Moet ff m'n gal spuien, want ik ben zo gruwelijk boos. Vanmiddag bij het ophalen van de kinderen, word ik door een moeder dochters klas op hoge poten aangesproken, dat dochterlief nu al drie keer geprobeerd heeft met haar dochter af te spreken, maar uiteindelijk met een ander kind afspreekt. Toevallig is dit afgelopen maandag inderdaad voorgekomen, dochterlief wilde uiteindelijk liever met de tweeling zus van dit meisje afspreken. Toen heb ik gezegd dat het meisje met wie ze als eerste wilde afspreken mee mocht, maar die ging toen liever met haar oma loom armbandjes maken. Ik heb zelfs nog gezegd dat als ze dit vervelend vonden, dochterlief met geen van beiden mocht afspreken, omdat er dan gewoon niet werd afgesproken die dag. Ik heb ook gezegd dat ik me niet verder met het afspreken bemoei, omdat dit onder schooltijd gebeurd en ik daar niet bij ben. Nu was dochterlief er niet eens bij, want die was inderdaad bij iemand spelen. Nou toen begon die moeder dus dat zij mij aansprak omdat ik hier als ouder maar eens mijn aandeel in moest nemen en haar moest aanspreken. Ik heb daarna weer gezegd dat ik me niet bemoei met het afspreken, omdat ik hier geen zicht op heb wat er onder schooltijd wordt afgesproken. Daar was zij het dus pertinent niet mee eens en verkondigde dat dus luidkeels op het schoolplein, gezellig waar andere ouders bij waren. Nou, mijn kookpunt was toen dus aardig bereikt. Dus heb gezegd dat ik het er nog wel eens met dochterlief over zou hebben. Op de terugweg naar huis liepen de tranen echt over mijn wangen. Ook natuurlijk in combinatie met de zwangerschapshormonen, maar ook vanwege het feit dat die moeder het nodig achtte om mij als ouder even te kakken te zetten op het schoolplein en daarnaast mijn rol als ouder ter discussie te stellen. Daarnaast moet je niet aan mijn kinderen komen, dus de druppel was ook toen ze aangaf dat dochterlief niet meer met haar dochter mocht afspreken! Sorry voor het hele verhaal, maar moest het even kwijt. Nog tips, suggesties of weet ik veel wat om hier nog wat mee te doen? Of ene oor in, andere oor uit?
Zou denk ook met stoom van het schoolplein zijn afgelopen vind nog dat je het schappelijk hebt gehouden. Is ze nu helemaal. Kinderen zeggen ze veel onder schooltijd. Ik bepaal met wie kind speelt na het gevraagd te hebben aan mij afspraakjes onderling zijn niet de bedoeling. en dat zet ik kind lief ook. Dat met je dochter afspreken van we mogen er samen over praten met wie je wilt spelen maar we vragen het eerst aan onze moeders.
Ik vind het niet kunnen dat die moeder jou daarover aanspreekt. Zeker niet over zo een banaal voorval. Moest het meerdere keren gebeuren dan wel maar niet na een keer. Anderzijds: Waarschijnlijk is haar dochter hier verdrietig over en is ze daarom zo bezorgd hierover. Probeer het ook van haar kant te zien. Je weet niet hoe of wat er gezegd is, misschien wordt het meisje een beetje buitengesloten of zo, dat weet je niet. Daarom zou ik het er wel met je dochter over hebben. Het kan namelijk niet om eerst met iemand af te spreken en dan met iemand anders. Dat zou ik zowiezo ook niet leuk vinden.
Sorry hoor, maar TS haar dochter heeft toch zeker wel het recht om af te spreken met wie ze wil? Hoe sneu het ook kan zijn als het meisje in kwestie eventueel buitengesloten wordt, is het een beter alternatief als ze daarmee 'gedwongen' vrienden krijgt? Ik ben benieuwd hoe haar moeder dat in de pubertijd wil gaan doen dan? Staat ze dan ook bij elke afwijzing op hoge poten bij de ouders van het jongetje/meisje in kwestie, omdat het echt niet kan dat haar dochter afgewezen wordt? Lekkere voorbereiding op de 'grote mensenwereld' zo.
Ik zou me er niet zoveel van aan trekken. Dat zij je op deze manier aanspreekt zegt meer over haar. Wel zou ik met je dochter bespreken dat dit niet de manier is om speelafspraken te maken.
Ik zou het je dochter gewoon uitleggen, dat als ze iets belooft ze daarbij moet blijven. Maar om je daar nu op aan te spreken vind ik echt ontzettend overdreven. Zo loopt het nou eenmaal weleens tussen kinderen, snap niet dat ze er zo'n issue van maakt.
Ik zou zo iemand compleet negeren de volgende keer. Doen alsof ze lucht is. Je hoeft die toon van niemand te pikken. We zijn geen kleuters meer. Ze voelt zich wel erg thuis op het schoolpleintje. De volgende keer dus gewoon doen alsof ze lucht is, ook (vooral) als ze tegen je praat.
Ik vind het vreemd dat ze zo vervelend tegen je deed. Hier gebeurd de andere kant van het verhaal (zoiets dan) Buurmeisje komt hier vaak bij mijn dochter spelen om na 2 minuten te besluiten dat ze toch iets anders wil gaan doen, om vervolgens mijn dochter in tranen achter te laten. Keer op keer. Af en toe erg irritant, maar ik kan je zeggen dat ik haar moeder er nog nooit op aangesproken heb. Was ook nog niet in me opgekomen. Ik vind het wel normaal dat je je kind leert dat het niet leuk is voor andere kinderen om af te spreken om vervolgens af te zeggen.
Nou, dat is het bij mij dus ook. Ik ben een groot voorstander van het stimuleren van het zelfoplossend vermogen van mijn kinderen. Ik zal ook niet snel optreden als ze bijvoorbeeld tijdens het spelen komen klagen over andere kinderen. Tuurlijk kijk ik wel mee met een schuin oog, maar heb er vertrouwen in dat ze zelf een hoop kunnen oplossen. Ik kan niet altijd hun handje vasthouden. Daarnaast komt ze altijd netjes mag vragen of ze mag afspreken en accepteert ook als het een keer niet zo is.
Ik zou het laten gaan. Je dochter en dat meisje zijn toch geen dikke vriendinnen. Heb t ook wel eens gehad maar in dit geval vroeg de moeder de dag er voor zelf of ze samen konden spelen (groep 1). Volgende dag waren ze al vertrokken voor ik kon knipperen met mijn ogen. Nou jaaaaah. Daarna nog eens een poging. Kwam de papa haar ophalen en die had geen zin in speelafspraken.... Prima, maar spreek dan ook niks af! xxx
Je dochters zijn van 2007 en 2009 zie ik. Mijn oudste is van 2008 en die kan tijdens schooltijd ook met iemand afspreken en na schooltijd ineens heel wat anders willen. Zo gaat dat met kleuters en uiteraard bespreek je dan met ze dat dat niet zo leuk is, iemand iets beloven en het dan toch niet doen. Maar dat zo'n moeder op hoge poten jou te kijk zet op het schoolplein vind ik echt triest. Dan snap je dus echt niet hoe dat met kinderen onderling gaat. Ik zou het dus vooral laten gaan. Hoe zij dit aanpakt, zegt een hoop over haar en beslist niet over hoe jij je meiden opvoedt.
Ik vermoed dat haar dochter behoorlijk overstuur is en dat het haar even hoog zat. Maarja, om zo verhaal te gaan halen gaat wel erg ver. Ik ben het wel eens dat afspraken nagekomen moeten worden. Het is natuurlijk erg lullig als je elke keer last minute aan de kant gezet wordt...kan me voorstellen dat het niet zo leuk is voor het zelfvertrouwen van het kindje
Ik vind wel dat de moeder een punt heeft maar ze had het wat vriendelijker kunnen brengen. Jouw dochter moet leren wat een afspraak inhoudt en dat ze daar niet zomaar op terug kan komen. Verder moet ze zich realiseren hoe dat andere kindje zich daarover voelt. Schijnbaar is dit al drie keer gebeurd en misschien was jij er niet van op de hoogte dus ik vind het goed dat de andere moeder jou daarop heeft aangesproken. Ze had het alleen wel wat vriendelijker kunnen doen.
Wat jij zegt over het feit dat iets onder schooltijd gebeurd is en dat je je daarom er niet mee bemoeit, vind ik een slap excuus. Stel dat jij dochter onder schooltijd heel erg gepest of zelfs geslagen wordt. Zou je je er dan ook niet mee bemoeien?
Misschien moest ze ongesteld worden .. Haar manier was niet netjes en komt een beetje als popi-jopi gedrag over. Maar het zegt idd meer over haar als over jou. Dat ze er wat van zegt vind ik echter niet gek maar het is de toon die het hem doet he. Echter vind ik het niet nakomen van afspraken niet netjes. Mijn dochter is ook meerdere keren teleurgesteld achtergebleven omdat een ander kind ineens besloot toch geen zin te hebben om mee te gaan. Ik ben dan dus zo'n moeder die dat dus niet zou toestaan. Afspraak is afspraak, of ze moet ziek zijn. Geen zin meer vind ik geen reden en het willen spelen met een ander kindje ook zeker niet. Het zelf maken van afspraken sta ik dus ook niet toe. Eerst wordt er aan mij gevraagd of dit mag en kan.