Spijt en frustraties over dat het me niet lukt om meer te gebaren in huis. Dat ik een gebarencursus had moeten doen toen ik nog geen kinderen had, zodat ik op echt volwassen niveau met mijn zus kan communiceren en niet om elk wissewasje moet vingerspellen. En nu spijt omdat mijn kinderen dus ook niet heel goed kunnen gebaren met hun tante. En ik niet weet hoe ik het goed kan integreren.
Idem met studie,veel te brede studie en kwam niet aan de bak Met minimaal 500 op 1 functie solliciteren pfff Ik had misschien beter rechten kunnen studeren achteraf, dat was mijn tweede keuze
Geen idee of je hier wat aan hebt, maar er bestaan hele leuke dvd's met kindergebaren. Mijn dochter kijkt ze graag en heeft al best wat gebaren opgepikt. Misschien zou je die kunnen opzetten als je kinderen een filmpje mogen kijken zodat ze gebaren leren om over hun eigen leefwereld met hun tante te communiceren. Je vindt de dvd's hier: https://www.gebarenwebwinkel.nl/c-3210340/dvd-sets/
Dat ik naar de huisarts en mijn ouders heb geluisterd i.p.v. gewoon de opleiding te gaan doen die ik wilde doen. Waarschijnlijk ga ik nog wel een keer een opleiding volgen.
Dat ik gisteren paprika kocht terwijl de paprika op de markt vandaag veel goedkoper was. Van "grote" dingen heb ik nooit spijt eigenlijk. Dingen gaan nou eenmaal zoals ze gaan.
Dat ik vandaag weer een blikje Cola Zero heb gedronken en ik krijg daar zo'n enorme buikpijn van. Ik koop die zooi echt niet meer. Voel me nu zo opgeblazen en het doet gewoon zeer. Zo even wandelen met een vriendin en hopelijk zakt het dan iets.
Ohhh daar zou ik echt niet aan beginnen. Als ik een miskoop doe en ik de geur niet trek probeer ik er iemand anders blij mee te maken. En ik haal gewoon nieuw wasmiddel. Anders gaat me dat zo tegenstaan en hecht daar veel waarde aan.
het valt wel mee denk ik..maar had gewoon niet naar die persoon én locatiemanager gemoeten. Nouja wel naar locatiemanager maar ook naar een ander Voel me wel voor l*l staan haha
Hier ook spijt van m'n studiekeuze, maar nog meer spijt van de opgebouwde studieschuld. Dat had ik wel slimmer kunnen doen of sneller aflossen..
Dat ik het topic wat eet je nú gelezen heb.... want nu weet ik van het bestaan van cote d'or chocoladepasta af. En nu ben ik aan het Googelen geslagen en heb het gevonden. Samen met nog heel veel meer onbehoorlijk lekkers. En nog takkeduur ook maar alles in mij schreeuwt; "ik wil het hebbuh, hebbuh, hebbuh!!!
Qua kleine dingen ben ik nogal team “spijt is wat de koe schijt”. Qua grote dingen; als je bepaalde afslagen niet of anders had genomen dan was je ook heel veel mooie dingen die uit de keuze waar je spijt van hebt voort zijn gevloeid misgelopen. Maar heb dan ook niet zoiets heftigs meegemaakt als het missen van het overlijden van een ouder; ik kan me heel goed voorstellen dat je daar wel echt spijt van hebt en dat dat heel zwaar is.
Ja, hier ook studiekeuze. Dat deed ik om uiteindelijk verloskundige te worden. Verloskundige zit er niet meer in voor mij, door meerdere redenen niet. Nu zit ik "vast" en verlang ik naar regelmaat. Maar wat nu, weet ik dus echt niet.
De zorg ja. Weetje, het is zeer dankbaar werk en doe het met mijn hart. Maar het is niet het geen wat ik de rest van mijn leven wil doen.
Ik weet nog niet of het spijt is, maar ik vraag mij soms af of mijn man en ik te snel hebben besloten om onze laatste embryo te laten ontdooien en daardoor niet meer bruikbaar is.. Ik krijg steeds meer wens en verlangen naar een derde beeb (al zie ik ook zeker flink wat beren op de weg)
Ik heb spijt van mijn studie (heel lang en toch ook wel zwaar) en mijn baan erna. Ik had me erg volledig in vastgebeten en had daardoor een burn-out. Nu een heel goed lopend eigen bedrijf met ook wel een zware werkdruk maar nu kan ik mijn werk loslaten en heb ik geen zware zaken meer