Eigenlijk van alles. Het gevoel en soms nog steeds het ongeloof dat k zwanger ben, de trots op mijn groeiende buik. Gelukkig was k al maar nu al helemaal omdat we eindelijk ons lang verwachte gezinnetje gaan stichten en nu bovenal het geschop van mijn meisje in mijn buik en hoe ze op me reageert als ik mijn hand op mijn buik leg. Er is ook een mindere kant maar dat heeft iedere zwangere vrouw wel en dat is ongerust om het minste en het gevoel dat je niet voorzichtig genoeg kan zijn en het aftellen naar het termijn dat ze goed kunnen overleven buiten de baarmoeder.
Ik geniet vooral van mijn oudste twee. De oudste komt regelmatig even mijn buik een kusje en een knuffel geven, of even luisteren naar de baby (rommelt mijn maag, roept hij verrast "mama, de baby liet een scheetje!"). De jongste kan met zijn hoofd op mijn buik hele gesprekken met de baby voeren, erg schattig
Ik geniet van: - Het getrappel in mijn buik - Spulletjes kopen voor de kleine - Spulletjes in elkaar zetten en even uitproberen - De echo's - De lieve reacties van iedereen - Groeiende buik - Dromen over de toekomst, hoe zal ze eruit zien e.d. - Het enthousiasme van de opa en oma in spe Het hele proces is zo ontzettend bijzonder, echt een wonder!! De kwaaltjes en vervelende dingetjes neem ik dan graag op de koop toe!
Het gevoel dat ik straks echt mama ben!!! Daar werd ik 's nachts wel eens wakker van, kan het soms nog steeds niet geloven ook zo leuk hoe iedereen mee leeft en geïnteresseerd is.