Hoi, Ik ben heel blij dat ik zwanger ben, ik voel het kindje ook gelijk als ik mijn hand mijn buik leg. Ik heb dus niet zoiets van; vind het niet leuk om zwanger te zijn! Integendeel.. Maaaar; ik weet niet waar ik last van heb. Mijn partner heeft ploegendienst. Dus ene week ben ik 'savonds alleen en de andere week werkt die gewoon overdag. Ik had er eigenlijk geen last van, een half jaar terug. Maar nu, ik kan amper alleen zijn. Dan zit ik hier en ik kan zo ineens in huilen uitbarsten. Mijn partner smsen dat het zo niet wil. Terwijl ik dat helemaal niet wil doen ( maar ik wil ook dat hij weet hoe ik me voel ) omdat het gewoon aan mijzelf ligt. Mijn lichaam wordt er zo moe van, ( van mezelf ) dat me rug helemaal zeer gaat doen. Kan voor mezelf geen goeie houding vinden.. echt vreselijk!! Ik heb toch geen zwangerschapsdepressie?? Wie heeft hier ervaring mee, dat je jezelf gewoon voelt veranderen qua sommige dingen?
Ik denk niet dat je een zwangerschapsdepressie hebt, (dan kun je echt nergens meer blij mee zijn, ook niet met je kindje), maar de zwangerschapshormonen kunnen wel een enorme invloed op je emoties hebben. Mij hielp het altijd om dat gewoon maar tegen mezelf te roepen: zijn de hormonen maar, niets om je druk over te maken. En dan vooral afleiding zoeken. Zorgen dat je je dagen goed plant, vooraf je invulling van de dagen plannen en zorgen dat je niet teveel tijd hebt om helemaal in die emotie te zakken. Niet dat je je helemaal een rotje moet gaan rennen, maar bijvoorbeeld al plannen welke tv-programma's je gaat kijken, wie je gaat bellen, dat soort dingen helpt ook