar echt stralen als je veel tijd in haar steekt en dat doet me goed. Mijn man vindt dat ik haar meer met rust moet laten en geeft aan dat ik teveel met haar bezig ben. Zelf vind ik dat wel meevallen. Ik werk 3 dagen en daarvan gaat ze 2 dagen naar het KDV en 1 dag past oma op. Als die kleine ziek is past oma wat vaker op. Andere opa en oma wonen een heel stuk verder weg en kunnen niet zo makkelijk oppassen. We kunnen daarom niet zo makkelijk oppas vinden om er eens samen uit te gaan. Ik vind dat eerlijk gezegd ook nog steeds geen prettig idee om haar achter te laten bij de oppas, vooral voor de laatste fles. We hebben een heel ritueel en daar wijk ik liever niet van af. Ben als de dood dat ze dan snachts niet of slecht slaapt...... Ik ben bang dat ik haar te slecht los kan laten, maar hoe verander ik dat? En wil ik dat wel? Wil ook niet dat mijn relatie stukloopt door zoiets moois als een kindje..... Heeft iemand tips of herkent iemand zich hierin? Alvast bedankt van een verdrietige moeder die het alleen maar goed wil doen.
ik vind het normaal hoor dat je veel tijd in je kindje steekt,vooral omdat ze veel "weg" is. maar wat ik mij afvraag,steekt je man dan geen tijd in je kindje? dus dat jullie bv samen met haar spelen enz? ik heb het gevoel dat je man er een beetje bijhangt?
Hij steekt minder tijd in haar dan ik, maar hij heeft ook zo z'n momenten hoor. Als hij thuiskomt van het werk geeft hij haar een kus en een knuffel en dan gaat hij meestal eerst even wat voor zichzelf doen. De ene dag speelt hij wel uitbundig met haar en de andere dag doet hij liever wat voor zichzelf. Ik vind dat soms best gek, aangezien ik haar helemaal 'opvreet' als ik haar een dagje niet heb gezien en dan gelijk met haar wil spelen etc. Hij vindt dat ze ook rustig een uurtje zichzelf moet kunnen vermaken in de box en dat zal ook best zo zijn, maar blijkbaar kan ik dat moeilijk loslaten. Als ik thuis ben speelt ze ook rustig zelf, maar liever heeft ze aandacht van pappa of mamma..... lastig!
Herkenbaar.. Ik ben er inmiddels achter dat ik echt meer tijd in mezelf moet steken en in mijn man. Vanavond gaan wij voor het eerst $) met zijn tweeën weg, terwijl er hier een oppas is. We zijn twee keer eerder weggeweest, maar dan was de kleine bij mijn broer/zus. En dat is toch anders.. Ik vind het ook erg spannend, maar ik merk ook dat ik/we er aan toe zijn. Als ik goed voor mezelf zorg, kan ik ook goed voor de kleine zorgen. Ik zit beter in mijn vel, voel me weer 'Neeltje'. Ik denk dat het een periode is waar de meeste door heen gaan. Probeer toch echt ook tijd voor jezelf vrij te maken! Een avondje naar een vriendin etc. Je kunt de oppas ook langzaam laten opbouwen.. Eerst een uurtje, dan twee, dan een middagje, dan een avondje.. Hier komt ze vanavond ook eerder (om 7 uur, terwijl wij om 8 uur gaan). Wij vonden het erg belangrijk dat ze Mick mee op bed legde, of hem in ieder geval even zag voor hij ging slapen. Op die manier hopen we dat hij niet in paniek raakt als hij 's avonds wakker wordt en een 'vreemde' ziet.
Ik denk dat je voornamelijk moet kijken naar jezelf en je eigen situatie. Zo zijn wij bijvoorbeeld nog helemaal niets met zijn tweeën gaan doen sinds ons zoontje er is, ons zoontje is zelfs nog nooit ergens geweest zonder dat een van ons er bij was (Ik lieg, hij is een keer heel even bij mijn schoonouders gebleven toen we snel een boodschapje zijn gaan doen, zijn toch wel een kwartier weggeweest. ) We hebben hier tot hiertoe ook geen behoefte aan gehad (nu deden we voorheen ook bijzonder weinig spannends, zijn nogal huismussen ) en onze relatie is er zeker niet slechter op geworden. Het scheelt natuurlijk wel dat we samen een eigen zaak hebben en dus bijna altijd samen zijn. Maar je moet dus niet teveel kijken naar wanneer je "hoort" los te laten of zo, kijk gewoon naar wat jij zelf wilt en naar wat je man wilt.
Heel herkenbaar, maar ik heb ervan geleerd. Na de geboorte van mijn zoon had ik het ook. Zoon op nr 1, man op 2 en ik op 3. Wat ik nu weet is: dat is niet goed. Ik snap dat jou kindje je alles is, maar je moet niet je relatie ervoor achteruit stellen. Dit breekt jullie op. Man moet niet hoeven wijken voor je kindje. Het moet niet zo zijn dat je de ruimte in je hart moet delen tussen jou kindje en jou man. Je hart hoort juist te groeien zodat er meer ruimte komt voor jullie kindje erbij. Logisch dat mannen zich verzetten. Vele mannen voelen zich achteruit gesteld als een kindje komt. (ik deed het eerst ook. Mijn zoon was en is mijn alles. Maar ik heb geleerd dat dat voor mijn man ook zo geldt. Hij is mijn levens partner en de man waarmee ik oud wil worden. Ik wil samen met hem onze kinderen groot brengen. En dus niet van, mijn kind, dus mijn alles. Je moet net een ander inzicht in krijgen. En dat jou man niet altijd tijd spendeert aan jullie kindje als hij thuis komt is ook te snappen. Mannen zijn in die opzicht echt heel anders als vrouwen. Neem het hem niet kwalijk en zie de voordelen. Kinderen leren juist van de verschillen tussen mama en papa. Heel veel succes.
Het zou toch zo zonde zijn als je relatie stuk gaat of niet meer lekker loopt omdat je jezelf niet de tijd gunt om eens lekker samen iets te doen. Hoor je te vaak dat papa en mama uit elkaar zijn gegroeid. je hoeft je echt niet schuldig te voelen dat je ook tijd in je relatie wilt steken en je kind wil toch ook graag dat papa en mama gelukkig met elkaar zijn. Wij doen echt wel af en toe iets zonder onze meid en ik merk ook dat je dan echt effe weer met zijn tweetjes bent en dat is ook fijn. Met pijn in mijn hart heb ik mijn dochter ook wel eens achtergelaten bij de oppas maar toch denk ik dat je dat af en toe moet loslaten..... en je kindje loopt er echt niets van op hoor.... Wellicht kun je iets leuks plannen als verassing voor je man/vriend, een etentje ofzo...regel je de oppas en ga je lekker even eten samen.
jij en je man waren er eerst en jullie relatie is ook de basis voor jullie gezin. daarom is het zo belangrijk om tijd en energie hierin te steken!! en ja, dat is bij mij ook wel lastig geweest. soms nog wel, de meiden zijn mn alles. maar ik heb zelf gemerkt dat als je je relatie naar achteren schuift dan gaat het minder goed tussen jullie beiden! Kortom neem tijd voor elkaar. plan eens een avondje uit!! gewoon echt doen!! zorg dan voor een vertrouwde oppas (bijv oma ofzo) waarvan je echt weet dat je kleine in goede handen is. ik laat mn kids nu wel weer wat makkelijker achter bij een oppasmeisje. maar toen ze echt baby waren pasten alleen oma of tante op!
Herken het ook wel hoor! Ben er ook niet zo goed in om haar uit logeren te brengen of een avond weg te gaan en dan oppas te regelen. Toch doen we het steeds weer wat vaker de laatste tijd... Gaan zondag al voor de tweede keer deze maand naar de schouwburg samen! Kost me nog steeds wat moeite, maar weet wel dat ik het naar mijn zin heb als ik er eenmaal ben en weet dat de opvang voor ons dochtertje goed geregeld is.... Ben overdag ook wel heel de dag met haar bezig, maar doe ook het huishouden erbij natuurlijk. Dus ze speelt ook vaak alleen en dat gaat prima! Mijn vriend heeft een beetje hetzelfde als die van jou (en waarschijnlijk wel meerderen): hij gaat bij thuiskomst van zijn werk altijd eerst wat voor zichzelf doen (in de tuin of zo) en daar kon(kan) ik me ook aan ergeren, snap dat ook niet zo goed... Maar daar heb ik me wel al een beetje bij neergelegd en hij houdt wat dat betreft ook rekening met mij door haar wel bezig te houden als ik ga koken of zo. Het is een kwestie van geven en nemen... Ook belangrijk om regelmatig wat tijd en energie in je relatie te steken. Al is het voor iedereen een zoektocht om de juiste balans te vinden! Succes, zou zonde zijn als jullie basis stuk gaat om zoiets moois..
Tja, hier zijn we er ook nog niet aan toe om zoon aan een oppas toe te vertrouwen. Maar hij gaat wel naar een kinderdagverblijf. Nu nemen we donderdag allebei een dagje vrij en gaan we met zijn tweeën wat leuks doen, terwijl zoon dan op het voor hem vertrouwde kinderdagverblijf zit. En ja, ik voel me nu al schuldig , maar we gaan toch.
Bedankt voor alle reacties. Vandaag weer even goed gesproken met mijn man en het komt erop neer dat hij heel erg het gevoel heeft op de 2e plaats te komen. Hij heeft het gevoel dat die kleine al mijn liefde opslokt. Ik ben ook echt verliefd op die kleine en mijn gevoel naar mijn man toe ik ook absoluut anders dan vroeger. Ik zal moeten proberen er ook echt voor mijn man te zijn als die kleine in bed ligt. Zit vaak met een schuin oog naar de babyfoon te kijken en ben dan dus nog steeds niet 100% 'aanwezig' zeg maar. Vind het moeilijk om mijn liefde te verdelen, maar hoop dat me dat over een tijdje makkelijker afgaat!
ik vind het erg herkenbaar, maar moet wel eerlijk zeggen dat ik het ook zo wil...wij samen dan.. Wij zijn er juist op voorbereid geweest dat de eerste tijd gewoon naar de kinderen gaat...wij zijn volgens mij 1x samen uit eten gegaan, in de afgelopen 19mnd...maar wel met zn 3en veel vaker...zo is het voor ons het fijnst.. ook wel herkenbaar dat man midner speelt..mar ik zal je zeggen zo rond 1-1,5 wordt het veeeel beter...dan kan je kindje veel meer, meetsal lopen en al wat woordjes en echt super veel begrijpen.. Dat babyspelen had mijn man geowon niet zoveel mee..natuurlijk knuffelt ie hem af en alles..maar na paar min heeft ie dat wel gezien haha...vind ik ook geen probleem Maar goed als het jou geen goed gevoel geeft moet je gewoon erover praten, vaak durven mannen/papa's ook niet zoveel te doen, omdat de mama's het allemaal vaker doen of gewend zijn, kan ze soms onzeker maken... Ik vond slapen het eerste jaar ook erg belangrijk, dus aaals ik bijv weg moest, deed ik het liefst nadat zoon op bed lag...eigenlijk nog steeds... Dus als we zouden willen kunen we savonds na 19/20u ergens naar toe..maar meestal zijn we zo moe ben nu natuurlijk ook zwnager enz) maar dan genieten we gewoon van de qualitytime
ik moet zeggen dat ik het niet herken, ik heb nooit mijn kind op 1 gehad, en dat klinkt lulliger dan het is ik heb namelijk mijn GEZIN als prioriteit, GEZIN staat op 1, en daar hoort mijn man ook bij wij vinden het belangrijk samen dingen met de kinderen te doen, wij genieten dan echt van elkaar omdat we de ander zien genieten van de kids genieten we zelf ook ... is het nog te volgen maar als de kinderen in bed liggen vinden we het ook belangrijk dingen met elkaar te doen, een keer lekker op de wii, en mekaar daarmee flink "klieren" of gewoon gezellig ouderwets een potje rummikub, gezellig samen in bad, en daarna lekker een filmpje kijken of gewoon samen vroeg onder wol, je kunt al heel makkelijk tijd voor elkaar hebben door op dinsdagavond wat eten voor jullie dochter te bewaren en op woensdagavond bijv geven en dat jullie dan niet eten tot ze om 7 uur bijv in bed ligt en dat jullie samen de gourmettafel aanslingeren, gewoon een even met jullie 2 eten... jullie zijn thuis, dochter ligt gewoon in bed, als er iets is kun je gewoon naar boven, maar je hebt wel even een moment van samen zijn waarin je dan ook echt tijd voor elkaar hebt om gewoon gezellig te kletsen
Ik wou een heel verhaal typen maar dit geeft toch precies ons leven weer. Ik kan de kleine absoluut nog niet afgeven aan een oppas maar wij doen wel de kleine even wat anders geven en gaan zelf uitgebreid gourmetten of chinezen mooi opmaken op schaal maakt het ook super.. maar ik heb een bent waar ik tegen kan zeggen jij doet nu even q eten geven dan ga ik even douchen en ons eten voorbereiden.. Dat is een uurtje ik kan inmiddels het avondritueel loslaten hij slaapt toch wel zolang ik hem maar in bed leg met een kus en een knuf daarnaast staat de babyfoon op het allerhoogst en gevoelig dus een half oog daarop hoeft niet 1 kik en we staan samen boven..
Hier ook nog geen oppasavond gehad hoor!! Maar begrijp je aan de ene kant wel en andere kant totaal niet!! Aan de ene kant.. begrijp ik dat je zegt mijn kindje is mijn ALLES.. Aan de andere kant.. je man is ook deel van je gezin, dus zou het moeten zijn mijn GEZIN is mijn ALLES Hier geldt; MIJN GEZIN op 1 Mijn dochter en man gaan voor ALLES!! Man en ik zijn nog geen dingen samen gaan doen hoor. Maar ik heb nog nooit gehoord van mijn man dat hij zich achter gesteld voelt of verwaarloosd om het maar zo te noemen. Ik geloof ook dat het fijn is voor je kindje dat je er zoveel mee bezig bent. Maar het is ook belangrijk je kindje even alleen te laten spelen!! Ik heb van mijn nicht meegemaakt gezien dat ze echt ALTIJD met haar zoontje bezig was en hij dus later niets alleen kon/wilde doen!! Ik zou zeggen laat fam. of vrienden een keertje oppassen en ga is uit eten!! Of ga lekker samen eten koken thuis of heerlijk een filmpje kijken maar geniet een avondje van elkaar of bijvoorbeeld zoals man en ik vandaag.. Heb een luie zondag mijn man ligt heerlijk tv F1 te kijken en ik zit nu achter de laptop. Hondje lief tegen me aan en dochtertje op bed.. Wat lekkers op tafel super Gezellig!!
Ben het met voorgaande verhalen eens in de zin dat ik mijn gezin, inclusief mijn man, op nummer 1 heb staan. Ik vind het super belangrijk dat we samen ook dingen blijven doen al is dat maar - wat iemand anders al schreef - samen eten of een spelletje doen. Toen mijn dochter iets van 3 maanden oud was, heeft mijn moeder op haar gepast en zijn wij met z'n 2-en uit eten geweest. Dubbel, we vonden het aan de ene kant heerlijk om er samen uit te zijn, aan de andere kant zaten we de hele tijd foto's van haar op de telefoons te bekijken Maar wij steken dus echt wel tijd in het samen zijn, ook wel eens zonder kindje, ik denk dat het voor onze dochter alleen maar beter is als haar vader en moeder het leuk hebben samen. En in ons geval - en dat is voor ieder stel weer anders - is daarvoor nodig dat we af en toe eens op stap gaan met z'n 2-en. Stellen die daar geen behoefte aan hebben en daar gelukkig mee zijn, ook prima, dan niet geforceerd de deur uitgaan.
Ik kan me wel vinden in de verhalen van mijn voorgangers. Ik denk ook dat je je blik moet verruimen. Je houdt duidelijk heel veel van je kindje: je zegt dat je kind zelfs op nummer 1 staat! Het is echter niet alleen in het belang van jou en je man, maar ook IN HET BELANG VAN JE KIND dat je investeert in de relatie met haar vader. Als de relatie tussen jou en je man stukloopt is dat een ramp voor je dochter. Haar hele wereldje, zoals ze dat nu kent, stort in elkaar. Er zijn veel scheidingsverhalen die begonnen zijn zoals jij je nu voelt. Maar bij jullie is het nog lang niet te laat! Als je man het gevoel heeft dat hij áltijd op de tweede plaats komt, dan moet je dat serieus nemen. Probeer inderdaad met je aandacht helemaal bij hem te zijn als je dochter slaapt. Als ze slaapt, heeft ze je niet nodig! Als ze wakker wordt, laat die babyfoon dat heus wel horen! En als dat je in de praktijk gewoon niet lukt, zou ik het idee van Berte proberen, om een keer allebei vrij te nemen op een dat dat zij naar het kdv gaat. Kortom: zet je kind écht op nummer 1 en investeer in je relatie met haar vader!
We zijn ook al een paar keer samen uit eten geweest hoor en toen paste oma op. Maar kan niet altijd een beroep op haar doen ondat ze doordeweeks ook al een dag oppast. Verder kijkb wij bijna elke avond samen een filmpje als de kleine in bed ligt. Uiteraard speelt ze ook rustig alleen in de box of op de grond als ik haar in de gaten kan houden. Naar mijn inziens doe ik dus niet echt wat verkeerd, maar toch heeft mijn man het gevoel dat ik er niet helemaal voor hem ben. Hij moet me nu delen en dat vindt hij lastig. Ik moet leren mijn liefde meer te verdelen tussen man en kind. Had tot een twee jaar niet eens behoefte aan kinderen en nu ben ik me toch een partijtje verliefd op die kleine hahahaha! Maar goed, we praten veel met elkaar en mijn man blijkt ook niet lekker in zijn vel te zitten om bepaalde redenen waar ik niets aan kan doen, dus het ligt niet helemaal aan mij gelukkig . We werken er aan en dat is denk ik het belangrijkste
Hmmm, natuurlijk moet je man regelmatig het gevoel hebben dat jij met je aandacht bij hem bent, maar hij zal ook moeten snappen dat hij jou aandacht en liefde moet delen met jullie dochter. Jullie hebben samen gekozen om een kind te krijgen, híj ook. Het klinkt in je laatste post alsof jullie veel meer doen samen, dan ik dacht op basis van je eerdere posts. Ik kan niet inschatten in hoeverre je dan met je aandacht bij hem bent, maar hij zal toch ook moeten snappen dat het nooit meer zoals vroeger zal worden. Want zelfs op die momenten is er een derde persoon in huis, waar je rekening mee houdt.
Ik herken het niet. We merken wel dat we nu bewuster aan de relatie moeten werken, maar dat doen we ook. We plannen regelmatig een avondje of dagje voor ons samen. Avondje trouwens gewoon thuis, filmpje aan, wijntje erbij en daarna samen naar bed We zijn binnenkort twee jaar getrouwd en hebben die nacht de bruidsuite geboekt waar we ook de huwelijksnacht hebben gehad. Heerlijk hemelbed, jacuzzi en champagne, heerlijk! De kinderen slapen dan bij mijn ouders op 15 minuten afstand. Maar mijn ouders passen ook niet structureel op dus dat scheelt. Maar pak die tijd voor jullie samen, anders groei je idd misschien uit elkaar, em daar wordt Anna (wat een prachtige naam!) dan de dupe van.