Ik zit ook bij een christelijke werkgever, gewoon een warme betrokken werkgever die er écht is voor zijn personeel. Alle collega's zijn ook christelijk. Ik heb wel christelijke scholing gehad en de grondslagen vind ik mooi, maar niet uniek voor het christendom. Ik respecteer hun wens om te bidden voor een maaltijd uiteraard en vloeken vind ik altijd al een teken van beperkte woordenschat dus die horen ze vannmij niet. Maar hier geen hypocriete bende, gewoon een groep mensen die elkaar wil helpen. Zoals ik trouwens het merendeel van de christenen ken. Ja er zijn er een aantal op mn lijstje die hypocriet als de pest zijn, steken nog net geen mes in je rug voor eigen belang en vervolgens wel in t voorste bankje zitten maar dat zie ik niet als christelijk maar als een persoonlijk manko. (zitten niet op mn werk overigens). Al ben ik wel de grote uitzondering in t geheel, maar goed ik werk ook al jaren in een beroep met overwegend mannen dus ben wel vaker de vreemde eend in de bijt geweest bevalt me wel.
Haha het is dat je niet gelovig bent opgevoed haha anders dacht ik bijna dat ik m'n zusje hier op ZP heb gevonden
Mooie vraag Ik geloof dat dingen niet 'zomaar' gebeuren, dat veel dingen met een reden gebeuren. Bv. toen mijn contract niet verlengd werd, bleek achteraf dat dat voor mijn toekomst ook beter is geweest; ik ben heel onverwachts ergens mee naar toe geweest met een vriend en uiteindelijk zo mijn man leren kennen; toen ik ging trouwen, stootte ik toevallig op een trouwkleed, ik belde mijn mama en ze kwam af, we beslisten (super onverwachts dus), gelukkig maar want halve week later kreeg mijn mama een heel zwaar accident waarvan ze heel lang moest revalideren. Dus zowel positief als negatief (alhoewel mijn mama en ik al wel eens uitspraken: wat het universum ons precies wilde zeggen met dat ongeval is ons nog niet helemaal duidelijk maar bv. daardoor heeft ze wel de tijd om voor de kleinkinderen te zorgen - normaal ging ze nog aan het werk zijn). "serendipity" Maar ik vind dat ook heel moeilijk om daar in te geloven of dat uit te spreken. Ik kan me voorstellen dat wanneer ik bv. één van mijn ouders echt kwijt zou zijn, dat ik daar ook niets mee zou kunnen, of als ik ongewenst kinderloos zou zijn gebleven... Dus ik snap echt waarom mensen daar niet meer in geloven... Ook geloof ik in iets na de dood, wat precies weet ik niet. Daarom wilde ik toch ook mijn kinderen laten dopen, ik wil dat ze hierna wel op een mooie plek terecht komen. Ik geloof ook alleen in iets wat ik zelf kan zien/uitgelegd krijgen. Ik geloof bv. wel in de evolutietheorie (dus niet in het scheppingsverhaal), maar dan weer niet in de big bang, of nou ja niet zoals wetenschappelijk is bewezen. Zelf geloof ik dat Iemand (geen idee wie precies) ervoor gezorgd heeft dat die big bang er was. En dat Die dan gezorgd heeft voor het eerste levende wezen hier.