Is hier hetzelfde inderdaad! Je kunt bij jou in de buurt altijd een rondleiding/info dag bezoeken. ik vond het voor mijn man ook fijner. Die had gewoon een eigen bed bijv etc.
Ziekenhuis. Wist niet wat te doen met de pijn en was in de veronderstelling in het ziekenhuis nog pijnstilling te kunnen krijgen, maar dat kon niet meer. Dus wel daar bevallen, maar had thuis gebleven als ik geweten had daar geen pijnstilling te kunnen krijgen. Tweede en derde bevalling dan ook thuis gedaan en beviel mij heeel veel beter
Eerste keer geplande keizersnee vanwege stuitligging. Tweede keer ook ziekenhuis omdat ik medisch was en onder behandeling van de gynaecoloog. De eerste keer vond ik het jammer dat Aiden verkeerd lag. Wilde graag thuis bevallen. Heb er wel een traantje om gelaten. Was wel blij en gerust dat ik de tweede keer in het ziekenhuis was bevallen, omdat het op een spoedkeizersnee uitdraaide. Finley trok de weeen niet en kreeg het ernstig moeilijk.
Beide keren vooraf voor het ziekenhuis gekozen, omdat het me verschrikkelijk lijkt om in een vergevorderd stadium van de bevalling alsnog naar het ziekenhuis te moeten als er iets mis zou zijn. Daarnaast in mijn directe omgeving meegemaakt dat zowel moeder en kind het ternauwernood hebben overleefd, omdat ze te laat in het ziekenhuis aankwamen, waardoor ik gewoon al geen prettig gevoel meer bij thuis bevallen had. Mijn eerste is uiteindelijk met een vacuümpomp gehaald, omdat de hartslag wegviel, dus ik was erg blij dat we in het ziekenhuis waren. De tweede bevalling ging snel en volgens het boekje, dus die had ook thuis gekund, maar ja, dat weet je pas achteraf. Bij beide geen pijnbestrijding gehad, want alles verliep vrij vlot, maar vooraf vond ik het idee dat het mogelijk zou zijn erg fijn. Verder waren het prima ervaringen, we hadden een nette, ruime kamer, met een douche, en ik kon gewoon rondlopen als ik dat wilde. Personeel was vriendelijk en kundig.
Ik ben bij de eerste poliklinisch bevallen, dus onder leiding van mijn eigen verloskundige. Ik heb daar bewust voor gekozen omdat een relatief groot deelvan de vrouwen die voor het eerst bevallen en thuis starten tijdens of vlak na de bevalling alsnog naar het ziekenhuis moeten. Daarmee was dat 'rustgevende' stukje voor mij al weg. (Verhaal van collage met totaalruptuur die onmiddellijk na de bevalling met een ambulance naar het zh is gebracht. Partner moest er im eigen auto met baby in mc achteraan. Wist van pure schrik niet eens meer waar het ziekenhuis (hemelsbreed 3,5 km verder, haha) ook alweer was. Lijkt me echt vervelend voor de man maar ook als moeder om zo snel al van je baby gescheiden te worden, al is het maar kort.) Ik vond de poliklinische bevalling prima. Ik kon zelf mijn houding kiezen en vond bij het persen het liggen in een bed dat een beetje omhoog kan aan het hoofdeinde en beugels heeft wel prettig. De verloskundige kon het niet helemaal alleen af, dus het was fijn dat de vk van het ziekenhuis even kon helpen. Ik moest een fundus expressie (=meeduwen op de buik) en als ik kan kiezen laat ik dat toch liever door een verloskundige doen dan door een kraamverzorgster. Ik wilde trouwens wel een ruggenprik maar was te laat. Bij de tweede heb ik een medische bevalling gehad. Ik dacht nu op tijd om een ruggenprik te vragen. Qua ontsluiting was dat wel zo, maar eer dat ze me wegbrachten kreeg ik al wel (te vroeg) persdrang. Dat heb ik verzwegen: ik wilde me die prik niet nog een keer door de neus laten boren, haha. Maar uiteindelijk heeft die ruggenprik voor mijn gevoel niks gedaan. Behalve dan dat ik daardoor langer moest blijven omdat ik niet kon plassen en een katheter kreeg. Achteraf gezien was de pijnbestrijding voor mij niet zo'n succes. Maar ik geloof dat ik daarmee tot een ongelukkige 5% hoor ofzo. Sowieso vond ik de medische bevalling veel minder prettig dan een poliklinische bevalling. Als je dus een keus gaat maken tussen thuis of poliklinisch, kijk dan vooral naar de verhalen van vrouwen die ook echt poliklinisch zijn bevallen! De vervelende verhalen die je hoort en leest zijn juist vaak van vrouwen met een medische indicatie. Het gaat er dan gewoon een stuk onpersoonlijker aan toe. Je wordt lang alleen gelaten, afspraken worden niet goed nagekomen etc. Dat komt omdat je dan met meerdere mensen te maken hebt. Als je poliklinisch bevalt is het gewoon je eigen verloskundige en die vergeet je (als het goed is) echt niet.
ziekenhuis, de bedoeling was poliklinisch omdat ik tijdelijk weer thuis woonde en er daar nog 6 broertjes/zusjes rondliepen en ik durfde er niet op te gokken dat het geruisloos zou gaan of precies onder school/werktijden Uiteindelijk hadi k geen keus omdat de kleine niet goed wilde indalen en in het vruchtwater had gepoept. Afloop was een keizersnee dus daarna geen keuze meer mogen maken
Mijn eerste bevalling was in het ziekenhuis. Ik was 41+5 en wou ingeleid worden. In eerste instantie wou ik thuis bevallen maar omdat hij lang op zich liet wachten naar het ziekenhuis voor inleiden. Daar bleek hij ook in het vruchtwater gepoept te hebben. Ik vind het nog wel eens jammer dat ik niet thuis ben bevallen. Maar... ik heb een ruggenprik gehad en dit was toch wel heel fijn. Sindsdien zit ik in dubio of ik in het ziekenhuis of thuis wil bevallen.
Eerste in het ziekenhuis zonder pijnbestrijding Tweede in hetzelfde ziekenhuis zonder pijnbestrijding
Vanaf het begin wilde ik absoluut in het ziekenhuis bevallen. De laatste weken sloeg ik als een blad aan de boom om, ik wilde ineens zeker weten een thuisbevalling. Het werd echter toch het ziekenhuis wegens hellp syndroom. Ik kreeg hier bij de spoedkeizersnede een ruggenprik. Een eventuele volgende keer moet het sowieso in het ziekenhuis. Ik zou daar anders ook zeker weten voor kiezen.
Ben in het ziekenhuis bevallen, wilde ik zelf. Vond het gewoon een fijn idee alles bij de hand te hebben mocht dat nodig zijn geweest. Ging super snel iets minder dan 2,5uur bevallen van de eerste wee thuis snel naar het ziekenhuis en uurtje later geboren. Geen ruggenprik of wat dan ook was ook geen tijd meer voor. Zou bij evt tweede weer in het ziekenhuis willen bevallen.
Je hoeft niet nu al te kiezenl je kan gewoon thuis blijven en word de pijn teveel dan kan je alsnog naar het ZH. Ik ben bij de 1e thuis begonnen maar moest alsnog naar het ZH omdat ik 42 weken was en het niet opschoot. (Sterrekijker). Kreeg weeenopwekkers en ruggenprik. 1 en al ellende .pijn was wel wwg maar kreeg alle bijwerkingen en tijdens persen werd de prik uit gezet. Dus kreeg alle pijn ineens. Moest door de complicaties van de prik ook langer blijven. Vond het verschrikkelijk daar. 6 man om me heen. Nee.nooit meer. Bevalling heeft 18 uur geduurt. Bij de 2e ben ik thuis gebleven met de gedachte dat ik altijd nog naar het ZH kon als het niet ging. Niet nodig, het ging super. Ik heb een geboorte TENS gebruikt. Superding. Ik raak normaal erg snel in paniek van bijv pijn maar nu totaal niet omdat ik controle had over de pijn. Ik was relaxted en hierdoor liep alles ook soepeler. Binnen 3 uur was het gepiept en ik kan niet echt zeggen dat ik superveel pijn gehad heb En terwijl de 1e een hel was qua pijn. Ondanks de ruggenprik. Nu heerlijk relaxted thuis in mn vertrouwde omgeving met mn eigen spullen. Geen pottenkijkers. Alleen de vlos. Lekker doen wzt ik zelf wil en daarna lekker mn schone bedje in.
De 1ste keer thuis. Hele zware bevalling, een fijne 9 ponder Kon de pijn eigenlijk niet aan. Maar jeetje wat fijn dat je daarna gewoon lekker met je kindje blijven liggen, geen drukte om je heen. Super fijn. Nu de 2de keer kies ik nog meer bewust voor een thuisbevalling. Juist omdat ik bang ben dat ik in het ziekenhuis voor pijnbestrijding zal kiezen, terwijl ik die bende toch echt niet in mij wil hebben en al helemaal niet bij/in m'n kindje!! En stiekem hoop ik dat de 2de een stukje makkelijker gaat
1ste in ziekenhuis. omdat ik nog maar 36 weken was. ik kreeg toen een pompje tegen de pijn. was wel fijn. was via een infuus in de hand. 2e bevalling ook ziekenhuis. werd toen opgewekt ivm langdurige gebroken vliezen. toen het mij te heftig werd en vroeg om pijnstilling was het al te laat. mocht al persen hihi.
Damay77; ik weet dat ik nog niet hoef te kiezen. Maar leek me geen slecht idee om me hier al wel in te gaan verdiepen. Jullie ook bedankt meiden. Ik neigde sowieso al meer naar ziekenhuisbevalling ivm het idee dat je dan inderdaad alles bij de hand hebt (ook ruggenprik), maar las en hoor veel over 'chaos' etc bij zo'n bevalling (en wil wel rust en kunnen ontspannen), maar dat hoeft dus echt helemaal niet zo te zijn gelukkig. Ik ben er nog steeds niet uit natuurlijk en heb er gelukkig nog ruim de tijd voor, maar neem jullie verhalen zeker mee bij het maken van een keuze. Er zijn voor beide dingen gewoon zoveel plus- en minpunten dat kiezen toch best moeilijk is. Mijn moeder had haar eerste bevalling in het ziekenhuis (ik!) en de rest (3) allemaal thuis. Zij vond het verschrikkelijk in het ziekenhuis (de bevalling zelf verliep wel heel soepeltjes) en raad mij een thuisbevalling aan. Ik heb haar laatste bevalling ook mogen bijwonen, ik was toen 14 en dat was heel rustig en speciaal. Maar goed, dat was haar 4e en ze wist goed wat ze kon verwachten. Ik ben toch best bang voor complicaties en de pijn! Iedere bevalling is natuurlijk ook anders. *zucht* ach ja het komt vast allemaal wel goed. Haha.
Thuis. Ik heb 5 minuten gedacht dat ik naar het zkh wilde omdat de pijn te heftig werd. Toen even later de vk er was en vertelde dat ik op 9 cm zat (uur daarvoor had ik 4 cm), wilde ik gewoon thuis blijven. Bij een volgende zou ik het weer thuis doen (als dat mogelijk is).
Medisch, dus ziekenhuis. Anders was ik zeker weten thuis begonnen. Hoop het met een tweede thuis te kunnen doen.
Ziekenhuis, wilde dit graag. Bevalling ging erg snel dus geluk dat ik t gered heb. Maar wel erg blij met keuze. Zeker toen bleek dat met placenta ( ernstige) complicaties hadden kunnen ontstaan.... Volgens vk was het een zeldzaam exemplaar die ze mogelijk in ziekenhuis wilden houden voor onderwijs.... Los daarvan vond ik het heerlijk om na bevalling de boel de boel te laten en in een schoon, fris huis te komen.
Ik ben thuis bevallen, en dat was ook wat ik graag wou Ik heb het liefst zo weinig mogelijk mensen om me heen als ik pijn heb Ben het grootste deel van de bevalling dan ook helemaal alleen geweest, pas vanaf 5:45 is er constant iemand bij me geweest (bevalling begon om 22u, tussen 22u en 5:45 is de vk 1x geweest om te toucheren). Ik vond de pijn prima te doen.. het was bij mij meer de vermoeidheid die op een gegeven moment toesloeg. Kon nauwelijks mijn ogen openhouden op het laatst. (bevalling begon in de avond, en de nacht ervoor had ik nauwelijks een oog dicht gedaan.. door de dag druk bezig geweest ipv te rusten, eigenwijs dat ik was ) Mijn bevalling heeft vanaf het moment dat mijn vliezen braken om 22u (ik kreeg toen gelijk heftige weeën elke 5 minuten) geduurd tot bijna 10u de volgende ochtend, dus een bevalling van bijna 12uur. Moet er wel bij zeggen dat de kleine verkeerd lag waardoor ik 2u lang heftige weeën had maar geen vooruitgang boekte wat betreft ontsluiting. We wisten van tevoren niet dat de kleine verkeerd lag, anders was ik al eerder in een andere positie gaan liggen om hem de goede kant op te laten bewegen en had de bevalling dus wellicht korter geduurd. Vond de pijn goed te doen, maar de weeënstorm die zich halverwege de bevalling aankondigde was erg uitputtend. Ik heb nog steeds het papiertje waarop de kraamhulp (vk was er een tijd niet ivm bevalling van andere mevrouw) mijn weeën bij heeft gehouden.. weeën van 7 minuten, halve minuut niks en vervolgens weer opnieuw en dat vanaf 5:45u totdat mijn zoontje geboren is even na 9:30u haha. Ik heb niks meegekregen wat betreft "rotzooi".. Alles is netjes opgeruimd geworden terwijl ik de kleine op me had liggen In 't kort: heel blij dat ik thuis heb kunnen bevallen en zou het zo weer doen.